Akyürek, P. G. (2008). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi derslerinin öğrencilerin ahlaki gelişimine etkisi:
Kohlberg'in ahlak gelişimi kuramı açısından bir değerlendirme. (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi).
Erciyes Üniversitesi, Kayseri.
Atalay, E. (2000).Vicdan özgürlüğü. İnsan Hakları Yıllığı Cilt 21-22
Aydın. , M. Z. (2003). .Ahlak öğretiminde örnek olay incelemesi yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s.33
Banks, J. A. (2013). Çokkültürlü eğitime giriş. (Çeviren: H. Aydın). Ankara: Anı Yayıncılık
Berkant, H. G., Efendioğlu, A. & Sürmeli, Z. (2014). Değerler eğitimine yönelik öğretmen görüşlerinin
incelenmesi. Turkish Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish
or Turkic, 9 (5), 427-440.
Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (17.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Can, G. (2004). Kişilik gelişimi. İçinde: B. Yeşilyaprak (Ed.), Gelişim ve öğrenme psikolojisi, (ss. 109-
140). Ankara: Pegem A Yayıncılık. s. 130
Cinay, F. (2015). İlkokul öğretmenlerinin mesleki tükenmişlik düzeylerinin örgütsel vatandaşlık davranışları
arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Okan Üniversitesi, İstanbul.
Creswell, J.W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri: beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. M. Bütün
& S. B. Demir (Çeviri Ed.).Nitel çalışma tasarımı. (ss.42-67). Ankara: Siyasal Kitapevi. s. 64
Çağdaş, A. & Şahin, Z. S. (2002). Çocuk ve ergende sosyal ve ahlak gelişimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
s.42
Ersanlı, K. (2005), Davranışlarımız gelişim ve öğrenme, Samsun: Eser Matbaası.
Ersoy, N. M. (1997). Adalet alanında çalışan ve bu konuda eğitim görenlerin ahlaki gelişim evrelerinin incelenmesi.
(Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara
Farh, J., Zhong, C. & Organ, D. W. (2004). organizational citizenship behavior in the people’s republic
of China. Organizational Science, 15 (2), 241-253.
Hatunoğlu, G. A. (2003). Farklı ahlaki gelişim düzeylerinde bulunan üniversite öğrencilerinin kendilerinin ve
toplumun ahlak düzeyini değerlendirmeleri ve psikolojik belirti düzeylerinin karşılaştırılması. (Yayınlanmamış
Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum. s.40
Ilgaz, S. & Bilgili, T. (2006). Eğitim ve öğretimde etik. Atatürk Üniversitesi. Kazım Karabekir Eğitim
Fakültesi Dergisi. 6 (14). 199-210.
Kant, E. (2007). Ethica, etik üzerine dersler.(Çeviren: O. Özügül). İstanbul: Pencere Yayınları.
Karataş, A. (2013).İlköğretim öğretmen adayları için meslek etiğinin önemi. Marmara Coğrafya Dergisi. o
(28). 304-318. s. 28
Ketenci, T. (2008). Kant etiğinde duygululuğun eleştirisi. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi.5 (8). 35-55
Kılıç, M., Kaya, A., Yıldırım, N. & Genç, G. (2004). Eğitimci gözüyle öğretmen ve öğrenci. XIII. Ulusal
Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya, 6-9 Temmuz 2004
Köknel, Ö., (1996). Bireysel ve toplumsal şiddet. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi. s. 81
Köse, M. & Demir, E. (2016). Öğretmenlerin rol modelliği hakkında öğretmen görüşleri,” Akademik
Bakış Dergisi. 53, 38–57.
Kumar, R. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Araştırma yöntemleri (Çeviren: H. Atak). Ankara: Edge
Akademi.
Mengüşoğlu, T. (1965). Değişmez değerler ve değişen davranışlar. İstanbul: İstanbul Matbaası.
Merriam, S.B. (2013). Nitel araştırma: desen ve uygulama için bir rehber. S. Turan (Çeviri Ed.), Nitel araştırma
nedir? (ss.1-55). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık s. 14
Miles, M.B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Beverly
Hills: Sage Publications.
Milli Eğitim Bakanlığı (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü.
http://oygm.meb.gov.tr/www/ogretmenlik-meslegi-genel-yeterlikleri/icerik... Erişim Tarihi:
07.11.2017.
Morrison, E.W. & Pbelps, C.C. (1999). Taking charge at work: extrarote efforts lo ınitiate workplace
change. Academy of Management Journal, 42 (4), 403-419.
Nietzsche, F. (2005).Ecco Homo. Kişi Nasıl Kendisi Olur. (Çeviren: O. Tuncay). İstanbul: Gün Yayıncılık.
Organ, D. W., (1988). Organizational citizenship behavior: The good soldier syndrome. Lexington Books/DC
Heath and Com.
Mehmet DEMİRKOL & Durmuş KILIÇ
Year/Yıl 2017, Issue/Sayı 32, 853-864.
864
Özdevecioğlu, M. (2003). Örgütsel vatandaşlık davranışı ile üniversite öğrencilerinin bazı demografik
özellikleri ve akademik başarıları arasındaki ilişkilerin belirlenmesine yönelik bir araştırma, Erciyes
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 20, 117-135.
Öztik Türer, S. (2015). Profesyoneller için ahlaki gelişim ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. (Yüksek lisans
tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum. s.17
Temli, Y., Şen, D. & Akar, H.(2013). Elementary school teacher candidates’ perceptions and
definitions on morality and moral education. Eğitim ve Bilim 38 (168), 198-214.
Tokmak, N. & Bakioğlu, A. (2009). Öğretmenlerin değer yargılarının eğitim süreçlerine etkisinin
incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 30, 65-83.
Topbaşı, F. (2006). Okul öncesi dönem 6 yaş grubu çocukların törel (ahlâkî) gelişiminde dramanın yeri ve önemi.
(Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara. s.67
Ulusoy, K. & Dilmaç, B. (2014). Değerler eğitimi. Ankara: Pegem A. Yayınları.
Uslu, B. & Balcı, E. (2012).İlköğretim okulu öğretmenlerinin örgütsel vatandaşlık davranışları ile
örgütsel iletişim algıları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi.18 (3), 461-489.
Usta, A. (2011). Kuramdan uygulamaya kamu yönetiminde etik ve ahlak. Kahramanmaraş Sütçü İmam
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. (1) 2, 39-50.
Van Scotter. J.R. & Molowidlo, S.J. (1996). Interpersonal facililalion and job dedication as separate
facels of contextual performance. Journal of Applied Psychology, 81(1), 525-531.
Yaşaroğlu, C. (2014). Sınıf öğretmenlerinin değerler eğitimine yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler
açısından incelenmesi. International Journal of Social Science, 27, 503-515.
Yeşilyurt, E. & Kılıç, M. E. (2014).Ortaokul öğrencilerinin algılarına göre öğretmenlerin etik değerlere
uyma düzeylerinin değerlendirilmesi. EKEV Akademi Dergisi 18 (60). 471-486.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (Genişletilmiş 9. Baskı). Ankara:
Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, B. (2005). Öğretmenlik nasıl bir meslektir? A. M. Sünbül (Ed.), Öğretmenin dünyası (ss. 7-22).
Ankara: Mikro Yayınları
Zulliger, H. (1996). Çocuk vicdanı ve biz. (Çeviren: K. Şipal). İstanbul: Cem Yayınevi. s.12
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com