Buradasınız

Anasınıfına devam eden çocuğu olan annelerin çocukları ile ilişkilerinin incelenmesi

The research of relationship between mothers and their children who continue their nursery class education

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Secure attachment relationship between mother and infant is an important start that makes the mother-child relationship healthier over the course of the ensuing years. Mothers play a large role in the development of their children’s social relationships. A healthy mother- child communication helps children develop a healthy personality and have healthy relationship with others. The purpose of this research is to analyse the relationship between mothers and their (5-6-year-old) children who continue their nursery class education. This research has been carried out by using relational screening model. The mothers whose children continue their nursery class education at the private and public schools in the Anatolian side of Istanbul, have formed the target population. For that purpose with the cluster sample method; Kadıköy, Ataşehir and Maltepe provinces located in the Anatolian side and the mothers from these provinces whose children continue their education in the nursery class, have formed the sample of this research. A version of “ Child- Parent Relationship Scale ” developed by Robert C. Pianta (1992), adapted into Turkish by Saygı and a personal information formdeveloped by the researchers for the mothers’ descriptive information, have been used as data collection tool in this research. Mothers’ relations with their children have been analyzed in terms of the scale’s sub-dimensions of affiliation and conflict acording to the mother’s age, educational and employment status. Significant differences (p<05) have been observed.
Abstract (Original Language): 
Anne bebek arasındaki güvenli bağlılık ilişkisi, daha sonraki yıllarda anne çocuk arasındaki ilişkinin sağlıklı olmasını sağlayan önemli bir başlangıçtır. Sosyal ilişkilerin gelişiminde annenin rolü büyüktür. Sağlıklı anne - çocuk iletişimi, çocuğun sağlıklı bir kişilik geliştirmesini, başkalarıyla olumlu ilişkiler kurmasını sağlar. Bu araştırmanın amacı, anasınıfına devam eden (5-6 yaş) çocuğu olan annelerin çocukları ile olan ilişkilerini incelemektir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır ve araştırmanın evrenini İstanbul ili Anadolu yakasında bulunan özel ve resmi okulların anasınıfına devam eden çocukların anneleri oluşturmaktadır. Bu amaçla küme örnekleme yöntemiyle Anadolu yakasında yer alan Kadıköy, Ataşehir ve Maltepe İlçeleri ve bu ilçelerden çocukları anasınıfına devam eden anneler araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Robert C. Pianta (1992) tarafından geliştirilen EbeveynÇocuk İlişkisi Ölçeği’nin (Child-Parent Relationship Scale) Saygı (2011) tarafından Türkçeye uyarlanan versiyonu ve annelerin betimsel bilgileri için araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Annelerin çocukları ile olan ilişkileri, ölçeğinçatışma ve yakınlık alt boyutlarında annenin yaşı, eğitim düzeyi, çalışma durumuna göre incelenmiş ve anlamlı farklılıklar (p<.05) olduğu bulunmuştur.
844-862

REFERENCES

References: 

