Buradasınız

KÖKTÜRK TÜRKÇESİNDEKİ BİR ÇİFT ÜNSÜZ İŞARETİ ‘∫’ ÜZERİNE

WORKS WITH THE DOUBLE CONSONANT MARKERS ‘∫’ IN KÖKTÜRK TURKISH

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study examines a “double consonant” marker in Köktürk Turkish and proposes another way to read it.
Abstract (Original Language): 
Köktürk Türkçesinde bulunan ve çift ünsüz okutan bir işaret ( ‘∫’ ) incelenmiş ve bu işaret için başka bir okuma teklifi getirilmiştir.
16-22

REFERENCES

References: 

ALYILMAZ, C. (2004). Eski Türkçenin Söz Varlığının Düz ve Ters Dizimi. Ankara.
ALYILMAZ, C. (2005). Orhun Yazıtlarının Bugünkü Durumu. Ankara.
ARAT, R. R. (1979). Kutadgu Bilig III İndeks. İstanbul.
CAFEROĞLU, A. (1968). Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü. İstanbul.
CLAUSON, S. G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century
Turkish. Oxford.
ÇAĞIRAN, Ö. (1999). Türkiye Türkçesi Ağızlarındaki Ünsüz Göçüşmelerinin Kuruluş
Sistemi. Türk Dili Üzerine Araştırmalar, İncelemeler, Birinci Cilt, Kayseri.
ERCİLASUN, A. B. (2004). Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi. Ankara.
ERCİLASUN, A. B. (2007). l, n, r’den Sonra Niçin t?. Makaleler Dil-Destan-Tarih-Edebiyat, Ankara.
ERGİN, M. (2003). Orhun Abideleri. İstanbul.
GABAIN, A. V. (1988). Eski Türkçenin Grameri. Çev. Mehmet AKALIN. Ankara.
GUZEV, V. G. (2001). Göktürk Yazısının Kendiliğinden Doğma (Otokton) Menşei
Varsayımını Esaslandıran Deliller. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 2000,
Ankara.
http://www.tonyukuk.net/turkyazisitonyukuk.htm.
Kaşgarlı Mahmut. (1985). Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi I. Çev. Besim ATALAY,
Ankara.
Kaşgarlı Mahmut. (1986). Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi III. Çev. Besim ATALAY,
Ankara.
ORKUN, H. N. (1987). Eski Türk Yazıtları. Ankara.
ORKUN, H. N. (1940). Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesinin Uygurcası.
İstanbul.
SERTKAYA, O. F. (1995). Yenisey Yazıtlarının Yayınlarındaki Bazı Okuma ve
Anlamlandırmaların Düzeltilmesi, Yeni Okuma ve Anlamlandırma Teklifleri. Türk
Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1993, Ankara.
ŞÇERBAK, A. M. (1970). Yeniseyskie Runiçeskie Nadpisi. K İstorii Otkrıtiya i
İzuçeniya. Tyurkologiçeskiy Sbornik, Moskova.
TEKİN, Ş. (1976). Uygurca Metinler II. Maytrısimit. Ankara.
TEKİN, Talât. (1988). Orhon Yazıtları. Ankara.
THOMSEN, V. (1993). Orhon ve Yenisey Yazıtlarının Çözümü İlk Bildiri Çözülmüş
Orhon Yazıtları. Çev. Vedat KÖKEN, Ankara.
TSENG, L. Y. (2002). Türkiye Türkçesinde Orta Hece Düşmesi. Ankara.
TUNA, O. N. (1988). Bazı İmlâ Gelenekleri, Bunların Metin İncelemelerindeki Önemi
ve Orhon Yazıtlarında Birkaç Açıklama. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten
1957, Ankara.
TUNA, O. N. (1994). Eski Doğu Türk Yazısında Kullanılan Ligatürler ve Bunlarla İlgili
Bazı Meseleler Hakkında”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1990, Ankara.
TUNA, O. N. (1986). Fonetik-Morfoloji (ders notları). Malatya.
TUNA, O. N. (1988). Köktürk Yazılı Belgelerinde ve Uygurcada Uzun Vokaller. Türk
Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1960, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com