Buradasınız

DOKUZUNCU KALKINMA PLANI VE MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI STRATEJİK PLANINDAKİ NİCELİKSEL EĞİTİM GÖSTERGELERİNİN GERÇEKLEŞME DÜZEYİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ -Bolu İli Örneği-

EVALUATING THE REALIZATION LEVELS OF QUANTITATIVE EDUCATIONAL INDICATORS IN THE 9TH DEVELOPMENT PLAN AND MINISTRY OF EDUCATION STRATEGIC PLAN -Bolu Sample-

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
The study set out to determine the realization levels of qualitative educational objectives established in the 9 th Development Plan and Ministry of Education and Bolu Directorate of National Education Strategic Plans for pre-school, primary and secondary schools for Bolu provincial center and its districts. It was possible to reach the whole universe in the study designed with the survey model. Document review; a qualitative research technique and frequencies and percentages; descriptive statistical techniques were used in data analysis. Results obtained in the study are as follows: Bolu province was found to have obtained the schooling rate established as a provincial strategic target for pre-school education and the schooling rate in Bolu was found to be above Turkish average in pre-school education. The development was found to be parallel to the target identified in the 9 th Development Plan. In terms of primary level education, Bolu Directorate of National Education was found to have realized its own target schooling rate established in the Strategic Plan, however, it was found to be below the realization level in terms of countrywide targets and the objectives in the 9 th Development Plan albeit with not highly significant differences. According to strategic targets established for secondary level education schooling rate in Turkey in general, in Provincial Directorate of National Education and also in the 9 th Development Plan, rate of schooling was found to be higher in Bolu. Three-year average schooling rates for female students show that schooling rate for primary school education increases each year however level of school attendance drops in secondary school as is the case in Turkey in general. Students who graduate from primary schools are found to prefer vocational or technical secondary schools as opposed to general educational establishments. Comparison of the number and ratio of students per classroom with Turkish average and targets set out in the 9 th Development Plan shows that number and ratio of students per classroom was found to be higher than the average.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı; Dokuzuncu Kalkınma Planı ve Milli Eğitim Bakanlığı ile Bolu İl Milli Eğitim Müdürlüğü Stratejik Planı’nda; okul öncesi, ilköğretim ve ortaöğretim okul düzeyi için belirlenen niceliksel eğitim hedeflerinin Bolu ili merkez ilçe ve ilçelerinde gerçekleşme düzeyinin değerlendirilmesidir. Tarama modelinde olan bu çalışmada evrenin tamamına ulaşılmıştır; verilerin çözümlenmesinde nitel araştırma tekniklerinden doküman incelemesi tekniği ve betimsel istatistik kapsamındaki frekans ve yüzdelerden yararlanılmıştır. Çalışmada elde edilen sonuçlar şunlardır: Okul öncesi eğitimde okullaşma oranında Bolu ilinin kendi stratejik hedefine ulaştığı bu oranında Türkiye ortalamasının üzerinde olduğu görülmüştür. Dokuzuncu kalkınma planındaki hedef ile paralel bir gelişim göstermiştir. İlköğretimde okullaşma oranına yönelik Bolu Milli Eğitim Müdürlüğünün kendi stratejik hedefini gerçekleştirmiş olduğu Milli Eğitim Bakanlığının stratejik hedefine, Türkiye geneline ve Dokuzuncu Kalkınma Planındaki hedeflere göre çok düşük olmamakla birlikte bu hedeflerin altında kalmış olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ortaöğretimde okullaşma oranlarına ilişkin gerek Türkiye geneline, gerek İl Milli Eğitim Müdürlüğünün belirlemiş olduğu stratejik hedefe gerekse Dokuzuncu Kalkınma Planında yer alan hedefe göre Bolu ili ortaöğretim okullaşma oranının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Kız çocuklarının okullaşma oranına ait üç yıl ortalamasında ilköğretimde her yıl kız öğrencilerinin okullaşma oranının arttığı; ortaöğretimde Türkiye genelinde olduğu gibi Bolu’da da kız öğrencilerin okula devam oranında bir düşüş olduğu görülmüştür. Öğrenci akış oranlarına yönelik; ilköğretimden mezun olan öğrencilerin, genel ortaöğretimlere oranla mesleki ve teknik ortaöğretim kurumlarını tercih ettikleri belirlenmiştir. Derslik başına düşen öğrenci sayısı ve oranında ise Türkiye ortalaması ve Dokuzuncu Kalkınma Planında belirtilen hedefler ile kıyaslandığında; ortalamanın üzerinde yer aldığı sonucuna ulaşılmıştır.
187-213

REFERENCES

References: 

