Buradasınız

KİŞİSEL, SOSYAL, ULUSAL VE KÜRESEL SORUMLULUK BAĞLAMINDA TOPLUMUN YENİDEN İNŞASI: MEKÂN

PERSONAL, SOCIAL, NATIONAL AND GLOBAL RESPONSIBILITY IN THE CONTEXT OF RE-BUILDING THE SOCIETY: SPACE

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In reality, social structures and practical understanding of space-time form the relationship between the complex and multifaceted. Social structures and relations, and space (as well time) affect our understanding; similarly, our understanding affects the way we give meaning to our actions in the community. Our perception of space and our social action will enable us to see our actions from a particular point of view. Social reality of the space community as the spatial configuration is accepted. So, all social actions, facts and spatial relations are a form of expression, and all these are done in a particular location. Forms of spatial distribution of these relationships vary within time. Those working on the political economy of space recognize that spatial relations carry no sense except for social organization. Location is not an object in itself; rather it is especially something produced as a result of social relations, given the modern mode of production. Those human societies have built are the products but not those that determine the structure and relationships of human society. The main aim of this study is therefore to analyze this product in a way that starts with personal liability and extends to a global responsibility.
Abstract (Original Language): 
Gerçekte, toplumsal yapı pratikler ile zaman-mekân kavrayışları arasında karmaşık ve çok yönlü bir ilişki vardır. Toplumsal yapı ve ilişkilerimiz, mekânı (ve de zamanı) kavrayışımızı etkilediği gibi, bu kavrayışlarımız da toplumsal eylemlerimizi anlamlandırmamızı etkiler. Mekân kavrayışlarımız, toplumsal eylemlerimizi belli bir gözle görmemizi olanaklı kılar. Gerçekte mekânın toplumsal, toplumunda mekânsal olarak yapılandığı kabul edilmektedir. Böylece tüm sosyal eylemler, olgular ve ilişkiler mekânsal bir ifade biçimine sahiptir ve tüm bunlar, belli bir mekân üzerinde gerçekleşir. Bu ilişkilerin mekânsal dağılım biçimleri de zamana göre değişiklik gösterir. Mekânın ekonomi-politiği üzerine çalışanlar, mekânsal ilişkilerin toplumsal örgütlenme dışında bir anlamları olmadığını ifade ederler. Mekân kendi başına varlığı olan bir nesne değil, özellikle çağcıl üretim tarzında verili sosyal ilişkiler sonucunda üretilen şeydir. İnsan toplumlarının kurmuş oldukları yapıların ve ilişkilerin belirleyeni değil bir ürünüdür. Bu ürünü kişisel sorumluluktan başlayarak küresel sorumluluğa kadar uzanan yapı içinde incelemek bu çalışmanın ana hatlarını oluşturmaktadır.
137-148

REFERENCES

References: 

Abdel-Nour, F. (2003). National Responsibility. [Electronic Version]. Political Theory, Vol.31, No.5,
693-719.
Akçan, E. (1994). “İletişim ve Tüketim Toplumunda Mekânsal Farklılığa Ait Çelişkiler”, Toplum ve
Bilim, Sayı:64–65, Kış.
Altman, I. (1975) The Environmentanal Social Behavior. Brooks/Cole Publishing Company,
California.
Aslanoğlu, R. (1998). Kent, Kimlik ve Küreselleşme, Asa Kitabevi, Bursa.
Aytaç, Ö. (2006). “Mekânın Sosyolojisi” Sosyoloji ve Coğrafya, Sosyoloji Yıllığı (Ed: E. Eğribel ve U.
Özcan) ss. 876–896, Kızılelma Yayıncılık.
Berkowitz, L. D. (1963). “Responsibility and Dependency”, Journal of Abnormal and Social
Psychology, 66: 429 – 436.
Castree, N. (2004). “David Harvey”, Key Thinkers on Space and Place. (Ed: H. R. Kitchen, G.Valentine),
Sage, London.
Dökmen, Ü. (2000), Varolmak Gelişmek Uzlaşmak, Remzi Kitapevi, İstanbul.
Hamilton, S. F. ve Fenzel, L. M. (1988). The Impact of Volunteer Experience on Adolescent
Social Development: Evidence of Program Effects”, Journal of Adolescent Research,
Vol. 3(1): 65-80.
Harvey, D. (2003). Sosyal Adalet ve Şehir, (Çev: M. Moralı), Metis Yay, İstanbul.
Hiller, B. ve Hanson, J. (1984). Social Logic of Space, Cup, Cambridge.
Işık, O. (1994). “Değişen Toplum/Mekân kavrayışları: Mekânın Politikleşmesi, Politikanın
mekânlaşması”, Toplum ve Bilim, Sayı: 64–65, Kış.
Jameson, F. (1994). Postmodernizm ya da Geç Kapitalizmin Kültürel Mantığı. Yapı Kredi Yay.,
İstanbul.
Lefebvre, H. (1991). The Production of Space. (Çev: N, Smith), Blackwell, Oxford.
Luckner, J. (1994). “Developing Independent and Responsible Behaviors in Students Why Are Deaf or
Hard Of Hearing.” Teaching Exceptional Children, (26-2): 13-17.
Lynch, K. (1975). The Image of the City, MIT Press.
Mckie, J. W. (1974). Social Responsibility and Business Predicament, The Brooking Institution,
Washington.
Messina, J. J. (2004). Tools for Personal Growth: Accepting Personal Responsibility. www.Coping.
org/growth/accept.html, (7-10-2008 t internet ortamından indirilmiştir).
Mutman, M. (1994). “Üretilen Mekân, Yok Olan Mekan”. Toplum ve Bilim. Sayı 64-65, Kış, İstanbul.
Nelson, D. B. ve Low, G. R. (2003). Personal Responsibility Map , Oakwood Solutions, Lic.
Öncü, A. (2005). Mekân-Kültür-İktidar: Küreselleşen Kentlerde Yeni Kimlikler. (Çev: L. Şimşek ve
N. Uygun), İletişim Yay., İstanbul.
Özbek, R. (2004). “İnsan Davranışlarında Çevre Etkisi Ve Psikolojik Tatmin” http://www.kentli.org/
makale/algivetatmin.htm (07.05.2010’da İnternet Adresinden Alınmıştır).
Özen, Y. (2009). “İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Kişisel ve Sosyal Sorumluluk Yordayıcılarının
İncelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Erzurum.
148

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com