Buradasınız

Anasayfa » Content

POLİSLERİN İLETİŞİM BECERİLERİNİN BEŞ FAKTÖR KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ VE EMPATİK EĞİLİMLERİNE GÖRE İNCELENMESİ

Examination of Relationship between Five Factors Personality Traits, Emphatic Disposition of Policemen and Their Communication Skills

Journal Name:

  • Polis Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Main objective of this study is to examine the relationship between personality traits, emphatic disposition of policemen and their communication skills. Research data has been obtained by using personality test based on adjectives, Emphatic disposition scale and communication skills inventory. The research has been made in accordance with general scanning method. Of the 479 policemen participating in the test, 436 of them (%91) are males, 43 of them (%9) are females. Of the policemen consisting the sampling, %15 of them are between 20-30 ages, %54.3 of them are between 30-40 ages, %28 of them are between 40-50 ages and %2.7 of them are 50 or higher ages. Of the policemen taking part in the test, %10.9 of them have high school education, %62.2 of them have two year degree education, %23.8 of them have undergraduate education and %3.1 of them have graduate education. According to the study results, there is a significant relationship between communication skills of policemen and their emphatic scores. Given the test results it has been determined that there is a positive and meaningful relationship between communication skills of policemen and being introvert, openness to change mildness and responsibility. However, it has been determined that there is a negative relationship between communication skills of policemen and emotional instability.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, polislerin beş faktör kişilik özellikleri, empatik eğilim ve iletişim becerileri arasındaki ilişkiyi belirleyerek, empati ve beş faktör kişilik özelliklerinin iletişim becerilerini yordayıp yordamadığının incelenmesidir. Araştırma verileri Sıfatlara Dayalı Kişilik Testi, Empatik Eğilim Ölçeği ve İletişim Becerileri Envanteri kullanılarak elde edilmiştir. Araştırma genel tarama modeline uygun olarak desenlenmiştir. Araştırmaya katılan 479 polisin 436’sı (%91) bay ve 43’ü ise (%9) bayandır. Örneklemi oluşturan polislerin %15’i 20-30, %54.3’ü 30-40, %28’i 40-50 ve %2.7’si ise 50 yaş ve üzeri aralığında yer almaktadır. Polislerin %10.9’u lise, %62.2’si önlisans, %23.8’i lisans ve %3.1’i lisansüstü eğitime sahiptir. Araştırma sonuçlarına göre polislerin iletişim becerileri ile empati puanları ve beş faktör kişilik özelliklerinden duygusal dengesizlik arasında negatif yönlü; dışadönüklük, deneyime açıklık, yumuşak başlılık ve sorumluluk arasında ise pozitif yönlü anlamlı ilişkiler saptanmıştır. Polislerin empati puanlarının iletişim becerileri puanlarını yordadığı görülmektedir. Beş faktör kişilik özellikleri de bütün olarak iletişim becerileri puanlarını yordamaktadır. Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçları incelendiğinde, duygusal dengesizlik/nevrotizm (β=-.287) ve yumuşak başlılık (β=.190) alt boyutlarının iletişim becerileri üzerinde önemli yordayıcılar olduğu görülmektedir. Dışadönüklük, deneyime açıklık ve sorumluluk alt boyutları ise iletim becerilerini yordama da önemli bir etkiye sahip değildir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-polislerin-iletisim-becerilerinin-bes-faktor-kisilik-ozellikleri-empatik-egilimlerine-gore-incelenmesi.pdf
  • 3
67-84
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aiken, L. R., (1999), “Assessment of personality”, London: Allyn and Bacon.
Altıntaş, E., Çamur, D., (2004), Beden Dili, Motif Matbaacılık, İstanbul.
Polislerin İletişim Becerilerinin Beş Faktör Kişilik Özellikleri ve
Empatik Eğilimlerine Göre İncelenmesi
81
Arifoğlu, B. ve Razı, G. S., (2011), “Birinci sınıf hemşirelik öğrencilerinin empati ve iletişim becerileriyle iletişim yönetimi dersi akademik başarı puanı arasındaki ilişki”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 4 (1), ss.7-11.
Arkonaç, S. A., (1998), Psikoloji Zihin Süreçler Bilimi, Alfa Yayıncılık, 2.Baskı, İstanbul.
Austin, E., Evens, J. P. Goldwater, R., Potter, V., (2005), “A Preliminary Study of Emotional Intelligence, Empathy and Exam Performance in First Year Medical Students”, Personality and Individual Difference, Vol 39, pp.1395-1405.
Aydın, A., (1996), “Empatik Becerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, S.1.
Barnett, M. A., (1990), “Empathy and related responses in children”, Nancy Eisenberg, JanetStrayer (Eds.), Empathy and its development içinde (pp.146-162), New York: Cambridge University Press.
Brems, C., Fromme, D. K. & Johnson, M. E., (1984), “Group modification of emphaticverbalizationsand self-disclosure”, The Journal of Social Psychology, 132 (2), pp.189-200.
Budak, S., (2005), Psikoloji Sözlüğü (3, Basım), Ankara: Bilim ve Sanat.
Caputo, Hazel, Mcmahon, J. S., (1994), “Interpersonal Communication, ContepencyThrought Critical Thinking,A division Simon & Shuster, printed in the USA.
