You are here

Ergenlerde Öznel İyi Oluş ve Zaman Tutumu: Benlik Saygısı ve İyimserliğin Aracı Rolü

Subjective Well-Being and Time Attitude among Adolescents: Mediatory Role of Self-Esteem and Optimism

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
10.9779/PUJE811
Abstract (2. Language): 
The aim of this research is to examine the mediatory role of self-esteem and optimism in the relationship between adolescents’ subjective well-being and their time attitudes. A total of 529 students attending the 9th-12th grades of 13 high schools in Burdur and Denizli participated in the study. 320 of these students are female (60.5%), and 209 of them are male (39.5%), and their ages range between 15 and 18 (M=15.9; SD=.91). In the study, as data collection tools, Adolescent Time Attitude Inventory, Adolescent Subjective Well-Being Scale, Life Orientation Test and Coopersmith Self-Esteem Inventory Short Form were employed. According to the results obtained from the study, the attitude of adolescents is directly and significantly related to their subjective well-being, but this relationship significantly reduces in adolescents with high level of self-esteem and optimism.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı ergenlerin öznel iyi oluş ve zaman tutumları arasındaki ilişkide benlik saygısı ve iyimserliğin aracılık rolünü incelemektir. Araştırmaya Burdur ve Denizli’de toplam 13 lisenin 9-12. sınıflarına devam eden 529 öğrenci katılmıştır. Katılımcıların 320’si kız (%60,5), 209’u erkektir (% 39,5) ve yaşları 15- 18 arasında değişmektedir (X=15,9; SS=,91). Çalışmada veri toplama araçları olarak Ergen Zaman Tutum Envanteri, Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği, Yaşam Yönelimi Testi ve Coopersmith Benlik Saygısı Envanteri Kısa Formu kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuca göre ergenlerin zaman tutumu öznel iyi oluşları ile doğrudan ve anlamlı olarak ilişkilidir, ancak bu ilişki benlik saygısı ve iyimserlik düzeyi yüksek olan ergenlerde anlamlı düzeyde azalmaktadır.
131
144

REFERENCES

References: 

