Buradasınız

Ağrı İli Köyleri Gebe ve Çocuk İzlemleri Durumu ve Sağlık Hizmetlerine Ulaşılabilirlik Değerlendirmesi

The Follow-up Status of Pregnancies and Children and the Evaluation of Accessibility to Health Services in the City of Ağrı

Journal Name:

Publication Year:

Author Name
Abstract (2. Language): 
Objective: In our country and throughout the world, the health of pregnant women and infants is a very important parameter in showing the adequacy of health services. The services of prenatal care, birth under healthy circumstances, postnatal follow-up of the puerperants, newborn baby care and the followup of the infants' growth and development are the most basic health services. By providing these services, mothers are going to have healthier pregnancies and healthier babies. The aim of this study was to determine the status of the surveillances of the pregnant women and infants and to evaluate the accessibility of health services in the villages of Ağrı city.
Abstract (Original Language): 
hizmetlerinin yeterliliğini göstermede çok önemli bir parametredir. Doğum öncesi bakım, sağlıklı koşullarda doğum ve doğum sonrası yapılan loğusa izlemleri ile bebeğe yönelik yenidoğan bakımı ve büyüme gelişmenin değerlendirilmesi izlemleri en temel hizmetlerdir. Bu hizmetler ile annelerin daha sağlıklı gebelik geçirerek daha sağlıklı bebeklere sahip olmaları sağlanacaktır. Bu araştırmanın amacı Ağrı ili köylerinde gebe ve çocuk izlemlerinin durumunun belirlenmesi ve sağlık hizmetlerine ulaşılabilirliğin değerlendirilmesidir.
127-134

REFERENCES

References: 

