Buradasınız

YUNUS EMRE’NİN “KAYUSU DEĞÜL” REDİFLİ ŞİİRİ ÜZERİNE BİR DİL İNCELEMESİ

A LANGUAGE ANALYSIS OF YUNUS EMRE’S “KAYUSU DEĞÜL” RYMED POEM

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2767
Abstract (2. Language): 
Benefiting from the impressive facilities of the language poets and a common belief that a permanent. Great Turkish poet Yunus Emre’s poetry its meaning when viewed in terms of sound until the sound is as important as that of a poet. Lyrics and the harmony of these words, the efficacy, the power of open, straightforward and sincere manner with no doubt one of the elements describing the Yunus Emre, who was the original language and style. This article is a layer of sound, harmony, rhythm, scale and style points of interest such as the format through the Yunus Emre “kayusu degül” ryhmed poem tried to be analyzed, especially the difference between duplicates and false readings understood to be determined by the New Criticism. New Criticism, XX. emerged in England early in the century and a work of literary works by taking the central meaning of the “form” when the caller is one of the contemporary methods of interpretation. According to this method is based on viewing the poem, work of literature is self-sufficient, all the necessary data available in the text itself. Today, the classic text for understanding and interpreting the works of such contemporary theories of interpretation have emerged due to take advantage of the method in terms of. Bearing in mind that the original material, the language of the poem in question will be better understood the importance of the method.
Abstract (Original Language): 
Dilin imkânlarından yeterince yararlanabilmiş şairlerin etkileyici ve kalıcı olduğu yaygın bir kanıdır. Büyük Türk şairi Yunus Emre’nin şiiri ses açısından incelenince onun anlam kadar sese de önem veren bir şair olduğu görülür. Sözü ve bu sözün ahengini, tesirini, gücünü açık, sade ve samimi bir şekilde anlatan Yunus Emre’yi orijinal yapan unsurlardan biri hiç şüphesiz sahip olduğu bu dil ve üslûptur. Bu makalede ses tabakası, ahenk, ritim, ölçü ve üslûp gibi biçimi ilgilendiren hususlar vasıtasıyla Yunus Emre’nin “kayusu değül” redifli şiiri tahlil edilmeye çalışılmış, özellikle nüshalar arasındaki farklılık ve yanlış okumaların Yeni Eleştiri ile tespit edilebileceği anlaşılmıştır. Yeni Eleştiri, XX. yüzyılın başlarında İngiltere’de ortaya çıkan ve edebî eseri merkez alarak eserin anlamını “biçim”inde arayan çağdaş yorumlama yöntemlerinden biridir. Esas olarak şiiri inceleyen bu yönteme göre edebî eser kendi kendine yeterlidir, gerekli olan bütün veriler metnin kendisinde mevcuttur. Bir edebî eseri anlamak için “biçim”i merkeze alan Yeni Eleştiri, birtakım haklı eleştiriler almakla birlikte modern zamanların en objektif tahlil yöntemlerinden biri olarak görülür. Günümüzde klasik metinleri anlama ve yorumlama çalışmaları için bu tür metin merkezli çağdaş yorumlama teorilerinden de yöntem bakımından yararlanmak gereği ortaya çıkmıştır. Şiirin asıl malzemesinin dil olduğu düşünülürse söz konusu yöntemin önemi daha iyi anlaşılacaktır.
183-190

REFERENCES

References: 

AKSAN Doğan, Yunus Emre Şiirinin Gücü, Ankara: Bilgi Yayınevi, 2005.
AKSAN Doğan, Cumhuriyet Döneminden Bugüne Örneklerle Şiir Çözümlemeleri, Ankara:
Bilgi Yayınevi, 2004.
190 Yasemin ÖZCAN GÖNÜLAL
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/4 Fall 2011
AKSAN Doğan, Şiir Dili ve Türk Şiir Dili, Ankara: Engin Yayınevi, 2006.
DİLÇİN Cem, “Yunus Emre‟nin Şiirlerinde Türkçenin Gücü”, Türk Dili 487, 1992), s. 30–49.
DİLÇİN Cem, “Fuzulî‟nin Bir Gazelinin Şerhi ve Yapısal Yönden İncelenmesi”, Türkoloji
Dergisi 9, 1991, s. 43–98.
EAGLETON Terry, Edebiyat Kuramı Giriş, Ayrıntı Yayınları, 2004.
FİLİZOK Rıza, “Yunus Emre‟nin Şiirlerinde Hareket İmajları ve Üslûp”, http://www.egeedebiyat.
org/modules.php. (28.11.2007)
GENÇ İlhan, Edebiyat Bilimi Kuramlar-Akımlar-Yöntemler, İzmir: Kanyılmaz Matbaası, 2007.
GENÇ İlhan, Klâsik Türk Edebiyatı Metinlerini Anlamada Modern Yaklaşımlar, Turkish
Studies, www.turkishstudies.net, Volume 2/4, Fall 2007, pp. 393-404.
KORTANTAMER Tunca, “Türk Şiirinde Ses Konusunda ve Ses Gelişmesinin Devamlılığı
Üzerine Genel Bazı Düşünceler I”, Eski Türk Edebiyatı Makaleler, Akçağ Yayınları,
2007, s. 273–336.
MACİT M. “Ses Yapısı”, Eski Türk Edebiyatı El Kitabı, Grafiker Yayınları, 2002, s. 171–198.
MORAN Berna, Edebiyat Kuramları ve Eleştiri, İstanbul: İletişim Yayınları, 2007.
TATÇI Mustafa, Yunus Emre Divânı Tenkitli Metin, İstanbul: MEB Yayınları, 1997.
TÖKEL, Dursun, Ali, “Divan Şiiri‟ne Modern Metin Çözümleme Yöntemlerinden Bakmak”,
Turkish Studies, www.turkishstudies.net, Volume 2/3 Summer 2007, pp. 535-555.
ÜSTÜNOVA Kerime, “Söz Sanatlarının Oluşmasında Tekrarların Rolü”, Dil Yazıları, Ankara:
Akçağ Yayınları, 2002, s. 236-246.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com