Buradasınız

Anasayfa » Content

EĞİTİM FAKÜLTELERİNDE UYGULANAN ÖĞRETMEN YETİŞTİRME PROGRAMLARININ FELSEFESİ

PHILOSOPHY OF TEACHING TRAINING PROGRAMMES IN EDUCATION FACULTIES

Journal Name:

  • Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Undoubtedly, qualified teacher training is of great importance in each society. For this reason, both teacher training methods and classroom activities have changed and varied over time. Some of the most common ones among such methods are “skill”, “practiced science” and “reflecting” models. Education Faculties in Turkey resumed a new process of re-establishment with the approval of Higher Education Executive Committee dated 11th April 1977 with 97.39.2761 approval code. In this way, from 1998-1999 educationtraining season on newly arranged teacher training programmes were put into practice by which programmes of education faculties to train teachers for the primary school were re-shaped with a purpose to be consistent with the demands of compulsory primary school process of 8 years, beginning with 1997- 1998 education season. Thanks to changes in the year 2006 concerning teacher training programmes in education faculties, vocational courses for teaching training were increased to train more qualified teachers professionally. In 2005 the Ministry of Education with a pragmatist philosophy assumed the theoretical foundation of the constructivist learning approach in relation to the renewed re-prepared lecture programs, which has been implemented since 2006-2007 academic year. In additionteacher training programmes rely rather on a “progressive” educating philosophy which is, itself, based on “pragmatist” philosophy.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Öğretmenlerin nitelikli olarak yetiştirilmesi her toplum için ayrı bir öneme sahiptir. Öğretmenlerin hem yetiştirilmesi ve hem de sınıftaki etkinlikleri değişmiş ve çeşitlenmiştir. Öğretmenlerin yetiştirilmelerinde pek çok modeller üretilmiştir. En yaygın olanları ise: beceri, uygulanmış bilim ve yansıtma modelleridir. Yükseköğretim Yürütme Kurulu’nun 04.11.1997 tarih ve 97.39.2761 sayılı kararı ile eğitim fakültelerinde yeniden yapılanma süreci başlatılmış ve bu çerçevede 1998–1999 eğitim-öğretim yılından itibaren yeniden düzenlenen öğretmen yetiştirme programları uygulamaya konmuştur. Yeniden yapılanma çalışmalarında, eğitim fakültelerinin ilköğretime öğretmen yetiştiren programları, 1997–1998 eğitim-öğretim yılında başlanan sekiz yıllık zorunlu ilköğretim uygulamasının taleplerini karşılayacak biçimde şekillendirilmiştir. Eğitim Fakültelerinde uygulanan öğretmen yetiştirme programlarında yapılan 2006 değişiklikleriyle öğretmenlik meslek bilgisi dersleri artırılarak mesleki (profesyonel) açıdan güçlü öğretmenler yetiştirilmesi amaçlanmıştır. MEB tarafından 2005 yılında kuramsal temeli pragmatist felsefeye dayanan yapılandırmacı öğrenme anlayışına göre yeniden hazırlanan ders programlarıyla ilişkilendirilerek yenilenen ve 2006-2007 öğretim yılından itibaren uygulanmakta olan öğretmen yetiştirme programlarının felsefesi “ilerlemeci” eğitim felsefesine dayanmaktadır. İlerlemeci eğitim felsefesinin temeli de “pragmatist” felsefedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-egitim-fakultelerinde-uygulanan-ogretmen-yetistirme-programlarinin-felsefesi.pdf
  • 1
89-97
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bakır, K. (2006). Pragmatizm ve Eğitime Yansımaları, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi,
14, ss. 49-68.
________(2008). Bir Yöntem Felsefesi Olarak Pragmati(si)zm: Charles S. Peirce’ün bilimsel anlam
kuramı, Felsefe Dünyası, 47, ss. 153-162.
Baskan, G. A. ve Aydın, A. ve Madden, T. (2006). Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemine
karşılaştırmalı bakış, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1), ss. 35-42.
