You are here

TÜRK DÜNYASINDA TOPLUMSAL DEĞİŞME VE MODERNLEŞMENİN TARİHSEL-TOPLUMSAL TEMELLERİ: BİR ÖRNEK MODEL OLARAK TÜRKİYE

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The major objective of this study is to analyse the roots of Turkish modernisation. İn relation to this, the roles of the Turkish army in this process are examined. To achieve the aim, historical perspectives are used. The modernisation process in Turkey began in the Ottoman Empire. Nevertheless, this process reached its real and certain meaning with the Atatürk reforms. The face of Turkey was turned completely to the west by Atatürk. Turkish modernisation was shaped by the Kemalist Revolution. Atatürk defined the form and the way which should be followed by the Turkish people to become a more civilised and westernised society. The central institution in the process of Turkish modernisation was the army. After the abolition of the Janissary in 1826, the military became one of the most Westernised elements in the Empire. Liberal ideas first spread among the military officers and military colleges became the centre of secret political organisations in the mid-nineteenth century. Turkish military elites have always had the aim of representing the new values, behaviour patterns and life styles since the late Ottoman era.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın temel amacı, günümüz Türk toplumunun yaşamakta olduğu toplumsal değişim ve modernleşme sürecini, toplumsal ve tarihsel kökenleri ile incelemektir. Modern Türk toplumunun yaşadığı toplumsal evrimleşme ve modernleşme süreci, yaşadıkları değişim son yıllarda daha da hızlanan Türk dünyası ailesinin öteki toplumlarına da önemli bir örnek model oluşturacak niteliktedir. Sahip olunan ortak sosyo-kültürel doku, bu örnek modelin akraba topluluklar açısından önemini daha da arttırmaktadır. Bu amaç gerçekleştirilirken, tarihsel bir bakış açısından hareket edilmiştir: Öncelikli olarak, Türk modernleşmesinin temellerinin atıldığı, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerine kısaca bir göz atıldı. Sonra da bu belli bir sistemden yoksun çabaların, gerçek bir dönüşüm sürecine dönüştüğü Cumhuriyet dönemine yer verildi. Cumhuriyet dönemi incelenirken de, önce Türk Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet’in kuruluş yılları üzerinde duruldu. Ardında da, Çok partili dönem Türk siyasi hayatı ana hatları ile ele alındı. Türk toplumunun en köklü, en güçlü ve en önemli kurumlarından bir olan ordu, toplumun modernleşme sürecinde merkezi kurum olma niteliğine de sahiptir. Türkiye’de modernleşmenin kökleri, Osmanlı İmparatorluğu’nun sonlarına kadar uzanmakla birlikte, sistematik ve bütünsel anlamda gerçek bir modernleşme süreci, Atatürk Devrimleri ile başlamıştır. Türk modernleşmesine yön ve şekil veren elitlerin, ordu kurumundan çıkmış olmasının altında yatan nedenleri de bu tarihsel etkenlerin yanı sıra, çağdaş değerlerin Türk toplumuna ilk kez genç subaylar ve askeri okul öğrencileri arasında yaygınlaşmaya başlamış olduğu gerçeğinde aramak gerekir.
1-13

REFERENCES

References: 

AHMAD, F. (1993), The Making of Modern Turkey, London: Routledge.
ARSLAN, A. (2003), “28 Şubat Süreci Demokratik bir Savunma Refleksidir”, 28 Mayıs 2003
www.haberanaliz.com.
ARSLAN, A. (2001), Elit Sosyolojisi, Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü (Yayına hazır kitap).
ARSLAN, A. (1999), Who Rules Turkey: The Turkish Power Elite and the Roles, Functions and Social
Backgrounds of Turkish Elites, Guildford: University of Surrey, Department of Sociology (PhD Thesis).
CİNDEMİR, Kasım, Hürriyet Gazetesi, 5 Temmuz 1999
DUNN, J. (1972), Modern Revolutions, Cambridge: Cambridge UP.
DUVERGER, M. (1964), Political Parties: Their Organisation and Activity in the Modern State, London: Methuen
& Co. Ltd.
FREY, W.F. (1965), The Turkish Political Elite, Massachusetts: MIT Press.
GÜVENÇ, B. & et all. (1991), Türk-İslam Sentezi (Turkish-Islamic Synthesis), İstanbul: Sarmal Yay..
HUNTINGTON, S. P. (1968), Political Order in Changing Societies, New Haven: Yale UP.
JANOWITZ, M. (1971), The Military in the Political Development of New Nations, Chicago: The University of
Chicago Press.
JARY, D. & Jary, J. (1991), Dictionary of Sociology, Glasgow: Harper Collins.
KARPAT, H.K. (1973), Social Change and Politics in Turkey: A Structural-Historical
Analysis, Leiden: E.J. Brill.
KIRÇAK, Ç. (1993), Türkiye’de Gericilik 1950-1990 (The Islamic Fanaticism in Turkey), Ankara: İmge.
LEWIS, B. (1961), The Emergence of Modern Turkey, London: Oxford UP.
LERNER, D. & ROBINSON, R. D. (1960), “Swords and Ploughshares: The Turkish Army as a Modernising
Force”, World Politics, October 1960, pp.: 19-44.
ONULDURAN, E. (1974), Political Development and Political Parties in Turkey, Ankara: Ankara Üniversitesi
Yayınları.
ÖZTURK, M (1993), Ordu ve Politika (Army and Politics), Ankara: Gündoğan Yayınları.
RUSTOW, D. (1959), “The Army and Founding of the Turkish Republic”, World Politics, July 1959, pp.: 513-52.
ŞEN, S. (1996), Silahlı Kuvvetler ve Modernizm, İstanbul: Sarmal Yayınları. TEZİÇ, E. (1976), Siyasi Partiler
(The Political Parties), İstanbul: Gerçek. TURHAN, M. (1991), Siyasal Elitler ( The Political Elites), Ankara:
Gündoğan.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com