URBAN DEVELOPMENT PROJECTS AND THE
CONSTRUCTION OF NEO-LIBERAL URBAN
HEGEMONY: THE CASE OF İZMİR
Journal Name:
- Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Over the last three decades, urban development projects (UDPs)
have become the dominant mode of production of urban space, not
only in developed countries, but also in developing nations. With the
implementation of UDPs, new central business districts, regenerated
urban spaces, tourism-oriented consumption complexes, gated and luxury
communities, shopping malls, etc. have sprung up in such metropolitan
cities of the developing world as Shanghai, Mumbai, Sao Paulo, Cape
Town, and İstanbul. İzmir, a city on Turkey’s Aegean coast with a high
population growth and inward migration, may also be counted on this
list given the many urban development and redevelopment processes
undertaken in the city.
As the dominant entrepreneurial urban policy, the rise of UDPs has
attracted different views on the politics of urban development. There are
agent-oriented perspectives emphasize relations, networks and coalitions
between governmental and commercial agents; while on the other side
are Marxist geography-based explanations that stress the main role of
the relationship between UDPs and capital accumulation. This article
reconsiders these approaches by draw from a neo-Gramscian perspective to
investigate how the collaborative relationships and hegemonic discourse of
governmental and non-governmental agents are able to wield hegemonic
power over the defined urban political priorities within the formation of
UDPs.
The article reveals how UDPs give rise to the construction of a neoliberal
urban hegemony; and to this end, the role of governmental and
non-governmental agents, the dominant discourse and collaborative
relationships, and their agenda-setting practices and legislative
mechanisms are investigated. In order to uncover these politically
constructed dynamics, the article critically reinterprets the findings of an
urban field study (1) of two leading UDPs in İzmir, namely the New City Center (NCC) and Inciraltı Tourism Center (ITC) development projects.
These constitute the two flagship UDPs in the city, attracting the interest
of government, business, professional chambers, media and other nongovernmental
actors, and have been introduced to the local public of
İzmir as “vital projects” for “investment”, “growth” and the creation of a
“competitive local economy”.
The article argues that governmental agents aim to construct a “capacity to
produce consent” (CPC) in the formation of UDPs through the domination
of hegemonic discourses and the collaboration with key agents of civil
society like local business associations, chambers, universities and media
institutions. In this regard, NCC and ITC projects represent two faces of
the neo-liberal urban hegemony: one that achieved hegemony through a
powerful CPC and the other that failed in its attempts at hegemony, and
therefore enforced a project-based law as a coercion of state power.
The article is organized in five parts. After the introduction in the first part,
the different theories of urban development politics will be analyzed, with
particular emphasis on such key concepts as “neo-liberal urbanization”,
“hegemonic project” and “the production of space”. The third part contains
an analysis of Turkey’s neo-liberal urbanization trends in the last decade,
focusing on the role played by the state, legislations and UDPs. The fourth
part presents the findings of the field study, and makes a comparison of
the role of hegemonic discourse, collaborative relationships and legislative
mechanisms in the formation of the NCC and ITC projects. This case study
part of the article offers an explanation of how these politically constructed
discourses, relationships and mechanisms contribute to building a common
sense neo-liberal urban development vision. The article concludes in
the fifth part with a discussion of the relevance of the neo-Gramscian
perspective in investigating the political-ideological relationship between
UDPs and the construction of neo-liberal urban hegemony.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Son 30 yıllık süreçte neo-liberalizme eklemlenmiş bir çok ülkede,
büyük ölçekli kentsel projeler (BKP’ler) başat bir girişimci kentsel siyasa
mekanizması haline gelmektedir. Mekanın üretiminde hegemonik bir güç
inşa eden BKP’ler ile; merkezi iş alanları, turizm merkezleri, korunaklı ve
lüks konut alanları ve alışveriş merkezleri gibi “neo-liberal kentleşme”
mekanları üretilmektedir. BKP’ler “mekan üretiminin hegemonik projeleri”
olarak yalnızca sermaye birikim ilişkilerinin yeniden üretilmesinde değil;
aynı zamanda kentsel siyasa ve planlama süreçlerine ilişkin önceliklerin
yeniden tanımlanmasında önemli bir rol oynamaktadır.
BKP’ler ile neo-liberal kentsel hegemonyanın inşa edilişi yalnızca
“yapılı çevre üretimi” ve “sermaye birikimi” arasındaki yapısal ilişkinin
çözümlenmesiyle incelenemez. Böylesi bir inceleme için; BKP’lerin
yaşama geçirilmesinde devlet ve sivil toplum aktörlerinin rolleri, ortak
ve karşıt söylemleri, uzlaşı ve çatışma ilişkileri araştırılmalı ve bunların
hegemonya inşası veya mücadelesindeki işlevleri ortaya çıkartılmalıdır.
Makale bu kapsamda yapılmış olan doktora tezi araştırması bulgularına
dayanmakta, İzmir’de iki BKP örneğinde “mekanın üretimi” ve “neoliberal
kentsel hegemonya” arasındaki ilişkiyi çözümlemektedir. İzmir
örneğinde incelenen BKP’ler, Yeni Kent Merkezi (YKM) ve İnciraltı Turizm
Merkezi (İTM) projeleridir. Her iki projenin de İzmir’de en büyük yapılı
çevre yatırımını çekmesi beklenmekte ve hegemonya inşa edici baskın
söylemlerin, uzlaşı ilişkilerinin ve hegemonyaya direnişi yansıtan karşıt
söylemlerin ve çatışma ilişkilerinin yoğunlaştığı iki farklı örnek olduğu
gözlenmektedir. YKM ve İTM projelerinin neo-liberal kentsel hegemonya
ile ilişkisi her iki projenin hazırlanması sürecinde devlet ve sivil toplum
aktörlerinin rollerinin, ilişkilerinin ve söylemlerinin karşılaştırmalı
çözümlenmesi ile incelenmiştir.
Makale beş bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünün sonrasındaki
ikinci bölümde kentsel gelişmenin siyaseti üzerine farklı yaklaşımlar
tartışılmış ve “hegemonya” ve “mekanın üretimi” kavramları arasındaki
ilişki üzerinden BKP’lerin incelenmesine yönelik neo-Gramsci’ci bir
kuramsal çerçeve önerilmiştir. Üçüncü bölümde Türkiye’nin son 10
yıllık süreçteki neo-liberal kentleşme deneyimi yapılı çevre üretimi,
devlet politikaları ve BKP’lerin rolü bağlamında tartışılmıştır. Dördüncü
bölüm doktora tezi araştırmasının bulgularına ayrılmıştır. Bu bölümde
İzmir örneğinde incelenen YKM ve İTM projelerine ilişkin devlet ve sivil
toplum aktörlerinin rolleri, hegemonya inşasına veya mücadelesine konu
olan ortak ve karşıt söylemleri, uzlaşı ve çatışma ilişkileri karşılaştırmalı bir şekilde ortaya konmuştur. Sonuç bölümünde BKP’lerin neo-liberal
kentsel hegemonyanın inşa edilmesinde oynadığı rol araştırma bulguları
ışığında yorumlanmış ve toplumcu bir karşı-hegemonyanın nasıl
geliştirilebileceğine ilişkin düşüncelerle makale sonlandırılmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 1