Buradasınız

Anasayfa » Content

KAPPADOKİA BÖLGESİNDEKİ (ÖZELLİKLE KAYSERİ VE ÇEVRESİNDEKİ) OSMANLI DÖNEMİ HIRİSTİYAN DİNİ MİMARİSİ

CHRISTIAN RELIGIOUS ARCHITECTURE OF THE OTTOMAN PERIOD IN CAPPADOCIA REGION (ESPECIALLY IN KAYSERI AND AROUND)

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2014
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7488

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
As a result of the Treaty of Lausanne, signed in 1923, a population exchange between Turkey and Greece occurred, which caused damages and loses for both sides, and also for the Christian religious buildings built during the Ottoman period. Religious structures of Greek Orthodox and Armenian Orthodox nation's, which are thought to be built in the 18th – 19th centuries, especially in Kayseri and around, can be seen in Cappadocia region of Asia Minor, where in a variety of placements Christian religious buildings can be seen from the east to west. However, because a healthy and trustworthy inventory study wasn’t made during the population exchange, it is quite difficult to identify the numbers of monuments built in Asia Minor. Therefore, it is necessary to increase the studies of structures built in the Ottoman period by the non-Muslim citizens, not only in Central Anatolia, but also cross Asia Minor and Istanbul. Included in this study is a geographical history of Cappadocia and Kayseri, which continues with the activities of non-Muslim citizens of this region, the demographic structure of the Ottoman Empire and especially those of the non-Muslims in Kayseri, and mentions as a place in history, about the legal rights and status of the non-Muslim citizens in the empire. The study also gives information about the construction date and current situation about twelve settlements of Kayseri named Agirnas, Aydinlar, Balagesi, Baskoy, Derevank, Endurluk, Farasa, Incesu, Kayabag, Konaklar, Talas and Zincidere. Also presenting their architectural style, which are supported by the necessary visual material, and relevant suggestions have been made to overcome the lack of archives, either. Because churches and monasteries, known to be built in the Ottoman period have remained largely dysfunctional, following the population exchange, and also having seen that protection works related to this field isn’t enough, is a proof which displays that the necessary value is not shown at all. In this regard, this study of Kayseri and around, attempts to shed light on later studies to the field of Christian structures of the Ottoman Period, which is currently at an initial level.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
1923 yılında imzalanan Lozan Antlaşması’nın bir sonucu olarak Türkiye ile Yunanistan’ın gayrimüslim ve müslüman nüfusu arasında gerçekleştirilen mübadele, her iki taraf için kayıplara sebep olduğu gibi, bu durum, Osmanlı Dönemi’nde inşa edilen Hıristiyan dini yapıların zarar görmesine de neden olmuştur. Anadolu’nun doğusundan batısına, çeşitli yerleşimlerde görülen Hıristiyan dinî yapıların yoğun olduğu bölgelerden birisi olan Kappadokia’da da, özellikle 18. - 19. yüzyıllarda inşa edildiği düşünülen Kayseri ve çevresindeki Rum Ortodoks ve Ermeni Ortodoks ‘milletleri’in dini yapılarını görmek mümkündür. Ancak, Mübadele sırasında sağlıklı ve güvenilir bir envanter çalışması yürütülmemiş olması, Anadolu’daki eserlerin sayılarını saptamayı oldukça güçleştirmektedir. Bu nedenle, yalnızca İç Anadolu’da değil, Anadolu ve