TRANSLATION OF SHAKESPEARE'S LEGACY "MACBETH" ON THE 400th ANNIVERSARY OF HIS DEATH
Journal Name:
- Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Although drama translation offers a rich platform for discussion and analysis, it is astonishing to see that it is the most neglected area in translation studies. Susan Bassnett, one of the most prominent theorists for drama translation, suggests five types of strategies for the drama translator. This comparative study focuses on Susan Bassnett's first and the final strategies to find out the differences between two translations of Shakespeare's Macbeth. Among five types of drama translation strategies, co¬operative translation is the most accomplished one in terms of stage performance, while with regard to fidelity, literary translation stands at the opposite pole from it. The scholar, translator and critic Orhan Burian's translation of Macbeth in 1946 is a typical example of literary translation; on the other hand, the well-known director and actor Haluk Bilginer's translation of Macbeth in 2010 is considered to be a successful co-operative translation. Burian's conservative style produced a faithful yet stilted translation. The dialogues were too long and implausable for the stage performance. On the contrary, Bilginer worked with the director and even with the actors at times in order to achieve the rhytm of speech, simplicity of pronunciation and easy graspability. Bilginer made alterations such as omitting some acts and scenes thereby keeping the audience's attention focused on the play. His usage of easy-flowing daily spoken tongue and common Turkish idioms and slang expressions where appropriate also functioned to bring the text closer to the audience and to create playable and speakable dialogues which performers could utter without difficulty.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Tiyatro oyunu çevirisi üzerine araştırma ve inceleme yapmak için çok zengin bir platform bulunmasına rağmen, ilginçtir ki çeviri çalışmaları konusunda en çok ihmal edilmiş olan alan dramadır. Tiyatro oyunu çevirisi konusunda önde gelen teorisyenlerden Susan Bassnett, drama çevirmeni için beş farklı strateji önermektedir. Bu çalışma Shakespear'in Macbeth adlı oyununun iki farklı çevirisini karşılaştırmak için Susan Bassnett'in birinci ve sonuncu stratejilerine odaklanmaktadır. Sahne performansı söz konusu olduğunda bu beş stratejiden en başarılısı Ortak Çeviri Yöntemi olmuştur. Ancak kaynak dile ve metne sadakat söz konusu olduğunda Edebi Çeviri Yöntemi en doğru olandır. Çevirmen, eleştirmen ve akademisyen olan Orhan Burian'ın 1946 yılında yaptığı Macbeth çevirisi tipik bir Edebi Çeviridir ve tiyatro metni bir yazın yapıtı olarak ele alınmıştır. Diğer taraftan ünlü yönetmen ve oyuncu Haluk Bilginefin 2010yılında çevirdiği Macbeth başarılı bir Ortak Çeviri örneğidir. Burian'ın tutucu tarzı, kaynak metne ve dile tam anlamıyla sadık ancak erek dilde doğallıktan yoksun bir çeviri ortaya çıkarmıştır. Diğer yanda Bilginer, yönetmen ve zaman zaman oyuncularla beraber çalışmış ve konuşma ritmini tutturmak, kolay telaffuz sağlamak için ekip çalışması yapmıştır. Seyircinin oyuna ilgisini toplamak ve konsantrasyonu sağlamak için Bilginer bazı sahneleri ve perdeleri çevirmemiş ve oyundan çıkarmıştır. Akıcı ve günlük konuşma dilini kullanması, yaygın Türkçe deyimlere yer vermesi ve argo terimler kullanması oyuncular açısından da oynanabilir ve söylenebilir bir dil yaratmıştır.
- 1