Brauner, C. J. ve Burns, H. W. (1982). Eğitim Felsefesi, (Çev) S. Büyükdüvenci, Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 15 (2), ss. 291-298.
Bülbül, M. (2009). 2000’li Yılların Eğitim Problemlerine 1920’lerden çözüm önerileri: Dewey’den
bugüne ne değişti?, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (3), ss. 667-689.
Büyükdüvenci, S. (1987). Pragmatizm ve Eğitim, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi
Dergisi, 20 (1), 323-339.
Büyükkaragöz, S. ve Diğerleri (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş (Eğitimin Temelleri) Konya:
Mikro Yayınları, No:7
Çelikten, M. ve Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri, Erciyes Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19 (2), ss. 207-237.
Çoban, A. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Eğitim Sürecine İlişkin Felsefi Tercihlerini
Değerlendirme, Üniversite ve Toplum, 7 (4), Received from http://www.universitetoplum.
org/pdf/pdf_UT_331.pdf Erişim tarihi: 06.03.2011.
Doğan, E. (2002). Eğitimde Küreselleşme Eğitim Araştırmaları, 2 (6), ss. 87–98.
Doğanay, A. ve Sarı, M. (2003). İlköğretim Öğretmenlerinin Sahip Oldukları Eğitim Felsefelerine
İlişkin Algılarının Değerlendirilmesi: Öğretmenlerin Eğitim Felsefeleri, Türk Eğitim
Bilimleri Dergisi, 1(3), ss. 321-339.
Ekiz, D. (2003). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öğretmen Eğitimindeki Modeller Hakkında
Düşünceleri, Milli Eğitim Dergisi, 158, ss. 146-160.
______ (2007). Öğretmen Adaylarının Eğitim Felsefesi Akımları Hakkında Görüşlerinin Farklı
Programlar Açısından İncelenmesi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,
24, ss. 1-12.
Ekiz, D. ve Yiğit, N. (2007). Öğretmen Adaylarının Öğretmen Eğitimindeki Modeller Hakkında
Görüşlerinin Program ve Cinsiyet Değişkenleri Açısından İncelenmesi, Türk Eğitim
Bilimleri Dergisi, 5 (3), ss. 543-55.
Erdem, A. R. (1993)”. John Dewey’in Türkiye Maarifi Hakkındaki Raporu” Ankara: G.Ü. Sosyal
Bilimler Enstitüsü Ders Ödevi.
__________(2005). Etkili ve Verimli (Nitelikli) Eğitim Ankara: Anı Yayıncılık.
Fromm, E. (2001). İtaatsizlik Üzerine (Çev: A. Sayın), İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Gürbüztürk, O. (2005). Öğretmen Adaylarının Nasıl Bir Öğretmen Olmak İstediklerine İlişkin
Görüşleri, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, ss. 45-64.
Güven, İ. (2001) Öğretmen Yetiştirmenin Uluslararası Boyutu (UNESCO 45. Uluslararası
Eğitim Kongresi), Milli Eğitim Dergisi, 150, Received from http://yayim.meb.gov.tr/
dergiler/150/guven.htm Erişim tarihi: 25.08.2006
Işık, A. ve Çıltaş, A. ve Baş, F. (2010). Öğretmen Yetiştirme ve Öğretmenlik Mesleği, Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), ss. 53-62.
Kapusuzoğlu, Ş. (2005). Eğitimin Felsefi Temelleri, (Editörler: D. Ekiz ve H. Durukan), Öğretmenlik
Mesleğine Giriş içinde ss: 173-195, İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Kılıç, A. ve Acat, B. (2007). Öğretmen Adaylarının Algılarına Göre Öğretmen Yetiştirme
Programlarındaki Derslerin Gereklilik ve İşe Vurukluk Düzeyi, Kırgızistan Türkiye Manasa
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, ss. 21-37.
Kop, Y. (2004). Progressivism ve Progressivisme Eleştirel Bir Yaklaşım, Kazım Karabekir Eğitim
Fakültesi Dergisi, 10, ss. 270-288.
Mustan, T. (2002). Dünyada ve Türkiye’de Öğretmen Yetiştirmede Yeni Yaklaşımlar, Kuram ve
Uygulamada Eğitim Yönetimi, 8 (29), ss. 115–127.
Nakiboğlu, C. ve Sağesen, Ö. (2002). Eğitim Fakültelerinin Yeni Yapılanmasının Öğrenci
Boyutu Açısından Değerlendirilmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 10 (2), ss. 309-316.
Ocak, G. (2004). Eğitim Programlarına Felsefi ve Kültürel Temelin Etkileri. Uluslararası İnsan Bilimleri
Dergisi, 1 (1), Received from www.insanbilimleri.com Erişim tarihi: 05.03.2011

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com