AKÇAMETE, A. G. (1998). Özel eğitim. S. Eripek (ed.), Türkiye’de Özel Eğitim (313-359). Eskişehir: Açıköğretim
Fakültesi Yayınları.
AKSOY, P. (2010). Ebeveynlerin okul öncesi dönemde kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşlerinin bazı değişkenler
açısından incelenmesi. International Conference on New Trends in Education and Their Implications (11-13 Kasım,
Antalya, ss. 518-527).
ANDERSON,R.J., DECKER,R. H. (1993). “The principal’s role in special education programming.” National
Association of Secondary School Principals Bulletin, 77(550), 1-6.
ARTAN, İ., UYANIK BALAT, G. (2003). “Okul öncesi eğitimcilerin entegrasyona ilişkin bilgi ve düşüncelerinin
incelenmesi.” Kastamonu Eğitim Dergisi,11(1), 65-80.
162
BAKKALOĞLU, H. (2004). Etkinliğe dayalı müdahale programının 3-6 yaşgelişimsel geriliği olan çocukların geçiş
becerilerine etkisi. Yayımlanmamışdoktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
BAKKALOĞLU, H. (2007). Okul öncesi geçişbecerilerini değerlendirme ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve
güvenirlik çalışmaları 17. Ulusal Özel Eğitim Kongresinde sunulan bildiri (15-17 Kasım, İzmir).
BALABAN M.,YILMAZ Ö., YILDIZBAŞF. (2009). Okul öncesi eğitimde kaynaştırma eğitimi uygulamalarına
ilişkin öğretmen görüşlerinin incelenmesi, I.Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresinde sunulan bildiri(1-3 Mayıs, Çanakkale).
BARRAFATO, A. (1998). Inclusion at the Early Childhood Level: Supports Contributing to its Success. Concordia
University, Montreal,Quebec, Canada.
BATU, E. S. (1998). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin
kaynaştırmaya ilişkin görüşve önerileri. DoktoraTezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
BATU, S., UYSAL, A. (2009). Günümüz sınıflarına engelli çocukların katılımını destekleme. G.Akçamete(ed.), Özel
Eğitim (Ünite3,117) İçinde. Ankara: Kök Yayıncılık.
BAYKOÇ-DÖNMEZ, N., AVCI N., ASLAN, N. (1997). Normal gelişim gösteren öğrenci ve velilerinin engelliere
ve entegrasyona bakışları. 1.Ulusal Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi’nde sunulan bildiri (28-30 Mayıs, Ankara).
BAYKOÇ-DÖNMEZ, N., ASLAN, N., AVCI, N. (1998). “Engelli ve engelsiz çocuğa sahip anne-babaların
engellilere ve entegrasyona ilişkin düşünceleri. “Destek Dergisi,1(1),25-33.
BAYSAL, M.N. (1989). Okulöncesi dönemdeki down sendromlu ve normal gelişim gösteren çocukların
entegrasyonunda sosyal iletişim davranışlarının incelenmesi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
BRADLEY, D., WEST, F.(1994). “Stafftraining for inclusion of students with disabilities:Visions from school-based
educators.” Teacher Education and Special Education.17(2),117-128.
ÇELİK, M. (2007). Türkiye’de okul öncesi eğitimin gelişimi. Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
ÇULHAOĞLU İMRAK, H. (2009). Okul öncesi dönemde kaynaştırma eğitimine ilişkin öğretmen ve ebeveyn
tutumları ile kaynaştırma eğitimi uygulanan sınıflarda akran ilişkilerinin incelenmesi. YayınlanmamışYüksek Lisans
Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
DEBORAH, F.R., SMİTH, B.J. (1992). Attitude barries and strategies forpreschool mainstreaming, Policyn and
Practice in Early Childhood Special Education Series.
DİAMOND, K.E., CARPENTER, E.S. (2000). “Participationin inclusive preschool programs and sensitivity tothe
needs of others.” Journal of Early Intervention, 23 (2), 81-91.
DUHANEY, G. L. M., SALEND, S. J.(2002). “What do families have to say about inclusion.” Teaching Exceptional
Children, 35(1), 62-66.
ERGÜN, M. (2005). Bilimsel araştırma yöntemleri, nitel araştırma, http://www.eğitim.
aku.edu.tr/nitelarastirma.ppt#256,1, (17 Eylül 2010’da erişildi).
FİSHER, D., PUMPİAN,I., SAX, C. (1998). “High school students attitudes about and recommendations for their
peers with significant disabilities.” Journal of the association for persons with severe handicaps, 23, 272-282.
