Buradasınız

Anasayfa » Content

Engelli çocuğa sahip olan ebeveynlerin durumluksürekli kaygı ve yaşam doyumlarının incelenmesi

An analysis of life satisfaction and state-trait anxiety of the parents with handicapped children

Journal Name:

  • Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this research is to examine the effects of state-trait anxiety and life satisfaction, of parents’ with disabled children and changes related to the children’s sex, kind of disability and their attendance/nonattendance to the training groups. The participatens consist of total 407 parents,consisting of 293 women and 114 men. The data is collected using state and trait anxiety inventory, satisfaction with life scale,and personal information form. The current research found out that the state and trait anxiety affects parents’satisfaction with life scale significantly. The level of tarit anxiety changes considerably according to the child’s sex-variation, it’s also observed that parents’ state and trait anxiety and their satisfaction with life scale change according to the kind of disability. While this variation is observed for parents’average marks of satisfaction with life scale with regard to child’s attendance variability to the training groups , the same change is not found for the state and trait anxiety marks.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı engelli çocuğa sahip olan ebeveynlerin durumluk-sürekli kaygılarının yaşam doyumları üzerindeki etkisini incelemek ve ebeveynlerin durumluksürekli kaygıları ve yaşam doyumlarının cinsiyet, çocuğun engel türü ve eğitim gruplarına katılıp katılmama değişkenlerine göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığını saptamaktır. Araştırmanın çalışma grubu 293 kadın ve 114 erkek olmak üzere toplam 407 ebeveynden oluşmaktadır. Araştırma verileri durumluk-sürekli kaygı envanteri, yaşam doyumu ölçeği ve kişisel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırma sonucunda durumluk-sürekli kaygının yaşam doyumunu anlamlı düzeyde yordadığı görülmüştür (p<0.01). Ebeveynlerin sürekli kaygı düzeyleri cinsiyet değişkeni açısından anlamlı düzeyde farklılaşmaktadır, çocuğun engel türüne göre ebeveynlerin durumluk-sürekli kaygıları ve yaşam doyumları da anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır. Eğitim gruplarına katılma değişkeni açısından ise ebeveynlerin yaşam doyumları puan ortalamaları arasında anlamlı bir farklılaşma gözlenirken durumluk-sürekli kaygı puan ortalamaları arasında anlamlı farklılaşma bulunmamıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_161047_6_pp_953-968.pdf
  • 1
953-968
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Ahmetoğlu, E. & Aral, N.(2005). Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Kaygı
Düzeylerinin İncelenmesi. Ankara: 15. Ulusal Eğitim Özel Eğitim Kongre Kitabı.
Akkök, F.(1989). Özürlü Bir Çocuğa Sahip Anne-Babaların Kaygı ve Endişe Düzeylerini
Ölçme Aracının Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması. Psikoloji Dergisi. 23 (7), 26–39.
Akkök, F. ve Diğerleri.(1992). Bir Otistikle Yaşamak. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile
Araştırma Kurumu.
Akkök, F. (1997). Farklı Özelliği Sahip Olan Çocuk Anne Babaların Yaşadıkları. Farklılıkla
Yaşamak: Aile ve Toplumsal Farklı Gereksinimleri Olan Bireylerle Birlikteliği. Türk
Psikologlar Derneği Yayınları, No: 13. Ankara.
Arslan, C., Hamarta E. & Deniz, E. (2002). Engelli Çocuğu Olan Ailelerin Yaşam
Doyumlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Konya: XI. Ulusal Özel
Eğitim Kongre Bildirileri.
Aslanoğlu, M. (2004). Otistik, Zihinsel, İşitme, Görme ve Bedensel Engelli Çocuğu Bulunan
Ebeveynlerin Aile İçi İlişkilerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. Eğitim Bilileri Enstitüsü.
Ataç, F.(2001). Öğretmenler İçin Öğrenci Psikolojisi, İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Ataman, A. (1997). Özel Eğitim. (Ed. Leyla Küçükahmet). Eğitim Bilimlerine Giriş, Anakara:
Gazi Kitabevi.
Aydın E. & Dilmaç B (2004). Matematik Kaygısı. (Ed. Musa Gürsel). Eğitime İlişkin
Çeşitlemeler. Konya: Eğitim Kitabevi.
Bakırcıoğlu, R.(2002). Çocuk Ruh Sağlığı ve Uyum Bozuklukları, Ankara: Anı Yayıncılık.
Balat, G. (2003). Zihinsel Engelli Çocukların Eğitimine Aile Katılımı. Farklı Gelişen
Çocuklar. (Edt. A. KULAKSIZOĞLU). İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Borazancı, S. (1999) Onlar Güneşe Hasret. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Byrne, E. A. & Cunningham, C. C. (1985). The effects of mentally handicapped children on
