You are here

Home » Content

Hastane Okullarına Yönelik Geliştirilen Eğitici Eğitimi Programının Öğretmenler Üzerindeki Etkisi

The Effect of The Training of The Trainers Programme on Hospital School Teachers

Journal Name:

  • Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2016
DOI: 
http://dx.doi.org/10.14582/DUZGEF.705

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The children staying in hospital at their school time may have psychological, physical and social problems towards hospital, illness period, lessons and friends when they go back to school. Hospital schools have been founded in order to reduce these negative aspects. The researches have revealed that an in-service training for the hospital school teachers is a lack and fort his reason a training programme has been developed. It is aimed to determine the effect of the in-service training programme on the teachers’ academic achievment scores and obtain their opinions for occupational competencies and the programme itself. Qualitative and quantitative data were collected for this survey-based research. The study group was formed of 17 teachers working at all the hospital schools in Ankara. At the end of the research, teachers’ academic achievment scores for illness knowledge, communication, teaching-learning process and measurement-evaluation, have been increased positively. Furthermore they declared an affirmative progress related with their occupational competencies.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Hastanede yatan okul dönemi çocukları, hastaneye, hastalık sürecine, tekrar okula döndüğünde derslerine, arkadaşlarına uyum sağlamada fiziksel, psikolojik ve sosyal sorunlar yaşayabilmektedirler. Bu olumsuz etkileri azaltmak amacıyla dünyada ve Türkiye’de hastane okulları açılmıştır. Yapılan araştırmalarda hastane okulu öğretmenlerine yönelik bir hizmet içi eğitim programına ihtiyaç duyulduğu belirlenmiş ve bu öğretmenlere yönelik bir hizmet içi eğitim programı geliştirilmiştir. Bu araştırmada geliştirilen hizmet içi eğitim programının, öğretmenlerin akademik başarı puanlarına etkisinin belirlenmesi ile uygulama öncesi-sonrasında mesleki yeterlilik düzeylerine ve programa yönelik görüşlerinin alınması planlanmıştır. Ayrıca verilen hizmet içi eğitim programının uygulama sürecindeki etkililiğine ilişkin öğretmen düşünceleri de alınmıştır. Tarama modelinde betimsel olan bu araştırma için hem nicel hem de nitel veriler toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2013– 2014 öğretim yılında Ankara ilinde bulunan tüm hastane okullarında görev yapan 17 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırma kapsamında, hizmet içi eğitim programına katılan öğretmenlerin, hastalık bilgisi, iletişim, ölçme-değerlendirme ve öğrenme-öğretme sürecine yönelik akademik başarı puanlarının ve mesleki yeterlilik düzeylerine ilişkin görüşlerinin eğitim sonrası olumlu yönde artış gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 953442430_4-kamisli.pdf
  • 28
141
155
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aktaş, S. (1992). Hasta Çocuk ve Ailelerinin Sağlık Personeli ile İletişim Boyutları. Yüksek Lisans Tezi, Ana-Çocuk
Sağlığı, İstanbul.
Baykoç, N. (2006). Hastanede Çocuk ve Genç. Ankara: Gazi Kitapevi.
Bowling, A. (2002). Research Methods in Health: Investigating Health and Health Services. Philadelphia, PA: McGraw-
Hill House.
Butler, RW. & Mulhern, RK. (2005). Neurocognitive Interventions for Children and Adolescents Surviving
Cancer. J. Pediatr. Psychol, 30, 65-78.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Dolunay, A.B. (2002). Farklı Lise Öğretmenleri Üzerinde Hizmet İçi Eğitim İhtiyacı. Ankara Üniversitesi Tıp
