You are here

CUMHURİYET DÖNEMİ’NDEN GÜNÜMÜZE YAPILAN TÜRKÇE YAZIM KILAVUZU ÇALIŞMALARI VE TÜRKÇE YAZIM KILAVUZLARI ÜZERİNE BİR KAYNAKÇA DENEMESİ

SPELLING GUIDELINE STUDIES CARRIED OUT FROM THE REPUBLIC PERIOD TO THE PRESENT AND A BIBLIOGRAPHY STUDY ON TURKISH SPELLING GUIDELINES

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1508

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Spelling, defined as the representation of a language with the art of writing according to standard usage, is an important element of speaking fluently, accurately and clearly. An alphabet, standard set of sounds which form the language, composes the spelling. Spelling is the name of the common spelling style adapted and implemented by the society. It is certainly the alphabet which is going to enable it. Turkish alphabet was created according to the principle which was based on a letter for each sound and only one sound for each letter. Such features as the sounds are written and read as they are pronounced enable the words to be spoken, written and reread. Therefore, all the sounds are presented and pronounced in writing. Turkish is a phonetic language due to these features. Turkish is one of the rare languages because it is written as it is pronounced. There are difficulties in pronunciation in Turkish like many languages. It is not coincidental that many continuous discussions have existed in spelling guidelines from Alphabet Reform to the present dayand in addition to this, changes in spelling rules have occurred. Unfortunately, these continuous changes prevent the desired stability in Turkish. Because the unity in language and spelling, and language peace has not been attained, confusion of concepts came into existence and this situation was not prevented. Because it is the rule to write each sound with its own letter in Turkish spelling rules, inter-regional differences must be brought to an end and unity in language must be ensured; however, some problems have been experienced about attaining these goals. These problems are based on the words exposed to continuous changes and the spelling rules which are not followed by the individuals of the society and these changes hinder unity in spelling and the most important thing is that they cause confusion of concepts in spelling. It is possible to remove confusions in spelling with a sense of common language and spelling awareness. Within the scope of finding solutions to some inconsistencies in Turkish spelling guidelines and lack of unity in spelling due to these inconsistencies, the aim of this study is to present spelling problems and to correct inconsistencies in spelling which is a very important problem in our language, to provide unity in spelling, to draw attention of Turkish Language Association, a constitutional institution to protect and develop Turkish language and everybody who is interested in Turkish, to have everybody speak Turkish easily, and to present the importance of spelling guidelines in order to have everybody adopt the rules of the Turkish language. Moreover, by taking into consideration the historical development of spelling rules which came into existence within the framework of studies conducted about spelling guidelines ,which are the fundamental sources of Turkish course, from the Republic Period to the present day and the Turkish spelling studies which are as a result of natural outcome of these spelling rules, still another aim of this study is to make contributions to the studies which are going to be conducted about Turkish spelling guidelines