İstanbul genelinde Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiş gayrimüslim yapıları ile ilgili çalışmaların artırılmasının gerekli olduğu görülmektedir. Çalışma kapsamına alınan Kappadokia ile Kayseri’nin coğrafi tarihçelerinden başlayarak, gayrimüslimlerin bu bölgedeki faaliyetlerinden, Osmanlı İmparatorluğu’nun ve özellikle Kayseri’deki gayrimüslim tebaanın demografik yapısına dair bilgilerden bahsedilmiş, yeri geldikçe de tarih içerisinde gayrimüslimlerin Osmanlı İmparatorluğu’ndaki hukuki hak ve statülerine değinilmiştir. Bununla beraber, Kayseri’nin Ağırnas, Aydınlar, Balagesi, Başköy, Derevank, Endürlük, Faraşa, İncesu, Kayabağ, Konaklar, Talas ve Zincidere adlı on iki yerleşimine ait kiliselerin yapım tarihi ve bugünkü durumları hakkında bilgi verilerek, mimari tanıtımları yapılmış, gerekli görsel malzeme ile desteklenmiş, ayrıca konu ile ilgili arşiv eksikliğini giderecek önerilerde bulunulmuştur. Osmanlı Dönemi’nde inşa edildiği bilinen kilise ve manastırların mübadelenin ardından büyük oranda işlevsiz kalmış olması; ayrıca, eserlerin korunmasına ilişkin çalışmaların da yeterli olmaması, konuya hak ettiği değerin gösterilmediğinin de bir kanıtıdır. Bu bakımdan, Kayseri ve çevresinde gerçekleştirilen bu çalışma, henüz başlangıç düzeyinde olan Osmanlı dönemi Hıristiyan sanatı konusundaki ilerleyen çalışmalara ışık tutacaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-kappadokia-bolgesindeki-ozellikle-kayseri-cevresindeki-osmanli-donemi-hiristiyan-dini-mimarisi.pdf
  • 10
885
928
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AÇIKGÖZ, Ş. G. (2007). Kayseri ve çevresindeki 19. Yüzyıl Kiliseleri ve Korunmaları İçin Öneriler. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
AÇIKGÖZ, Ş.G. ve AHUNBAY, Z. (2008). 19. yüzyıl Kayseri Kiliseleri İçin Koruma Önerileri, İTÜ Dergisi/a, 26-36.
AKBAL, F. (1951). 1831 tarihinde Osmanlı İmparatorluğunda İdari Taksimat ve Nüfus. Belleten, XV(60), 273-292.
AKBAYIR, N. (1985). “Tanzimat’tan Önce Nüfus Sayımları ve Nüfus” Tanzimat’tan Cumhuriyete Türkiye Ansiklopedisi. 5, 1238-1246, 1.
AKYÜREK, E. (1998) “M.S. IV.-XI. yüzyıllar: Kapadokya’daki Bizans, Azizler, Manastırlar, İmparatorlar, Oyma Yapılar, Oymacı Mimarlar, Issız Vadilerin Adsız Ressamları” M. Sözen (Ed.). Kapadokya (226-395). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
AKTAN, A. (2000). Osmanlı Belgelerine Göre Kayseri’deki Gayrimüslim Tebaanın Durumu. III. Kayseri ve Yöresi Tarih Sempozyumu Bildirileri (s.7-31). Kayseri.
ALBOYCIYAN, A. (1937). Kayseri I-II. İstanbul.
Anonim. (1981). Kayseri. Yurt Ansiklopedisi (c. 7, s. 4670-4792).
AUGUSTİNOS G. (1997). Küçük Asya Rumarı (D. Evci, Çev.). Ankara: Ayraç Yayınları.
BARKAN, Ö. L. “Türkiye’de imparatorluk devirlerinin büyük nüfus ve Arazi Tahrirleri ve Hakana Mahsus İstatistik Defterleri” İ.Ü. İktisat Fakültesi Mecmuası, II (1 ve 2). Ankara.
BOZKURT, G. (1996). Alman-İngiliz belgelerinin ve siyasi gelişmelerin ışığı altında gayrimüslim Osmanlı vatandaşlarının hukuki durumu (1839-1914). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
CAHEN, C. (1979). Osmanlılardan önce Anadolu’da Türkler. İstanbul: E Yayınları.
CÖMERT, H. (1988). 1873 yılı Zincidere köyü nüfus sayımı sonuçları, II. Kayseri ve Yöresi Tarihi Sempozyumu. Kayseri.
922 M. Sacit PEKAK
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
CUİNET, V. (1892). La Turquie d’Âsia geographie administrative statisque descriptive et raissonee de chaque province de l’Âsie mineure. Paris 1, 318-320.
