Buradasınız

Anasayfa » Content

ERKEK ÇOCUKLARIN GÜNLÜK YAŞAM KOŞULLARI, ADIM SAYILARI VE VÜCUT KOMPOZİSYONLARININ İNCELENMESİ

INVESTIGATION OF BODY COMPOSITION AND CONDITION OF DAILY LIFE, STEP NUMBER OF BOYS CHILDREN

Journal Name:

  • Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study, investigation of body composition and condition of daily life, step number primary school age boys. For this purpose, investigation among relations the body composition and step number, daily living condition according to age. 1073 Boys students from Muğla Center Elementary Schools were volunteered to this study aged between 8-12 years. In order to determine body mass index (BMI) formula (body weight/height ² ) were used. In order to determine the levels of step number of days with pedometer device 2 consecutive week days and 1 weekend day to a total of three days measurements were made. In order to determine condition of daily life, a questionnaire was applied on sleep time, chubu junk food eating habits, transportation, time watching tv-pc. Statistical analysis were made in the SPSS (version 17.0) packaged sortware. To determine differences occording to age one-way analysis (ANOVA), and it was used Tukey HSD test to determine which age group stems differences in as a result of anova. Pearson correlation analysis was applied to examine the relationship between the variables. According to the age of boys, height, body weight, body mass index, duration of sleep, eating habits, junk food, transportation, step counter, time spent at the beginning of television and computer variables p <0.01 level, significant differences were found. In general, it was seen that the rate of slightly overweight and overweight boys’ (slightly overweight:%18.9 and overweight:%6) were boys’ body mass index. %14.9 of boys’ number of steps were obtained “good” level and %22.9 of boys’ number of steps were found as “bad”. Moreover, there were negative relationships between BMI and sleeping time and number of steps while there was positive relationship between spending time watching TV and playing computer in boys
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı ilköğretim çağındaki erkek çocukların günlük yaşam koşulları, adım sayıları ve vücut kompozisyonlarının incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda yaşlara göre günlük yaşam koşulları, adım sayıları ve vücut kompozisyonu arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Araştırmaya Muğla Merkez İlköğretim okullarında öğrenci olan 8-12 yaş arası, 1073 erkek çocuk gönüllü olarak dahil edilmiştir. BKİ’nin belirlenmesinde beden kitle indeksi (BKİ) formülü (Vücut ağırlığı / Boy² ) kullanılmıştır. Fiziksel aktivite düzeylerini belirlemek için pedometre cihazı kullanılmıştır. Haftada 3 gün (2 gün hafta içi ve bir gün hafta sonu) pedometre cihazları çocukların sabah uyandığı ve akşam uyuduğu zaman aralığında takılı kalmıştır. Günlük yaşam koşullarını belirlemek için, uyku süreleri, abur cubur yemek alışkanlıkları, ulaşım, televizyon (tv)-bilgisayar (pc) başında geçirilen zaman ile ilgili sorulardan oluşan bir anket uygulanmıştır. Ölçümler SPSS 17 paket programında değerlendirilmiştir. Yaşlara göre farklılıkları belirlemek amacıyla tek yönlü varyans analizi (ANOVA), çıkan farklılıkların hangi yaş grubundan kaynaklandığını tespit etmek amacıyla Tukey HSD testi ve değişkenler arası ilişkileri incelemek amacıyla Pearson korelasyon testi yapılmıştır. Yaşlara göre erkek çocukların boy, vücut ağırlığı, beden kitle indeksi, uyku süreleri, abur cubur yeme alışkanlıkları, ulaşım, adım sayıları, televizyon ve bilgisayar başında geçirilen zaman değişkenlerinde p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Genel olarak erkek çocukların beden kitle indeksi değerlendirildiğinde hafif şişman ve şişman oranının (hafif şişman:%18.9 ve şişman:%6) olduğu görülmüştür. Adım sayıları standartları incelendiğinde ise erkek çocukların %14.9 “iyi” düzeyde, %22.9’u “kötü” düzeyde olduğu saptanmıştır. Bununla birlikte, erkek çocuklarda BKİ ile uyku süresi ve adım sayıları arasında negatif yönde bir ilişki bulunurken televizyon ve bilgisayar başında vakit geçirme süreleri açısından pozitif yönde bir ilişki tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_25024_2_pp_57-69.pdf
  • 3
57-69
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AL-HAZZAA, M., ABAHUSSAİN, N. A.,
AL-SOBAYEL, H. I., QAHWAJİ,
D. M., MUSAİGER, A. O.
