Buradasınız

Anasayfa » Content

YİĞİT VE SİLAHLI ADAM DİYALEKTİĞİNDE KILIÇ İMGESİ

THE IMAGE OF THE SWORD IN THE DIALECTIC OF THE BRAVE AND THE ARMED MAN

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.4971

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The sword has an image which is as old as human history and as alive as human being. It has also taken on a mystified character by having a load of meaning beyond being an instrument of war. There has been a link established between the sword and dominance and justice as bravery. In the cultures, which see the iron as sacred even an ingredient from the sky, the iron nature of the sword has caused it to be consecrated as well as to be sworn on. For example, in the ancient Turks the iron was sacred and shamans were fulfilling the task of executing sacred works as blacksmith. Iron has also an important place in Islam, and likewise with the effect of many religious expressions the sword has become an important cultural and mythical symbol. When sword and bravery is concerned Hz. Ali acquires a dominant position by his sword named Zulfiqar. This important cultural and mythical place of sword in Turkish and Islamic world in the pre-modern period has been differed with the change starting by the discovery of firearms. Firearms have revealed a culture that puts fighting force above bravery. Remote thrown weapons as fighting force has provided superiority in the past. However sword was describing the individual bravery. In the modern era, firearms has strengthened the culture of the arrow and weakened the culture of the sword. Moreover, recently videos especially taken by certain organizations with the sword has produced a new and undesirable imaginary bond between the sword and Islam. In this paper, the stigmatization of the sword, which was a symbol of adjectives such as the bravery, justice and sovereignty in the traditional culture, to Islam and Muslims as a part of the image of the injustice, violence, and even barbarism in contemporary world is problematized.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Kılıç, insanlık tarihi kadar eski, insan kadar canlı bir imgeye sahiptir. O, bir savaş aletinin çok ötesinde bir anlam yüküne sahip olmakla mistik bir karaktere de bürünmüştür. Kılıç ile yiğitlik arasında bir bağ kurulduğu gibi egemenlik ve adaletle de bir bağ kurulmuştur. Kılıcın demir doğası, demiri kutsal hatta gökten gelen bir madde olarak gören kültürlerde onun takdis edilmesini netice verdiği gibi onun üzerine yemin edilmesine de neden olmuştur. Meselâ eski Türklerde demir kutsal olduğu gibi şamanlar da demirci olarak kutsal işlerin yürütücüsü görevini yerine getirmiştir. Demir, İslam’da da önemli bir yere sahiptir ve aynı şekilde birçok dinî ifadenin de etkisiyle kılıç, önemli bir kültürel ve mitsel simge haline gelmiştir. Kılıç ve yiğitlik söz konusu olduğunda Zülfikâr adlı kılıcıyla Hz. Ali başat bir konum edinir. Modern öncesi dönemde kılıcın Türk ve İslam dünyasındaki bu önemli kültürel ve mitsel yeri ateşli silahların bulunmasıyla başlayan değişimle birlikte farklılaşmıştır. Ateşli silahlar savaş kuvvetini yiğitliğe yeğleyen bir kültür ortaya koymuştur. Geçmişte uzaktan atılan silahlar savaş kuvveti olarak üstünlük sağlamıştır. Kılıç ise bireysel yiğitliği betimlemekteydi. Modern dönemde ateşli silahlar ok kültürünü güçlendirmiş, kılıç kültürünü ise zayıflatmıştır. Dahası, son dönemlerde özellikle belirli örgütlerin kılıçla çektikleri videolar kılıç ve İslam arasında yeni ve istenilmeyen bir imgesel bağ üretmiştir. Bu makalede, geleneksel kültürde yiğitlik, adalet ve egemenlik gibi sıfatların simgesi olan kılıcın günümüz dünyasında adaletsizlik, şiddet, hatta barbarlık imgesinin bir parçası olarak İslam’a ve Müslümanlara damga vurması sorunsallaştırılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 643681273_37sevinc_bayram_sos.-619-639.pdf
  • 6
619-639
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ÁGOSTON, Gábor (2006). Barut, Top ve Tüfek: Osmanlı İmparatorluğu’nun Askeri Gücü ve Silah Sanayisi, Tanju Akad (çev.), Ġstanbul: Kitap Yayınevi.
