Buradasınız

Aile hekimlerinin kanıta dayalı tıp uygulamalarını kullanım durumları ve bilgi arama davranışları

Family physician’s evidence based medicine applications and information searching behaviours

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Objective: The aim of this study was to evaluate family physicians’ information searching behaviours and evidence based medicine applications’ usage status. Material-Method: This study was conducted between December 2012 and January 2013 and a survey form prepared for evidence based medicine applications was used during the study. The survey was applied to 81 family physicians working in Kırıkkale. Results: At the end of the study, it has been found out that, %84,0 of the family physicians had knowledge about evidence based medicine applications, %67,9 had no background in this subject, %82,7 of the family physicians wanted to learn about evidence based medicine applications and %82,7 used evidence based medicine applications when deciding about their patients. The rates of the information sources that the physicians used to reach evidence based knowledge were %56,8 with the search engines and %53,1 with diagnosis and treatment guidelines prepared by the Ministry of Health. Based on the averages, most common statements about the evidence based applications by the family physicians were 3.73 points “evidence based medicine will play a positive role in the future’’, “decisions about the patients must be based on reliable statistical knowledge’’ and ‘’doctors should review the literature critically’’. The statements with the least points were 2.49 points “evidence based medicine applications will reduce the value of clinical experience’’ and “evidence based medicine applications are for academicians’’. Discussion: It was concluded that the family physicians needed evidence based medical information on daily applications and most frequently they used medical databases to reach information. It is necessary for the Ministry of Health to support the usage of evidence based medicine by providing the family physicians access to some paid medical databases. Also, augmentation and promotion of clinical guidelines will facilitate the usage of evidence based applications by the family physicians in the first phase.
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu çalışmanın amacı, aile hekimlerinin kanıta dayalı tıp uygulamalarını kullanma durumları ve bilgi arama davranışlarını değerlendirmektir. Materyal-Metot: Çalışma, Aralık 2012-Ocak 2013 tarihleri arasında yürütülmüştür ve çalışmada kanıta dayalı tıp uygulamalarına yönelik hazırlanmış olan anket formu kullanılmıştır. Hazırlanan anket, Kırıkkale ilinde görev yapan 81 aile hekimine uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmanın sonunda hekimlerin %84,0’ünün kanıta dayalı tıp uygulamaları hakkında bilgi sahibi olduğu, %67,9’unun bu konuda herhangi bir eğitim almadığı, %82,7’sinin kanıta dayalı tıpla ilgili eğitim almak istediği ve % 82,7’sinin de hastaları hakkında karar verirken kanıta dayalı uygulamalardan yararlandığı belirlenmiştir. Hekimlerin kanıta dayalı bilgiye erişim için en fazla kullandıkları bilgi kaynakları ise %56,8 ile arama motorları, %53,1 ile de Sağlık Bakanlığınca hazırlanan tanı ve tedavi rehberleridir. Ortalamalara göre, hekimlerin kanıta dayalı tıp uygulamalarına en fazla katıldığı ifadeler 3.73 ile “kanıta dayalı tıp gelecekte klinik uygulamalarda pozitif rol oynayacaktır”, “hasta ile ilgili kararlar güvenilir istatistiksel bilgilere dayandırılmalıdır” ve “doktorlar literatürü eleştirel bir gözle incelemelidir” ifadeleri olmuştur. En az katıldıkları ifadeler ise 2.49 ile “kanıta dayalı tıp uygulamaları, klinik tecrübelerin değerini düşürecektir” ve “kanıta dayalı tıp uygulamaları akademisyenler içindir” ifadeleridir. Tartışma: Aile hekimlerinin günlük uygulamalarında kanıta dayalı tıbbî bilgilere ihtiyaç duydukları ve bilgiye ulaşmak için en sık tıbbî veri tabanlarından yararlandıkları belirlenmiştir. Sağlık Bakanlığı’nın kendilerine bağlı olarak çalışan aile hekimlerinin bilgiye erişimlerini kolaylaştırmak için ücretli olarak ulaşılan bazı tıbbî veri tabanlarına abonelik sağlayarak, kanıta dayalı tıbbın kullanımını desteklemesi gerekmektedir.
104
110

REFERENCES

References: 