Abstract (Original Language): 
Bir dilin, belli kurallar çerçevesinde yazıya geçirilmesi olarak tanımlanan yazım, güzel ve açık konuşmanın, düzgün söz söylemenin önemli öğesidir. Dili oluşturan seslerin karşılığı olan alfabe, yazımı oluşturur. Yazım, toplumun uyduğu, uyguladığı ortak yazım biçiminin adıdır. Bunu sağlayacak olan da elbette alfabedir. Türk alfabesi, her ses için bir harf ve her harf için yalnız bir ses ilkesine göre oluşturulmuştur. Alfabemizde seslerin söylendiği gibi yazılması, yazıldığı gibi okunması gibi birtakım özellikler, sözcüklerin söylenip yazılmasında, yeniden okunmasında kolaylık sağlamaktadır. Bu sayede bütün sesler yazıda gösterilir ve söylenir. Bu özellikleri dolayısıyla Türkçe sesçil bir dildir. Türkçe, konuşulduğu gibi yazılan ender dillerdendir. Birçok dilde olduğu gibi Türkçede de telaffuz sorunları ortaya çıkabilmektedir. Harf İnkılâbı’ndan günümüze kadar sürekli olarak yazım kılavuzlarında tartışmalar yaşanması ve beraberinde yazım kurallarında değişiklikler yaşanması tesadüfî değildir. Sürekli yapılan bu değişiklikler, maalesef Türkçemizde arzu edilenistikrara darbe vurmaktadır. Dilde ve yazımda birlik, dil barışı sağlanamadığından, yazımda kavram kargaşası ortaya çıkmış ve bu durum önlenememiştir. Türkçe yazım kurallarında her sesin kendi harfi ile yazılması esas alındığından, bölgelerarası farklılıkların giderilerek dilde birlik sağlanması hedeflenmiştir; fakat bu hedeflere ulaşma düzeyi konusunda sorunlar yaşanmaktadır. Bu sorunların temelinde; sürekli değişikliklere maruz kalan sözcükler ve yazım kuralları toplum bireyleri tarafından takip edilememekte, bu değişiklikler yazımda birliğe engel olmakta, en önemlisi yazımda kavram kargaşası ortaya çıkarmaktadır. Yazımda kavram kargaşasının ortadan kaldırılması ortak dil ve yazım bilinci ile mümkündür. Bu çalışmada, Türkçe yazım kılavuzlarındaki birtakım tutarsızlıklar ve bu tutarsızlıkların beraberinde getirdiği yazımda birliğin sağlanamayışı sorununa çözüm kapsamında, yazım sorunlarını ortaya koymak ve dilimizde önemli bir sorun teşkil eden yazım kurallarındaki tutarsızlıkların giderilmesi, yazımda birliğin sağlanması, Türk dilinin geliştirilmesi ve korunması konusunda anayasal kurum olan Türk Dil Kurumunun ve Türkçeye ilgi duyan herkesin dikkatini bu konuya çekmek, Türkçenin herkes tarafından rahatça konuşulabilmesi ve Türkçemize ait kuralların herkes tarafından benimsenmesi konusunda yazım kılavuzlarının önemini ortaya koymak, Türkçe dersinin temel başvuru kaynaklarından olan yazım kılavuzları ile ilgili yapılan çalışmalar hakkında Cumhuriyet Döneminden günümüze yazım faaliyetleri çerçevesinde ortaya çıkan yazım kurallarının ve onun doğal bir sonucu olarak ortaya çıkan Türkçe yazım kılavuzu çalışmalarının tarihi seyri ele alınarak, Türkçe yazım kılavuzları hakkında yapılacak çalışmalara katkıda bulunmak hedeflenmiştir.
277-304

