Buradasınız

Anasayfa » Content

HASTANELERDE NEDEN REFAKATÇİ KALIYORLAR?

WHY DO CAREGIVERS STAY IN HOSPITAL?

Journal Name:

  • Türkiye Aile Hekimliği Dergisi

Publication Year:

  • 2001

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Objective: Our study aims to investigate the perception of caregivers about staying in hospital for their relatives' care. Method: A questionnaire with 13 questions was applied to the inpatient caregivers in a certain day in DEU Hospital. Results: Besides other factors 83.9% of the participants were willing to take care of their inpatient relatives, 56.9% gave this as a duty. When 53.1% of the caregivers stated that they would continue care giving in all circumstances, 91.5% give psychological support, 40.8% contributed to medical care but all were against to contribu¬ting to medical care. Conclusion: Our study reveals that the staying of relatives for care giving in hospitals is due to socio-culturel issues as well as insuffi¬ciency of hospital services. People seek personal solutions because of the insufficiency of social organizations in Turkey. Patients' rela¬tives seem to lack trust in medical care, physical and psychological support, attitude and behavior of medical staff, communication and information in the hospitals.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Çalışmamızda refakatçi uygulamasının refakatçiler tarafından nasıl algılandığı araştırılmıştır. Yöntem: Çalışmamıza bir gün boyunca DEÜ Hastanesi servislerinde kalan refakatçilerden 130'u dahil edilerek 13 soruluk bir anket formu uygulanmıştır. Bulgular: Katılımcıların % 83.9' u diğer faktörlerin yanı sıra kendisi refakatçi kalmayı istemiş, bunların % 56.9'u bunun görevleri olduğunu belirtmişlerdir. Refakatçilerin %53,1'i her durumda refakatçi kalacağını belirtirken, %91.5 u psikolojik destek sağladıklarını, % 40.8'i tıbbi bakıma yardımcı olduklarını belirtmiş ancak tamamı tıb¬bi bakımı sağlık personelinin yapması gereken görevler arasında saymıştır. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre refakatçi kalma nedenlerini sosyokültürel ve hastane hizmetlerinin yetersizliği olmak üzere iki grupta incelemek olasıdır. Türkiye'de sosyal yardımlaşmanın güvenilir ve yaygın bir örgütlenmesinin olmayışı kişileri bireysel çözümler bulmaya yöneltmektedir. Çalışmamızda hasta yakınlarının çoğu¬nun günlük tıbbi bakım, fiziksel ve psikolojik destek, personel tu¬tum ve davranışları, iletişim ve bilgilendirme konularında hastanelere karşı genel bir güvensizlik içinde olduğu ortaya çıkmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116859_5_pp_18-21.pdf
  • 1-4
18-21
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1.
T
C Sağlık Bakanlığı Genel Koordinatörlüğü. Ulusal Sağlık Politikası. Ankara, Rekmay Ltd. 1993; 53.
2.
Sava
ş BS, Gedik FG. Türkiye Sağlık Reformu Sağlıkta Mega Proje. Ankara, T.C. Sağlık Bakanlığı Basımevi, 1992; 22-3.
3. Darby M. Optimal staffing for hospitals: in search of solutions. Qual Lett Health Lead 1999; 11(6): 2-10.
4. Browson K, Dowd SB. Floating: a nurse's nightmare? Health Care Su-perv 1997; 15(3): 10-5.
5. Stelling J. But is it nursing? Nurse Que 1991; 11(4): 25-30.
6. Mintz S. Family caregivers. Caring 1995; 14(4): 7-10.
7. Lemkin P. How much can I give? The other side of caregiving. Caring 1995; 14(4): 41-3.
8. Vitaliano PP, Russo J, Scanlan JM, Green CG. Weight changes in caregivers of Alzheimer's care recipients: psychobehavioral predictors. Psychol Aging 1996; 11(1): 155-63.
9. Vitaliano PP, Scanlan JM, Krenz C, Schwartz RS, Marcovina SM.
Psychological distress, care giving, and metabolic variables. J Gerontol B
Psychol Sci Soc Sci 1996; 51(5): 290-9.
10. Adler C, Gunzelmann T, Machold C, Schumachzer J, Wilz G. Perception of stress by caregiving relatives of dementia patients. Z Gerontol Ge-
riatr 1996; 29(2): 143-9.
11. Phillips LR. On becoming a caregiver. Default or election & does it mat¬ter? Caring 1995; 14(4): 12-5.
12. Elibol N,
Doğa
n S. Hasta refakatçilerinin hastanede yaptıkları uygulamalar ve hastane ortamından etkilenme durumları. 5. Hemşirelik Kongresi Kitabı'nda. Ed. Dicle A. Çimen S. Şen H. Karayurt Ö. İzmir, D.Ü.E. Rektörlüğü Matbaası, 1998; 150-6.
13.
Özca
n A, Karataş B, Nural N, Yazıcı S. Refakatçi olarak kalan hasta yakınlarının, hemşire-hasta ve refakatçiler tarafından nasıl algılandığının incelenmesi. 3. Hemşirelik Kongresi Kitabı'nda. Sivas, Esnaf Ofset Mat¬baacılık, 1992; 593-9.
14. Elder R, Elder E. A place for the family in hospital life. Int Nurs Rev
1984; 31: 40-2.
15. Collier JH, Schirm V. Family focused nursing care of hopitalized elderly. Int J Nurs Stud 1992; 29: 49-57.
16. York N. Coping with caregiving: Supporting the informal caregiver: Ca¬ring 1995; 14(4): 144-7.
17. Hagen B, Gallaher E. Looking out for family caregivers. Can Nurse
1996; 92(3): 27-3.
18.
Kartoğl
u Ü, Aktaş S, Malkoçoğlu K, Bulut A. Refakatçi anneler çocuklarına konan tanı ve uygulanan tedavi planından ne kadar haberdar? Toplum ve Hekim 1993; 53: 11-5.
19.
Hatu
n fi. Uluslararası Bildirgeler ve Hasta Hakları. Hasta Hakları Kitabı'nda. 1. baskı. İstanbul. İletişim Yayınları 1999; 21-9.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com