1. Çilingiroğlu N. Demografi ve Sağlık.[ Demographic
And Health ] ed. Güler Ç, Akın L. Halk Sağlığı Temel
Bilgiler. Hacettepe Ün. Yayınları. 2006; 51-78.
2. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetlerinin Yürütülmesi
Hakkında Yönerge. Ankara 2001; 32-34.
3. Beşer E, Ergin F, Sönmez A. Aydın İl Merkezinde
Doğum Öncesi Bakım Hizmetleri. [Prenatal Care
Services in Aydın Province Center]. TSK Koruyucu
Hekimlik Bülteni. 2007; 6 (2): 137–141.
4. WHO, UNICEF, Antenatal Care in Developing
Countries. Promises, Achievements amd Missed
Oppurtunities. An Analyzes of Trend, Levels and
Differentials. Geneva 2003; 1990–2001.
5. Sağlık Bakanlığı. Sağlık Mevzuatı, Sağlık Hizmetlerinin
Sosyalleştirilmesi Hakkında Kanun, Kanun no:
224. Hacettepe Yayın Birliği. Ankara 1987; 216-23.
6. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel
Müdürlüğü Sağlık Hizmetlerinin Yürütülmesi Hakkında
Yönerge. Ankara 2001; 70-72.
7. T.C Sağlık Bakanlığı Veri Toplama ve Bildirim
Formları Kullanım Kılavuzu Döküm Sürümü 3.0
Doküman Referans No: REF/SES/I-05/033 15/11/1996
Sağlık Enformasyon Sistemleri Bölümü Sağlık Projesi
Genel Koordinatörlüğü. T.C. Sağlık Bakanlığı. Ankara.
1996.
8. Okyay P, Gemalmaz A, Beşer E ve ark. Aydın'da Bir
merkez sağlık ocağı bölgesinde form 005-gebe-loğusa
izleme fişlerinin değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi
Tıp Fakültesi Dergisi. 2005.12(1): 31-35.
9. Çoban M, Esatoğlu AE. Evde Bakım Hizmetlerine
Genel Bir Bakış. Türkiye Klinikleri Journal Med Ethics,
Law and History 2004; 12: 109-120.
10. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü
Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması, 2008. Hacettepe
Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Sağlık Bakanlığı
Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Genel Müdürlüğü,
Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı ve
TÜBİTAK, Ankara, 2009.
11. Akın A, B.Özvarış Ş. Doğum Öncesi Bakım. Bölüm 6.
Kadın Sağlığı/ Üreme Sağlığı ve Aile Planlaması. Halk
Sağlığı Temel Bilgiler. ed. Güler Ç, Akın L. Hacettepe
Kaynaklar
Hacettepe Üniversitesi Yayınları. 2006; 223-235.
12. Armour K. Antepartum Maternal-Fetal Assessment,
Using Surveillance to İmprove Maternal and Fetal
Outcomes. Lifelines. 2004; 8 (3): 232-240.
13. A.Gürel S, Kemik VD. Gebeliğe İlişkin Bilgi Düzeyi,
Etkenleri ve Bunun Doğum Öncesi Bakım Üzerine Etkisi.
Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst 2007; 17: 101-109.
14. Turan JM, Say L. Community-Based Antenatal
Education in İstanbul, Turkey: Effects on Health
Behaviours. Health Policy and Planning 2003; 18: 391-
398.
15. Spinelli A, Baglio G, Donati S, et al. Do Antenatal
Classes Benefit the Mother and Her Baby? Journal Matern
Fetal Neonatal Med 2003; 13: 94-101.
16. Thornton JG, Hewison J, Lilford RJ et al. A
Randomised Trial of Three Methods of Giving
Information About Prenatal Testing. BMJ 1995; 311:
1127-1130.
17. Akın A, Özvarış ŞB. Ana Sağlığı ve Aile Planlaması.
Halk Sağlığı Temel Bilgiler. İkinci baskı. ed. Bertan M. ve
Güler Ç. Ankara. Güneş Kitabevi. 1997; 117-155.
18. Batukan C, Özgün M.T, Serin İ.S, ve ark. Erciyes
Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde
1985 ile 2004 Yılları Arasında Eklempsi Vakalarında
Maternal ve Fetal Özelliklerin Değişiminin
Değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst
2007; 17: 262-269.
19. Harma M, Harma M, Yurtseven Ş ve ark. Multipar
Gebe Kadınlarda Anemi Sıklığı. Türkiye Klinikleri
Jinekol Obst 2004; 14: 12-15.
20. Hyder SZ, Persson LA, Chowdhury et al. Anemia and
Iron Deficiency During Pregnancy in Rural Bangladesh.
Public Health Nutrition. 2004; 7(8):1065-1070.
21. Massor C, Vanderpas J. A Survey of Iron