ANADOL, Cemal (2001). Türk-İslâm Medeniyetinde Ahilik Kültürü ve Fütüvvetnâmeler, 2. Baskı, Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
ARI, Kemal (2006). Üçüncü Kılıç: İzmir’in Kurtuluşu ve Yüzbaşı Şerafettin, Ġstanbul: Ġstanbul Marmara Eğitim Vakfı Yayınları.
ARSLAN, Muhammet (2011). “Adıyaman Besni Ġlçesindeki Bazı Mezar TaĢlarında Görülen Kahve Yapımı ve Sunumu Ġle Ġlgili Kabartmalar Üzerine,” Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (30): 257-284.
ARSLAN, Muhammet ve Nacide Uysal (2010). “Adıyaman Besni Ġlçesi Ġncearaplar Köyü‟ndeki Mezar TaĢları,” Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, (25): 15-49.
ARSLANOĞLU, Ġbrahim (2005). “Fütüvvetnâmeler ve Bir Fütüvvetnâme,” Ahi Evran-ı Veli ve Ahilik Araştırmaları Sempozyumu: Bildiriler [12-13 Ekim 2004, Kırşehir], C.1, M. Fatih Köksal (hzl.), KırĢehir: Gazi Üniversitesi Ahilik Kültürünü AraĢtırma Merkezi Yayınları, ss.101-118.
Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri I-III (2006). Atatürk AraĢtırma Merkezi (hzl.), 5. Baskı, C.I-III, Ankara: Atatürk AraĢtırma Merkezi Yayınları.
AYALON, David (1956). Gunpowder and Firearms in the Memluk Kingdom- A Challenge to a Mediaeval Society, London: Vallentine, Mitchell.
BARTHOLD, Wilhelm (2004). İslâm Medeniyeti Tarihi, M. Fuad Köprülü (çev., Ġzah ve Düzeltmeler), 3. Baskı, Ankara: Akçağ Yayınları.
BAYAT, Fuzuli (2006). Ana Hatlarıyla Türk Şamanlığı, Ġstanbul: Ötüken Yayınları.
BENLĠ, Yusuf (2012). “Fütüvvetnâmelerde Hz. Ali Algısı,” Hikmet Yurdu, 5 (10): 33-60.
BENNETT, Matthew, Jim Bradbury, Kelly Devries, Iain Dickie ve Phyllis Jestice (2011). Dünya Savaş Tarihi: Ortaçağ 500-1500, C.I, Özgür Kolçak (çev), Ġstanbul: TimaĢ Yayınları.
BERKLĠ, Yunus (2007). “MezartaĢlarında Görülen Kılıç, Hançer, Ok-Yay Ve Bayrak Motiflerinin Sembolik Anlamları,” EKEV Akademi Dergisi, (31): 67-80.
BLACK, Jeremy (2003). “GiriĢ,” Top, Tüfek ve Süngü: Yeniçağda Savaş Sanatı 1453-1815, Yavuz Alogan (çev), Ġstanbul: Kitap Yayınevi, ss.7-29.
BOZKURT, Nebi (2002). “Kılıç,” TDV İslam Ansiklopedisi, C.25, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, ss.405-408.
Yiğit ve Silahlı Adam Diyalektiğinde Kılıç İmgesi 637
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 8/6 Spring 2013
BRAUNHOLTZ, H. J. ve Alexander S. Fulton (1927). “An Inscribed Turkish Sword,” The British Museum Quarterly, 1 (4): 106-107.
BURTON, Richard F. (1884). The Book of the Sword, London: Chatto ve Vindus, Piccadilly.
ÇAĞATAY, NeĢet (1981), Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, 2.Baskı, Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları.
ÇORUHLU, Tülin (1997). “Eyüp Sultan ve Çevresindeki Hazîrelerde Bulunan Hançerli Lahitler ve TaĢ Sandukalar,” I. Eyüp Sultan Sempozyumu, Tebliğler, (9-11 Mayıs 1997, Ġstanbul), Ġstanbul: Eyüp Belediyesi Kültür Yayınları, ss:43-59.
