ÖRGÜT KÜLTÜRÜNÜN ÖRGÜTSEL SESSİZLİK DAVRANIŞINA ETKİSİ

Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel
performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim. Akdeniz
İ.İ.B.F. Dergisi, 28 (14) : 24-52.
Al-Alawi, A. İ., Al-Marzooqi, N. Y. ve Mohammed, Y. F. (2007).
Organizational culture and knowledge sharing: critical success factors. Journal Of
Knowledge Management, 11 (2): 22-42.
Algın, İ. (2014). Üniversitelerde örgütsel sessizlik. Yayınlanmamış Yüksek
Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Alparslan, A. M. (2010). Örgütsel sessizlik iklimi ve işgören sessizlik
davranışları arasındaki etkileşim: Mehmet Akif Ersoy öğretim elemanları üzerinde
bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel sessizlik: Sessizlik
davranışları ve örgütsel ve bireysel etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, S.B.E.
Dergisi, 4 (6): 136 - 147.
Altın Gülova, A. ve Demirsoy, Ö. (2012). Örgüt kültürü ve örgütsel
bağlılık arasındaki ilişki: Hizmet sektörü çalışanları üzerinde ampirik bir araştırma.
Business and Economics Research Journal, 3 (3): 49-76.
Aşkun, B., Bakoğlu, R. ve Berber, A. (2010). Remaining silent or not: Is
power distance a barrier for academicians?. International Conference on Human,
Work and Organization, 16-18 Haziran 2010, Technical University of
Czestochowa, Polonya.
Ataman, G. (2002). İşletme yönetimi. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
Ay, C. ve Ünal, A. (1999). Pazarlama ve örgüt kültürü. Celal Bayar
Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, (5): 75-87.
Aydıntan, B. ve Göksel, A. (2012). Cameron - Freeman Quinn örgüt
kültürü tipolojileri ekseninde örgüt kültürü farklılaşma dinamikleri. Niğde
Üniversitesi İİBF Dergisi, 5 (2): 53-62.
Çavuşoğlu, S., Köse, S. DEÜ SBE Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 1
142
Barçın, N. (2012). İşletmelerde örgütsel sessizliğin örgütsel bağlılık ve iş
tatminine etkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana
Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Bayram, T. Y. (2010). Üniversitelerde örgütsel sessizlik. Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Bolu.
Bowen, F. ve Blackmon, K. (2003). Spirals of silence: The dynamic effects
of diversity on organizational voice. Journal of Management Studies, 40 (6): 1393-
1417.
Cameron, K. S. ve Quinn, R. E., (2006). Diagnosing and changing
organizational culture based on the competing values framework. Revised Edition.
San Francisco: Jossey Bass.
Çağlar Kuşçu, P. (2011). Örgüt kültürü ve iş yeri zorbalığı; İŞKUR ve
ORS örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Ankara.
Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği neden sessiz kalmayı tercih
ediyoruz?. Ankara: Detay Yayıncılık.
Çakıcı, A. ve Çakıcı, C. (2007). Otel işletmelerinde sessizliğin algılanan
sonuçlarına ilişkin bir araştırma. Çeşme Ulusal Turizm Sempozyumu Bildiriler
Kitabı: İçinde 481-489. 21-23 Kasım 2007, Ege Üniversitesi Çeşme Turizm ve
Otelcilik Y.O., İzmir.
Çaloğlu, D. Ö. (2014). Örgütsel sessizlik ve kültürel değişkenler üzerine
ampirik bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ufuk Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çetin, F. (2011). Örgütsel vatandaşlık davranışlarının açıklanmasında
bağlılık, iş tatmini, kişilik ve örgüt kültürünün rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Danışman, A. ve Özgen, H. (2008). Örgütsel alt kültürler ve kaynakları:
Bir sanayi firmasında görgül bir araştırma. ODTÜ Gelişme Dergisi, 35 (2): 277-
304.
Demir, M. ve Demir, Ş. Ş. (2012). Yükseköğretim kurumlarında örgütsel
sessizlik: Turizm lisans eğitimi kurumları örneği. Milli Eğitim, (193): 184-199.
Durak, İ. (2014). Örgütsel sessizliğin demografik ve kurumsal faktörlerle
ilişkisi: Öğretim elemanları üzerine bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve
İdari Bilimler Dergisi, 28 (2): 89-108.
Dyne, L. V., Ang, S. ve Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee
silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of
Management Studies, 40 (6): 1359-1392.
Örgüt Kültürünün Örgütsel… DEU Journal of GSSS, Vol: 18, Issue: 1
143
Erdem, R. (2007). Örgüt kültürü tipleri ile örgütsel bağlılık arasındaki
ilişki: Elazığ il merkezindeki hastaneler üzerinde bir çalışma. Eskişehir Osmangazi
Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, 2 (2): 63-79.
