You are here

TÜRKİYE RADYOCULUĞUNDA ALTERNATİF YAYINCILIK ARAYIŞLARI: AÇIK RADYO ÖRNEĞİ

Alternative Searchs in Turkish Radio Broadcasting: Case of Open Radio

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Turkey had begun radio broadcasting in the same time period with other countries in 1920'es, but prohibitions obstructed development of Turkish radio broadcasting against European and American Broadcasting companies. After 1989, private broadcasting companies join this environment. While 3984 Radio Television Establishing and Broadcasting Law was eliminating government monopole on radio television broadcasting, commercial broadcasting companies also authorized. According to this regulation Radio and Television companies could not have any relation with nongovernmental organization. Alternative radios are a kind of public broadcasting radios and use alternative and democratic telling methods. Alternative radios mostly established by nongovernmental organizations and they don't have commercial aims. Workers of this kind of organizations are mostly volunteers. Radio station which is sample of this study is Open Radio producing programs to create social responsibility. In this study open radio programs are analyzed from alternative radio perspective.
Abstract (Original Language): 
Türkiye'de radyo yayıncılığı 1920'lerde diğer ülkelerle aynı dönemde başlamıştır, ancak yasaklamalar Türkiye Radyo Yayıncılığı'nın Avrupa ve Amerika'daki örneklerinden geri kalmasına neden olmuştur. Türkiye'de 1989 yılından sonra özel radyo kuruluşları yayınlarına başlar. 3984 Sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluşu ve Yayınları Hakkındaki Kanunun radyo ve televizyon yayıncılığındaki devlet tekelini ortadan kaldırmasıyla ticari yayıncılık yapan kuruluşların önü açılmıştır. Bu düzenlemeye göre sivil toplum kuruluşlarının radyo ve televizyon yayınları yapmaları da yasaklanmıştır. Alternatif radyolar bir tür kamusal yayıncılık yapan kuruluşlardır, alternatif ve demokratik bir söylem kullanırlar. Alternatif radyolar hükümet dışı kuruluşlardır ve hiç bir ticari amaçları yoktur. Bu tür yapıların çalışanları gönüllülerdir. Bu çalışmanın örneklemi olan Açık Radyo sosyal sorumluluk bilinci oluşturmak amacıyla programlar üretmektedir. Bu çalışmada Açık Radyo alternatif radyo perspektifinden incelenmiştir.
20-30

REFERENCES

References: 

Alankuş, S. (2003). Radyo ve Radyoculuk. İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
Alankuş, S. (2008). Türkiye'de 'Başka' Bir Demokrasi İçin, 'Başka' Bir Medya ve Habercilik.
Der. İncilay Cangöz, Uygun Adım Medya (177-229). Ankara: Ayraç Kitabevi Yayınları.
Ahıska, M. (1995). Medya, Küresellik ve Yerellik. Toplum ve Bilim, Sayı 67.
Bailey, O. G. ve Cammaerts, B. ve Carpanteir, N. (2008). Understanding Alternative Media. New York: McGraw Hill Open University Press.
Brecht, B. (1980). Radio as Means of Communication:A talk on the Function of Radio. Screen 20 (3/49).
Cankaya, Ö. (1997). Dünden Bugüne Radyo ve Televizyon. İstanbul: Beta Yayıncılık. Hamilton, J.(2000). "Alternative Media: Conceptual Difficulties, Critical Possbilities", Journal of Communication Inquiry, Vol. 24, No. 4, 2000.
Navaro,
İ
. (2004). ABD'de Alternatif Medya, Kamusal Alan içinde Der. Meral Özbek, İstanbul: Hil Yayınları.
Nalçaoğlu H. Ve Timisi, N. (2006). Küresel İletişim Ortamı ve Yerel Radyolar, Radyo ve Radyoculuk. Der. Sevda Alankuş, İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
Güney, S. (2009). Başka Bir İletişim Mümkün I-Tüm Yönleriyle Topluluk Radyoları. İstanbul: Punto Yayınları.
Kayador, V. (1999). Türkiye'de Radyo Yayın Tekeli Döneminde Siyasal, Toplumsal Yapı-Radyo Programcılığı, Yayıncılığı Etkileşimi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Keane, J. (1993). Medya ve Demokrasi. Çev: Haluk Şahin. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Kessler, L.
(1984)
. The Dissident Press: Alternative Journalism in American History,
Beverly Hills, Calif.: Sage Publications.
Köse, H. (2007). Küresel "Akıntıya Karşı" Sivil Arayışlar-Alternatif Medya. İstanbul: Yirmidört Yayınevi.
Kuruoğlu, H. ve Yılmazkol, Ö.
(2008)
. "Could Radio be the answer to the search for alternative Media?" Communication in the Milennium (7) 21-23 Mayıs 2009.
Sayguraç, S. (2004). Medyada Irak Savaşı. Kamusal Alan içinde Der. Meral Özbek, İstanbul: Hil Yayın.
Streitmatter, R.
(2001)
. Voices of Revolution. New York: Columbia University. Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna. İstanbul: İletişim Yayınları. Türkçe Sözlük (2009). Ankara: TDK Yayınları.
2 9
www.akademia-erciyes.com
Türkiye Radyoculuğunda Alternatif Yayıncılık Arayışları: Açık Radyo Örneği
Soydan,E. (2006)."Dünyada Alternatif Radyoculuk" http://ilef.ankara.edu.tr/radyo, 12.111. 2010.
Atabek,Ü. (2006). "Global Medya-Alternatif Medya"
http://www.umitatabek.net, 11.10.2010. www.rtuk.org.tr 18, 04, 2010. www.acikradyo.com.tr 10, 10, 2010. http://tr.wikipedia.org 10, 11, 2010.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com