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi – Sayı 35 – Ocak 2013
163
GOTTLİEB, J., LEYSER, Y. (1996). “Attitudes of public school parents toward mainstreaming: Changes over a
decade.” Journal of Insructional Psycholgy, 23 (4),12-28.
GÖK, G. (2009). Okul öncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. Yüksek
Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
GURALNİCK, M. (1994). “Mother’s perceptions of the benefitsand draw backs of early childhood mainstreaming.”
Journal of Early Intervention,18,168-183.
GURALNİCK, M.J., CONNOR, R. T., HAMMOND M. (1995). “Parent perspectives of peer relationships and
friendships in integrated and specialized programs.” American Journal on Mental Retardation,99 (5), 457–476.
GÜVEN, Y., ÖNDER, A. (1995). Okul öncesi eğitim kurumlarındaki yönetici ve öğretmenlerin özel eğitim
gerektiren çocukların kaynaştırılmaları hakkındaki görüşleri. II.Özel Eğitim Kongresinde sunulmuşbildiri (11 -13
Ekim, Ankara).
HALLAM, D., RENA, A. (2006).Tools for transition in earlychild hood: A step-by-step guide foragencies,
teachers, and families, Rous, Beth S.D. (ed.), ERIC,
ED 497271.http://www.eric.ed.gov/ERICWebPortal/search/detailmini.jsp?_nfpb=t
rue&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=ED497271&ERICExtSearch_SearchTy
pe_0=no&accno=ED497271#McIntyre,L. 12.11.2010’da erişildi.
HANLİNE, M.F. (1988). “Making the transition to preschool: Identification of parents needs.” Journal of Division
for Early Childhood, 12 (2),98-107.
HOLAHAN, A, COSTENBADER, V. (2000). “A comparison ofdevelopmental gains for preschool children with
disabilities in inclusive and self-contained classrooms.” Topics in Early Childhood Special Education, 20 (4),224-235.
KARAMANLI,D.(1998). Okul öncesi dönemde entegrasyon sınıflarında bulunan 5–6 yaşgrubundaki normal
çocukların ve sınıf öğretmenlerinin zihinsel engelli çocukların sosyal uyum davranışları hakkındaki algılamalarının
incelenmesi. YayınlanmışDoktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
KARGIN,T., AKÇAMETE,G., BAYDIK,B.(2001). “Okul öncesiyaşta işitme engelli çocuğu bulunan ailelerin geçiş
sürecindeki gereksinimlerinin belirlenmesi.” Özel Eğitim Dergisi, 3(1), 13-24.
KARGIN T., ACARLAR, F., SUCUOĞLU, B. (2003). “Öğretmen, Yönetici ve Anne-Babaların Kaynaştırma
Uygulamalarına İlişkin Görüşlerinin Belirlenmesi”, Özel Eğitim Dergisi, 4(2),55-76
KAYA, İ(2005). Ana sınıfı öğretmenlerinin kaynaştırma (entegrasyon) eğitimi uygulamalarında yeterlilik
düzeylerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
KİLLORAN,I., TYMON, D.VEFREMPONG, G. (2007). “Disabilities and inclusion in Toronto preschools.”
International Journal of Inclusive Education,11(1),81-95.
KÜÇÜKER, S., KANIK-RİCHTER, N.(1994). “Normal çocuğa sahip anne-babaların özürlü çocuklara yönelik
tutumları.” Özel Eğitim Dergisi,1(4),13-19
MARAS,P., AVELİNG, L.E. (2006). “Students with special education needs: Transition from primary to secondary
school.” British Journal of Special Education, 33(4),196-203.
164
MCINTYRE, L.L., ECKERT, T.L., FİESE, B.H.,DİGENNARO, F.D., WİLDENGER, L.K.(2007). “The transition
to kindergarden: Family experiences and involvement.” Early Childhood Education Journal, 35,83-88.
Milli Eğitim Bakanlığı (M.E.B) (2006). 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul öncesi Eğitim Programı. Ankara:
M.E.B.MEB Okul Öncesi Eğitim Kurumları Yönetmeliği. 8 Haziran 2004. Resmi Gazete, 25486.
METİN, N.(1992). “Okul öncesi dönemde özürlü çocuklar İçin kaynaştırma programları.” Özel Eğitim Dergisi,
1(2),34-36.
OKAGAKİ, L., DİAMOND K.E., KONTOS S.J., HESTENES L.L. (2002). Correlates of young children's
interactions with classmates with disabilities, Purdue University, USA.
ÖNCÜL, N., BATU, S. (2004). Kaynaştırma uygulaması yapılan ilköğretim okuluna devam eden zihin özürlü
öğrencinin bulunduğu sınıfta normal çocuk annelerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüşleri,14.Ulusal Özel
Eğitim Kongresi, Bolu.
