You are here

İlköğretim 7. Sınıf Sosyal Bilgiler Öğretim Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi

Evaluation of the Primary School7 th Year Social Sciences Curriculum in Terms of Teachers’ Views

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Problem Statement: The social sciences course is quite important for the quality of individuals’ lives and democratic society. The content of this course, which tries to establish a balance between the needs of individual and the expectations of the society, consists of the disciplines of history, geography, economy, sociology, philosophy and psychology. The social sciences course is offered between the4 th and8 th years of primary schools as the major (mihver) course. The curriculum of this course, which has changed many times in the past, was restructured in 2004 by the Ministry of Education. In the restructuring, external dynamics, such as global trends and the EU criteria, and internal dynamics, such as increasing the quality of education and the awareness of economy and democracy in education, were the influential factors. The most important change in the new social sciences curriculum introduced with this restructuring, which is regarded as a reform by the Ministry of Education, is the transition from a teacher-centered traditional behaviorist approach to a student-centered constructivist approach. While the new social sciences curricula are considered a change in paradigm by some groups, they are regarded as a breaking point by those who criticize the curricula. The new curricula are mostly discussed among academicians, but the views of teachers who implement the new curricula in their classes are not known. This situation leads to a deficiency in the implementation phase of the curricula. Therefore, determining the views of teachers on the efficiency of the new social sciences curricula is of great importance in terms of overcoming the deficiency. Purpose ofthe Study: The aim of this study is to evaluate the primary school7 th year social sciences curriculum in terms of teachers’ views. Methods: This study, which is a quantitative one, was carried out in accordance with the descriptive model. The population of the study consists of a total of 139 social sciences teachers working in sixty-three state schools and five private schools in the city centre of the province of Malatya in 2009-2010 education years. As almostall the teachers in the population (n=134) were reached, it wasn’t necessary to take a separate sampling. The data for the study were obtained through a five-item Likert scale, the validityand reliability of which wasensured. In the analyses of the data, frequency, percentage, mean and standard deviation were used together with a t-test, MWU, Anova and KWH in accordance with whether the items were parametrical (homogenous) or not. To determine whether or not there were significant differences among the views of teachers, Scheffe, LSD and Mean Rank were used. Findings and Discussions: In the study, it was determined that the teachers often use presentation and research strategies and they sometimes use discovery strategy. It was also discovered that teachers always use question– answer method and again they often use discussion, case study, brainstorming and problem-solving as a method or technique. Another finding was that teachers sometimes use drama strategy and they rarely use trip-observation and resource person methods. For the teaching phase, it was understood that during the class teachers always attract students’ attention, explain the purpose, engage the students in the class, guide the students, make use of past experiences and relate them to life, remediate the deficits and summarize the lesson. Again, it was discovered that teachers often talk about the next class and give homework. In the study, it was found that teachers often use board, map globe, chart-graphics, time-date strip and printed materials; they sometimes use models and theyrarely use internet, TV and video in social sciences classes as in-class materials. Conclusions and Recommendations: The findings of the study showed that social sciences classes were taught using traditional strategies, methods and techniques despite the innovation and change claims of the Ministry of Education. Similarly, it was determined that teachers didn’t use materials outside the traditional ones as in-class teaching materials. This case, which showed that the change introduced by the Ministry of Education in 2004 hasn’t been fully put into practice in the classes, casts doubt on the efficiency of the new social sciences curricula’s implementation. The Ministry of Education should remediate the deficiencies of teachers in selecting and using teaching strategies, methods and techniques together with teaching materials so as to increase the efficiency of the curricula in question.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, ilköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler Öğretim Programı’nıöğretmen görüşlerine göre değerlendirmektir. Araştırma, Malatya il merkezindeki resmi ve özel ilköğretim okullarında 2009–2010eğitim-öğretimyılında görev yapan toplam 134 Sosyal Bilgileröğretmeni üzerinde yürütülmüştür. Nicel karakter arz eden bu araştırmada veriler, beşli derecelendirilmiş likert türü maddelerden oluşan ölçekle elde edilmiştir. Bu şekilde elde edilen verilerden demografik olanlar frekans ve yüzde alma tekniği ile analiz edilmiştir. Sosyal BilgilerÖğretim Programı’na yöneliköğretmen görüşleri ise, aritmetik ortalama ve standart sapma ile çözümlenmiştir.Öğretmen görüşlerinin cinsiyet, görev yapılan okul türü ve meslekikıdem değişkenlerine göre anlamlı farklılık gösterip göstermediği ise, parametrik maddelerde “t, testi ve Anova ile parametrik olmayan maddelerde MWU ve KWH testleri ile analiz edilmiştir. Farklılıın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için de, scheffe, LSD ve Mean Rank kullanılmıştır. Verilerin analizinden,öğretmenlerin Sosyal Bilgiler dersini aırlıklı olarak geleneksel sunuş ile araştırma-inceleme stratejileri ileişledikleri belirlenmiştir.Öğretmenlerin, soru-cevap yöntemini her zaman, tartışma, örnek olay, beyinfırtınası ve problem çözme yöntemlerini isesıksık kullandıkları anlaşılmıştır. Ayrıca dersleri çağdaşeğitim ilkelerine uygun olarakişleyenöğretmenlerin, daha çok geleneksel materyalleri kullanmayı tercih ettikleri ve internetten fazlaca yararlanmadıkları anlaşılmıştır. Araştırmada ulaşılan diğer bir sonuç da, bayanöğretmenlerin, erkeklere göre; özel okulöğretmenlerinin de, resmi okulöğretmenlerine göre daha çok çağdaş yöntem ve materyal kullandıkları şeklindedir.
41-53

