You are here

Home » Content

BİLİM-DİN İLİŞKİSİNİN HRİSTİYAN DİN EĞİTİMİNE YANSIMALARI VE BİLİMSEL DİN EĞİTİMİ YAKLAŞIMI

THE REFLECTIONS OF RELATIONS BETWEEN SCIENCE AND RELIGION ON CHRISTIAN RELIGIOUS EDUCATION AND SCIENTIFIC RELIGIOUS EDUCATION APPROACH

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_693

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The conflict between science and religion, traces back to Enlightenment, Renaissance and Reform times, has played important role in becoming western societies secular is. The conflict on relation between the two field has been done in terms of religion has some contradict aspects, especially in doctrine, metaphysics and methodology, with science. Besides, this continual conflict among the intellectual and scientists has been spread out educational area and then whether religious education has some patterns conflicting science education or not, has been another debate. The basic question about the issue is that ‘Is religious education compatible with science education? As a way of reconciling science and religious education, the scientific religious education approach has came to the fore. The scientific religious education approach proposed comprehending religion in phenomenological way and moral education excluded basic doctrines and metaphysics of religions. In the other hand, religious education approach in Turkey takes into consideration science and scientific thought, it scientifically evaluates religion in curriculum development, it includes moral education in religious education and it considers Islam supports science and scientific thoughts. In this context, it has been said that scientific religious education approach has some similarities to the religious educationapproach in Turkey, but from many points the two approaches are different in many high in rates.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Günümüz batı toplumlarının seküler bir anlayışı benimsemelerinde kökleri Aydınlanma, Rönesans ve Reform hareketlerine dayanan bilim ve din arasındaki tartışma önemli rol oynamıştır. Bu iki alan arasındaki ilişkinin niteliği üzerine yapılan tartışmalar dinin doktrinsel, metafiziksel ve metodolojikyaklaşımsal yönlerinin bilim ve bilimsel düşünceyle uyuşmazlık içinde olduğu ekseninde gerçekleşmiştir. Bunun yanı sıra entelektüel ve bilimsel çevrelerde süregelen bu tartışma eğitim alanına da yansıyarak, okullardaki din eğitim anlayış ve uygulamalarının da bilimselliğe ve bilim eğitimine aykırı unsurlar içerip içermediği konusu sorgulanmaya başlanmıştır. Bu konudaki en temel soru ise ‘bilimsel anlayışın gelişmesinde din eğitimi engel midir?’ sorusudur. Bu soru karşısında din ve bilim eğitimini uzlaştırma çabası olarak bilimsel din eğitimi yaklaşımı ön plana çıkmıştır. Bilimsel din eğitim yaklaşımı, fenomenolojik bir tarzda dine yaklaşmayı ve dinlerin temel doktrinleri ile metafizik unsurlarını dışlayan bir ahlak eğitimini öngörmektedir. Diğer taraftan ülkemizdeki din öğretimi yaklaşımı; bilimi ve bilimsel düşünceyi önemseyen, öğretim programlarının geliştirilmesinde dini ve dinsel muhtevayı bilimsel bir çerçevede değerlendiren, ahlak eğitimine din eğimi ve öğretimi içerisinde yer veren, İslam’ın bilimi ve bilimsel düşünceyi desteklediği savunan bir din eğitimi yaklaşımına sahiptir. Bu bağlamda bilimsel din eğitimi yaklaşımının ülkemizde uygulanan din eğitimi ve öğretimi ile bazı noktalarda benzerlikler gösterdiği görülmekle beraber farklı açılardan büyük oranda ayrışan bir çerçevenin varlığı ortadadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_135-148.pdf
  • 3
135-148
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKBAŞ, O. (2008). ‚Değer Eğitimi Akımlarına Genel Bir Bakış‛, Değerler Eğitimi Dergisi, Cilt: 6, No: 16, 9-27.
AKYÜREK, E. (1994). Ortaçağ’dan Yeniçağ’da Felsefe ve Sanat, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
ARSLAN, A. (1994). Felsefeye Giriş, Ankara: Vadi Yayınları.
BOLAY, S. H. (2004). Felsefeye Giriş, Ankara: Akçağ Yayınları.
COMTE, A. (1896). The Positive Philosophy, (ed. Harriet Martineau), London: Bell.
ÇİMEN, İ. T. (2007). İlköğretim Okullarındaki DKAB Dersi Öğretim Programında Ahlak Öğretimi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
DENKEL, A. (1984). Bilginin Temelleri, İstanbul: Metis Yayınları.
DOĞAN, M. (2011). Büyük Türkçe Sözlük, İstanbul: Yazar Yayınları.
DÜZGÜN, Ş. A. (2006). ‚Din-Bilim İlişkisinde Modeller ve Ortak Kavramlar‛, Kelam Araştırmaları, 4 (1), 51-62.
GROOME, T. H. (1980). Christian Religious Education: Sharing Our Story and Vision, San Francisco: Herper Collins Publishers.
148
Abdulkadir ÇEKİN
KIZILTAN, G. (2007). Dini Çoğulculuk ve Din Eğitimi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
MAHNER, M., BUNGE, M. (1996). ‚Is Religious Education Compatible with Science Education?‛, Science & Education, 5, 101-123.
MARTİN, M. (1997). ‚Is Christian Education Compatible with Science Education?‛, Science & Education, 6, 239-249.
MEB (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
MEB (2010a). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Dersi (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar) Öğretim Programı, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
PARLAK, E. A. (2011). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Müfredatında Ahlak Ve Değerler Eğitimi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
RANDALL, J. H. ve BUCHLER, J. (1982). Felsefeye Giriş, çev. Ahmet Arslan, İzmir: Ege Üniversitesi Yayınları.
POOLE, M. (1996). ‚For More and Better Religiou Education‛, Science & Education, 5, 165-174.
SETTLE, T. (1996). ‚Applying Scientific Openmindedness to Religion and Science Education‛, Science & Education, 5, 125-141.
SHEPHERD, J. (1991). ‚İslam ve Din Eğitimi (Mezhebe Dayalı Olmayan Model)‛, I. Din Eğitimi ve Din Hizmetleri Semineri, (8-10 Nisan 1988), Ankara: DİB Yayınları.
SHEPHERD, J. (1997). ‚İngiliz Eğitiminin Kişilik Gelişimine Katkısı‛, Uluslararası Din Eğitim Sempozyumu, (20-21 Kasım 1997), Ankara.
STARK, R., LAURENCE, R. I., ROGER, F. (1996). ‚Religion, Science and Rationality‛, The American Economic Review, 86 (2), 433-437.
STENMARK, M. (1991). Science and Religion: Some Historical Perspectives, Cambridge: Cambridge University Press.
TURNER, H. (1996). ‚Religion: İmpediment or Saviour of Science‛, Science & Education, 5, 155-164.
WALLACE, A. F. (1966). Religion: An Antropological View, New York: Random House.
WARBURTON, N. (2000). Felsefeye Giriş, çev. Ahmet Cevizci, İstanbul: Paradigma Yay.
WOOLNOUGH, B. (1996). ‚On the Fruitful Compatibility of Religious Education and Science‛, Science & Education, 5, 175-183.
WREN-LEWİS, J. (1996). ‚On Babies and Bathwater: A Non-ideological Alternative to the Mahner & Bunge Proposals for Relating Science and Religion in Education‛, Science & Education, 5, 185-188.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com