Buradasınız

OSMANLI DEVLETİNDE DEBBAĞLAR

TANNERS IN OTTOMAN STATE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.1018

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
In Ottoman Empire the artisans are representatives of the productor section of the cities. From raw materials to the product at the hand of consumers all process of production have been uder the control and inspection of both the state and the guilds. In this study the activities and problems of tanners tried to be studied as an example of Ottoman artisans.
Abstract (Original Language): 
Osmanlı Devleti’nde şehirli üretici kesimi esnaf temsil eder. Ham maddeden tüketici eline ulaşan nihai ürüne kadar tüm üretim aşamaları esnaf loncaları ve devlet tarafından denetim ve control altında tutulmaya çalışılmaktadır. Bu çalışmada Osmanlı esnafına bir örnek olarak İstanbul’daki debbağların faaliyetleri ve sorunları üzerinde durulmaktadır.
1746-1762

REFERENCES

References: 

Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Ahkâm Defterleri, 3/360/1297; 2/308/1027; 7/131/397; 8/178/567; 4/23/64; 3/360/1297,3/335 Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Cevdet İktisat, 585; 1922; 783. İstanbul Kadı Sicilleri, n.24, p.15; n.154, p.32; n. 25. AKARLI, E.D. “Gedik: implements, mastership, shop usufruct and monopoly among Ġstanbul artisans, 1750-1850”, Wissenschaftskolleg Berlin Jahrbuch, 1986. AKDAĞ, Mustafa, Türkiye’nin İktisadi ve İçtima-i Tarihi, Ankara 1971. AKGÜNDÜZ, A., “Osmanlı Hukukunda Gedik Hakkının MenĢei ve Gedik Hakkıyla Ġlgili Ebussuud‟un Bir Risalesi”, Türk Dünyası Araştırmaları, sayı 46, Ġstanbul 1987, s.149-165. ALTINAY, Ahmet Refik, Onikinci Asrı Hicride İstanbul Hayatı, Türk Tarih Encümeni Külliyatı yay., Ġstanbul 1930.
53 Ibid., vol.VI, p. 3154.
Tanners In Ottoman State 1761
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/8 Fall 2009
ARNAKIS, G.G. “Futuwwa Traditions in Ottoman Empire”, Journal of Near Eastern Studies, vol. XII, n. 4, Ekim 1953. BARKAN, Ömer L., “XV. Asrin Sonunda Bazi Buyuk Sehirlerde Esya ve Yiyecek Fiyatlarinin Tesbit ve Teftisi Hususlarini Tanzim Eden Kanunlar”, Tarih Vesikaları,I, 5: II, 7; II, 9; 1942. BREEBART, D., The Development and Structure of The Turkish Futuwah Guilds, Michigan and London 1961. CARTER, Francis, Dubrovnik ( Ragusa: A Classic City), Newyork, 1972. ÇAĞATAY, NeĢet, Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, Ankara 1989. ERGIN, Osman N., Mecelle-i Umur-u Belediye, Ġstanbul BüyükĢehir Belediyesi Kültür ĠĢleri Dairesi BaĢkanlığı Yayınları, Ġstanbul 1995, vols. I, II, III, VI. Evliya Çelebi, Seyahatname, Ġstanbul, 1938, vols. I and III. FAROQHI, Suraiya, Towns and Townsmen of Ottoman Anatolia, Cambrigde 1984. FEKETE, Lacos, “Osmanlı Türkleri ve Macarlar 1366-1399”, Belleten, XII/52, 1949. GENÇ, Mehmet, “Osmanlı Esnafı ve Devletle ĠliĢkileri”, Ahilik ve Esnaf, ed. by Ġstanbul Esnaf ve Sanatkarlar Dernekleri Birliği Yayınları, Ġstanbul 1986. GÖLPINARLI, A., “Ġslam ve Türk Ġllerinde Fütüvvet TeĢkilatı ve Kaynakları”, İFM, vol. XI , n.1-4, 1949-50, p.354. ĠNAN, A., Gedik Hakkı, unpublished Phd dissertation, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul, 1994. İslam Ansiklopedisi, Turkiye Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı, Ġstanbul, 1998, vols.I, IX. İstanbul Ahkâm Defterleri İstanbul Esnaf Tarihi 1, Ġstanbul Külliyatı VIII, yay. haz. A. Tabakoğlu, A. Kal‟a vd., Ġstanbul BüyükĢehir Belediyesi yay., Ġstanbul 1997. İstanbul Ansiklopedisi, Tarih Vakfi Yurt Yayınları, Ġstanbul 1994, vols. III, IV Kal‟a, A., Gediklerin DoğuĢu ve Gedikli Esnaf, Türk Dünyası Araştırmaları, 1990, v. 67, p.1-9. KOÇU, ReĢat E., İstanbul Ansiklopedisi, Ġstanbul 1966, vol., VIII.
1762 Miyase KOYUNCU
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/8 Fall 2009
KOYUNCU, M., The Institution of Gedik In Ottoman Istanbul, 1750-1850, unpublished M.A. thesis, Boğaziçi University, Istanbul, 2001. KÖPRÜLÜ, M. Fuad, Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976. MANTRAN, Robert, Onyedinci yüzyıl ikinci yarısı İstanbul, Kurumsal, İktisadi ve Toplumsal Tarih İncelemesi, translated by M. Ali Kılıçbay and Enver Özcan, Ankara 1990. PARRY, V.J., “Materials of War in the Ottoman Empire”, Studies in the Economic History of The Middle East, ed. By M. A. Cook, London 1970. RAYMOND, A, Osmanlı Döneminde Arap Kentleri, çev. A. Berktay, Tarih Vakfı Yurt yay., Ġstanbul 1995. SIDKI, Gedikler, Ġstanbul 1325/1907. SÜLEYMAN Sudi, Defter-i Muktesid, Ġstanbul 1307/1890. ġAHIN, Ġ., “Osmanlı Devrinde Ahi Evren zaviyesinin hususiyetine dair bazı mülahazalar”, Ahilik ve Esnaf, Ġstanbul, Ġstanbul Esnaf ve Sanatkarlar Birliği yay., Ġstanbul 1986, s. 160-169, TAESHNER, F., “Ġslam Ortaçağında Futuvva (Fütüvvet TeĢkilatı)”, çev. F. IĢıltan, İFM, vol. XV, n. 1-4, 1953-54. Türkiye’de Deri ve Kösele Sanayi, ed. by Türk Ticaret Odaları, Sanayi Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği, Ankara 1958. WATERER, John W., “Leather” A History of Technology, ed. by C. SINGER, vol.II, London 1957.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com