REFERENCES

References: 

Acat, B., Anılan, H., Girmen, P. ve Anagün, Ş. S. (2005).Öğretmen Adaylarının İlköğretim
Hayat Bilgisi Programında Yer Alan Becerilere Sahip Olma Düzeylerine İlişkin
Görüşleri, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, Erciyes
Üniversitesi, Kayseri, 394-405.
Açıkgöz, K. (2007). EtkiliÖğrenme veÖğretme, KanyılmazMatbaası, İzmir.
Akpınar, B. (2011). EğitimProgramları veÖğretim, Data Yayınları, Ankara.
Alesandrini, K. & Larson, L. (2002). Teacher bridge to constructivism, Clearing House, 75,
3-9.
Alkan, C. (2005). Eğitim Teknolojisi, 8. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
Ata, B. (2007). Sosyal BilgilerÖğretim Programı, Editör: C. Öztürk. Hayat Bilgisi ve Sosyal
BilgilerÖğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Aydemir, H. (2011). İlköğretim 7.Sınıf Sosyal BilgilerÖğretim Programı Etkinliklerinin
Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi,Fırat
Üniversitesi, Elazığ.
Aydın, E.İ. ( 2002). Yapıcı Görüşe Göre Ders Kitaplarının Tasarımı: AÖF UzaktanÖğretim
Ders Kitapları Örneği. Yayınlanmamş Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir
Brooks, J. & Brooks, M. (1993). The Case for Constructivist Classrooms, Association for
Supervision and Curriculum Devolopment, Virginia.
Büyüköztürk, Ş. (2003). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, 3. Baskı, Pegem A
Yayıncılık, Ankara.
Canerik, H. (2005). Sosyal Bilgiler Programı veÖğretimi, Yeni İlköğretim Programlarını
Değerlendirme Sempozyumu,Erciyes Üniversitesi Kayseri, 362-371.
Akpınar &Aydemir
50
Cin, M. (2005). Hayat Bilgisi ve Sosyal BilgilerÖğretimi, Editör: A.Tanrıöğen. İstanbul:
Lisans Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2009), ÖğretmeSanatı, 15. Baskı, Pegem Akademi, Ankara.
Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2009). EğitimBilimine Giriş, 4. Baskı, Ankara.
Deryakulu, D. (2000). YapıcıÖğrenme, Editör: A. Şimşek.Sınıfta Demokrasi. Ankara:
Egitim-Sen Yayınları.
Doğanay, A. (2002). Sosyal BilgilerÖğretimi İ Editör: C. Öztürk ve D. Dilek. Hayat Bilgisi
ve Sosyal BilgilerÖğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Dönmez, C.(2003). Sosyal Bilimler ve Sosyal Bilgiler Editör: C. Şahin. Konu Alanı Ders
Kitabı İncelemeKılavuzu. Ankara: GündüzEğitimve Yayıncılık.
Erden, M. (1993). SosyalBilgiler Öğretimi, Alkım Yayınevi, İstanbul.
Ergin, A. (2008). EğitimdeEtkili İletişim, Anı Yayıncılık, Ankara.
Fidan, N. (1986). OkuldaÖğrenme veÖğretme, Kadıoğlu Matbaası, Ankara.
Gözütok, F.D., Akgün, Ö.E. ve Karacaoğlu, Ö.C. (2005). İlköğretim Programlarının
Öğretmen Yeterlikleri Açısından Değerlendirilmesi. Yeni İlköğretim Programlarını
Değerlendirme Sempozyumu, Kayseri.
Gözütok, D. (2007). Öğretim İlke ve Yöntemleri, 2. Baskı, Ekinoks Yayınları Ankara.
Gray, A. (1997). Constructivist Teaching and Learning, Erişim tarihi: 10.03.2011,
http://www.ssta.sk.ca/research/instruction/97-07.htm
Halis, İ. (2001). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme, Mikro Basım, Konya.
Hannafin, M.J. & Hughes, C. (1986). A framework for incorporating orienting activities in
computer-based interactivevideo, InstructionalScience, 15, 27-34.
Karaduman, H. (2005). Sosyal Bilgiler Dersinde YapılandırmacıÖğrenme İlkelerine Göre
HazırlananÖğretim MateryallerininÖğrencilerin Derse İlişkin Tutum, Başarı ve