ÖZBABA, N. (2000). Okul öncesi eğitimcilerin ve ailelerin özel eğitime muhtaç çocuklar ile normal çocukların
entegrasyonuna (kaynaştırılmasına) karşı tutumları. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara
Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
PECK, C.A.,CARLSON, P., HELMSTETTER, E. (1992). “Parent and teacher perceptions of outcomes for typically
developing children enrolled in integrated early childhood programs: A state wide survey.” Journal of Early
Intervention,16, 53-63.
PRAİSNER, C.L. (2003). “Attitudes of elemantary school principals toward the inclusion of students with
disabilities.” Council for Exceptional Children. 69(2),135-145.
RAFFERTY, Y., BOETTCHER, C., GRİFFİN, K.(2001). “Benefits and risks of reverse inclusion for preschoolers
with and without disabilities: Parents’perspectives.” Journal of Early Intervention, 24(4),266-286.
RAFFERTY, Y., GRİFFİN K.W. (2001). “Disabilities: Perspectives of parents and providers benefits and risks of
reverse inclusion for preschoolers with and without.” Journal of Early Intervention, 27,173.
ROSENKOETTER. E.S, HAİNS, A.H., DOGARU, C.(2007). “Successful Transitions for Young Children with
Disabilities and Their Families: Roles of School Social Workers.” Children & School, 29(1), 26-34.
SAİNATO, D.M., LYON, S.R.(1989). “Promoting succesful mainstreaming transition for handicapped children.”
Journal of Early Intervention,13,305-314
SALEND, S. J. (1998). Effective mainstreaming. New Jersey, Merrill, an imprint of PrenticeHall.
SEERY, M.E, DAVİS, P.M., JOHNSON, L.J.(2000). “Seeing eye-to-eye: Areparents and professionals in agreement
about the benefits of preschool inclusion?” Remedial and Special Education, 21(5), 268-278,319.
SUCUOĞLU, B., KARGIN, T. (2006). İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları. Yaklaşımlar, yöntemler ve teknikler.
İstanbul: Morpa yayınları.
ŞAHBAZ, Ü. (1997). Öğretmenlerin özel gereksinimli çocukların kaynaştırılması konusunda bilgilendirilmelerinin
kaynaştırmaya ilişkin tutumlarının değişmesindeki etkililiği. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal
Üniversitesi, Bolu.
ŞİMŞEK, H. VE YILDIRIM, A. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: SeçkinYayıncılık.
TEMEL,F.Z. (2000). “Okul öncesi eğitimcilerinin engellilerin kaynaştırılmasına ilişkin görüşleri.” Hacettepe
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18: 148-155
TEMİR, D. (2002).Çocuğu kaynaştırma eğitimine devam eden ailelerin sorunları ve beklentileri. Yüksek Lisans Tezi.
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi – Sayı 35 – Ocak 2013
165
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
TÜRKOĞLU, A.(1998). Karşılaştırmalı Eğitim Dünya Ülkelerinden Örnekler. Adana: Baki Kitabevi.
UYSAL, A. (1997). Okul yöneticileri ve öğretmenlerin zihinsel engelli çocukların kaynaştırılmasında karşılaşılan
sorunlara ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi 5. Mitat Enç Özel Eğitim Günlerinde sunulan bildiri, Ankara: Türkiye
Sakatlar Konfederasyonu Yayınları.
ÜSTÜN, A., YILAN, G. (2003). “Okul öncesi öğretmenlerinin, zihinsel engelli çocukların kaynaştırma yoluyla
eğitimlerine ilişkin sahip oldukları tutumlar.” Eurasian Journal of Educational Research, sayı 13.
VARLIER, G.(2004). Okul öncesi eğitim öğretmenlerinin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. Yüksek Lisans Tezi.
Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
WAGNER, D.L. (1989). Preschool integration from teacher and parent perspective, ED364314.
WESLEY, P.W, BUYSSE, V, TYNDALL, S. (1997). “Family and professionals perspectives on early intervention:
An exploration using focus groups.” Topics in EarlyChildhood Special Education,17,435-456.
YAVUZ, C.(2005). Okul öncesi eğitimde kaynaştırma eğitimi uygulamalarının değerlendirilmesi. Yüksek Lisans
Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri, Ankara.
YIKMIS, A., SAZAK-PINAR, E. (2005). İlköğretim okulu müdürlerinin kaynaştırmaya yönelik görüşlerinin
belirlenmesi.14.Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde sunulan bildiri (4-6Kasım, Bolu).
YIKMIŞ, N. (2006). İl Milli Eğitim yöneticilerinin kaynaştırma uygulamalarına yönelik görüşve önerileri. Yüksek
Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