ADEM, M. (1995). Demokratik, Laik Çağdaş Eğitim Politikası. Ankara: Şafak
Matbaacılık.
…………. (1981). Eğitim Planlaması. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayın
No:1 Ankara: Sevinç Matbaası
AKSU, T. ve KAPAN, A. Y. (2012). Kalkınma Planlarının İlköğretimde Okullaşma
Oranı ve Sınıf Mevcudu Açısından İncelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi. 1(2) 1-11
ALTUNDEMİR, M. E. (2012). Kalkınma Planlarından Eğitime Bakış: Kamusal Mallar
Teorisi Perspektifinden. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, Cilt: VII Sayı: I.
AY, A. Y. (2010). Sekiz Yıllık Kesintisiz Temel Eğitime Geçişten Günümüze Kalkınma
Planlarının İlköğretimde Okullaşma Oranı ve Sınıf Mevcudu Açısından
211 H. ŞAHİN- S. KAYA- A. CEREN- A. FIRAT- M. YILMAZ- Ö. MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 187-213, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 187-213, TURKEY
İrdelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Akdeniz Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Bölümü, Antalya.
BULUÇ, B. (1997). İlköğretim İkinci Kademe Okullarda Eğitimde Fırsat ve İmkân
Eşitliği. Eğitim Yönelimi, Yıl: 3, Sayı: 1, ss. 11-21
BÜYÜKASLAN, M. A. (1995). Toplumsal Kalkınma ve Eğitim. Eğitim Yönetimi
Dergisi, 1(4).
ÇAKIROĞLU, T. (1997). İlköğretim Faaliyetlerinin Planlanması (Bolu İli Örneği).
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Planlaması Ana Bilim Dalı, Bolu
ÇAKMAK, Ö. (2008). Eğitimin Ekonomiye ve Kalkınmaya Etkisi. D. Ü. Ziya Gökalp
Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 33-41
ÇALIK, T. (2003). Eğitimde Stratejik Planlama ve Okulların Stratejik Planlama
Açısından Nitel Değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(2).
ÇALIŞKAN MAYA, İ. (2006). AB Sürecinde Türkiye İle AB Ülkeleri Eğitim
İstatistiklerinin Karşılaştırması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 375-394.
ÇOLAK, N. (2009). Eğitim Coğrafyası Bakımından Doğu Anadolu Bölgesi İllerinde
Okullaşma Oranları (1980-2000). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Ana Bilim Dalı, Elazığ.
DEMİR, S. (2006). Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İnsani Gelişme Endeksi ve
Türkiye Açısından Değerlendirme. Devlet Planlama Teşkilatı, Sosyal Sektörler ve
Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Ankara.
DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI. (2006). Kamu Kuruluşları İçin Stratejik
Planlama Kılavuzu, Ankara.
DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI. Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013).
Ankara: DPT Yayını.
EREŞ, F. (2005). Eğitimin Sosyal Faydaları: Türkiye-AB Karşılaştırması. Milli Eğitim
Dergisi, 167, 33-42.
ERGÜN, M. (2011). Eğitim ve Kalkınma. 3. Sosyal Bilimler Sempozyumu. “Bölgesel
Kalkınmada Eğitimin Rolü” Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Sosyal Araştırmalar
Merkezi, s.5-12.
ERKEKOĞLU, H. (2007). AB’ne Tam Üyelik Sürecinde Türkiye’nin Üye Ülkeler
Karşısındaki Göreli Gelişme Düzeyi: Çok Değişkenli İstatistiksel Bir Analiz.
Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14) / 2: s. 28-50.
ESKİCUMALI, A. (2003). Eğitim ve Toplumsal Değişme: Türkiye’nin Değişim
Sürecinde Eğitimin Rolü, 1923-1946. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 19(2).
GEDİKOĞLU, T. (2005). Avrupa Birliği Sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve
Çözüm Önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), s. 66-80.
GÜNER, S. (2012). Stratejik Yönetim Anlayışı ve Kamu Yönetimi. Türk İdare Dergisi.
GÜRER, H. (2006). Stratejik Planlamanın Temelleri ve Türk Kamu Yönetiminde
Uygulanmasına Yönelik Öneriler. Sayıştay Dergisi, Sayı: 63.
GÜRSES, D. (2009). İnsani Gelişme ve Türkiye. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21, s. 339-350.
212 H. ŞAHİN- S. KAYA- A. CEREN- A. FIRAT- M. YILMAZ- Ö. MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 187-213, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 187-213, TURKEY
HESAPÇIOĞLU, M. (1994). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Ekonomisi. İstanbul: Beta
Yayım Dağıtım A.Ş.
HOŞGÖRÜR, V. ve G. Gezgin. (2005) Ekonomik ve Sosyal Kalkınmada Eğitim.
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:II, Sayı:II.