ÇAYIRDAĞ, M. (1988). Kayseri Zamanımıza Kadar Gelememiş Olan Bazı Mühim Tarihi Binalar. IX. Türk Tarih Kongresi (21-25 Eylül 1981) Kongreye sunulan bildiriler, (c. II, s. 717-728). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
ÇAYIRDAĞ, M. (1997). Kayseri’de Sultan II. Abdülhamit Dönemi Bina ve Kitabeleri. I. Kayseri ve Yöresi Tarih Sempozyumu Bildirileri (s. 51). Kayseri.
ÇAYIRDAĞ, M. (2001). Kayseri Tarihi Araştırmaları. Kayseri.
DARGA, A. M. (1998). M.Ö. II. Bin Yıl: Orta ve Son Tunç Çağı, Kanişli Beyler, Asurlu Tüccarlar. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (124-169). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
DARKOT, B. (1955). Kayseri. İslam Ansiklopedisi (c. 6, s. 477-491).
DÖĞÜŞ, S. (1998). Kayseri’nin 25 Numaralı Şer’iyye Siciline Göre Şehrin Sosyo-Ekonomik Hayatı ve Abaza Mehmet Paşa İsyanının Şehre Tesirleri. II. Kayseri ve Yöresi Tarih Sempozyumu Bildirileri. Kayseri.
DURUKAN, A. ve ÜNAL, M. S. (1994). Anadolu Selçuklu Dönemi Sanatı. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, Sayı 86. Ankara.
EDHEM (Eldem) H. (1334(1918)). Kayseri şehri, mebani-i islamiye ve kitabeleri. İstanbul.
ERCAN, Y. (2001). Osmanlı yönetiminde gayrımüslimler, kuruluştan Tazminat’a kadar sosyal, ekonomik ve hukuki durumları. Ankara: Turhan Kitabevi.
EKİN, C. (2005). Kayseri, Kayabağ Osmanlı dönemi Rum kiliseleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
ERAVŞAR, O. (2000). Seyehatnamelerde Kayseri. Kayseri: Kayseri Ticaret Odası Yayınları.
ERKİLETLİOĞLU, H. (1993) Kayseri tarihi: En eski zamanından Osmanlılara kadar. Kayseri: İl Kültür Müdürlüğü.
ESİN, U. (1998). Paleolotik’ten İlk Tunç Çağı Sonuna: Tarih Öncesi Çağların Kapadokyası. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (62-123). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
GABRİEL, A. (1931). Monuments Turcs d’Anatolie tome premier Kayseri-Niğde. Paris.
GORDLEVSKİ, V. (1988). Anadolu Selçuklu Devleti (A. Yaran, Çev.). Ankara; Sevim, A. (1989). Selçuklular tarihi, İbnü’l Adîm Bugyetü’t-taleb fî tarihi Haleb (Seçmeler). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
GÖKAÇTI, M. A. (2002). Nüfus Mübadelesi Kayıp Bir Kuşağın Hikayesi. İstanbul: İletişim Yayınları.
GÜNGÖR, H. (1989). Karamanlıca Üç Kitabe. Türk Dünyası Tarihi Dergisi, Ekim 1989, sayı 34, s. 25.
HİLD, F. (1977). Veröffentlichungen der kommission für die Tabula Imperii Byzantini. Wien.
HİLD F. ve RESTLE M. (1981). Kappadokien (Kappadokia, Charsianon, Sebasteia und Lykandos) Tabula Imperii Byzantini 2, Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
İLTER, F. (1988). 19. yüzyıl Osmanlı dönemi mimarlığında Kayseri yöresi Hıristiyan yapıları, Germir ve Endürlük kiliseleri. Belleten (c. LII, s. 202-205). Ankara.
Kappadokia Bölgesindeki (Özellikle Kayseri ve Çevresindeki) Osmanlı Dönemi… 923
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
İNBAŞI, M. (1992). XVI. Yüzyıl Başlarında Kayseri. Kayseri.