1. Korukluoğlu S, Üstü Y, Kasım İ, Doğusan AR, Hacıimamağaoğlu A. Aile Hekimliği Türkiye Modeli. Aydın S, ed. Ankara: Sağlık Bakanlığı Yayınları; 2004.
2. Resmi Gazete. Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Hakkında Yönetmelik, 6 Temmuz 2005 tarih ve 25867 sayılı Resmi Gazete.
3. Ünlüoğlu İ. Türkiye’de Kanıta Dayalı Tıp, Kanıta Dayalı Tıp Sempozyumu 2008. http://www.kanitadayalitip.org/KDT_ilhami_unuoglu.pdf (Erişim tarihi: 15.06.2013).
4. Köse E. Tıp Akademisyenlerinin Kanıta Dayalı Bilgi Gereksinimleri ve Bilgi Arama Davranışları: Hacettepe Üniversitesi Örneği. Ankara: Hacettepe Üniversitesi; 2011.
5. Scalise D. Evidence Based Medicine. Hospital&Health Network. 2004; 78(12): 32-37.
6. Erden A. Kanıta Dayalı Radyoloji. Türk Tanısal ve Girişimsel Radyoloji Dergisi. 2004; 10(2): 89-91.
7. Colyer H, Kamath P. Evidence Based Practise A Philosophical and Political Analysis: Some Matters for Consideration by Professional Practioners. Journal of Advanced Nursing. 1999; 29(1): 188-193.
8. Babaoğlu M, Yaşar Ü, Dost T, Kayaalp O. Kanıta Dayalı Tıp: Kavramlar, Örnekler ve Görüşler. Türkiye Klinikleri J Med Sci. 2009; 29(5): 1298-1305.
9. McEvoy MP, Williams MT, Olds TS. Evidence Based Practice Profiles: Differences Among Allied Health Professions. BMC Medical Education. 2010; 10(69): 1-8.
10. Hayran M. Kanıta Dayalı Tıp- Sağlıkla İlgili Karar Vermede Kullanılan Bilgi Tipleri. İyi Klinik Uygulamalar Dergisi. 2012; 1: 36-38.
11. Kahveci R, Meads C. Is Primary Care Evidence-Based in Turkey? A Cross-sectional Survey of 375 Primary Care Physicians, Journal of Evidence-Based Medicine. 2009; 2(4): 242-251.
12. Sur RL, Scales CD, Preminger GM, Dahm P. Evidence-Based Medicine: A Survey of American Urological Association Members. The Journal of Urology. 2006; 176: 1127-1134.
13. McColl A, Smith H, White P, Field J. Informatıon In Practice General Practitioners’ Perceptions of The Routeto Evidence Based Medicine: A Questionnaire Survey. BMJ . 1998; 316-361.
14. Chan GC, Teng CL. Primary Care Doctors’ Perceptions Towards Evidence-Based Medicine in Melaka State: A Questionnaire Study, The Medical Journal of Malaysia. 2005; 60(2): 130-133.
15. Barghouti F, Halaseh L, Said T, Mousa AH, Dabdoub, A. Evidence-Based Medicine Among Jordanian Family Physicians. Canadian Family Physician. 2009; 55: 6-13.
16. Al-Ansary LA, Khoja TA. The Place of Evidence-Based Medicine Among Primary Health Care Physicians in Riyadh region Suudi Arabia. Family Practice. 2002; 19(5): 537-542.
17. Novak K, Mirić D, Jurin A, Vukojević K, Aljinović J, Čarić A, Marinović MG, Poljičanin A, Košta V, Rako D, Marušić A, Marušić M, Puljak L. Awareness and Use of Evidence-based Medicine Databases and Cochrane Library Among Physicians in Croatia. Public Health. 2010; 51: 157-164.
18. Al-Kubaisi NJ, Al-Dahnaim LA, Salama RE. Knowledge, Attitudes and Practices of Primary Health Care Physicians towards Evidence-Based Medicine in Doha, Qatar. Eastern Mediterranean Health Journal. 2010; 16(11): 1189-1197.
19. Albayrak AI, Abbdulrahim SAA, Mohammed R. Evaluating Factors Affecting the Inplementation of Evidence Based Medicine in Primary Healthcare Centers in Dubai. Saudi Pharmaceutical Journal, 2013.
http://dx.doi.org/10.1016/j.jsps.2013.05.003
20. Ahmad AS, Al-Mutar NB, Al-Hulabi FA, Al-Rashidee ES, Doi SA, Thalib L. Evidence-based Practice among Primary Care Physicians in Kuwait’, Journal of Evaluation in Clinical Practice. 2009; 15(6): 1125-1130.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com