Deficiencyanamia During Pregnancy in Belgium:
Analysis of Routine Hospital Laboratory Data in Mons.
Acta Clin. Belg. 2003 May-Jun; 58(3). p 169-177.
22. Gueri M, Pena M. Maternal and Child Nutrition.
Chapter 12. Part III. Maternal and Child Health Activities
at the Local Level. 268-282.
23. Bozkurt A. Meram İ, Ahi S, ve ark. Gaziantep İlindeki
Gebelerin Hematolojik Parametrelerinin İncelenmesi.
Dicle Tıp Dergisi 2002; 29(1-2): 1-12.
24. Kaçmaz B, Çakır FÖ, Aksoy A, ve ark. Gebelerde
Asemptomatik Bakteriüri Araştırılması. ANKEM Dergisi
2004;18(3): 153-156.
25. İngeç M, Börekçi B, Yılmaz M, Kadanalı S. Adolesan
Gebeliklerde Anne Yaşının Perinatal Sonuçlara Etkisi.
Clinical Study. Journal Turkish German Gynecol Assoc.
2005; 6(4); 290-295.
26. Kutluk MT. Adolesanlarda Koruyucu Sağlık
Hizmetleri. Türkiye Klinikleri Journal Pediatr Sci 2006,
2(7): 11-13.
27. Ünalan PC, A.Kaya Ç, Akgün T, ve ark. Birinci
Basamakta Ergen Sağlığına Yaklaşım. Türkiye Klinikleri
Journal Med Sci 2007; 27: 567-576.
28. Erkaya S, Sipahi T, Kutlar İ ve ark. Ankara Zübeyde
Hanım Doğumevinde 10 Yıllık (1983-1992) Maternal
Mortalite. Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst 1994; 4: 96-
99.
29. Malatyalıoğlu E, Dabak Ş, Erdal R. Samsun Doğum
ve Çocuk Bakımevinde Maternal Mortalite Oranlarının
Yıllara Göre Değişimi. Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst
1992; 2: 245-247.
30. Özçelik B, Serin İ.S, Özşahin O ve ark. Erciyes
Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Perinatal Mortalite
Oranları. Türkiye Klinikleri Jinekol Obst 2004; 14: 207-
214.
31. Mıhçıokur S, Akın A. Dünya'da ve Türkiye'de anne
ölümleri. Sağlık ve Toplum 1998; 8(3-4): 12-18.
32. WHO. Health Care in Pregnancy. In: Erica Royston
eds. Preventing Maternal Deaths. WHO, Geneva 1989;
161.
33. İnsan Kaynağını Geliştirme Vakfı. Güvenli Annelik
Eğitimi. İnsan Kaynağını Geliştirme Vakfı Yayınları, No
18, İstanbul 1996; 1-2.
34. Ergin F, Başar P, Karahasanoğlu B ve ark. Güvenli
Olmayan Doğumlar ve Doğum Sonrası Evde Bakım
Hizmetlerinin Değerlendirilmesi. TSK Koruyucu
Hekimlik Bülteni. 2005; 4(6): 321-329.
35. A. Baklaya N. Postpartum Dönemde Annelerin Bakım
Gereksinimleri ve Ebe-Hemşirenin Rolü. Cumhuriyet
Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2002;
6(2): 42-49.
36. Beydağ KD. Doğum Sonu Dönemde Anneliğe Uyum
ve Hemşirenin Rolü. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni.
2007: 6(6): 479-484.
37. T.C. Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı Hıfzıssıhha
Okulu Tıbbi Eğitim Teknolojisi Merkezi Projesi. Ana
Sağlığı ve Aile Planlaması El Kitabı. Ankara. 1982; 93-
105.
38. Akın A, Alkan C, Ergin A ve ark. Ana Çocuk Sağlığı ve
Aile Planlaması Programları İçin Bilgi-Eğitim-İletişim
Rehberi. 1997; 119-149.
39. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2003. Hacettepe
Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. Ankara. 2004; 109-
129.
40. Arvas A. Aşılamada Kaçırılmış Fırsatlar. Türkiye
Klinikleri J Pediatr Özel 2008; 1048-1050.
41. Özmert E.N. Dünya'da Aşılama ve Aşı Takvimleri.
Türkiye Klinikleri J Pediatr Sci 2007; 3(11): 8-14.
42. Yalnız C. Aşı Uygulamalarına Genel Bakış. Türkiye
Klinikleri J Pediatr Özel 2008; 948-951.
43. Velipaşaoğlu S. Aşılar Ne Zaman Ulusal Programda
Yer Alır? Türkiye Klinikleri J Pediatr Özel 2008; 944-947.
44. Orhon F.Ş. Rutin Bağışıklama Programı ve Aşılama
Özellikleri. Türkiye Klinikleri J Pediatr Sci 2006; 2(2):
27-34.
45. Alabaz D. Çocukluk Çağı Aşıları. Türkiye Klinikleri J
Pediatr Özel 2008; 1039-1047.
46. B. Gülnar S. Dünyada ve Türkiye'de Çocukların
Durumu. Türkiye Klinikleri J Pediatr Sci 2006; 2(2): 1-3.
47. İlhan M.N, Yıldırım A, Maral I. Ankara'da Yarı