KARACA, Z. (2008). İstanbul’da Tanzimat Öncesi Rum-Ortodoks Kiliseleri. İstanbul: Yapıkredi Yayınları.
KARAL, E. Z. (1943). Osmanlı İmparatorluğu’nda İlk Nüfus Sayımı. Ankara.
KARPAT, K. (1983). Population movements in the Ottoman state in the nineteenth century: an outline. Contributions a l’Histoire Ecovomique et Sociale de l’Empire Ottoman. İstanbul.
KARPAT, K. (2003). Osmanlı nüfusu (1830-1914) demografik ve sosyal özellikleri. İstanbul.
KARPUZ, H. ve Diğerleri. (2009). Anadolu Selçuklu Eserleri, 2 cilt. Türkiye Belediyeler Birliği, Selçuklu Belediyesi, Ankara.
KESKİN, M. (1988). 1247-1277 Tarihli (Kayseri) Müfredat defterine Göre Kayseri ve Tabii Yerleşim Yerlerinde Nüfus Dağılımı (1831-1860). II. Kayseri ve Yöresi Tarih Sempozyumu Bildirileri. Kayseri.
KOCABAŞOĞLU, U. ve ULUĞTEKİN, M. (1998). Salnamelerle Kayseri. Kayseri: Ticaret Odası Yayınları 16.
KÖYMEN, M. A. (1993). Selçuklu Devri Türk Tarihi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
KUBAN, D. (2002). Selçuklular çağında Anadolu sanatı. İstanbul: Yapıkredi Yayınları.
KÜÇÜK, C. (1985). Osmanlılar’da millet sistemi ve Tanzimat. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, 4, 1007-1024.
ORTAYLI, İ. (1985). Osmanlı İmparatorluğu’nda millet. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, 4, 996- 1016.
OSTROGORSKY, G. (1995). Bizans Devleti Tarihi (F. Işıltan, Çev.). Ankara: Türk tarih Kurumu Basımevi.
NAZİF, A. (1987). Mir’at-i Kayseriyye veya Kayseri tarihi. Kayseri Özel İdare Müdürlüğü ve Kayseri Belediyesi Birliği Yayınları-2, Kayseri.
PEKAK, M. S. (1993). Güzelyurt’ta (Gelveri) bulunan Bizans / Post-Bizans dönemi eserleri 1. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 10(2), 123-160.
PEKAK, M. S. (1994). Güzelyurt’ta (Gelveri) bulunan Bizans /Post Bizans dönemi eserleri 2. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 11(1-2), 177-216.
PEKAK, M. S. (1998a). Kappadokya’da Post-Bizans dönemi dini mimarisi I: Nevşehir ve çevresi. T.C. Kültür Bakanlığı Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğü XV. Araştırma Sonuçları Toplantısı I: 1998-Ankara: Bildiriler, 1-43.
PEKAK, M. S. (1998b). Kappadokya’da Post-Bizans dönemi dini mimarisi-I- Nevşehir ve çevresi (1). Arkeoloji ve Sanat, 83, 12-21.
PEKAK, M. S. (1998c). Kappodokya’da Post-Bizans dönemi dini mimarisi I: Nevşehir ve çevresi (2). Arkeoloji ve Sanat, 84, 14-23.
PEKAK, M. S. (1998d). 18.-19. yüzyıllarda Anadolu’da yaşayan gayrimüslimlerin imar faaliyetleri ve Foça’daki Post-Bizans kiliseleri. Geçmişten Günümüze Foça, Uluslararası Sempozyumu: 1997- Ankara: Bildiriler,75 –90.
924 M. Sacit PEKAK
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
PEKAK, M. S. (1999). 18. ve 19. yüzyıllarda Niğde ve çevresinde Hırıstiyan dini mimarisi. T.C. Kültür Bakanlığı Anıtlar Müzeler Genel Müdürlüğü XVI. Araştırma Sonuçları Toplantısı I: 25-29 Mayıs 1998-Tarsus: Bildiriler, 25-48.