HatırlamayaEtkisi. Yayınlanmamş Yüksek Lisans Tezi.Eskişehir.
Kıroğlu, K. (2006). Yeni İlköğretimProgramları, Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Kıy Can, S. (2009). Sosyal Bilgiler Dersinde Materyal KullanımınınÖğrenci Başarısına
Etkisi. Yayınlanmamş Yüksek Lisans Tezi. Kars.
Küçükahmet, L (2001). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Nobel Yayın Daıtım, Ankara.
MEB. TTKB (2005). SosyalBilgiler 6-7. SınıfProgramı,MEB Yayınları Ankara.
Merter, F. (2005). Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler dersi programınıneğitim sosyolojisi bakış
açısından olumlu ve olumsuz eleştirisi, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme
Sempozyumu, Erciyes Üniversitesi, 14–16 Kasım, Kayseri, 430–439.
Ornstein, A. & Lasley, T. (2000). Strategies for Effective Teaching, Mc.Graw Hill, Boston.
Özden, Y. (2009). Öğrenme veÖğretme,9. Baskı, Pegem Akademi, Ankara.
Öztürk, C. ve Dilek, D. (2002). Hayat Bilgisi ve Sosyal BilgilerÖğretim Programları, Editör:
C. Öztürk ve D. Dilek. Hayat Bilgisi ve Sosyal BilgilerÖğretimi. Ankara: Pegem A
Yayıncılık
Öztürk, Ç. (2004). Ortaöğretim coğrafyaöğretmenlerininöğretim yöntem ve teknikleri
kullanabilme yeterlilikleri, Gazi ÜniversitesiEğitimFakültesi Dergisi, 5 (2), 18-26.
Saban, A. (2000). ÖğrenmeÖğretme Süreci: Yeni Teori ve Yaklaşımlar, Nobel Yayınları,
Ankara.
Schunk, D. H. (2009). Öğrenme TeorileriEğitimsel Bir Bakşla (Çev: Muzaffer Şahin).
Ankara: Nobel Yayın Daıtım.
Senemoğlu, N. (2009). Gelişim,Öğrenme veÖğretim. Kuramdan Uygulamaya, 15. Baskı,
Pegem Akademi, Ankara.
Sezer, A. (2005). Hayat Bilgisi ve Sosyal BilgilerÖğretimi, Editör: A. Tanrıöğen. İstanbul:
Lisans Yayıncılık.
Somuncuoğlu, Y. veYıldırım. A. (2005).Öğrenme stratejileri kullanımının çeşitli
değişkenlerle ilişkisi, Eğitim veBilim Dergisi, 25 (115).
Amasya Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 41-53, 2012
51
Sözer, E. (1991). Türk üniversitelerindeöğretmen yetiştirme programlarınınöğretmenlik
davranışlarını kazandırma yönünden etkililiği, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
Yayınları No. 486.
Şen, H. Ş.(2002). Yapısalcıöğrenmeortamlarıveöğretmenin rolü, ÇağdaşEğitim, 284.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi, Nobel Yayınları,
Ankara.
Tekışık, H.H. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasınaöğretmenlerin
hazırlanması, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, Erciyes
Üniversitesi, 14–16 Kasım, Kayseri, 11–15.
Tok, Ş. (2008). Öğretme-Öğrenme Strateji ve Modelleri, Editör: A. Doğanay.Öğretim İlke ve
Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi
Yalın, H.İ. (1997). Eğitim TeknolojisiÖğretim Tasarımı, Ankara.
Yangın, B. (2005). İlköğretim Türkçe dersiöğretim programı vekılavuzunun
değerlendirilmesi, Kuram ve Uygulamada EğitimBilimleri,5 (2)477–516.
Yaşar, Ş. (2005). Sosyal Bilgiler Programı veÖğretimi, Yeni İlköğretim Programlarını
Değerlendirme Sempozyumu, Erciyes Üniversitesi, Kayseri, 329–342.
Yaşar, Ş. (1998). Sosyal BilgilerdeÖğretim Etkinliklerinin Planlanması, Editör: G. Can.
Sosyal BilgilerÖğretimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
Yaşar, Ş. ve Gültekin,M. (2009). AnlamlıÖğrenme İçin EtkiliÖğretim Stratejileri, Editör: C.
Öztürk. Sosyal BilgilerÖğretimi-Demokratik VatandaşlıkEğitimi Ankara: Pegem
Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com