ÇORUHLU, YaĢar (1997). “Orta Asya‟dan Anadolu‟ya Lahit veya TaĢ Sanduklarda Görülen Hançer-Bıçak Tasvirlerinin Sembolizmi,” 1. Eyüp Sultan Sempozyumu, Tebliğler, [İstanbul 1997], Ġstanbul: Eyüp Belediyesi Kültür Yayınları, C.1, ss.60-70.
DEMĠR, Necati (2001). “Türk DüĢünce Dünyasında Hazret-Ġ Ali,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (60): 85-104.
DUDLEY, Leonard M. (2001). Kalem ve Kılıç, Müfit Günay (çev.), 2. Baskı, Ankara: Dost Yayınları.
DURMAZ, Sayime (2010). “Yüksek Ortaçağ‟da Papa‐Ġmparator ÇatıĢması: Kılıç ile Âsâ‟nın SavaĢı,” Çankırı K.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (1): 93-120.
EĞRĠ, Osman (2002). “Yeniçeri Ocağının Manevi Eğitimi ve BektaĢilik,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (24): 113-131.
ELĠADE, Mircea (1999). Şamanizm: İlkel Esrime Teknikleri, Ġsmet Birkan (çev.), Ankara: Ġmge Kitabevi.
ELĠADE, Mircea (2003). Demirciler ve Simyacılar, M. Emin Özcan (çev.), Ġstanbul: Kabalcı Yayınları.
ELLIS, George W. (1911). “Islam as a Factor in West African Culture,” The Journal of Race Development, 2 (2): 105-130.
FISH, M. Steven (2002). “Islam and Authoritarianism,” World Politics, 55 (1): 4-37.
GERGES, Fawaz A. (2003). “Islam and Muslims in the Mind of America,” Annals of the American Academy of Political and Social Science, (588): 73-89.
GOODY, Jack (2005). Avrupa’da İslâm Damgası, ġahabettin Yalçın (çev.), Ġstanbul: EtkileĢim Yayınları.
GÖLPINARLI, Abdülbâki (2004). Mü’minlerin Emiri Hazret-i Ali, Ġstanbul: Derin Yayınları.
GRĠTLĠ Sırrı PaĢa (2006). Ahsenül Kasas (Güzel İnsan: Yusuf -Yusuf Sûresi Tefsiri), Tahir Galip Seratlı (y. hzl.), 2. Baskı, Ġstanbul: Elest Yayınları.
GÜNDÜZ, Tufan (1998). “Osmanlı Tarih Yazıcılığında Türk ve Türkmen Ġmajı,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (7): 85-92.
HACIGÖKMEN, Mehmet Ali (2012). “Anadolu‟da Ahiliğin Esnaf TeĢkilatı Hâline DönüĢmesi ve Tımar Sistemine Yansımaları (Ankara Örneği),” Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (32): 263-291.
HALL, James (1996). The Illustrated Dictionary of Symbols in Eastern and Western Art, illustrated by Chris Puleston, New York: IconEditions.
638 Bayram SEVİNÇ
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 8/6 Spring 2013
HENTCH, Thierry (1996). Hayali Doğu: Batı’nın Akdenizli Doğu’ya Politik Bakışı, Aysel Bora (çev.), Ġstanbul: Metis Yayınları.
ĠNAN, Abdülkadir (1948). “Eski Türklerde ve Folklorda «Ant»”, DTCF Dergisi, VI (1-5): 279-290.
KADIOĞLU, Ġdris (2011). “Kılıç Kalem Münâzarası,” CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi [Prof. Dr. Mahmut Kaplan Armağan Sayısı], 9 (2): 161-180.
KARA, Ġlyas (2011). Enver Paşa: Basmacılar İsyanı, Ġstanbul: Yediveren Yayınları.
KAYA, Muharrem (2001). “Eski Türk ĠnanıĢlarının Türkiye‟deki Halk Hekimliğinde Ġzleri,” folklor/ edebiyat, 7 (25): 199-218.
KELEġ, Ahmet (2007). “Cihad-Kılıç-Tebliğ Bağlamında Ġslam‟ın YayılıĢı,” Ahmet Yaman (ed.), Cahiliye Toplumundan Günümüze Hz. Muhammed (Sempozyum Tebliğ ve Müzakereleri) 13-15 Nisan 2007 Konya, Ankara: Fecr Yayınları, ss.1-27.
