You are here

ZİHİNSEL ENGELLİ ÖĞRENCİLERİN EĞİTMEDE KULLANILAN AKTİF ÖĞRENME AKTİVİTELERİNE İLİŞKİN ÖZEL EĞİTİM ÖĞRETMENLERİNİN DÜŞÜNCELERİ

SPECIAL EDUCATION TEACHERS’ OPINIONS ABOUT ACTIVE LEARNING ACTIVITIES USING TO EDUCATE MENTALLY DISABLED STUDENTS

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1503
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study was to determine teachers’ opinion about active learning activities in special education schools which educate students who are mentally disabled. Within this general framework, the special education teachers’ knowledge about active learning concept and personal preferences to apply active learning activities in classroom and, the problems that they faced were investigated. The study group consisted of eight special education teachers who worked at Osman Yildirim Work School in Amasya, Turkey. The semi-structured interviews were used to collect data. Teacher responses were recorded by tape recorder during the interviews and were reported by giving a kod number for each teachers. When the interview results were analyzed and reported all conversation was reported without correcting all sentences that the teachers spoke during the interviews. Descriptive tecniques were used to analyze the interview data. According to results of this study revealed that most of the special education teachers heard about active learning concept first time and they had little knowledge about it. Some of teachers explained the active learning concept just as students’ active attandence during the course activities. Besides, teachers stated that they had to teach their courses individually because of their students’ characteristics so they could engage their students to attend instructional activities actively. As a conclusion, it was found that the special education teachers think the active learning activities are usefull for their students but the teachers have insufficent knowledge of it and also they think their school was physically inadequate.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, Özel Eğitim içerisinde yer alan zihinsel yetersizliğe sahip öğrencilerin eğitim gördüğü okullarda aktif öğrenme uygulamalarına ilişkin öğretmenlerin düşüncelerini belirlemektir. Bu genel amaç çerçevesinde özel eğitim öğretmenlerinin aktif öğrenme ve uygulamaları hakkında bilgileri, kapsamında tercih ettikleri etkinlikler ve aktif öğrenme uygulamaları sırasında yaşadıkları sorunların neler olduğu araştırılmıştır. Çalışma grubu, Amasya ili Osman Yıldırım İş Okulu'nda görev yapan sekiz özel eğitim öğretmeninden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Öğretmenlerle yapılan görüşmeler sırasında öğretmenlerin verdikleri cevaplar ses kayıt cihazı ile kaydedilmiş ve her bir öğretmene ilişkin bir kod ile raporlaştırılmıştır. Görüşmelerin analiz edilmek üzere dökümleri yapılırken görüşme sırasındaki her konuşma duyulduğu şekliyle, hiçbir düzeltme yapılmadan ve araştırmacı-katılımcı sırasıyla yapılmıştır. Görüşmelerden elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmiştir. Araştırmanın bulgularına göre, öğretmenlerin çoğunluğunun aktif öğrenme kavramını ilk defa duyduğu, yeterli bilgiye sahip olmadıkları ortaya çıkmıştır. Öğretmenler aktif öğrenmeyi, öğrencinin derste aktif olduğu eğitim şekli olarak açıklamışlardır. Öğretmenler, öğrencilerinin özel eğitim öğrencisi olduğunu, derslerin çoğunlukla bireysel eğitime dayalı yürüttüklerini bundan dolayı da derslere öğrencilerin aktif katılımlarını sağladıklarını belirtmişlerdir. Öğrencilerin derse aktif katılmalarının, öğrencileri mutlu ettiği, onlar açısından faydalı olduğu ancak öğretmenlerin yeterince bilgi sahibi olmamalarının ve okulun fiziksel açıdan yetersiz olmasının uygulamadaki en büyük sorunları olduğu belirlenmiştir.
1195-1216

REFERENCES

References: 