PEKAK, M. S. (2000). Osmanlı döneminde Kapadokya’da yaşayan Gayrımüslim vatandaşların imar faaliyetleri. Erciyes Üniversitesi Nevşehir Turizim İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksek Okulu 2000’li yıllara girerken Kapadokya’nın turizm değerlerine yeniden bir bakış. Haftasonu Semineri VI, Nevşehir, 139-151.
PEKAK, M. S. (2001). Aksaray Çevresi Osmanlı dönemi Hıristiyan Kiliseleri. T.C. Kültür Bakanlığı Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğü XVIII. Araştırma Sonuçları Toplantısı I: 22-26 Mayıs 2000-İzmir, Bildiriler, 61-74.
PEKAK, M. S. (2005a). Kapadokya’da Osmanlı Dönemi Kiliseleri. Yeniden Kurulan Yaşamlar:1923 Türk-Yunan Zorunlu Nüfus Mübadelesi. M. Pekin (Ed.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 245-276.
PEKAK, M. S. (2005b). “Christian art of Cappadocia from the middle ages to the 20. Century” Common Cultural Heritage, Developing Local Awareness Concerning The Architectural Heritage Left From The Exchange of Populations in Turkey and Greece, Nevşehir, 29- 34.
PEKAK, M. S. (2008). “Mustafapaşa (Sinasos) ve Aziz Nikolaos Manastırı” Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 25 (1), 199-217.
PEKAK, M. S. (2009a). “Nevşehir’de Osmanlı Döneminde İnşaa Edilen Bir Kilise” Ebru Parman’a Armağan, A.O. Alp (Ed.). 335-341.
PEKAK, M. S. (2009b). “Kappadokia bölgesi Osmanlı Dönemi Kiliseleri: Örnekler, Sorunlar, Öneriler” ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 26 (2), 249-277.
PEKAK, M. S. (2009c). Mustafapaşa (Sinasos), Konstantin ve Helena Kilisesi, Kilise I, Kilise II, Kilise III, Kilise IV. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 26(1), 163-186.
PEKAK, M. S. (2009d). Osmanlı İmparatorluğu döneminde Gayrımüslim vatandaşların imar faaliyetleri ve Mustafa Paşa (Sinasos). Bilig, 51, 203-236.
PEKAK, M. S. (2010). “Kasaba, Kilise, Ressam” Arkeoloji ve Sanat, 133, 77-100.
PEKAK, M. S. (2014). Aksaray, Güzelyurt (Gelveri) Osmanlı Dönemi Kiliseleri (Son Çalışmalar). Uluslararası Katılımlı XVI. Ortaçağ-Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu, Bildiriler (c. 2, s. 651-680). Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas, 18-20 Ekim 2012.
PEKİN, M. (Der.) (2005). Yeniden kurulan yaşamlar: 1923 Türk-Yunan zorunlu nüfus mübadelesi, İstanbul: Lozan Mübadilleri Vakfı.
PEKİN M. – TURAN, Ç. (2002). Lozan Nüfus Mübadelesi ile İlgili Yayınlar ve Yayınlanmamış Çalışmalar, Yayın No 1, İstanbul: Lozan Mübadilleri Vakfı.
SAĞIR, G. (2000). Kayseri il merkezindeki Surp Krikor Lusavoriç ve Surp Asvadzadin Ermeni kiliseleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
SAĞIR, G. (2004). Kayseri’de Osmanlı Döneminde İnşa Edilmiş Bir Grup Ermeni Kilisesi I. Türk Arkeoloji Etnografya Dergisi, 53-66.
SAĞIR, G. (2005). Kayseri’de Osmanlı Döneminde İnşa Edilmiş Bir Grup Ermeni Kilisesi II. Türk Arkeoloji Etnografya Dergisi, 29-44.
Kappadokia Bölgesindeki (Özellikle Kayseri ve Çevresindeki) Osmanlı Dönemi… 925
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
SATOĞLU, A. (2002). Kayseri Ansiklopedisi. Ankara.
SEVİM, A. (1993). Anadolu’nun Fethi, Selçuklular Dönemi. Ankara: Türk Tarih kurumu Basımevi.
