HISARCILAR, WHO TAKE THEIR SOURCE FROM TREDITION
Journal Name:
- Turkish Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
Hisar is one of the long-life periodicals in the history
of Turkish periodicals. It was published in Ankara
(1950) under the topics of “idea, art and literary review”.
The aim of publishing Hisar was, especially due to
concept of Garip, to restrengthen the weakening
connection of the tradition with the Turkish literature, to
present what they wrote to literary lovers, to upgrade the
level of art and literature, to make an art action against
the sympathy of socialist art. The periodical was
published almost half a century without compromising.
Due to their principle in publishing the periodical, T. Sait
Halman qualifies the years between 1950-1975 as “The
Era of Hisar”. It is said that Hisarcılar benefited from the
public and divan literature, and all the formations but
Garip and socialist realists of modern literature and the
Second New. Furthermore, they connected their
individual superiority with the neoclassism of Yahya
Kemal Beyatlı and symbolism of Ahmet Hasim.
They were both under the impression of young
writers and five poets of syllable. Culturally, they
benefited from the source such as history, religion,
language, the geography and people of Anatolia. This
shows that Hisarcılar benefited from both past literature
and cultural resources that feed the literature. Works of
art has the history of the era coming from and cultural
phenomenon, characters of artists, and public relations.
In literary products, we have to follow and discover them
from the point of the science of literature. In this study,
the sources, which Hisarcılar benefited from as
bureaucrat poets and writers from cities, have been
displayed.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Türk süreli yayın tarihinin uzun ömürlü dergilerinde
biri olan Hisar, "fikir, sanat ve edebiyat dergisi" çerçeve
baslığıyla, Ankara’da yayımlanır (1950). Hisar, 1940’lı
yıllarda özellikle Garip anlayısı yüzünden Türk edebiyatının
gelenekle zayıflayan bağını yeniden güçlendirmek,
yazdıklarını sanat ve edebiyatseverlere ulastırmak, sanat ve
edebiyat hayatına seviye getirmek, “kökü mazide olan âtî”
çizgisinde eserler vermek, sosyalist sanat anlayısına karsı
bir sanat hareketi olusturmak gibi amaçlarla çıkarılır. Dergi,
bu amaçlardan hiç bir zaman taviz vermeden yarım asra
yakın yayımlanır. Ilkeli yayımdan dolayı, T. Sait Halman
1950-1975 arasını “Hisar Çığırı” olarak niteler.Hisarcıların, edebî bakımdan geleneğin iki temel kolu
halk ve divan edebiyatı ile modern edebiyatın, Garip ve sosyalist
gerçekçiler ile Ikinci Yeni anlayısları dısındaki bütün
olusumlarından yararlandıkları söylenebilir. Ayrıca Yahya
Kemal Beyatlı neo-klasizmi ve az da olsa Ahmet Hasim sembolizmini
bireysel meziyetleriyle birlestirerek bir yandan
Genç Kalemler, diğer yandan Hecenin Bes Sairinin etkisinde
kalmıslardır. Kültürel yönden ise tarih, din, dil, Anadolu
coğrafyası ve insanları gibi kaynaklardan beslenmislerdir.
Bu da Hisarcıların hem geçmis edebiyattan hem de o edebiyatı
besleyen kültürel kaynaklardan yararlandığını gösterir.
Sanat eserleri, meydana geldiği devrin tarihi ve kültürel
olaylarından, sanatkarların karakterlerinden, toplumsal
iliskilerden izler tasır. Edebiyat eserlerinde bu izleri takip
etmek ve ortaya çıkarmak edebiyat bilimi açısından bir zorunluluktur.
Bu bağlamda bu incelemede, sehirli bürokrat
sair ve yazarlar olarak Hisarcıların yararlandıkları kaynaklar
gösterilmeye çalısılmıstır.
FULL TEXT (PDF):
- 1-2
1309-1331