Buradasınız

Anasayfa » Content

TÜKİYENİN FARKLI BÖLGELERİNDE ÜRETİLEN DEĞİŞİK UN TİPLERİNİN TİAMİN VE RİBOFLAVİN MİKTARLARI

THIAMINE AND RIBOFLAVIN CONTENTS OF VARIOUS FLOUR TYPES PRODUCED IN DIFFERENT REGION OF TURKEY

Journal Name:

  • Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2002

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, thiamine and riboflavin values of 86 wheat flour samples (30 Type 550, 30 Type 650 and 26 Type 850) from 30 different factories in 19 different city of 7 different region of Turkey were examined. Significant differences in average thiamine and riboflavin values were observed among 86 flour samples in term of flour types. Variations among flour samples from different factories in thiamine and riboflavin values were not found at significant level statistically (P < 0.05). The highest thiamine and riboflavin values were found in the flour samples belong to the region of East Black Sea but not at statistically significant levels. The differences were significant for the flour type at statistically level. The vitamin contents increased together with flour extraction rate and ash content.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Çalışmada, Türkiye’nin 7 ayrı bölgesine ait 19 farklı ilde un üretimi yapan 30 fabrikadan sağlanan (30 adet Tip 550, 30 adet Tip 650 ve 26 adet Tip 850) un örnekleri vitaminlerde tiamin ve riboflavin miktarı açısından incelenmiştir. Un tipleri açısından ortalama tiamin ve riboflavin değerleri arasında önemli farklılıklar olduğu, ancak farklı fabrikalara ait unların tiamin ve riboflavin miktarı arasındaki farklılıklar istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır (P<0.05). Bölgeler bazında her üç un tipi açısından en yüksek tiamin ve riboflavin içeriğine sahip unun Doğu Karadeniz bölgesinde kurulu bulunan fabrikalara ait olduğu saptanmıştır. Un tipine bağlı olarak randıman ve kül miktarı artışına paralel olarak, tiamin ve riboflavin miktarı da yükselmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-tukiyenin-farkli-bolgelerinde-uretilen-degisik-un-tiplerinin-tiamin-riboflavin-miktarlari.pdf
  • 3
343
348
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Anonymous, 1982a. International Association For
Cereal Chemists. ICC Standart No: 104.
Anonymous, 1982b. International Association For
Cereal Chemists. ICC Standart No: 105/1.
Anonymous, 1985. Statistica For Windows
(Computer Prog. Manuel). Statsoft Inc. Tulsa, U.K.
Bildik, E., Ercan, R. 1992. Buğdayın Thiamin ve
Riboflavin Miktarları Üzerine Azotlu Gübre
Uygulamasının Etkisi, Gıda 17 (3), 163-168.
Anonim, 1995. USD. Un Sanayi Raporu. Un
Sanayiciler Derneği. Ankara, 44 s.
Tükiyenin Farklı Bölgelerinde Üretilen Değişik Un Tiplerinin Tiamin ve Riboflavin Miktarları, R. Ekinci, S. S. Ünal
Mühendislik Bilimleri Dergisi 2002 8 (3) 343-348 348 Journal of Engineering Sciences 2002 8 (3) 343-348
Anonim, 1997. TEAE. Buğday Durum ve Tahmini, Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Ankara, 37 s.
Calhaun, W. K., Bechtel, W. G., Bradley, W. B. 1958. The Vitamin Concent of Wheat Flour and Bread. Creal Chem., (35), 350-359.
Ercan, R. 1989. Ülkemizde Yetiştirilen Başlıca Buğday Çeşitlerinin Mineral Madde ve Vitamin Kompozisyonu, Bursa I. Uluslar Arası Gıda Sempozyumu, 4-6 Nisan, Bursa, 291-298.
Ercan, R., Ekşi, A. 1992. Değişik Randımanlı Unlarda Tiyamin, Riboflavin ve Demir miktarı, Gıda 17 (5), 283-289.
Ercan, R. 1986. Bazı Ekmeklik Buğdaylar ile Un ve Kepeklerin Mineral Elementleri Üzerinde Araştırma. Gıda (4) 225-230.
Ercan, R., Erbaş, S. 1990. Der Thiamin und Riboflavingehalt Der Wichtigsten Weizen-und Mehlsorten Der Turkei. Getreide Mehl und Brot, (44), 267-269.
Ercan, R., Erbaş, S. 1991. Ülkemizde Yetiştirilen Başlıca Buğday Çeşitlerinin ve Unlarının Thiamin ve Riboflavin Miktarları. Gıda 16 (4), 277-282.
Keagy, P. L., Borenstein, B., Ranum, R., Connor, M. A., Lorenz, K., Hobbs, W. E., Hill G., Bachman, A.
L., Body, W. A., Kulb, K. 1980. Natural Levels of Nutrients in Commercially Milled Wheat Flours, II. Vitamin Analyses. Cereal Chem., 57 (51), 59-65.
Kent, N. L. 1983. Technology of Cereals. Third Edition, Pergamon Press Ltd. London, Firs Edition, 221 s.
Özkaya, H. 1986. Buğday, Un ve Ekmeğin Besin Değeri ve Ekmeğin Zenginleştirilmesi. Gıda, II (3), 165-173.
Özkaya, H., Kahveci, B. 1990. Tahıl ve Ürünleri Analiz Yöntemleri. Gıda Teknolojisi Derneği Yayınları No: 14, Ankara.
Özkaya, H., Özkaya, B. 1992. Sanayi Ölçekli Bir
Değirmende Öğütülen Ekmeklik Buğdayların Muhtelif Pasajlarının Teknolojik Kaliteleri Üzerinde Bir Araştırma, Standart, 38-42.
Pomeranz, Y. 1988. Whwat Cehm. and Technology, Vol II. 3rd Ed., AACC, St. Paul, M. N., 562 p.
Styltie, P. V., Dahnke, W. C. 1983. Qualitas Plantarum. Plant Foods For Human Nutrition (32), 52-58.
Ünal, S. 1976. Belirli Buğday Çeşitlerinde Öğütme ve Pişirme Tekniğinin (Mahalli Ekmekler Dahil) B1 ve B2 Vitaminlerine Etkileri Üzerinde Araştırmalar, Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, No: 616. Ankara, 74 s.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com