Andretta, J. R., Worrell, F. C., & Mello, Z. R. (2014). Predicting educational outcomes and psychological
wellbeing in adolescents using time attitude profiles. Psychology in the Schools, 51, 434–451.
Aydın, G. &Tezer, E. (1991). İyimserlik, sağlık sorunları ve akademik başarı ilişkisi, Psikoloji Dergisi,
7(26), 2-9.
Baumeister, R.F., Campbell, J.D., Krueger,J.I. &Vohs,K.D.(2003) Does high self-esteem cause
better performance, interpersonal success,happiness, or healthier lifestyles?, American
Psychological Society, 4(1):1-44.
Bayram, N. 2010. Yapısal eşitlik modellemesine giriş. Ezgi Kitabevi. Bursa.
Ben-Zur, H. (2003). Happy adolescent: the link between subjective well-being, internal resources
and parental factors. Journal of Youth and Adolescence, 32 (2), 67-79.
Boniwell, I. and Zimbardo, P. G. (2004) ‘Balancing one’s time perspective in pursuit of optimal
functioning’, in P. A. Linley and S. Joseph (eds) Positive Psychology in Practice, pp. 165–78.
Hoboken, NJ: Wiley.
Bradburn, N.M. (1969). The Structure of Psychological Well-Being. Aldine Publishing, Chicago, USA.
Certel, Z., Bahadır, Z., Saracaloğlu, A. S., & Varol, S. R. (2015). Lise öğrencilerinin öz-yeterlikleri ile
öznel iyi oluş düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Journal of Research in Education and
Teaching, 4 (2), 32.
Coopersmith, S. (1987). Self-esteem inventories. Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., Büyüköztürk, Ş. 2010. Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. Pegem
Yayınları. Ankara.
Çivitci, A. (2010). Moderator role of self-esteem on the relationship between life satisfaction and
depression in early ado lescents. Emotional and Behavioural Difficulties, 15: 2, 141 — 152.
Desmyter, F., and Raedt R. D. ( 2012). The relationship between time perspective and subjective
well-being of older adults. Psychologica Belgica, 52 (1), 19-38.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95, 542–75.
Diener, E., Suh, E., M., Lucas, R., E. ve Smith, H., L. (1999). Subjective well-being: Three decades of
progress. Psychological Bulletin, 125 (2), 276-302.
Drake, L., Duncan, E., Sutherland, F., Abernethy, C., &Henry, C. (2008). Time perspectives and
correlates of wellbeing. Time & Society 17 (1), 47-61.
Eryılmaz A. (2009). Başa çıkma stratejilerinin kişilik özellikleriyle ergen öznel iyi oluşu arasındaki
aracı rolü. Doktora Tezi, Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Eryılmaz, A. (2009). Ergen öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Güz
2009, 7(4), 975-989.
Eryılmaz, A., & Ögülmüş, S. (2010). Ergenlikte öznel iyi oluş ve beş faktörlü kişilik modeli. Ahi Evran
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 11, ( 3):189-203.
Eryılmaz, A. (2011). Satisfaction of needs and determining of life goals: A model of subjective
well-being for adolescents in high school. Educational Sciences: Theory & Practice, 11 (4),
1754-1764.
Eryılmaz, A. (2011). The relationship between adolescents’ subjective well being and positive
expectations towards future. Düsünen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological
Sciences, 24 (3), 209-215.
Eryılmaz, A., & Atak, H. (2011). Ergen öznel iyi oluşunun öz saygı ve iyimserlik eğilimi ile ilişkisinin
incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (37), 170-181.
KAYNAKÇA
Özlem Tagay,Hülya Şahin-Baltacı
Ferguson, S. J. & A. D. Goodwin (2010). Optimism and well-being in older adults: The mediating
role of social support and perceived control.
Fordyce MW. A program to increase happiness: further studies. J Couns Psychol 1983; 30:483-498.
Gençoğlu, C. & Kalkan, M. (2015). Psychological Birth order and optimism in high school.
International Journal of Educational Sciences, 7(3), 215-228.
Hulbert, R. J., and Lens, W. (1988). Time and self-identity in later life, International Journal of Aging
and Human Development 27, 293–303
Karagöz, Y. (2011) Olumlu düşünme becerileri eğitim programının ergenlerin geleceğe yönelik
iyimserlik, depresyon ve bilişsel çarpıtma düzeylerine etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Kaya, H., Bodur, G. ve Yalnız, N. (2014). The relationship between high school students’ attitudes
toward future and subjective well-being. Procedia Social and Behavioral Sciences, 116,
3869-3873.
Lyubommirsky, S. (2001). Why are some people happier than others? American Journal of
Psychology, 56 (3) 239-249.
Lyubomirsky, S., Tkach, C., & Dimatteo, M. (2006). What are the differences between happiness
and self-esteem? Social Indicators Research 78: 363–404.
Mello, Z.R., and Worrell, F. C. (2006). The Relationship of time perspective to age, gender, and
academic achievement among academically talented adolescents. Journal for the Education
of the Gifted. 29 (3), 271–289.
Şahin-Baltacı, H, Tagay, Ö., Mello, Z. R., Worrell, F. C.,., & (2015). The Adolescent Time Inventory -
Turkish. Unpublished scale. The University of California, Berkeley, Pamukkale Üniversitesi,
and Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi.
Meydan, C.H. ve Şeşen, H. 2011. Yapısal eşitlik modellemesi AMOS uygulamaları. Detay Yayıncılık,
Ankara.
Myers, D., & Deiner, E. (1995). Who is happy. American Psychological Society, 6, 1,10-19.
Padhy, M., Rana, S., & Mishra, M. (2011). Self-esteem and subjective wellbeing: Correlates of
academic achievement of students. Research Journal of Social Science & Management. 1 (7),
148-156.
Pişkin, M. (1996, April). A Comparison of Turkish and English high school students’ self-esteem.
Oral presented at the 3nd National Congress of Psychological Counselling and Guidance,
University of Çukurova, Adana, Turkey.
Rask, K., Kurki, P. A., & Paavilainen, E. (2003). Adolescent subjective well-being and family dynamics.
Scand J.Caring Sci, 17, 129-138.
Raykov, T. (1997). Scale reliability, Cronbach’s Coefficient Alpha, and violations of essential tauequivalence
with fixed congeneric components. Multivariate Behavioral Research, 32, 329-
353.
Sarı, T. & Kermen, U. (2015). Ergenlerde barışa yönelik tutumların yordayıcısı olarak öznel iyi oluş.
International Journal of Human Sciences. 12 (2), 532-546.
Scheier, M. F., & Carver, C. S. (1985). Optimism, coping, and health: Assessment and implications of
generalized outcome expectancies. Health Psychology, 4, 219-247.
Scheier, M. F., & Carver, C. S. (1992). Effects of optimism on psychological and physical well-being:
Theoretical overview and empirical update. Cognitive Therapy and Research, 16 (2), 201-228.
Seligman, M., E., P. (2013). Authentic happiness: Using the new positive psychology to realize your
potential for lasting fulfillment. Atrica Paperback Edition. New York. The Free Press.
142 Pamukkale University Journal of Education, Number 41 (January 2017/I)
Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 41 (Ocak 2017/I) 143
Ergenlerde Öznel İyi Oluş ve Zaman Tutumu: Benlik Saygısı ve İyimserliğin Aracı Rolü
Sümer, N. 2000. Yapısal eşitlik modellemeleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji
Yazıları, 3(6), s.49-74.
Şahin-Baltacı, H. (2015, June). Life satisfaction, meaning in life, and interaction anxiousness as
predictors of self-esteem among university students. Oral presented at the 4th International
Conference on Education, St. Petersburg, Russia.
Telef, B.,B. (2013). Olumlu ve olumsuz yaşantı ölçeği: Ergenler için geçerlilik ve güvenirlik çalışması.
Anatolian Journal of Psychiatry, 14:62-68.
Worrell, F. C., & Mello, Z. R. (2009). Convergent and discriminant validity of time attitude scores
on the Adolescent Time Perspective Inventory. Diskurs Kindheits- und Jungendforschung, 2,
185-196.
Worrell, F. C., & Mello, Z. R. & Buhl, M. (2011). Introducing English and German versions of the
Adolescent Time Attitude Scale. Assessment, 20 (4), 496-510.
Yıldız, M. A. ve Duy, B. (2015). İyimserlik ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkide benlik saygısının
aracılığı (s. 119-122). XIII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 7-9 Ekim 2015,
Mersin Üniversitesi, Mersin.
Zimbardo, P. G., & Boyd, J. N. (1999). Time perspective: A valid, reliable individual-differences
metric. Journal of Personality and Social Psychology, 77, 1271–1288.
Zimbardo P. G. & Boyd J. N. (1999). Putting time in perspective: a valid, reliable individualdifferences
metric. J Pers Soc Psychol, 77:1271-1288.
Zimmerman, S. L. (1999). Self-esteem, personal control, optimism, extraversion, and the subjective
well-being of midwestern university faculty (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Andrews University,
Michigan.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com