Erdem, R., Adıgüzel, O. ve Kaya, A. (2010). Akademik personelin
kurumlarına ilişkin algıladıkları ve tercih ettikleri örgüt kültürü tipleri. Erciyes
Üniversitesi, İİBF Dergisi, (36): 73-88.
Erenler, E. (2010). Çalışanlarda sessizlik davranışının bazı kişisel ve
örgütsel özelliklerle ilişkisi: Turizm sektöründe bir alan araştırması.
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Erigüç, G., Özer, Ö., Sonğur, C. ve Turaç, İ. S. (2014). Bir devlet
hastanesinde hemşirelerde örgütsel sessizlik üzerine bir araştırma. Çankırı
Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4 (2): 61-84.
Erkmen, T. (2010). Örgüt kültürü. 1. Baskı. İstanbul: Beta Basım Yayın.
Erol, G. (2015). Örgütsel sessizliğin nedenleri üzerine nitel bir yaklaşım:
Otel işletmeleri örneği. I. Eurasia International Tourism Congress: Current Issues,
Trends, and Indicators (EITOC-2015), 28 -30 Mayıs 2015, Konya, Türkiye.
Gholamzadeh, D. ve Yazdanfar, K. (2012). Analysis organizational culture
level in selected Iranian corporations using Denison model (Case Study: Snova,
Hayer, Lorch and Mana Co.). Interdisciplinary Journal of Contemporary Research
in Business, March, 11 (3): 791-798.
Gül, H. ve Özcan, N. (2011). Mobbing ve örgütsel sessizlik arasındaki
ilişkiler: Karaman il özel idaresinde görgül bir çalışma. KSU İİBF Dergisi, 1 (2):
107-134.
Hall, M. (2005). Shaping organizational culture: A practitioner’s
perspective. Peak Development Consulting LLC, 2 (1).
http://peakdevelopment.com/wpcontent/uploads/2013/09/PDC_shaping_culture...
(09.07.2015)
Hatch, M. J. (1993). The dynamics of organizational culture. The Academy
of Management Review, 4 (18): 657-693.
Henriksen, K. ve Dayton, E. (2006). Organizational silence and hidden
threats to patient safety. HSR: Health Services Research, 41 (4): 1539-1555.
Kahya, C. (2015). Mesleki özyeterlilik ve örgütsel sessizlik ilişkisini
belirlemeye yönelik ampirik bir çalışma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (1): 293-314.
Karacaoğlu, K. ve Cingöz, A. (2008). Örgütsel sessizlik. M. Devecioğlu ve
H. Karadal (Ed.) Örgütsel davranışta seçme konular organizasyonların karanlık
yönleri ve verimlilik azaltıcı davranışlar: İçinde 155-166. Ankara: İlke Yayınevi.
Çavuşoğlu, S., Köse, S. DEÜ SBE Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 1
144
Karakiraz, A. (2012). Kültürel boyutlardan kontrol odağı, bireycilik ve
toplulukçuluğun işgören sessizliğine etkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Karcıoğlu, F., Kahya, C. ve Buzkan, K. (2012). Çatışma yönetim
stratejisinin tahmin edicileri olarak örgütsel kültür tipleri. Atatürk Üniversitesi,
İİBF Dergisi, 26 (1): 77-91.
Kılıçlar, A. ve Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel sessizlik ve örgütsel
vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki: antalya’daki beş yıldızlı otel işletmeleri
üzerine bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6/1 (2014): 328-346.
Knoll, M. ve Dick, R. V. (2012). Do I hear the whistle? A first attempt to
measure four forms of employee silence and their correlates. J Bus Ethics. DOI
10.1007/s10551-012-1308-4 (Published Online). http://philpapers.org/rec
/KNODIH-2, (09.07.2015).
Köse, S., Tetik, S. ve Ercan, C. (2001). Örgüt kültürünü oluşturan faktörler.
Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, 7 (1): 219-242.
Kutlay, Y. (2012). Araştırma görevlilerinin örgütsel adanmışlık ve özyeterliliklerinin
örgütsel sessizlikleri üzerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Milliken, F. J. ve Morrison E. W. (2003). Shades of silence: Emerging
themes and future directions for research on silence in organizations. Journal of
Management Studies, 40 (6): 1563-1568.
Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A barrier
to change and development in a pluralistic world. The Academy of Menagement
Rewiew, 25 (4): 706-725.
Oudenhoven, J.P. (2001). Do organizations reflect national cultures?. A 10-
Nation Study, International Journal of Intercultural Relations, 25 (1): 89-107.
Öcal, H. ve Ağca, V. (2010). Teknolojik değişim hızına bağlı olarak
farklılaşan endüstri yapılarının örgüt kültürü ve işletme performansı üzerindeki
etkileri. Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review, 10 (1): 157-182.