families. A conceptual review. Journal of Child Psychology and Psychiatry,25, 847-
864.
Cin, A., ve Kılıç, M.(2005). Özürlü Çocuğu Olan Anne Babaların Kaygı Düzeylerini
Azaltmaya Yönelik Bir Grup Rehberliği Uygulaması. Deneysel Olarak Sınanmış
Grupla Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programları II. (Ed. ERKAN, S ve KAYA,
A.). Ankara: Pegema Yayıncılık.
Dayhoff, S.A. (2000). Diaggonally-Parked in a Paralel Universe. Working Through Social
Anxiety. New Mexico: Effectiveness-Plus Publications.
Deniz, M. E. (2006). “The Relationships among Coping with Stress, Life Satisfaction,
Decision Making Styles and Decision Self-Esteem: An Investigation on Turkish
University Students,” Social Behavior and Personality: An International Journal, 34
(9), 1161–1170.
Diener, E, Emmons, R. A., Larsen, R. J., & Griffin, S. (1985). The satisfaction with Life
Scale. Journal of Personality Assessment, 49 (1), 71-75.
Deniz, M.E., Dilmaç, B., Arıcak, O.T. (2009). Engelli çocuğa sahip olan ebeveynlerin durumluk-sürekli kaygı ve
yaşam doyumlarının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 6: 1. Erişim:
http://www.insanbilimleri.com
967
Ekşi, H., Otrar, M., Dilmaç, B. ve Şirin, A.(2002). Türkiye’de Öğrenim Gören Türk ve
Akraba Topluluk Öğrencilerinin Stres Kaynakları, Başaçıkma Tarzları ile Ruh Sağlığı
Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 2
(2). 473-506.
Eracar, N. ve Onur, V. (1999). Biraz Yer Açar mısınız? İstanbul: Beyaz Yayınları
Eracar, N.(2003). “Farklı Gelişen Çocukların Aileleriyle Eğitim/Sağıltım Çalışmaları”. Farklı
Gelişen Çocuklar. (Ed. KULAKSIZOĞLU, A.). İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Erkan, G.(1998). Sosyal Hizmet Sempozyumu '97, Ankara: Aydınlar Matbaası.
Fromm, E.(2003). Sevme Sanatı. Ankara: Yeryüzü Yayınevi.
Fışlıoğlu, A. & Fışlıoğlu, H. (1997). İşitme Engelli Birey İle Değişim Sürecindeki Ailelerin
Karşılaştıkları Sorunlar. Farklılıkla Yaşamak: Aile ve Toplumun Farklı
Gereksinimleri Olan Bireylerle Birlikteliği. Ankara: Türk Psikologları Derneği
Yayınları.
Gallagher, J.J., Beckman, P.& Cross, A.H. (1983). Families of Handicapped Chidren: Sources
of Stres. American Journal an Mental Deficiency, 88 (1), 41-18.
Gümüş, A. E.(2006). Sosyal Kaygılı İle Başa Çıkma. Anakara: Nobel Yayın Dağıtım.
Hamarta,E., Uslu. M. & Deniz, E. (2002). Engelli Çocuğu Olan Anne-Babaların Umutsuzluk
Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Konya:
XI. Ulusal Özel Eğitim Kongre Bildirileri.
Koç, M. (2003). Anne Baba Olmanın Psikolojik Yönü (Edt. A.M. Sünbül). Eğitime Yeni
Bakışlar–2. Ankara: Mikro Yayınları.
Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Öğrencilerde Yaşam Doyumu Düzeyinin
Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Anakara Üniversitesi
Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
Kulaksızoğlu, A.(2003). Farklı Gelişen Çocuklar. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Kuloğlu-Aksaz, N.(2001). Bilgi Verici Psikolojik Danışma ve Didaktik Bilgi Verme
Programlarının Down Sendromlu Bebeği Olan Anne-Babaların Umutsuzluk,
Gereksinim ve Eş İlişki Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara:
Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Tezi.
Markham, U.(1998). Çocukluk Travmaları. İstanbul: Alfa Basım Dağıtım.
Navaro, L.(1990). Beni Duyuyor Musun? İstanbul: Yapa Yayınları.
Öktem. Ö. (1981). Anksiyetenin Öğrenmeye ve Hafızaya Etkisi. İstanbul.
Öner, N. % A. Le Compte(1983). Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı. No: 333.
İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
Özdoğan, B.(1997). Çocuk ve Oyun. Ankara: Anı Yayıncılık.
Seligman, M. (1989). Ordinary Families Special Children; Becoming The Parent Of A
Disabled Children, Recation To First Information. New York: The Guilford Press.
Sucuoğlu, B. Küçüker, S. ve Kanık, N.(1993). Ana Babaların Özürlü Çocuklarının Eğitimine
Katılımları. Ankara: Anakara Üniversitesi Araştırma Projeleri.
Deniz, M.E., Dilmaç, B., Arıcak, O.T. (2009). Engelli çocuğa sahip olan ebeveynlerin durumluk-sürekli kaygı ve
yaşam doyumlarının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 6: 1. Erişim:
http://www.insanbilimleri.com
968
Varol, N. (2005). Aile Eğitimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
Yavuzer, H.(1994). Ana-Baba ve Çocuk. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım-Doğru, S. & Arslan, E. (2008 ). Engelli Çocuğu Olan Annelerin Sürekli Kaygı
Düzeyi ile Durumluk Kaygı Düzeylerinin Karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19. 543–553.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com