You are here

Karayca Bir İnceleme: Sekirme Yoraları

A Study In Karay Language: Sekirme Yoraları

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The Karays, a Turkish ethnic group, converted to Judaism, and uses Hebrew for their literatüre live in various countries in the world but mainly in Lithuania, Poland and Crimea. The collection of Karay folk literatüre like called “conks” are written as “mecuma”. The first mecuma was printed in the 7th volüme of Proben compilations written in 1888 by Radloff. The text called “Sekirme Yoraları” considered as a “segir-nâme” is very important for Turkish literatüre. In this study, the grammer of the text will be studied, and the a dictionary and an index will be presented
Abstract (Original Language): 
Litvanya, Polonya ve Kırım başta olmak üzere birçok bölgede yaşayan ve Museviliği kabul eden tek Türk topluluğu olma özelliği taşıyan Karaylar, dilleri ve kültür ürünleri açısından da oldukça zengin örneklere sahiptir. Karayların, halk edebiyatı ürünlerinin toplandığı cönk niteliğindeki eserler, mecuma olarak adlandırılır. Radloff’un Proben derlemelerinin 1888’de yayımlanan VII. cildi, basılmış ilk mecumadır. Bu eserde yer alan Sekirme Yoraları adlı metin, Türk edebiyatı içinde önemli bir yere sahip olan Segir-nâme’ler arasında değerlendirilerek, metnin gramer incelemesi yapılıp sözlük ve dizini oluşturulacaktır.
37-55

REFERENCES

References: 

BASKAKOV, N. A., Zayançkowski, A. (1974), Karaimsko-Russko-PolskiySlovar, Moskva.
ÇAVUŞOĞLU, Ali (2004), Kıyafet-nâmeler, Akçağ Yayınları, Ankara.
ÇULHA, Tülay (2002), “Sereya Şapşal’a Göre Kırım Karay Türkleri”, Türk Dilleri Araştırmaları,
C. 12, s. 97-188.
_____________ , (2006), Karaycanın Kısa Sözvarlığı- Karayça-Türkçe Kısa Sözlük, İstanbul,
Kebikeç Yayınlan.
ERSOYLU, Halil (1989), “Segir-nâme”, TDAYBelleten 1985, Ankara, s. 27-48.
______________ , (1995), “Segir-nâme (II)”, TDAYBelleten 1992, Ankara, s. 99-145.
ERTAYLAN, İ. Hakkı (1951), Fal-nâme, İstanbul.
JANKOWSKİ, Henryk (2008), “The Question of the Crimea Karaim and Its Relation to Westem
Karaim”, Orient in the Social Tradition o f the Grand Duchy ofLithuania: Tatars
and Karaims, Vilniaus Universiteto, Leidykla, s. 161-169.
KARAATLI, Recep (1999), “Türkçe bir segir-nâme üzerine”, TDAY Belleten Ankara, s. 89142.
LEVİ, B. (1996),PyccKo-KapauMCKuü (Ypyc-Kapaü Co3Öuk) , Odessa.
MENGİ, Mine (1977), “Kıyâfet-nâmeler üzerine”, TDAY Belleten, Ankara 1978, 299-309.
Muhammed Abdülselam (1333), SegirmekManalan, Kadınlar Dünyası Matbaası, İstanbul.
MUSAEV, K. M. (1964), rpaMMamma KapauMcmzo fl3bim- @OHemum u Mopffronozun,
Moskva.
______________ , (2003), CmmaKcuc KapauMcmzo föbiKa, Moskva.
MUSTAFAEV, 3. M. 3., Şerbinin, V. G. (1996), Büyük Rusça- Türkçe Sözlük, İstanbul: Multilingual
Yayınlan.
ÖZER, Arif (1969), “Türkçe İki “Segir-nâme” Kitabı Üzerine”, Türk Kültürü, S. 77, Yıl VII,
Mart, s. 368-372.
ÖZERGİN, M. Kemal (1967), “Eski Bir Segir-nâme”, Türk Folklor Araştırmaları, C. 10, S.
211, s. 4331.
RADLOFF, Wilhelm (1896), Proben der Volkslitteratur der Nördlichen Türkischen Stâmme,
Cilt VII, 2. baskı, St. Petersburg, Akademi Yayınlan.
SUMBÜLLÜ,Y. Ziya (2007), “Segir-nâme ve Seğirmek manaları üzerine bir ,inceleme”,A.Ü.
Türkiyat AraştırmalanEnstitüsü Degisi, S.32, Erzurum, s.53-69.
TATÇI, Mustafa (1997), Edebiyattan İçeri, Akçağ Yayınlan, Ankara.
WANNIG, Klaus-Detler (1991), “Segir-nâme”, IV. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi
Programı ve Bildiri Özetleri I, Ankara.
ZAJACZKOWSKİ, W. (1967), “Zwei türkische Zuckungsbücher (Segir-nâme)”, Folia Orientalia,
C.VHI, Krakow, s. 89-109.
___________________(1979-1983), “Karaylar ve Onların Folkloru”, Türk Kültürü AraştırmalarıDergisi,
S. 1-2, C.17-21, s. 313- 361.
ZAYANÇKOWSKİ, A. (1996), “Karaim Edebiyatı”, Çeviren: İlker Pak, Türk Lehçeleri ve
EdebiyatıDergisi, S.5,s. 13-20.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com