The Effects of Pentoxifylline on Peritoneal Functions and Cytokine Levels
in Patients Followed with Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis
Journal Name:
- Türk Nefroloji, Diyaliz ve Transplantasyon Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author |
---|---|
Abstract (2. Language):
OBJECTIVE: Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis is more frequently used as renal
replacement therapy for end stage renal failure patients. The aim of this study was to evaluate the effects
of pentoxifylline on cytokines and permeability of peritoneum in continuous ambulatory peritoneal
dialysis patients.
MATERIAL and METHODS: 21 patients with peritoneal dialysis followed at Çukurova University
Department of Nephrology were included. Pentoxifylline was given 2x400 mg daily for three weeks in
addition to the standard therapy. All of the patient characteristics such as age, sex, accompanied disease,
duration of peritoneal dialysis, edema, body weight, drugs were recorded. Peritoneal equilibration test
was done before and after pentoxifylline therapy. Kt/Vurea and creatinine clearance were calculated.
Peritoneal transport type, ultrafi ltrate and urine volumes and peritoneal sodium excretion were
determined.
RESULTS: There was no difference for the Kt/Vurea, creatinine clearence, the serum and peritoneal
dialysate levels of BUN, creatinine, sodium, albumin, IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alpha, beta-2 microglobulin
between baseline and after the pentoxifylline therapy. Additionally, there was no difference for measured
parameters in diabetic and nondiabetic groups. Relationships between peritoneal sodium excretion and Kt/Vurea, ultrafi ltration and sum of urine volume+ultrafi ltrate were not found. There was a statistically signifi cant negative correlation between
serum albumin and serum IL-10 levels at baseline and after pentoxifylline therapy (p; 0,049).
CONCLUSION: Pentoxifylline was not found to be effective in peritoneal permeability. This may be related to the short duration of pentoxifylline
therapy and/or the relatively small number of the patients.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
AMAÇ: Sürekli ayaktan periton diyalizi; son dönem böbrek yetersizliğinde sıklıkla kullanılan renal
replasman tedavi seçeneğidir. Bu çalışmada; sürekli ayaktan periton diyalizi hastalarında pentoksifi linin
periton geçirgenliğine ve sitokinlere etkisini değerlendirmeyi amaçladık.
GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çukurova Üniversitesi Nefroloji Bilim Dalında takip edilmekte olan 21
periton diyaliz hastası çalışmaya alındı.Hastaların standart tedavilerine ilaveten pentoksifi lin 3 hafta
süre ile 2x400 mg /gün verildi. Hastaların; yaş, cinsiyet, kronik böbrek yetmezliğinin etiyolojisi, periton
diyalizinin süresi, fi zik muayene bulguları, idrar miktarı, vücut ağırlığı, kullandığı ilaçlar kaydedildi.
Pentoksifi lin öncesi ve sonrasında periton dengelenme (eşitlenme) testi yapıldı, Kt/Vüre, ve kreatinin
klirensi hesaplandı. Transport tipi, ultrafi ltrasyon miktarı, idrar volümü ve peritoneal sıvı ile sodyum
atılımı miktarı belirlendi.
BULGULAR: Başlangıca göre pentoksifi lin kullanımı sonrasında serum ve periton sıvısında BUN,
kreatinin, sodyum, total protein, albümin, IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alfa, sistatin C ve beta-2 mikroglobulin
düzeylerinde, Kt/Vüre, kreatinin klirensinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Hastalar
diyabetik ve non-diyabetik olarak gruplandırıldığında da ölçülen belirteçlerde farklılık saptanmadı.
Peritoneal sodyum ile Kt/Vüre, ultrafi ltrasyon ve idrar volümü + ultrafi ltrasyon toplamı arasında ilişki
saptanmadı. Pentoksifi lin öncesi ve sonrası serum albümin düzeyi ile serum IL-10 arasında negatif
korelasyon mevcuttu, istatistiksel olarak anlamlıydı(p:0,049).
SONUÇ: Pentoksifi linin periton membranı geçirgenliğinde etkili olmadığı saptandı. Pentoksifi lin
kullanım süresinin kısa olması ve/veya hasta sayısının nispeten az olması çalışmamızın sonuçlarını
olumsuz etkilemiş olabilir.
FULL TEXT (PDF):
- 2