Buradasınız

MANZUME-IAKAID VE İMLA ÖZELLİKLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

MANZUME-IAKAID AND SPELLING AN EVALUATION OF PROPERTIES

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5207
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study was registered in the name of Kadı Hüseyin Ispartavî Manzûme-iAkâîd's work, the general syntax is introduced and evaluated in terms of features. Ispartavî no knowledge about the sources could not be reached. Most of Ispartavî information obtained through Manzûme-iAkâîd. Ispartavî, the beginning and end of the work has included information about him. Born in 1077, is a Sünnî and Matüridî, Ispartaliving, student of spentdescribed i n Bursa. Manzûme-i Akaid, akaid been written on the subject of a didactic work. Author, "Akaid knowledge" of the public to tell, teach, and information on the bending of the people for a long time and prosody measure of memory to be deleted is written in verse. The work has successfully been used in verse prosody prosody errors appear a little bit. Every work of art indicate a subject title. Bears the characteristics of the classical OttomanTurkish as language features. Here in Arabic, Farsi words and phrases commonly used. In addition to Works written for the general public is used colloquially in many expressions, phrases, archaic words are included. Two copies of eachline is written in the nesih. Legible copies. Of which shall generally adjacent to the celebrities mentioned and sometimes separately, sometimes written adds. The first of whichs hall be in Konya Regional Manuscripts Library. The second copy of the Corum Hasan Paşa Provincial People's Library. According to other copies of copies at Konya Regional Library Manuscripts more robust in terms of language and spelling. The work reflects the linguistic features of the period. Writing, there are irregularities i n the work of vowels and consonants. The disorder, which is the period of the work written in classical Ottoman Turkish spelling systems hows that there is a strong quarter.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada Kadı Hüseyin Ispartavî adına kayıtlı Manzûme-i Akâid adlı eser, genel özellikleriyle tanıtılarak imlası bakımından değerlendirilmiştir. Kaynaklarda Ispartavî hakkında hiçbir bilgiye ulaşılamamıştır. Ispartavî hakkındaki çoğu bilgi Manzûme-i Akâid aracılığıyla edinilmiştir. Ispartavî, eserin başında ve sonunda kendisiyle ilgili bilgilere yer vermiştir.1077 (1666) yılında doğduğunu, Sünnî ve Matüridî olduğunu, Isparta'da yaşadığını, öğrenciliğini Bursa'da geçirdiğini anlatmıştır. Manzûme-i Akâid, akaid konusu üzerine kaleme alınmış didaktik bir eserdir. Eser, "akaidilmi"ni halka anlatmak, öğretmek ve bu ilme dair bilgilerin uzun süre halkın hafızasından silinmemesi için manzum şekilde ve aruz ölçüsüyle yazılmıştır. Eserde aruz vezni başarıyla kullanılmakla birlikte az da olsa aruz hataları görülür. Eserdeki her başlık bir konuya işaret etmektedir. Dil özellikleri itibariyle Klasik Osmanlı Türkçesi özelliklerini taşır. Eserde Arapça, Farsça kelimeler ve tamlamalar yaygın şekilde kullanılmıştır. Bunun yanında eser halka yönelik yazıldığı için halk dilinde kullanılan birçok ifadelere, deyimlere, arkaik kelimelere de yer verilmiştir. Her iki nüshası da nesih hattı ile yazılmıştır. Nüshalar okunaklıdır. Nüshalarda genellikle ünlüler belirtilmiş ve ekler bazen bitişik bazen de ayrı yazılmıştır. Bu nüshalardan ilki Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi'ndedir. İkinci nüsha iseÇorum Hasan Paşa İl Halk Kütüphanesi'ndedir. Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi'ndeki nüsha diğer nüshaya göre dil ve imla yönünden daha sağlamdır. Eser, döneminin dil özelliklerini yansıtmaktadır. Eserdeki ünlü ve ünsüzlerin imlasında düzensizlikler vardır. İmladaki bu düzensizlikler, eserin yazıldığı dönem olan Klasik Osmanlı Türkçesi Döneminde güçlü bir imla sisteminin olmadığını göstermektedir.
1357
1370

REFERENCES

References: 

BANGUOGLU, Tahsin Türkçenin Grameri, TDK. Yay., Ankara, 2004.
BİLGEGİL, M . Kaya, Türkçe Dil Bilgisi, Dergâh Yay., İstanbul, 1984.
DENY, Jean, Türk Dili Grameri, (Osmanlı Lehçesi), (Çev: Ali Ulvi Elöve), İstanbul, 1941.
DEVELİ, Hayati, Osmanlı Türkçesi Kılavuzu-I, Kesit Yay., İstanbul, 2008.
, Hayati, Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyıl Osmanlı Türkçesinde Ses
Benzeşmeleri ve Dil Uyumları,TDK Yay., Ankara, 1995.
DUMAN, Musa, Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyılda Ses Değişmeleri, TDK Yay.,
Ankara, 1985.
EDİSKUN, Haydar, Türk Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, İstanbul, 1988.
EKER, Süer, Çağdaş Türk Dili, Grafiker Yay., Ankara, 2010.
ERASLAN, Kemal, Türkçe Dil Bilgisi, Dergâh Yay., İstanbul, 1984.
ERGİN, Muharrem, Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yay., İstanbul, 2003.
GÜLENSOY, Tuncer, Türkçe El Kitabı, Akçağ Yay., Ankara, 2005.
KORKMAZ, Zeynep, Gramer Terimleri Sözlüğü, TDK. Yay., Ankara, 2007.
KÖKTEKİN, Kâzım, Eski Anadolu Türkçesi, Fenomen Yay., Erzurum, 2008.
ŞAKAR ÖZYAŞAMIŞ, Sezer, Birgivî Muhammed Efendi'nin Manzum Vasiyyet -nâmesi (Eleştrili
Metin-Dil İncelemesi-Sözlük),(Yayımlanmamış Doktora Tezi), Mimar Sinan Güzel
Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, 2005.
TİMURTAŞ, Faruk Kadri, Eski Türkiye Türkçesi, XV. Yüzyıl, Gramer, Metin- SözlükAkçağ Yay.,
Ankara, 2005.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com