Özen Kutanis, R. ve Karakiraz, A. (2012). İşgören sessizliğinde kültürel
boyutların rolü var mı?. 11. Ulusal İşletmecilik Kongresi, 10-12 Mayıs, Konya.
Özgan, H. ve Külekçi, E. (2012). Öğretim elemanlarının sessizlik nedenleri
ve üniversitelerine etkileri. e-uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3 (4): 33-
49.
Panahi, B., Veiseh S., M., Divkhar, S. ve Kamari, F. (2012). An empirical
analysis on ınfluencing factors on organizational silence and its relationship with
employee’s organizational commitment, Management Science Letters, 2: 735-744.
Örgüt Kültürünün Örgütsel… DEU Journal of GSSS, Vol: 18, Issue: 1
145
Park, C. (2007). Bad news reporting on troubledıt projects: The role of
personal, situational and organizational factors, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Georgia State Univesity.
Pettigrew, A. M. (1979). On studying organizational cultures.
Administrative Science Quarterly, 4 (24): 570-581.
Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee silence: Quiescence and
acquiescence as responses to perceived ınjustice. Research in Personnel and
Human Resources Management, 20: 31-369.
Premeaux, S. F. ve Bedeian, A., G. (2003). Breaking the silence: The
moderating effects of self-monitoring ın predicting speaking up ın the workplace.
Journal Of Management Studies, 6 (4): 1537-1562.
Radmard, S., G. ve Ardakani, M. A. (2014). Effect of organizational
culture on organizational silence: The mediating role of organizational
commitment. International Journal of Management and Humanity Sciences. 3
(10): 3306-3313.
Robbins, S. (1994). Örgütsel davranışın temelleri. (Çev. A. Öztürk).
İstanbul: Etam Yayınları.
Ruçlar, K. (2013). Örgüt kültürü ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki:
Sakarya Üniversitesi örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya
Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Runge, J. B. ve Hames, D. S. (2004). The perceived cultural compatibility
ındex: An extension. The Leadership & Organization Development Journal, 5 (25):
411-423.
Sarıkaya, M. (2013). Karar verme süreçleri ve örgütsel sessizlik.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Denizli.
Schein, E. H. (2004). Organizational culture and leadership. 3.Edition.
San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Scott, R. L. (1993). Dialectical tensions of speaking and silence. The
Quarterly Journal of Speech, 79: 1-18.
Slade, M., R. (2008). The adaptive nature of organizational silence: A
cybernetic exploration of the hidden factory. Yayınlanmış Doktora Tezi. School of
Education and Human Development of The George Washington University,
Washington.
Taşkıran, E. (2010). Liderlik tarzının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisinde
örgütsel adaletin rolü ve bir araştırma. Yayınlanmış Doktora Tezi. Marmara
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Çavuşoğlu, S., Köse, S. DEÜ SBE Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 1
146
Tiktaş, G. (2012). Örgüt kültürü, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel sessizlik
ilişkisine yönelik bir inceleme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Tülübaş, T. (2011). Öğretim elemanlarının sessiz kaldıkları durumlar ve
sessiz kalma nedenleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Tütüncü, Ö. ve Akgündüz, Y. (2012). Seyahat acentelerinde örgüt kültürü
ve liderlik arasındaki ilişki: Kuşadası bölgesinde bir araştırma. Anatolia: Turizm
Araştırmaları Dergisi, 23 (1): 59-72.
Uzun, D. (2007). Örgüt kültürünün bilgi yönetim sürecine ve örgütsel
performansa etkisi: Beş yıldızlı otel işletmelerinde bir uygulama, Yayınlanmamış
Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Ülker, F. ve Kanten, P. (2009). Örgütlerde sessizlik iklimi, işgören
sessizliği ve örgütsel bağlılık ilişkisine yönelik bir araştırma. Aksaray Üniversitesi
İİBF Dergisi, 1 (2): 111-126.
Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Antecedents and consequences of
organizational silence: An empirical ınvestigation. employee relations, 27 (5): 441-
458.
Willcoxson, L. ve Millett, B. (2000). The management of organizational
culture. Australian Journal of Management & Organisational Behaviour, 2 (3): 91-
99.
Yahyagil, M. Y. (2004). Denison örgüt kültürü ölçme aracının geçerlik ve
güvenirlik çalışması: Ampirik bir uygulama. İ.Ü. İşletme İktisadı Enstitüsü,
Yönetim Dergisi, 47: 53-76.
Zain, Z. M., Ishak, R.ve Ghani, E. K. (2009). The influence of corporate
culture on organisational commitment: A study on a Malaysian listed company,
European Journal of Economics. Finance and Administrative Sciences, 17 (17): 16-
26.