SEVİM, K. (2014). Kayseri İncesu Yeni Cami Mahallesinde Ortodoks Kilisesi Restorasyon Önerisi. Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
SEVİN, V. (1998). Tarihsel Coğrafya. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (44-61). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
SEVİN, V. (1998b). M.Ö. I. Bin: Demir Çağı, Krallığın Koruyucuları. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (170-193). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
SÖZEN, M. (1998). XI. yüzyıl ve sonrası: Selçuklu ve Osmanlı dönemi, kümbet, eyvan, taçkapı, M. Sözen (Ed.). Kapadokya (396-479). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
TEKİN, O. (1998), M.Ö. IV.-M.S. VI. yüzyıllar: Hellenistik çağ ve Roma imparatorluk döneminde Kappadokia Krallığı, Orophernes / Konstantinos Kavafis, krallar ve sikkeler, Roma kartalının gölgesinde. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (194-225). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
TUNCEL, M. (1998). Oluşum Çağları. M. Sözen (Ed.). Kapadokya (16-43). İstanbul: Ayhan Şahenk Vakfı.
TURAN, O. (1980). Selçuklular Tarihi ve Türk İslâm Medeniyeti. İstanbul: Dergah Yayınları.
YEĞEN, A. (1993). Kayseri’de Tarihi Eserler. Kayseri.
YILDIZ, G. ve diğerleri (Haz.). (2009). Kayseri Taşınmaz Kültür Varlıkları Envanteri. T.C. Kayseri Valiliği, Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları, Kayseri, 13-27.
KAYSERİ İLE İLGİLİ SEYAHATNAMELER VE YAYINLAR
AİNSWORT, W. F. (1842) Travels and Researches in Asia Minor, Mesopotamia, (Chaldea, Armenia), London.
ANHEGGER, R. (1984). Karamanlı Türkçesi, Tarih ve Toplum, I/ 4, 2.
Anonim (1998). Kayseri İl Yıllığı, Kayseri Özel İl İdaresi.
ARI, K. (1995). Büyük Mübadele Türkiye’ye Zorunlu Göç (1923- 1925), Tarih Vakfı Yurt Yayınları, Ankara.
BALLİAN, A., N. (1994). Panteleoki ve Petropoulos, I., Cappadocia, Travels in The Chiristian East. Athens.
BALTA, E. (2004). Karamanlıca (Karamanlidika) Basılı Eserler, Tarih ve Toplum, XI/ 62, (1989), 57- 59. Ürgüp, Centre for Asia Minor Studies. Athens.
BALTA, E. (ed.) (2005). Sinasos. Mübadeleden Önce Bir Kapadokya Kasabası. (Çokona, A. Çev.). İstanbul: Bir Zamanlar Yayıncılık.
BAĞIŞ, A.I. (1983). Osmanlı ticaretinde Gayrı Müslimler, kapitülasyonlar-beratlı tüccarlar Avrupa ve Hayriye tüccarları (1850-1839). Ankara.
926 M. Sacit PEKAK
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
BAĞIŞ, A.I. (1985). Osmanlı Ekonomisinde Ticaret Sektörünün Görünümü, Yabancı Tüccarlar ve Gayri Müslim Tebaanın İzmir Ticaretindeki Önemi, 1885-1985 Türkiye Ekonomisinin Yüzyılı. İzmir ve İzmir Ticaret Odası Sempozyumu.
BANSE, E. (1919). Die Türkei Eine Moderne Geographie, Hamburg.
BARKLEY, H. (1891). A Ride Though Asia Minor and Armenia. London.
BART’S, H. (1860). Reise von Trapezunt durch die Nördliche Hälfe Klein-Asiens Nach Scutari im Herbst 1858. Gotha.
BELL, G. L. (1911). Amurath to Amurath, London.
BRANT, J.(1836). Journey Through a part of Armenia and Asia Minor in the year 1835. Journal of the Royal Geographical Society of London, Vol. 6, No. (1836), 187-223.
BROWNE. (1800). Nouveau voyage danslahoute et basse Egypte, lasyrie trad. Fr., C. I-II, Paris.