Akgün, E., Yeşilyaprak, B. (2010). Çocuk Ana Baba İlişki Ölçeği Türkçe Formunun Geçerlik ve
Güvenirlik Çalışması. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Aralık. Sayı 24. (s.
44 – 53).
Aydın, C., Tuncer, O. (1978). Annenin Ev Dışında Çalışmasının Çocuk Gelişimi ve Davranışına
Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Ulusal Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Kongresi Bilimsel Çalışmaları XII.
Ankara.
Artan, İ., Bayhan, P. (2004). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi. İstanbul. Morpa Yayınları.
Button S., Pianta, R.C., Marvin, R.S. (2001). Mothers’ Representations of Relationships with Their
Children: Relations with Parenting Behavior, Mother Characteristics, and Child Disability
Status. Social Development. Vol. 10. pp. 455 – 472.
Bretherton, I. (2003) Mary Ainsworth: Insightful observer and courageous theoreticians. In G.A.
Kımble, m.Wertheimer (Eds). Portraids of Pioners in Pyschology, vol.V, 317-331,
Washington D.C.:APA.
Cassidy, J. (1999) The Nature of the Child’s Ties, 3-20, Handbook of Attachment: Theory,
Research, and Clinical Applications, J. Cassidy, Phillip R. S. (edt.)
Saygı, D., Uyanık Balat, G. (2013). Anasınıfına devam eden çocukları olan annelerin çocukları ile ilişkilerinin incelenmesi.
International Journal of Human Sciences, 10(1), 844-862.
860
http://icdl.com/graduate/Portal/IMH205/documents/Cassidy-HandbookofAttac...
Ch1.pdf
Cüceloğlu, D. (2007). İnsan ve Davranışı Psikolojinin Temel Kavramları. İstanbul. Remzi Kitabevi.
Cüceloğlu D., 1999(1999) Yeniden İnsan İnsana, İstanbul: Remzi Kitabevi,
Driscoll, K.ve Pianta, R. (2006). Mothers’ and Fathers’ Perceptions of Conflict and Closeness in Parent –
Child Relationship during Early Childhood.
Fonagy, P. (2001) Attachment Theory and Psychoanalysis, New York: Other Press.
Gander, M. and Gardiner, H. (2001). Çocuk ve Ergen Gelis imi , Çev. Bekir ONUR , İmge Kitapevi ,
İstanbul.
Gregg, P. ve Washbrook, E. (2003) the effects of early maternal employment on child development
in U.K. CMPO Workinp Papers series. No:03/070.
Greenough, W., Emde, R.N., Gunnar, M., Massinga, R., and Shonkoff, J.P. (2001). The impact of
the caregiving environment on young children’s development. Zero to Three, 21(5), 16-23.
Holden, W. G. (1997). Parents and the dynamics of child rearing. United States: Westview Pres.
Hortaçsu, N. (2003). Çocuklukta İlişkiler Ana Baba, Kardeş ve Arkadaşlar. Ankara. İmge Kitabevi.
Kaplan-Sanoff, M. (2000). Understanding your child’s emotional health. Paper presented at the
meeting of Healthy Child Care New England, Brewster, MA.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara. Nobel Yayınları.
Kavalcı, Z. (2001). Çatışma Çözme Becerileri Eğitimi Programının Üniversite Öğrencilerinin Çatışma Çözme
Biçimleri Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kavlak, O., Şirin, A. (2009) Maternal Bağlanma Ölçeğinin Türk Toplumuna uyarlanması,
Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1),188-202.
Kırcaali-İftar, G. (2005) How to Turkish Mothers Discipline Children? An Analysis from a
Behavioral Perspective. Child: Care, Health and Development, 31(2), 193-201.
Maccoby, E. (2002). Parenting effects: Issues and controverties. J. G. Borkowski, L. S. Ramey ve M.
Bristol-Power, (Ed.), Parenting and the child’s world: Influences on academic, intellectual and socialemotional
development.
Oktay, A. (2002). Yaşamın Sihirli Yılları: Okul Öncesi Dönem. İstanbul. Epsilon Yayınları.
Öner , N. (2000). Türkiye’ de Kullanılan Psikolojik Testler. Bog aziçi Üniversitesi .
Prior V., Glaser D. (2006). Understanding Attachment and Attachment Disorders: Theory, Evidence and
Practice. Child and Adolescent Mental Health, RCPRTU. London and Philadelphia: Jessica
Kingsley Publishers. ISBN 9781843102458 (p
Pekkaya, F.B. (2004) Arabulucu Yolu İle Çatışmalara Çözüm Bulma, Arabulucu Eğitiminin Okullarda
Uygulanması,Bu Eğitimin Öğrencilerin Benlik Gelişimlerine, Liderlik Becerilerine, Saldırgan
Davranışlarına Ve Algıladıkları Problem Miktarına Etkisi, Marmara Üniversitesi, Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
Russell, H., Thornton, M. (2009) Parental employmentand child outcomes at 9 years. National
Longitudinal Study of Children.
Sarı, E. (2007). Anasınıfına Devam Eden 5 – 6 Yaş Grubu Çocukların, Annelerinin Çocuk Yetiştirme
Tutumlarının, Çocuğun Sosyal Uyum ve Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi
Üniversitesi, Ankara.
Seven, S. (2006). 6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri Düzeyleri ile Bağlanma Durumları Arasındaki İlişkinin
İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Simpson, J. S., & Rholes, W. S. (1998). Attachment in adulthood. In J. A. Simpson & W. S.
Rholes (Eds.), Attachment theory and close relationships (pp. 3-21). New York: Guilford
Press.
Saygı, D. (2011). Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması Ve Anne Çocuk İlişkisinin Bazı
Değişkenler Açısından İncelenmesi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Saygı, D., Uyanık Balat, G. (2013). Anasınıfına devam eden çocukları olan annelerin çocukları ile ilişkilerinin incelenmesi.
International Journal of Human Sciences, 10(1), 844-862.
861
Soysal, A.Ş., Bodur, Ş., İşeri, E. & Şenol, S. (2005). Bebeklik dönemindeki bağlanma sürecine genel
bir bakış. Klinik Psikiyatri, 8: 88-99.
http://www.klinikpsikiyatri.org/files/journals/1/216.pdf
Şehirli, N. (2007). Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve Bazı Değişkenlere Göre
İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Çocuk Gelişimi
ve Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara.
Yavuzer, H. (2003). Ana – Baba Okulu. İstanbul. Remzi Kitabevi.
Yeşilyaprak, B. (2005). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Ankara. Pegem Yayıncılık
Yörükoğlu, A., (2000). Çocuk Ruh Sağlığı. (24. Basım) İstanbul: Özgür Yayınları
Zeanah, C.H. and Doyle Zeanah, P. (2001). Towards a definition of infant mental health. Zero to
Three, 22(1), 13-20.
Zhang X., Chen, H. (2010). Reciprocal Influences Between Parents’ Perceptions of Mother – Child
and Father – Child Relatipnships: A Short – Term Longitudinal study in Chinese
Preschoolers. The Journal Of Genetic Psychology. Vol. 171. pp. 22 – 34.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com