Buradasınız

Üriner inkontinanslı hastaların hastalığıyla başa çıkma yollarının incelenmesi

Investigating urinary incontinence patients coping with their illness

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The research is aimed to teach incontinence patients the importance of self care, to define the methods they use to cope with their illness, to propose appropriate solutions and to evaluate theri coping methods. This research medium is composed of 235 patients applying to gynecology and birth clinic between November 2006 and February 2007 and the research sample was 163 patients chosen randomly. Incontinence patients who dont accept the research were not taken into study. During data collection a questionnaire that was prepared by the researchers and composed of 29 questions was used. The questionnaire was performed by the researchers by talking face to face to the patient. Average age of the patients were x= 43,24 ± 13,47 years old. 76,7% of the patients had incontinence disease during the research time, 36,8 % indicated that their diet had influence on the disease, 78,5% of the patients did not reduce drinking water during incontinence, 70,6% took the problem seriously when they first realized it, 62,6% of patient did not know another exercise in the incontinence, 72,4% did not have any treatment related to incontinence disease, 34,42% use something for not to wet themselves and 12,3% use sometimes this material. 93,9% of them were volunteer to take education about incontinence.
Abstract (Original Language): 
Araştırma evrenini; Kasım 2006-Şubat 2007 tarihleri arasında kadın doğum servisi, kadın doğum polikliniği ve jinekoloji polikliniğine başvuran 235 hasta, örneklemini ise rastgale örneklem seçim yöntemi ile seçilen 163 hasta oluşturmuştur. Araştırmayı kabul etmeyen hastalar araştırma kapsamına alınmamıştır. Verilerin toplanmasında, araştırmacılar tarafından literatür incelenerek hazırlanan 29 sorudan oluşan anket formu kullanılmıştır. Çalışmaya katılan hastaların yaş ortalaması 43,24 ± 13,47’dir. Araştırmaya katılan kadınların %76,7’sinin şu an inkontinans öyküsü bulunduğu, %36,8’inin diyetin idrar kaçırmaya neden olduğu, %78,5’inin su içmeyi azaltmadığı belirlenmiştir. Kadınların %70,6’sının idrar kaçırma problemiyle ilk karşılaştıklarında önemsemediği, %62,6’sının inkontinansta herhangi bir egzersizin olduğunu bilmediği, % 72,4’ünün ise hiç tedavi olmadığı saptanmıştır. Kadınların %34,42’ü altını ıslatmamak için bir şey (ped, bez vb.) kullandığını, %12,3’ü bu materyali ara sıra kullandığını belirtmişlerdir. Kadınların %93,9’unun inkontinans hakkında bilgi almak istediği, sadece %6,1’i üriner inkontinans şikâyetinde öneri olarak hemen doktora gitmesi gerektiğini belirtmiştir. Bu veriler doğrultusunda, sağlık ekibi içerisinde yer alan hemşirelerin, toplumdaki tüm kadınları inkontinansa neden olabilecek risk faktörleri (doğum öyküsü, beslenme, ailesel öykü v.b.) açısından değerlendirmesi, üriner inkontinans bulguları ve risk faktörleri, üriner inkontinansdan korunmada gerekli konuların hastalara öğretilmesi (egzersiz, v.b.) açısından danışmanlık hizmetlerinde etkin bir şekilde rol alması gerekmektedir.
177-187

REFERENCES

References: 

Ağargün M., Beşiroğlu L.; Kıran Ü., (2005). “COPE (Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği)” Anadolu Psikiyatri Dergisi. 6:221-226. Arslan, H., Kömürcü N., Gençalp, N., Yıldız Eryılmaz, H., Engin, F., Ekşi, Z., Can Ö. (2001). “Üriner İnkontinanslı Kadınların Yaşadıkları Sorunlar ve Bunlarla Başa Çıkma Yolları”; Hemşirelik Forumu. 4:(6):16-19.
Ertem, G. (2009). Üriner inkontinanslı hastaların hastalığıyla başa çıkma yollarının incelenmesi. Uluslararası
İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 6:1. Erişim: http://www.insanbilimleri.com
187
Demirci, H., Kızılkaya Beji N.(1999) “Üriner İnkontinans Tedavisinde Uygulanan Konservatif Tedavi Yöntemleri”; Hemşirelik Forumu. 2: (3): 102-108. Eroğlu K., Kocagöz, S.(2002) “Kadınlarda Stres Üriner İnkontinans Yaygınlığı ve Bunu Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi”; Hemşirelik Araştırma Dergisi. 4 (1):29-31, 33-37. Fultz HN, Herzog R.(2001). Self reported social and emotional impact of urinary incontinence. J Am Geriatr Soc. 49: 892-899. Güler H., Güçsavaş N.(1990). Jinekolojik onarım amaeliyatı geçiren kadınların preoperatif yakınmaları obstetrik öyküleri, II. Ulusal Hemşirelik Kongresi Bildiri Kitabı, E.Ü.H.Y.O, 57-60. Karan, A., Asaç, B., Ayyıldız, H., Işıkoğlu, M., Yalçın, O., Eskiyurt N.(2000). “Üriner İnkontinanslı Hastalarda Yaşam Kalitesi ve Objektif Değerlendirme Parametreleri ile İlişkisi”; Turkish Journal of Geriatrics. 3:(3):102-106. Kök G., Şenel, N. Akyüz, A. (2006). “GATA Jinekoloji Polikliniğine Başvuran 20 Yaş Üstü Kadınların Üriner İnkontinans Açısından Farkındalık Durumlarının Değerlendirilmesi”; Gülhane Tıp Dergisi. 48:132-136. Özdemir S., Çelebi İ., Nurullahoğlu N., Ark C.(2006). Ürejinekoloji Kliniğimize başvuran üriner inkontinans olgularının dağılımı, Genel Tıp Dergisi. 16 (2), 49-52. Özerdoğan N, Beji KN, Yalçın Ö,(2004).Urinary incontinance: its prevelance, risk factors, effects on the quality of life in Turkey, Gynecol Obstet Invest. 58:145-150. Taşkın L.(1997). Doğum ve Kadın Sağlığı Hemşireliği. Ankara: Sistem Ofset Matbaacılık, 439-490. Skoner M., Thompson W,D., Coron V,A.(1994). Factors associated with risk of stres urinary incontinance in women. Nursing research, 43 (5): 301-305. Yeşiltepe, Oskay, Ü.(2002) “Üriner İnkontinans Önlenmesi ve Kontinansın Geliştirilmesi”; Kadınlarda Üriner İnkontinans ve Hemşirelik Yaklaşımı; Editör; Kızılkaya Beji, N.; 5. Baskı; İstanbul Üniversitesi Yayın, F. M. Hemşirelik Y.O. Yayın; İstanbul. 61-68. Williams K.(2004). Stress urinary incontinence: treatment and support. Nurs Stand.;18:45-52.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com