ALPTEKİN, S. (2010). Akranların Sosyal Becerilere Model Olduğu Doğrudan Öğretimin Zihinsel Engelli Öğrencinin Sosyal Becerileri Kazanması, Sürdürmesi Genellemesi ve Sosyal Kabulüne Etkisi. Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Özel Eğitim ABD. Zihin Engellilerin Eğitimi Bilim Dalı.
CAVKAYTAR, A. (2011). Özel Eğitime Gereksinim Duyan Çocuklar ve Özel Eğitim. İ. H. Diken (Editör). Özel Eğitim. (4.Baskı). Ankara: Pegem Akademi, s. 1-26.
ÇIKILI, Y. (1996). Özel Eğitime Muhtaç Çocuklarım Türk Milli Eğitim Sistemindeki Yeri ve Önemi. Yüksek Lisans Tezi, Erzurum; Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Programları ve Öğretimi ABD.
ÇİFTÇİ, H. D. (2007). Zihinsel Engelli Çocuklara Renk Kavramını Kazandırmada Eş Zamanlı İpucuyla Öğretimin Bireysel ve Grup Eğitimindeki Etkisinin Karşılaştırılması. Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi ABD.
Zihinsel Engelli Öğrencilerin Eğitmede Kullanılan Aktif Öğrenme Aktivitelerine İlişkin… 1215
CULATTA, R., TOMPKİNS, J. R. (1999). Fundamentals of Special Education: What Every Teacher Needs to Know. Merrill (Upper Saddle River, N.J.)
DERELİ, E. (2012). Zihinsel Yetersizliği Olan ve Olmayan Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Anne-Babalarının Benlik Saygısı, Kaygı Düzeyleri ve Anne-Baba Tutumlarının Bazı Değişkenler Açısından Karşılaştırılması. The Journal of Academic Social Science Studies (JASSS), 5(5): 475-491.
Devlet İstatistik Enstitüsü Başkanlığı ve Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı, (2002). 2002 Türkiye Özürlüler Araştırması.
http://www.ozida.gov.tr/?menu=arastirma&sayfa=tr_ozurluler_arastirmasi(Erişim Tarihi: 20.12.2011).
DÜNDAR, R. (2006). Orta Düzeyde Zihinsel Engelli Çocuklara Okuma Öğretiminde Ses Temelli Cümle ve Cümle Çözümleme Yöntemlerini Etkilliklerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Programı.
ERİPEK, S. (2005). Zeka Geriliği. Ankara : Kök Yayıncılık
MEB, (1997). 573 Sayılı Özel Eğitimle İlgili Kanun Hükmünde Kararname.
http://orgm.meb.gov.tr/Mevzuat/573.htm (Erişim Tarihi: 21.12.2011).
MEB, (2006). Özel Eğitim Hizmetler Yönetmeliği.
http://orgm.meb.gov.tr/Mevzuat/ozelegitimhizyonetmeligi.htm (Erişim Tarihi: 21.12.2011).
ÖZSOY, Y., ÖZYÜREK, M. ve ERİPEK, S. (2002). Özel Eğitime Giriş, Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar. Ankara: Karatepe Yayınları.
SÖNMEZ, V. ve ALACAPINAR, F. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
SÜZEN, S. (2007). Aktif Öğrenme Teknikleriyle Desteklenmiş Fen ve Teknoloji Eğitiminin Öğrenme Ürünlerine Etkisi. Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim ABD, Fen Bilgisi Öğretmenligi Bilim Dalı.
SUCUOĞLU, B. (2010). Zihin Engeli Tanımları Sınıflandırma ve Yaygınlık. B. Sucuoğlu (Editör). Zihin Engelliler ve Eğitimleri.3. Baskı. Ankara: Kök Yayıncılık, s.49-86.
TATLILIOĞLU, K. ve AVCI, M. (2012). İlköğretim Öğrencilerinin Okul Başarılarını Olumsuz Etkileyen Nedenlerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma (Bingöl Örneği). The Journal of Academic Social Science Studies (JASSS), 5(8): 1111-1133.
TEKİN-İFTAR, E. ve KIRCAALİ-İFTAR, G. (2006). Özel Eğitimde Yanlışsız Öğretim Yöntemleri. Ankara:Nobel Yayın Dağıtım.
1216
Gülay BEDİR – Zehra Nur ERSÖZLÜ – Ayşegül ALTUN
ULUKAYA, E.(2009). Eğitilebilir Zihinsel Engelli Çocuklara Beceri Kazandırmada Karşılaşılan Sorunların İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bölümleri Enstitüsü, Dekoratif Ürünler Eğitim ABD.
YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com