Buradasınız

Anasayfa » Content

Akademik Aile Hekimliği ve Gelişme Özellikleri: Türkiye Deneyimi

ACADEMIC FAMILY MEDICINE AND ITS DEVELOPMENTAL ASPECTS: THE TURKISH EXPERIENCE

Journal Name:

  • Türkiye Aile Hekimliği Dergisi

Publication Year:

  • 2005

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Objective: As a country aspiring to join the European Union, Turkey has started general practice/family medicine training in 1985. The establishment of family medicine departments has begun after the central initiative of the Higher Educational Council (HEC). The purpose of the study was to evaluate the aca¬demic status and developmental aspects of family medicine in Turkish universities. Methods: The study was based on data obtained during a data gathering process of more than five years and from a final updat¬ing initiative of face-to-face or telephone interviews made with the heads of family medicine departments. Results: There were family medicine departments in 35 out of 50 Turkish medical schools. The response rate was 100%. A profes¬sor headed eleven departments. There were a total of 74 faculty members at the departments. The departments of family medi¬cine were involved in the undergraduate medical education in 23 medical schools. The departments had vocational training schemes in 20 medical schools and clinical practice activities in pri¬mary care or university hospital settings in 23 schools. Conclusion: The departments of family medicine have been founded by the central decision of HEC or through individual ini¬tiatives of family physicians. Although many challenges faced the departments, they had effective strategies to cope with them. The establishment and development of the departments have contributed to full recognition and further development of the profession in Turkey.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Avrupa Birliği'ne tam üyeliği hedefleyen bir ülke olarak Türkiye'de aile hekimliği eğitimi 1985 yılında başladı. Aile hekimliği akademik birimlerinin kurulmaya başlaması ise Yükseköğretim Ku-rulu'nun 1993 yılında aldığı kararı izledi. Bu çalışmanın amacı, Türk üniversitelerinde aile hekimliğinin akademik yapılanmasını ve gelişimsel özelliklerini değerlendirmekti. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın verileri beş yılı aşan bir süreçte elde edildive son olarak aile hekimliği anabilim dalı başkanlarıyla yüz yüze ya da telefonla yapılan görüşmelerle güncelleştirildi. Bulgular: Ülkemizdeki 50 tıp fakültesinin 35'inde aile hekimliği anabilim dalı bulunmaktaydı. Çalışmaya katılma oranı yüzde 100'dü. Onbir bölümün başkanı profesördü. Anabilim dallarında 74 öğretim üyesi vardı. Yirmi üç tıp fakültesinde aile hekimliği bö¬lümü tıp eğitimine katılmaktaydı. Yirmi anabilim dalı uzmanlık eği¬timi vermekteydi. Birinci basamakta ya da üniversite hastanesi or¬tamında klinik uygulama yapan anabilim dalı sayısı 23'tü. Sonuç: Aile hekimliği anabilim dalları, Yükseköğretim Kurulu'nun merkezi kararıyla ya da aile hekimlerinin bireysel girişimleriyle kurulmuştu. Birçok sorunla karşı karşıya olmalarına karşın, aile hekimliği anabilim dalları bunlarla başa çıkmaktadırlar. Akademik birimlerin kurulması ve gelişmesi, aile hekimliğinin ülkemizde tam olarak tanınmasına ve daha da gelişmesine önemli katkılarda bu¬lunmaktadır
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116859_9_pp_174-182.pdf
  • 4
174-182
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. McWhinney IR. A Textbook of Family Medicine. 2. Baskı. New York, Oxford University Press, 1997; 6-7.
2. Colwill JM. Family medicine in the medical school. Family Medicine: The Maturing of a Discipline'de. Ed. Doherty WJ, Christianson CE, Sussman MB. New York, London, The Haworth Press, 1987; 72-3.
3. Svab I, Sipr K, Crebolder H. General practice teaching and basic medical education in Europe. Eur J Gen Pract 2001; 7: 112-4.
4. Leeuwenhorst group. The general practitioner in Europe. A statement by the working party appointed by the second European conference on the teaching in general practice. Leeuwenhorst: 1974: 1-8.
5. The new Leeuwenhorst group. Changing aims of basic medical education. A view from general practice. 1986.
6. Van Weel C, Crebolder HFJM. General practice and medical education: experience in the Netherlands. Br J Gen Pract 1993; 43: 490-1.
7. Barzansky B, Etzel SI. Educational programs in US medical schools, 2000¬2001. Journal of American Medical Association 2001; 286: 1049-55.
8. Bombi JA. Teaching in Spanish medical schools. Medical Teacher 2003; 25(4): 428-32.
9. Beazley GG. Canadian undergraduate medical education: family physician involvement. CMAJ 1987; 136: 477-80.
10. Hennen BK. Academic family medicine in Canada. CMAJ 1993; 148(9):
1559-63.
11.
Tür
k Tabipleri Birliği Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Raporu 2002, Haziran
2002, Ankara.
12. Basak O, Saatci E. The developments of general practice/family medicine in
Turkey. Eur J Gen Pract 1998; 4: 126-9.
13. Boelen C, Haq C, Hunt V, Rivo M, Shahady E. Improving health systems: the contribution of family medicine. A guidebook. World Organization of
Family Doctors WONCA 2002, Singapore, 2002; 78-9.
14.
Ünlüoğl
u I, Çağlayaner H. Aile hekimliğinde oluşan akademik gelenek ve gelecek. Türk Aile Hek Derg 1997; 1(1): 46-9.
15. Martens FMJG, op't Root JMH. Practical medical education in general
practice. Med Educ 1992; 26: 213-7.
16. Svab I. General practice in the curriculum in Slovenia. Med Educ 1998; 32:
85-8.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com