BROWNİNG, R. (1991). Tarihi Zemin (Malçok, E. Çev). Kapadokya’daki Sinasos.
CALLİER, C. Voyage en Orient.
CHİKHACHEV, P. A. (1848). Briefe aus Kleinasiens Reise von Sivas nach Kaisaria das Ausland.
CHOLET, K. De. (1892). Arménie Kurdistan et Mésopotamie. Paris.
COŞKUNER, B. (2003). Az dokunulmuş Sinasos, Popüler Tarih Dergisi, 36 (32-37).
CÖMERT, H. (1993). Kayseri’de ilk nüfus sayımı 1831. Kayseri: Kayseri İl Özel İdaresi.
CUİNET, V. (1892). La Turquie d’Âsia geographie administrative statisque descriptive et raissonee de chaque province de l’Âsie mineure. Paris 1, 318-320.
ÇADIRCI, M. (1977). Tanzimat döneminde Anadolu kentlerinin sosyal ve ekonomik yapısı. Ankara: TTK Basımevi.
EARL, P. (1901). Highlands of Asiatic, Turkey, London.
ERCAN, Y. (1972). Osmanlı İmparatorluğu’nda Müslüman olmayan halkın hukuki ve içtimai ve iktisadi durumu, Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi, Ankara.
ERCAN, Y. (1983). Türkiye’de XV. ve XVI. yüzyıllarda gayrımüslimlerin hukuki, içtimai ve iktisadi durumu, Belleten, XLII (1119-1149).
Evliya Çelebi. (1314). Seyahatname, İstanbul.
GABRİEL, A. (1931). Monumental Turcs d Anatolia (Kayseri- Niğde), C. I, Paris.
GARSTANG, J. (1910). The Land of the Hittites, London.
(1955). The Geography of the Hittite Empire, London.
GROTHE, H. (1911). Meine Vonderasienexpedition 1906 und 1907, C. III, Leipzing.
GÜLER, A. (1996). Yüzyıl başlarında asker ve stratejik dengeleri içinde Türkiye’deki gayrimüslimler (Sosyo-Ekonomik durum analizi), Genkur Askeri Tarih ve stratejik Etüd Başkanlığı.
HAMİLTON, W. (1842). Researches in Asia Minor, Pontus and Armenia, London.
HASLUCK, F.W. (1973). Christianity and Islam Under the Sultans, Vol. I-II, New-York.
Kappadokia Bölgesindeki (Özellikle Kayseri ve Çevresindeki) Osmanlı Dönemi… 927
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
İLTER, F. (1974). Bazı Kayseri-Tomarza gezisi üzerine notlar ve Mikdat Dede Türbesi. Anadolu. XVIII (51-77).
İLTER, F. (1989). Kayseri’de 19. yüzyıldan iki kilise: Darsiyak ve Evkere. Anadolu, 22, 353-374.
JERPHANİON, de G. (1925-1948). Une Nouvelle Provence de l’art Byzantines. Vol. I-VII., Paris.
KARACA, Z. (1992). Fetihten sonra İstanbul ve Rum toplumu, Tarih ve Toplum, XVIII/ 104, 13-17.
KARACA, Z. (1995). İstanbul’da Osmanlı Dönemi Rum Kiliseleri. İstanbul.
KARAL, E.Z. (1983). Osmanlı Tarihi, cilt V, Ankara.
KARPAT, K. (1975). The Background of Ottoman Concept of City and Urbanity. Structure Sociale et develpemment culturel de villes Sud-Est Europeenees et Adriatiques aux XVII-XVIII siecles. Bucharest, 45-54.
KİNNER, J. M. (1918). Asia Minor: Journey Through Asia Minor. London.
LE STRANGE, G. (1930). The lands of the eastern Caliphate, Mesopotamia, Persia and Central Asia from the Moslem conquest to the time of Timur. London.
LEJEAN, G. Itinéraire de Iuzgat a Kaisarieh.
