KÜLTÜRLERARASI KARŞILAŞMALARIN UZAK İHTİMALİ: SIĞINMACILIK DENEYİMİNDE GAZİANTEP ÖRNEĞİ.
The Remote Possibility of Intercultural Encounters: The Case of Gaziantep in
the Light of Asylum
Journal Name:
- Tesam Akademi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Being an asylum seeker is an experience dealt in macro level and everyday life
aspect is ignored. Yet, forced emigration is not only a subject related to boundaries
of governments but also a process experienced by ordinary people in everyday life.
This study studies the experience of being an asylum-seeker in everyday life in the
context of intercultural communication in Gaziantep. The study mainly focused on
two questions: the perception of residents (defined as Turkish citizens) about the
foreigner who is coming from abroad as a result of forced migration. And how was the
intercultural communication between those asylum seekers coming from different
cultures and residents experienced in everyday life? The answers of these questions
were examined within the framework of the residents’ perceptions of the foreigner
in the context of banal nationalism, and the communication between the members of
different cultural groups in everyday life in the contexts of intercultural encounters,
social intercourse networks, the restraints of intercultural communication and the
role of uncertainty and anxiety in intercultural communication. The fieldwork of
the study was conducted between 20th July and 20th December 2011 in Gaziantep,
which is a designated satellite city for the asylum seekers coming to Turkey by the
Ministry of Interior. The methodology used for the paper is participatory observation
and informal and in-depth interviews both with the residents and asylum seekers.Abstract (Original Language):
Sığınmacılık, ağırlıklı olarak makro ölçekte ele alınan ve gündelik hayat ölçeği
göz ardı edilen bir deneyimdir. Ancak zorunlu göç, sadece devletlerin sınırlarını
ilgilendiren bir konu değil, gündelik hayatta sıradan insanların deneyimledikleri
bir süreçtir. Bu çalışmada, Türkiye’de sığınmacılığın, gündelik hayatta kültürlerarası
iletişim bağlamında nasıl deneyimlendiği incelendi. Çalışma iki temel soru ekseninde
yürütüldü. Bu sorulardan ilki, Türkiye vatandaşı olarak tanımladığım yerleşiğin, ülke
sınırlarının ötesinden zorunlu göçle gelen yabancıya ilişkin algısının ne olduğuydu.
İkincisi ise, gündelik hayatta farklı kültürlerden gelmiş sığınmacılar ve yerleşik
arasındaki kültürlerarası iletişimin nasıl deneyimlendiğiydi. Bu soruların yanıtları,
yerleşiğin yabancı algısındaki banal milliyetçilik ve farklı kültürel grup üyelerinin
gündelik hayattaki iletişimlerini, kültürlerarası karşılaşmalar, sosyal ilişki ağları,
kültürlerarası iletişimin sınırlılığı, kültürlerarası iletişimde belirsizlik ve kaygının
rolü çerçevesinde araştırıldı. Türkiye’ye gelen sığınmacılara İçişleri Bakanlığı’nca
mecburi ikamet yeri olarak gösterilen şehirlerden biri olan Gaziantep’te, 20
Temmuz – 20 Aralık 2011 tarihleri arasında yürütülen alan araştırmasında, katılımlı
gözlem, informal görüşme ve derinlemesine görüşme teknikleri kullanılarak, (hem
sığınmacılar hem de yerleşik olmak üzere) alanın özneleriyle birlikte niteliksel veri
üretildi.
FULL TEXT (PDF):