REFERENCES

References: 

AKALIN, Ş. H. (2007). ‚75. Yılına Girerken Türk Dil Kurumunun 2006 Yılı Çalışmaları”,http://ked.tdk.org.tr/index.php?option=com_content&view=article
Cumhuriyet Dönemi’nden Günümüze Yapılan Türkçe Yazım Kılavuzu Çalışmaları ve Türkçe… 303
&id=147:2006-Yili-Calismalarimiz-&catid=41:calismalar&Itemid=63(erişim tarihi: 25. 05. 2012)
AKALIN, M. vd. (2001). Türk dili ve kompozisyon bilgileri, Ankara: Yargı Yayınları.
AKYOL, H. (2005). Türkçe ilk okuma yazma öğretimi, Ankara: PegemA Yayıncılık.
AKSAN, D. (1979). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dilbilim I, Ankara: TDK Yayınları.
AKSU, B. (2001). İmlamız, Türk Yurdu, (161-163) 2-3, 36-37.
ATEŞMAN, E. (1995). Yazım kılavuzlarımız, Dil Dergisi, 34: 5-8.
AYDIN, M. Z. (2000). Arapçayı nasıl öğretelim? Din öğretiminde yeni yaklaşımlar, İstanbul: MEB Yayınları.
BULUT, M. (2008). 1996, 2000 ve 2005 Türk Dil Kurumu yazım kılavuzlarının karşılaştırılması, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
CALP, M. (2005). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Kitabevi.
ÇOTUKSÖKEN, Y. (1988). Yazım sorunlarına genel bir bakış, Varlık, 972, 5-7.
DEMİRCAN, Ö. (2001). Yazım: Sözel karşıtlıkların görsel ayrımı, bileşik sözcüklerin yazımı, yazım ve sorunları bilimsel kurultayı bildirileri, Ankara: Dil Derneği Yayınları.
ERGENÇ, İ. (1994). Türkiye’deki ana dili sorunu, Ankara: TÖMER Dil Dergisi, Sayı 25, 13.
GÖĞÜŞ, B. (1978). Orta dereceli okullarda Türkçe ve yazın eğitimi, Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
HENGİRMEN, M. (1998). Dilbilgisi ve dilbilimleri terimleri, Ankara: Anı Yayıncılık.
KANTEMİR, E.(1997). Yazılı ve sözlü anlatım, Ankara: Engin Yayınları.
KARADÜZ, A. (2008). "Yazı" ve "yazım" kavramlarının dilin ses ve anlam öğeleriyle ilişkisi, Turkish Studies Volume 3/6 Fall 2008 - Special Volume, 422-448.
KAVCAR, C. (1998). ‚Türkçe eğitimi ve sorunlar”, Dil Dergisi: S.65
KAVCAR, C. (1999). Edebiyat ve Eğitim. Engin Yayınevi, Ankara.
KAVCAR, C., VD. (2002). Yazılı ve sözlü anlatım, 2. baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
KOLAÇ, E. (2009). Öğretmen adaylarının Türkçe sözlük ve yazım kılavuzu kullanma konusundaki tutum ve görüşleri, Türk Dili (691), 50-60.
304
Mesut BULUT
MERT, N. (2013). Önce dil barışı, sonra barış dili, Zaman Gazetesi, (http://www.zaman.com.tr/nuriye-akman/once-dil-barisi-sonra-baris-dili_20... erişim tarihi:28.04.2013)
MİTHAT, A. (1985). Yazı yazmak üzerine bazı bilgiler, Türk Dili, Ocak 1985, s. 15-20
OCAK, G. (2004). İlköğretim okulu 5.sınıf öğrencilerinin okuma anlama düzeyine videonun etkisi, (http://İlkogretim-Online.Org.Tr. erişim tarihi: 18. 04. 2012)
ONARAN M. Ş. (1988). Yazım kılavuzlarının düşündürdükleri, Hürriyet Gösteri 15: 18-19.
ÖZ, F. (2003). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayınları.
ÖZBAY, M. (2002). Yazılı anlatım becerisinin geliştirilmesi, Prof. Dr. Sadık Tural Armağanı, Ankara, s. 172-187.
ÖZBAY, Murat (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri II, Ankara: Öncü Kitap.
PARLAKYILDIZ, H. (2008). Atatürk ve imla, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic Volume 3/6 Fall, 536-547.
SAĞIR, M. (1999). Dilbilim ve Türk dil bilgisi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yay.
SEVER, S. (2004). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme, 4. baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
TAN, N. (2001). İmla kurallarına uymaya özen göstermeliyiz, Türk Dili, 760-763.
TDK (2007). Türkçe Sözlük, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TOKATLI, S. (2005). Türkiye Türkçesinin bugünkü durumu ve sorunları üzerine yazılan kitaplar, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 29, No:2: 191-196.
TULUM, M. (1986). Yeni İmla Kılavuzu, Tercüman Gazetesi, İstanbul, s.3-26.
YELOK V. S., KARTALLIOĞLU Y. (2005). Yazı dili ve özellikleri, Türk Yurdu Dergisi, 88-89.
YILDIZ, C. (2003). Türkçe öğretiminde alternatif yöntemler, Ankara: Anı Yayıncılık.
YILDIZ, C. vd. (2006). Kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi, Ankara: PegemA Yayıncılık.
YILDIZ, Z. (2002). Değişik öğrenim kademelerindeki öğrencilerin noktalama ve yazım kurallarını uygulama düzeyi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
http://tdkterim.gov.tr/bts/yazım
http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_content&view=article&id=224:S...
http://www.tdk.org.tr/TR/Genel

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com