LEWİS, B. ve BRAUDE, B. (1981). Christians and Jews in the Ottoman Empire. 2 vols. New-York.
LUCAS, P. (1712). Voyage du Sieur Paul Lucas Fait Par Ordre du Roy Dans la Greece, L’Asie Mineure, La Macedoine et L’Afrique. Paris.
MCCARTHY, J. (1988). Müslümanlar ve azınlıklar, Osmanlı Anadolusunda nüfus ve İmparatorluğun sonu (Umar, B. Çev.). İstanbul.
MİLLAS, H. (1993). Canlı anıtların Kapadokyası (ya da Yunanlılar ve Kapadokya), Tarih ve Toplum. XX/ 82, 58-59.
MOLTKE, H. (1877). Briefe über Zuftände und Begebenheiten in ber Türkei aus ben Jahren 1835-1839. Berlin.
NORDTMANN, A. D. (1925). Anatolien Skizzen und Reiseberichte aus Kleinasien 1850-59. F. Babinger (Ed.). Hannover.
NAHMER, E. (1904). Von Mittelmeer zum Pontus. Berlin.
NAUMANN, E. (1893). Von Goldenen Horn zu den Quellen des Euphrat. Reisebriefe, Tagebuchblätter und die Anatolische Bahn. München, Leipzig.
OBERHUMMER, R. Z. H. (1899). Durch Syrien und Kleinasien Reiseschilderungen und Studien. Berlin.
OCAK, A. Y. (1991). XIII-XV. yüzyıllarda Anadolu’da Türk-Hristiyan dini etkileşimleri ve Aya Yorgi (Saint Georges) Kültü, Belleten, LV, 212, 661-673.
PERCY, E. (1901). Highlands of Asiatic Turkey, London.
Polonyalı Simeon, Polonyalı Simeon’un Seyahatnamesi 1608- 1619, Çev: H. Andreasyan, İstanbul, (1964).
Procopius. (1954). Procopius with an English Translations. H. B. Dweing (Ed.). London.
928 M. Sacit PEKAK
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 9/10 Fall 2014
RAMSEY, W. M. (1958). Anadolu’nun Tarihi Coğrafyası (Pektaş, M. Çev.). İstanbul.
RAMSEY, W. M. (1915-16). The intermixture of races in Asia Minor; some of its causes and effects, Proceedings of the Britisch Academy, 7, 359-422.
RİZOUS, S. (1856). Cappadocia.
ROTT, H. (1908). Kleinasiatiche denkmaler aus Pisidien Pamphylien, Kappadokien und Lykien, Leipzig.
RUBRUCK, W. (1900). Journey, W. Rockill (Ed.). London.
RUBRUCK, W. (1943). Consisting of the travel records to the eastern parts of the world of William of Rubruck 1253-1255. M. Komrof (Ed.). Contemprories of Marco Polo (206-207). London.
SCHWEİNİTZ, H. G. (1906). In Kleinasien, ein Reitausflug durvh das Innere Kleinasiens im Jahre 1905, Berlin.
SCHİCK, I. (1986). Osmanlılar, Azınlıklar ve Yahudiler, Tarih ve Toplum, V/ 29, 34-42.
SOYKAN, T. (2000). Osmanlı İmparatorluğu’nda Gayrımüslimler. İstanbul.
SÖZEN, M (ed.). (1998). Kapadokya. İstanbul.
TAESCHNER, F. (1928). Anatolische Forschungen, Berlin.
TANÖR, B. (1985). Anayasal gelişmelere toplu bakış. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, 4, 1137-1150.
TEXİER, C. (1839-1849). Desciription de I’Asie Mineure de 1833 a 1837, C. I-III, Paris.
TOZER, H. F. (1881). Turkish Armenia and Eastern Asia Minor, London.
VRYONİS, S, Jr. (1968-1970). The Byzantine legacy and Ottoman forms. Dumbarton Oaks Papers, 23-24, 253-308.
VRYONİS, S, Jr. (1971). The decline of medieval Hellenism in Asia Minor and the process of Islamization from the eleventh through the fifteenth century. Berkeley.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com