http://www.haydikizlarokula.org/uygulama_sonuclari_2003.php
IŞIK, H. ve A. AYPAY (2004). Eğitimde Stratejik Plan Geliştirme Sürecinde
Karşılaşılan Sorunlar: Çanakkale İlinde Yapılan Bir İnceleme. Gazi Üniversitesi,
Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 24, Sayı: 3, s.349-363
KARAGÜL, M. (2002). Beşeri Sermayenin İktisadi Gelişmedeki Rolü ve Türkiye
Modeli. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayını.
KARAKUŞ, M. (2004). Lisansüstü Eğitim İçin Başvuran Öğrencilerin Üniversitedeki
Akademik Başarıları İle LES Puanları Arasındaki İlişki. XIII. Ulusal Eğitim
Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
KARASAR, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KAVAK, Y. (2010). 2050’ye Doğru Nüfusbilim ve Yönetim: Eğitim Sistemine Bakış.
TÜSIAD
KAYA, Y. K. (1995). Kalkınma da Eğitimin Rolü. Abece, 102, s. 60-68.
http://www.egitim.aku.edu.tr/ykkaya.htm
KOCABAŞ, İ., ALADAĞ, S. ve YAVUZALP, N. (2004). Eğitim Sistemimizdeki
Okullaşma Oranlarının Analizi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü
Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
KORKUT, H. (2001). Sorgulanan Yükseköğretim. Ankara: Nobel Yayınevi.
KÜÇÜKER, E. (2012). Türkiye’de Kalkınma Planları Kapsamında Yapılan Eğitim
Planlarının Analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 9-26.
KÜÇÜKER, E. (2010). Türkiye’de Eğitim Planlaması Neyi Hedefliyor? International
Conference on New Trends in Education and Their Implications, 11-13 November,
Antalya.
KÜÇÜKSÜLEYMANOĞLU, R. (2007). İlköğretim Örgütlerinde Stratejik Planlama
Süreci: Bir Örnek Olay İncelemesi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik
Araştırmalar Dergisi, 2(1).
MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI. (2012). MEB Eğitim İstatistikler Örgün Eğitim 2011-2012.
…………………………….MEİS Sorgu Modülü (mebbis.meb.gov.tr)
MUTLU, L. (1997). Eğitim Düşünceleri Dünyada ve Türkiye’de Yükseköğretim.
İstanbul: Ana Yayıncılık ve Sanat Ürünleri Pazarlama.
OECD. (2012). Education at a Glance 2012. OECD Indicators.
ONARAN, Z. A. (2005). AB Sürecinde Eğitim ve Eğitimin Ekonomiye Etkisi (Türkiye-Avrupa Analizi), Milli Eğitim Dergisi, 33(167).
ÖZMUSUL, M. (2012). Eğitim ve Yetiştirme 2020 Stratejisi: Hedef Göstergelere Göre
Ülkelerin Durumu. Journal of European Education, 2(1).
PERAN, T.ve BİLİR, Y. (2007). Kalkınmada İtici Bir Güç: Eğitim. Trakya Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 132-141.
213 H. ŞAHİN- S. KAYA- A. CEREN- A. FIRAT- M. YILMAZ- Ö. MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 187-213, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 187-213, TURKEY
STEVENS, P. ve WEALE, M. (2003). Education and Economic Growth. National
Institute of Economic and Social Research, London.
ŞAHİN, S. ve ASLAN, N. (2008). İlköğretim Okul Yöneticilerinin Stratejik Planlamaya
İlişkin Görüşleri Üzerine Nitel Bir Çalışma (Gaziantep İli Örneği). Gaziantep
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 172-189.
ŞAHİN, E. ve ÖZTEKE, H. Ç. (2003). 1980-2000 Yılları Arası Hükümet
Programlarında İlköğretim. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XVII(1)
TAŞ, U. (2007). Türkiye’de Kalkınma Planları Işığında Eğitimin Kalkınmadaki Rolü.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı.
TÜİK. (2010). Türkiye İstatistik Kurumu 2010 ADNKS (Adrese Dayalı Nüfus Kayıt
Sistemi).
TUNÇ, M. (1997). Kalkınmada İnsan Sermayesi Yaklaşımları ve Türkiye’de İnsan
Sermayesi Boyutunun Analizi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir: Dokuz Eylül
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
TÜRK, E. ve ÜNSAL, N. (2007). Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
Eğitimde Stratejik Planlama.
TÜRKMEN, F. (2002). Eğitimin Ekonomik ve Sosyal Faydaları ve Türkiye’de
Eğitim-Ekonomik Büyüme İlişkisinin Araştırılması. Ankara: DPT, Uzmanlık
Tezi. Yayın no: DPT:2665.
TÜRKMEN, B. ve ERGÜN, M. (1997). Türkiye’de Eğitim Planlaması ve Sorunları,
Kastamonu Eğitim Dergisi, 3(4).
ÜNSAL, N. (2008). Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı. MEB
Stratejik Planlama Süreci (Bilgi Notu), Ankara.
YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri.
Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com