(2011),Physical activity, sedentary
behaviors and dietary habits among
saudi adolescents relativeto age,
gender and region, International
journal of behavioral nutrition and
physical activity, 8:pp.140.
AYDIN, Z.D. (2006), Toplum ve Birey
İçin Sağlıklı Yaşlanma. Yaşam
Biçiminin Rolü, Süleyman Demirel
Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi.
13(4), ss.43-48
BALTACI, G. (2008), Çocuk ve Spor.
Sağlık Bakanlığı Yayınları, Ankara.
BAYRAKDAR, A. (2010), Çocukların
Fiziksel Aktivite düzeyleri ve Beden
kitle indekslerinin değerlendirilmesi,
Muğla Üniversitesi Sosyal bilimler
Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,
Muğla.
BROWN, H. S., PEREZ, A.,
MİRCHANDANİ, G.G.,
HOELSCHER, D. M., KELDER, S.
H. (2008), Crime rates and
sedentary behavior among 4. Grade
Texas school children, International
Journal of Behavioral Nutrition and
Physical Activity, 5: pp.28.
COLE, T.J., BELLİZZİ, M.C., FLEGAL,
K.M., DİETZ, W.H.(2000),
Establishing a Standard definition fo
r child overweight and obesity
worldwide, intenrational survey.
BMJ , 320;pp.1240-3.
ERSOY, G. (2001), I.UlusalObezite
Kongresi Diyetisyenler Sempozyumu
Sunuları. Hacettepe Üniversitesi,
Sağlık teknolojisi Yüksekokulu
beslenme ve Diyetetik Bölümü ve
Türkiye Diyetisyenler Derneği,
İstanbul.
GOMEZ, L.F.,PARRA, D.C., LOBELO,
F., SAMPER, B., MORENO, J.,
JACOBY, E., LUCUMİ, D.I.,
MATSUDO, S., BORDA, C. (2007),
Television viewing and its
association with overweight in
colombian children: results from the
2005 nationalnutritionsurvey: A
crosssectionalstudy, 4: pp.41.
GÜNAY, M., TAMER, K., CİCİOĞLU,
İ.(2006), Spor Fizyolojisi ve
Performans Ölçümü, Gazi Kitabevi,
Ankara
GÜNEBAKAN, T., BAYRAKDAR, A.,
SAYGIN, Ö.(2009), 7-12 Yaş Arası
Çocuklarda Hareket Eğitiminin
Fiziksel Uygunluk Özelliklerine
Etkisi, İnternational Congress of
Sport for all and Sport Tourism,
Antalya.
GÜNEŞ, Z. (2005), Spor ve Beslenme,
Nobel Yayınları, Ekim
JUNGER, M., KAMPEN, M.V. (2010),
Cognitive ability and self-control in
relation to dietary habits, physical
activity and body weight in
adolescents, International Journal of
Behavioral Nutritionand Physical
Activity, 7: pp.22.
LARSEN, P.G. (2001), Obesity – Related
Knowledge, Attitudes and Behaviors
in Obese, Non-obese Urban
Philadelphia Female Adolescents.
Obesity Research., 9:pp.112 – 118
ULUSLARARASI HAKEMLİ AKADEMİK SPOR SAĞLIK ve TIP BİLİMLER DERGİSİ
Nisan-Mayıs-Haziran 2012 Sayısı Sayı: 3 / Cilt: 2 Spring April- May- June 2012 Volume:03 Issue:02 Jel Kodu: JEL M
www.sstbdergisi.com
69
ÖZER, E.(2001), Diyet Bileşenleri:
Karbonhidrat, Yağlar ve Vücut
Ağırlığının Denetimindeki Rolü.
I.Ulusal Obezite Kongresi
Diyetisyenler Sempozyumu Sunuları.
Diyetisyenler Derneği, İstanbul.
ÖZER, K. (2003), Fiziksel Uygunluk,
Nobel Yayınları, Nobel Yayın
Dağıtım, Ankara.
ÖZTÜRK, M.A. (2009), Obez Çocuklarda
Aerobik Egzersizin Sağlık İlişkili
Fiziksel Uygunluk Unsurlarına Ve
Kan Lipidlerine Etkisi, Muğla
Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi,
Muğla.
PEARSON, N., BALL, K., CRAWFORD,
D. (2011),Mediators of longitudinal
associations between television
viewing and eating behaviorus in
adolescents, International journal of
behavioral nutrition and physical
activity, 8:pp.23.
PİTTA, F.,TROOSTERS, T., PROBST,
V.S., SPROİT, M.A.,
DECRAMER, M., GOSSELİNK,
R.(2006), Koah’ta anketler ve
hareket sensörleri ile günlük
yaşamdaki fiziksel aktiviteyi
belirleme, European respiratory
journal, Cilt 1 sayı 3.
ROBERGS, R .A., ROBERTS, S.
O.(2000), Fundamental Principles
of Exercise Physiology For Fitness,
Performance, andHealth.,
McGraw- Hill Companies, USA,
pp.298
SİVASLI, E., BOZKURT, A.İ.,
ÖZÇIRPICI, B., ŞAHİNÖZ, S.,
COŞKUN, Y. (2006), Gaziantep
yöresinde 7-15 yaşındaki
çocuklarda vücut kitle indeksi
referans değerleri, Çocuk Sağlığı
ve Hastalıkları Dergisi; 49:ss.30-35.
USTAOĞLU, P. (2010), İlköğretim
öğrencilerinin vücut kompozisyonlarının
değerlendirilmesi, Muğla
Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,
Muğla.
YAN, Y. (2007), 10–13 Yaş Çocuklarda
Sosyo-ekonomik yapının fiziksel
aktivite ve fiziksel uygunluk
düzeyine etkisi, Marmara
Üniversitesi, Sağlık Bilimleri
Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,
İstanbul
YILMAZ, G., GÜRAKAN, B. (2011),
Çocuklukta Uyku Düzeni Sorunları,
Sted, cilt 11, sayı 8, s.289.
ZORBA, E., SAYGIN, Ö. (2009),
Fiziksel Aktivite ve Fiziksel
Uygunluk, Bedray Yayınları,
İstanbul, Ekim.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com