Mustafa Alıcı, “Dinler Tarihinin Batılı Öncüleri”, İz yayıncılık, İstanbul, 2007, 560 sayfa.

Dinler Tarihi, 150 yılı aşkın dolu dolu tarihçesiyle, bu tarihçe içinde ortaya çıkardığı özgün metodolojik yaklaşımlarıyla beşeri ve sosyal bir ilim olarak insanlığa hizmet etmeyi sürdürmektedir. Dinler Tarihi disiplininde araştırmacıları bekleyen iki temel soru hemen dikkat çeker; din[ler] nedir? ve hangi yöntem? Dinler Tarihi, bu iki soruya cevap vermek üzere bir taraftan dinler tarihsel süreç içinde inceleyip çoğul olarak dinlerin ontolojik ve morfolojik yapılarını önemserken, aynı zamanda dindar insanın (homo religiosus) din olgusunu tekil halde öz ve tezahürleri bağlamında fenomenler olarak ele alır. Engin ve detay isteyen konularına yaklaşım tarzı metodolojiyi öne çıkaracağından, bu bilimin bağımsız metodolojisi en az konusu kadar önemlidir ve Dinler Tarihçisine özgün bir kimlik bahşeder. Bu bağlamda Mayıs 2007’de Rize Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dinler Tarihi öğretim üyesi Yrd. Doç Dr. Mustafa Alıcı tarafından kaleme alınan “Dinler Tarihinin Batılı Öncüleri” isimli çalışma, Dinler Tarihi’nin teşekkül ettiği klasik dönemde (19. asrın ikinci yarısından 20. asrın ortalarına kadar) Batı’da ortaya çıkan öncü Dinler Tarihçilerini uğraş alanları ve metodolojik yaklaşımları çağdaş değerlendirmeler ışığında incelemektedir.