Kentsel ve Kentsel Bölgede Yaşayan 15-49 Yaş
Grubundaki Kadınların Kullandıkları Aile Planlaması
Yöntemleri ve Yöntem Kullanmama Nedenleri. Türkiye
Klinikleri Jinekol Obst 2002; 12: 66-72.
48. Özdemir O, Ocaktan E, Çalışkan D ve ark. Ankara
Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı
Aile Planlaması Ünitesine 1999-2002 Arasında Yapılan
Başvuruların Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Tıp
Fakültesi Mecmuası 2004; 57(4): 195-203.
49. Naçar M, Öztürk A, Öztürk Y. Doğum Sonrası
Dönemde Verilen Aile Planlaması Eğitiminin Yöntem
Kullanmaya Etkisi. Erciyes Tıp dergisi 2003; 25(3): 122-
130.
50. UNICEF, Türkiye'de Ana ve Çocukların Durum
Analizi. Ankara 1996; 119-139.
51. Westorff C, Bankole A. The Time Dynamics Of Unmet
Need An Example From Morocco. International Family
Planning Perspectives 1998; 24: 12-14.
52. Çakmak A, Ertem M, Karazeybek H. Diyarbakır
Çocuk Hastanesine Yatırılan Çocukların Annelerinin
Sağlık Hizmetlerine Erişimi. Orijinal Araştırma. Türkiye
Klinikleri Journal Pediatr 2007, 16: 82-89.
53. Salihoğlu M.Y, Saygılı H, Sevilen F, Amuzade H. 35
Yaşından Büyük Gebelerde Maternal Komplikasyonlar.
Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst 1992; 2: 170-173.
54. Çağlayan Ç, Etiler N. Kocaeli İli Körfez İlçesi Sağlık
Ocaklarında 1999 Marmara Depremi Sonrasında Yapılan
Gebe ve Bebek İzlemlerinin Değerlendirilmesi. TSK
Koruyucu Hekimlik Bülteni. 2006: 5 (5): 364-373.
55. Akın A. Türkiye'de Ana Sağlığı, Aile Planlaması
Hizmetleri ve İsteyerek Düşükler. 1998 Türkiye Nüfus ve
Sağlık Araştırması İleri Analiz Sonuçları. Ankara. 2002;
151-182.
56. Osborn AC, Singh VK, Ratnam SS. Antenatal Care:
When, Where, How and How Much. High Risk Mothers
and Newborns. Swtzerland, 1987; 287-302.
57. Hacettepe Üniversitesi Türkiye'de Ana Sağlığı Aile
Planlaması Hizmetleri ve İsteyerek Düşükler. Türkiye
Nüfus ve Sağlık Araştırması-1998 İleri Analiz Sonuçları,
Ankara, 2002.
58. Ergöçmen BA, Coşkun Y. Doğum Öncesi Bakım ve
Doğuma Yardım. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması
2003. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü,
AÇSAP, DPT ve Avrupa Birliği, Ankara. 2004; 119-129.
59. Yurdakök K. Genişletilmiş Bağışıklama Programına
(GBP) Global Bakış. Katkı Pediatri Dergisi. 1994; 15: 1-
2.
60. Türkiye Ulusal Anne Ölümleri Çalışması 2005.
Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, ICON- Institute Public Sector GMBH ve BNB Danışmanlık,
AÇSAP, Ankara. 2006; 51-88.
61. Fullerton JT, Nelson C, Shannon R, Bader J. Prenatal
Care in the Paso del Notre Border Region. Journal
Perinatol. 2004; 24: 62-71.
62. Karataş B. Hemşire Tarafından Verilen Doğum Öncesi
Bakım Hizmeti ve Eğitiminin Etkinliğinin İncelenmesi.
Optimal Tıp Dergisi 2001; 14: 47-50.
63. Bodur S, Batan N, Akdin S. Konya'da Çocukların
Aşılanma Hızı ve Ailenin Aşı ile ilgili Tutumu. Genel Tıp
Dergisi. 1997; 7: 73-76.
64. Evliyaoğlu N, Uzun MP, Yalçıntaş D ve ark.
Hastaneye Başvuran Beş Yaş Altındaki Çocukların
Aşılanma Durumları. Klinik Bilimler ve Doktor 2000; 6:
228-230.
65. Dokuz Nolu Sağlık Ocağı / Samsun. [Nine Nolu
Health Unit / Samsun]. Sağlık Ocaklarımızdan. Sted.
2003. 12(2): 68-71.
66. Oğur R, Tekbaş ÖF, Yaren H ve ark. Sağlam Bebek
Kliniğine Başvuran Annelerin Hamilelik, Bebek
Beslenmesi ve Bakımı Hakkındaki Bilgi Düzeyleri.
Türkiye Klinikleri J Pediatr 2000; 9: 150-154.
67. Üner S. Sağlık Hizmeti Sunumu Öz-Değerlendirme
Ölçeğinin Yapısı ve Güvenirliği. Orijinal Araştırma.
Türkiye Klinikleri Jpurnal Med Sci 2007; 27: 816-822.
68. Özeren E. Genişletilmiş ve Hızlandırılmış
Bağışıklama Kampanyası (Aşı Kampanyası). Halk
Sağlığı. Türkiye Klinikleri. 1985; 5(3): 273-276.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com