Buradasınız

Anasayfa » Content

Kliniğimizde son 4 yılda yapılan amniyosentez vakalarının retrospektif analizi: tek hekim sonuçları

The retrospective analysis of amniocentesis cases performed in our clinic in last four years: the results of one physician

Journal Name:

  • Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to assess the 164 amniocentesis cases for genetic diagnose that have been performed by one physician in our clinic in last 4 years. In this study, amniocentesis indications of patients, the numbers of needle input, maternal symptoms, pregnancy losses and amniocentesis results were evaluated retrospectively. The most common indications for amniocentesis were the presence of Down syndrome risk (>1/300) in the results of first trimester combined test or triple test and maternal age (67% and 20.1% respectively). Chromosomal polymorphism (46,XX,pstk,22+ and 46,XY,pstk21+) was determined in only 2 patients (1.3%). Amniotic fluid leakage was observed in totally 2 patients (1.3%) and pregnancy loss in 1 patient (0.6%). Approximately 97% success rate was achieved for first needle input. As a result, 16-18 weeks amniocentesis is an easy and safe diagnosis method. However, as it is remarked that the risk of pregnancy loss decreased by experience, it should be keep in mind that1/150 fetal loss is possible.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmadaki amaç, kliniğimizde son 4 yılda tek hekim tarafından genetik tanı amaçlı yapılan 164 amniyosentez vakasını incelemektir. Çalışmada, hastaların amniyosentez endikasyonları, işlem sırasındaki giriş sayısı, gebelerin şikayetleri, gebelik kayıpları ve amniyosentez sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların amniyosentez endikasyonları değerlendirildiğinde, en sık endikasyonu 2'li veya 3'lü tarama testi sonucunda Down Sendromu tarama riski (>1/300) olması ve ileri maternal yaş oluşturmaktaydı (sırasıyla; %67.0 ve %20.1). Sadece 2 (%1.3) hastada kromozomal polimorfizm (46,XX,pstk22+ ve 46,XY,pstk21+) saptandı. Toplam 2 (%1.3) hastada amniyotik sıvı sızıntısı ve 1 (%0.6) hastada abortus izlendi. Çalışmada yaklaşık %97 oranında tek giriş başarısı bulundu. Sonuç olarak, 16-18. hafta amniyosentez kolay ve güvenilir bir tanı yöntemidir. Ancak, her ne kadar tecrübeyle gebelik kaybı riski azaldığı belirtilse de, 1/150 oranında fetal kayıp olabileceği her zaman akılda tutulmalıdır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-klinigimizde-son-4-yilda-yapilan-amniyosentez-vakalarinin-retrospektif-analizi-tek-hekim-sonuclari.pdf
  • 3
19-22
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Steele MW, Breg WR Jr. Chromosome analysis of human amniotic-fluid cells. Lancet 1966;1:383-5.
2. Jacobson CB, Barter RH. Intrauterine diagnosis and management ofgenetic defects. Am J Obstet Gynecol 1967;99:796-807.
3. Seeds JW. Diagnostic mid trimester amniocentesis: How safe? Am J Obstet Gynecol 2004;191:608-16.
4. Şen C. Amniyosentez ve koryon villus örneklemesi. Perinatoloji Dergisi 2002;10:55-8.
5.
Şene
r KY, Durak B, Tanır HM, Tepeli E, Kaya M, Artan S. Kliniğimizde 7 yıllık amniosentez sonuçları. Perinatoloji Dergisi 2006;14:170-5.
6. Evans MI, Andriole S. Chorionic villus sampling and amniocentesis in 2008. Curr Opin Obstet Gynecol 2008;20:164-8.
7. Tseng JJ, Chou MM, Lo FC, Lai HY, Chen MH, Ho ES. Detection ofchromosome aberrations in the second trimester using genetic amniocentesis: experience during 1995-2004. Taiwan J Obstet Gynecol
2006;45:39-41.
8. Evans MI, Wapner RJ. Invasive prenatal diagnostic procedures 2005. Semin Perinatol 2005;29:215-8.
9. Centini G, Rosignoli L, Kenanidis A, Scarinci R, Petraglia F. A report of early (13 + 0to 14 + 6 weeks) andmid-trimesteramniocenteses: 10years' experience. J Matern Fetal Neonatal Med 2003;14:113-7.
10. Yüce H, Çelik H, Gürateş B, Erol D, Hanay F, Elyas H. Karyotip analiz amacıyla genetik amniyosentez uygulanan 356 olgununretrospektifanalizi. Perinatoloji Dergisi 2006;14:73-6.
11. Han SH, An JW, Jeong GY, Yoon HR, Lee A, Yang YH, et al. Clinical and Cytogenetic Findings on31,615 Mid-trimester Amniocenteses. Korean J Lab Med
2008;28:378-85.
12. Yang YH, Ju KS, Kim SB, Cho YH, Lee JH, Lee SH, et al. The Korean collaborative study on 11,000 prenatal
genetic amniocentesis. Yonsei Med J 1999;40:460-6.
13. ACOG Committee on Practice Bulletins. ACOG Practice Bulletin No. 77: screening for fetal chromosomal abnormalities. Obstet Gynecol 2007;109:217-27.
14. Tabor A, Philip J, Madsen M, Bang J, Obel EB, N0rgaard-Pedersen B. Randomised controlled trial of genetic amniocentesis in 4606 low-risk women. Lancet 1986;1:1287-93.
15. Roper EC, Konje JC, De Chazal RC, Duckett DP, Oppenheimer CA, Taylor DJ. Genetic amniocentesis: gestation-specific pregnancy outcome and comparison of outcome following early and traditional amniocentesis. Prenat Diagn 1999;19:803-7.
16. PapantoniouNE, Daskalakis GJ, Tziotis JG, Kitmirides SJ, Mesogitis SA, Antsaklis AJ. Risk factors predisposing to fetal loss following a second trimester amniocentesis. BJOG 2001;108:1053-6.
17. Thorp JA, Helfgott AW, King EA, King AA, Minyard AN. Maternal death after second-trimester genetic amniocentesis. Obstet Gynecol 2005;105:1213-5.
18. Erdemoğlu M, Kale A. Genetik amaçlı amniyosentez uygulanan 183 olgununprospektifanalizi. Dicle Tıp Dergisi 2007;34:170-5.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com