KIDD, Thomas S. (2003). “„Is It Worse to Follow Mahomet than the Devil?‟ Early American Uses of Islam”, Church History, 72 (4): 766-790.
KÜNÜÇEN, Hale (2001). “Görüntülerle Erenlerin Ġzinden,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (17): 75-86.
LEWĠS, Bernard (2011). Çatışan Kültürler: Keşifler Çağında Hıristiyanlar, Müslümanlar, Yahudiler, 11. Baskı, Nurettin Elhüseyni (çev.), Ġstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
McCOMB, Canon Samuel (1916). “Christianity and the Sword,” The North American Review, 204 (729): 195-202.
MUNRO, Dana Carleton (1931). “The Western Attitude toward Islam during the Period of the Crusades,” Speculum, 6 (3): 329-343.
NASR, Seyyid H. (2000). Ideals and Realities of Islam, 4th ed., Chicago: ABC International Group, Inc.
ÖGEL, Bahaeddin (1988). İslamiyet’ten Önce Türk Kültür Tarihi -Orta Asya Kaynak ve Buluntularına Göre, 3. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
ÖGEL, Bahaeddin (1997). Türk Kültürünün Gelişme Çağları, C.I, Ġstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
ÖZCAN, Abdulkadir (2002). “Kılıç Alayı,” TDV İslam Ansiklopedisi, C.25, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, ss.408-410.
ÖZKAN, Haldun (2000). “Erzincan ve Çevresinde Orta Asya Türk Geleneğini Sürdüren Bezemeli Mezar TaĢları,” Atatürk Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, (15): 31-47.
POLAT, Ġbrahim Ethem (2006). Haçlılara Kılıç ve Kalem Çekenler, Ankara: Vadi Yayınları.
RĠLKE, Rainer Maria (2003). Kalem ve Kılıç, Kâmuran ġipal (çev.), Ġstanbul: Say Yayınları.
SARAL, Ġsmail Tosun (2004). “Gül Baba ve Tahta Kılıcı,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (31): 245-256.
SARIKAYA, M. Saffet (1999). “Osmanlı Devletinin Ġlk Asırlarında Toplumun Dini Yapısına Ahilik Açısından Bir BakıĢ Denemesi,” SDÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, (6): 49-67.
SARIKAYA, Mehmet Saffet (2012). “BektaĢi-Alevi Kültürünün Yazılı Kaynakları Olarak Fütüvvetnameler,” Alevilik Araştırmaları Dergisi, (4): 35-66.
Yiğit ve Silahlı Adam Diyalektiğinde Kılıç İmgesi 639
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 8/6 Spring 2013
STERLING, Douglas (2003). “The Siege of Damietta: Seapower in the Fifth Crusade 1217-1221 A.D.,” Donald J Kagay ve L.J. Andrew Villalon (ed.), Crusaders, Condottieri, and Cannon: Medieval Warfare in Societies around the Mediterranean, Leiden-Boston: Brill, ss.101-132.
TAĠ, Kemalettin (1998). “Kuzey Irak‟ta Ġnanç Grupları ve Bunların Anadolu Halk Ġnançları Ġle ĠliĢkisi,” Beyan Otrakçı Özata (çev.), Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (6): 145-158.
TAMNEY, Joseph B. (1974). “Church-State Relations in Christianity and Islam,” Review of Religious Research, 16 (1): 10-18.
TURAN, Osman (1993). Türk Cihân Hâkimiyeti Mefkûresi Târihi: Türk Dünyâ Nizâmının Millî, İslâmî ve İnsânî Esasları, 6. Baskı, C.1-2, Ġstanbul: Boğaziçi Yayınları.
“Türklük,” Basiret Gazetesi, 19 Zilhicce 1276 [1860], No.40.
WATT, Montgomery (2005). “Hıristiyanların Ġslam AlgılayıĢları,” Fuat Aydın (ed.), Hıristiyanların İslâmı’ndan Müslümanların İslâmı’na, Ġstanbul: Ataç Yayınları, ss.57-66.
YILDIZ, Harun (2012). “ġah Ġbrahim Velî Ocağı‟nın Amasya Yöresindeki ĠzdüĢümleri,” Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (63): 127-138.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com