Ceyhan, A. A., (2006), “An investigation of adjustment levels of turkish univeristy students withrespect to perceived communication skill levels”, Social Behaviour and Personality, 34 (4), pp.367-79.
Cloninger C. R., (1986), “A unified biosocial theory of personality and its role in the development of anxiety states”, Psychiatr Dev, 3, pp.167-226.
Cüceloğlu, D., (1998), Yeniden İnsan İnsana, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Costa P.T., McCrae R. R., (1997), “Stability and change in personality assessment: the revised NEO Personality Inventory in the year 2000”, J Pers Assess, 68, pp.86-94.
82 Polis Bilimleri Dergisi: 14 (3)
Çiçek, A., (2006), Sağlık Çalışanlarının Empatik Eğilim ve Becerilerinin Değerlendirilmesi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Dökmen, Ü., (1988), “Empatinin Yeni Bir Modele Dayanılarak Ölçülmesi ve Psikodrama İle Geliştirilmesi”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21 (1-2), ss.55-90.
Erkoç, T., (2008), Kişilik Özelliklerinin Örgütsel İletişime Etkisi ve Bir Araştırma, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Gültekin, E., (2009), Polislerin Temel Kişilik Özelliklerinin İş Başarısı Üzerindeki Etkisi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Gürgen, H., (1997), Örgütlerde İletişim Kalitesi, İstanbul: Der Yayınları.
Hacıoğlu, F., (2007), Okul Öncesi Yöneticilerinin Sergiledikleri İletişim Becerilerinin Algıları ile Öğretmenlerinin Empati Düzeyleri Arasındaki İlişki, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Heady, B., Wearing, A., (1989), “Personality, life events, and subjective well being: Toward a dynamic equilibrium model”, Journal of Personality and Social Psychology, 57, 731-39.
Karlsberg, J. A., Karlsberg, R. C., (1994), “The affectionate bond: the goal of couple-centered therapy”, The Journal of Humanistic Psychology, 34 (1), pp.132-142.
Koçel, T., (2010), İşletme Yöneticiliği, İstanbul: Beta Yayınları, 12.baskı.
Köknel, Ö., (2005), İnsanı anlamak, (8. Basım), İstanbul: Altın Kitaplar.
Kuzu, A., (2008), Hemşirelik Öğrencilerinin Duygusal Zekâ ve İletişim Becerilerinin Eşdeğer Öğrenim Gören Öğrencilerle Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Düzce Üniversitesi, Düzce.
LaFollette, H., (1999), Kişisel İlişkiler, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
McCrae, R. R., Costa, P. T., (1997), “Personality trait structure as human universal”. American Psychologist, 52 (5), pp.509-516.
Morgan, C. T, (2000), “Psikolojiye Giriş, (çev: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü), Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara.
Polislerin İletişim Becerilerinin Beş Faktör Kişilik Özellikleri ve
Empatik Eğilimlerine Göre İncelenmesi
83
Opt, S. K., Loffredo, D. A., (2003), “Communicator image and Myers-Briggs Type Indicator extraversion-introversion”, Journal of Psychology, 137 (6), pp.560-568.
Oya, T., Manalo, E. & Greenwood, J, (2004), “The influence of personality andanxiety on the oral performance of Japanese speakers of English”, Applied Cognitive Psychology, 18, pp.841-855.
Öz, F., (1998), “Son Sınıf Hemşirelik Öğrencilerinin Empatik eğilimleri, Empatik becerileri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki”, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2 (2), ss.32-38.
Rehber, E., Atıcı, M., (2009), “İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeylerine Göre Çatışma Çözme Davranışlarının İncelenmesi”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 18, Sayı 1, ss.323-342.
Riggio, H. R. & Riggio, R. E., (2002), “Emotional expressiveness, extraversion, and neuroticism: A meta-analysis”, Journal of Nonverbal Behavior, 26 (4), pp.195-218.
Rogers, C. R., (1983), “Empatik Olmak Değeri Anlaşılmamış Bir Varoluş Şeklidir”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (16), ss.103-124.
Somer, O., (1998), “Beş Faktör Kişilik Modeli”, Türk Psikoloji Yazıları, 1 (2), ss.35-62.
Tamir, M., Robinson, M. D., Clore, G. L., (2002), “The epistemic benefits of trait consistent mood states”: An analysis of extraversion and mood”, Journal of Personality Social Psychology, 83, 3, pp.663-667.
Tiernan, E., (2003), “Communication Training for Professionals”, Support Care Cancer”, 11, pp.758-762.
Toy, S., (2007), Mühendislik ve Hukuk Fakülteleri Öğrencilerinin İletişim Becerileri Açısından Karşılaştırılması ve İletişim Becerileriyle Bazı Değişkenler Arasındaki İlişkiler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tutuk A., Al, D., Doğan, S., (2002), “Hemşirelik Öğrencilerinin İletişim Becerileri ve Empati düzeylerinin İncelenmesi”, C. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, Sayı 6 (2) ss.36-42.
84 Polis Bilimleri Dergisi: 14 (3)
Uğur, A., (2007), Oluşturmacı Sosyal Bilgiler Öğretiminde Örnek Olay İncelemesi Tekniği Kullanımının Öğrencilerin Empatik Düşünme Becerilerine Etkisi: Bir Eylem Araştırması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Wenzel, A., Graff-Dolezal, J., Macho, M., Brendle, J., (2004), “Communication and social skill in socially anxious and nonanxiousindividuals in the context of romantic relationships”, Behaiour Research and Therapy, 43, pp.505-519.
Zıllıoğlu, M., (1993), İletişim nedir?, İstanbul: Cem Yayınevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com