Fakültesi Mecmuası, Ankara, 55(1), 51-62.
Eiser, C., Hill JJ. & Vance YH (2002). Examining The Psychological Consequences Of Surviving Childhood
Cancer: Systematic Review As A Research Method İn Pediatric Psychology. Journal Of Pediatric
Psychology. 25(6), 449-460.
Elçigil, A. (2007). Kanserli çocuk okula gidebilir mi? Ç.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 11 (2).
Erdogan, A. & Karaman, G. M. (2008). Kronik Ve Ölümcül Hastalığı Olan Çocuk ve Ergenlerde Ruhsal
Sorunların Tanınması ve Yönetilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9, 244- 252.
Fazlıoğlu, K., Hocaoğlu, Ç. & Sönmez, M. F. (2010). Çocukluk Çağı Epilepsisinin Aileye Etkisi. Psikiyatride
Güncel Yaklaşımlar, 2(2), 190-205
Garcia, R.A. (2004). The Difficult Relationship Between Theory and Practice In an In-Service Course For
Science Teachers. Int. J. Science Education, 10(26), 1223-1245.
Gökdere, M. & Çepni, S. (2003). Üstün Yetenekli Öğrencilerin Fen Öğretmenlerinin Eğitimine Yönelik Bir
Model Önerisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3 (2).
Gönener, D. & Görak, G. (2009). Okul Yaş Grubu Çocukların Hastane ve Hastalığı ile İlgili Bilgilendirme
Durumlarının Endişe Kaynakları ile Etkileşimi. Gaziantep Tıp Dergisi. 15 (1), 41-48.
Işıktekiner, S. & Altun, S. (2011). Hastane Okullarındaki Sorunlar ve Yaşantılar, Eğitim ve Bilim, 36, 161.
Kamışlı, H., Yelken, Yanpar, T. & Akay, C. (2014). Hastane Okullarının Mevcut Durumuna İlişkin Öğretmen
Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (1), 321-351.
Karasar, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kayabaş, Y. (2008). Öğretmenlerin Hizmet İçi Eğitimde Yetiştirilmesinin Önemi ve Esasları. Türkiye Sosyal
Araştırmalar Dergisi, 2(12), 9-32
Krueger, R.A. (1994). Focus Groups: A Practical Guide For Applied Research. London: SAGE.
Lähteenmäki PM., Huostila J., Hinkka & S, Salmi TT. (2002). Childhood Cancer Patients At School. European
Journal Of Cancer, 38( 9), 1227-1240.
Mayring, P. (1996). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. (Çev: A. Gümüş & M., S. Durgun). Adana: Baki Kitabevi.
Miles, M. & Huberman, A. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Source Book (2nd Ed.), Thousand
Oakes: Sage Publications.
Ness, KK., Mertens, AC. & Hudson, MM. (2005). Limitations On Physical Performance and Daily Activities
Among Long-Term Survivors Of Childhood Cancer. Annals Of Internal Medicine, 143, 639-647.
Patenaude, AF. & Kupst MJ. (2005). Psychosocial Functioning in Pediatric. Journal of Pediatric Psychology. 30, 9-
27.
Prevatt, F., Heffer, RW. & Lowe, PA. (2000). A Review of School Reintegration Programs for Children with
Cancer. Journal of School Psychology, 38 (5), 447-467.
Uçar, R. & C. İpek. (2006). İlköğretim Okullarında Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin MEB Hizmet İçi
Eğitim Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (1), 34-53.
Halil KAMIŞLI, Tuğba YANPAR YELKEN, Cenk AKAY
Year/Yıl 2016, Issue/Sayı 28, 141-155
155
Uşun, S. ve Cömert, R. (2003) Okul Öncesi Öğretmenlerde Hizmet İçi Eğitim İhtiyacı. G.Ü., Gazi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 23 (2), 125-138.
Vance, YH. & Eiser, C. (2002). The School Experience of The Child with Cancer. Child: Care, Health &
Development. 28,1,5-19.
Vannatta, K., Gartstein, MA. & Short, A. (1998). A Controlled Study of Peer Relationships of Children
Surviving Brain Tumors: Teacher, Peer, and Self Ratings. Journal Of Pediatric Psychology. 23(5), 279-287.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com