You are here

HUNLAR’DA SOSYAL, SİYÂSÎ HAYAT VE DEVLET- HALK İLİŞKİLERİ

THE POLITIC AND SOCIAL LIFE IN KHUNS AND THE RELATIONS BETWEEN STATE AND PUBLIC.

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In the begining of thousand years of B.C, Khuns that appeared in the stage of history as the oldest of Turk states established the greatest nomadic rulerness (khan) of Asia. In Turk history, Mete Khan who importandly infliunced a historic beginning brought the first understanding about modern state and army and indicated the sacredness of love of motherland and nation. China administration educated its armies according to system of Turks and employed weapons of Khuns to stop Khuns Çi-çi Khan longing the settled life constructed a castle in the near river of Talas, so he atracted considerations to establishing of city state. In A.D. the fifth century, Khuns who were under menagement of Attila establishing his center of government in the near of today’s Budapest fundamentally shaken whole Europa.
Abstract (Original Language): 
M.Ö. 1000 yıllarının başında en eski Türk devleti olarak tarih sahnesine çıkan Hunlar Asya’nın en büyük göçebe hanlığını kurmuştur. Türk tarihinde büyük bir başlangıca imza atan Mete Han, ilk modern devlet ve ordu anlayışını getirmiş millet ve vatan sevgisinin kutsallığını ortaya koymuştur. Çin yönetimi Hunlar’ı durdurmak için ordularını Türk usulüne göre eğitmişler ve Hun silahlarını kullanmışlardır. Yerleşik hayat özlemini çeken Çi-çi Han, Talas ırmağı yakınlarında bir kale yaptıra-rak şehir devletinin kuruluşuna dikkat çekmiştir. M.S. V. Yüzyılda bu günkü Budapeşte yakınlarında hükümet merkezini kuran Attila yönetimindeki Hun dalgası Avrupa’yı temelinden sarsmıştır.
59-98

REFERENCES

References: 

Alptekin, E. (1978). Uygur Türkleri, Boğaziçi Yayınları, İstanbul, s. 10.
Alptekin, İ. Y. (1981). Doğu Türkistan Davası, Marifet Yayınları, 1stanbul, s. 82-83.
Altheim, F. (1952). Attila et les Huns, Paris, s. 59.
Aslanapa, O. (1972). Türk Sanatı, Milli Eğitim Basımevi, Birinci Basılış, C. I., İstanbul, s. 1.
Atasaven, Â., Şener, M. (1994). “Domuz”, DİA., C. IX., İstanbul, s. 507.
Avcıoğlu, D. (1989). Türklerin Tarihi, C. I., İstanbul,.s. 425.
Ayverdi, S. (1975). Türk Tarihinde Osmanlı Asırları, C. I., İstanbul, s. 39.
Banarlı, N. S. (1987). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, Milli Eğitim Basımevi, C. II., İstan-bul, s. 17.
Barthold, W.V. (1975). Orta Asya Türk Tarihi Hakkında Dersler, Yayına Hazırlayan, K. Yaşar Kopraman, Afşar İsmail Aka, Ankara, s. 28.
Baysun, C., Mansel, A. M. (1945). İlkçağ Tarihi, M.E. Basımevi, İstanbul, s. 16.
Bozkurt, F. (1999). Türklerin Dili, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, s. 10.
Brion, M. (1981). Hunların Hayatı, Çeviren: M. Reşat Uzmen, İstanbul, s. 13.
Cahen, C. (1979). Osmanlılardan Önce Anadolu’da Türkler, Türkçesi: Yıldız Moran, İs-tanbul, s. 21.
Câhiz, (1970). Hilâfet Ordusunun Menkıbeleri ve Türklerin Fazîletleri, Tercüme: Rama-zan Şeşen, Ankara, s. 66-68.
Celal, E. A. (Basım Tarihi yer almıyor). Türk Sanatı Tarihi, Milli Eğitim Basımevi, İstan-bul, s. 13.
Çağlar, B. K. (1935). Attila, Ulus Basımevi, Ankara, s. 8.
Diyarbekirli, N. (1972). Hun Sanatı, Milli Eğitim Basımevi, İstanbul, s. 9.
Eberhard, W. (1942). Çin Kaynaklarına Göre Orta ve Garbî Asya Hunlar'ı, C. VII-VIII., Türkiye Mecmuası, s. 12.
Eberhard, W. (1947). Çin Tarihi, Türk Tarih Kurumu, Ankara, s. 139, 144, 164.
------------W. (1942). Çin’in Şimal Komşuları, Ankara. s. 51.
------------W. (1943). “Eski Çin Kültürü ve Türkler”, DTCFD, C. I-4., Ankara, s. 21, 29.
------------W. (1943.). Eski Çin Kültürü ve Türkler, DTCFD, Ankara, s. 21.
------------W. (1945). "Birkaç Eski Türk Unvanı Hakkında", Belleten, C. XXXV., s. 352.
Ebu Davud Süleyman b. El-Eş’as, (1992). Sünen, İstanbul, s. 482.
Eckhardt, S. (1962). Efsânede Attila, bk. Attila ve Hunları, İstanbul, s. 149-152.
Ergenekon, M. K. ((Basıldığı yer ve tarih yer almıyor)). Attila, s. 73,
Ergin, M. (1986). Türkiye’yi Bu Güne Getiren Tarihi Seyir, Ankara, s. 9.
Fettich, N. (1937-1962). "Die Metlkunst der landnehmenden Ungarn, (Türk. Terc.): "Hunların Arkeolojik Hatıraları" AH, XXI, Attila ve Hunları, İstanbul, 245-260.
Deguignes, J. (1923). Hunlar’ın Tükler’in, Moğollar’ın ve Daha Sâir Tatarların Târih-i Umûmîsi, Mütercim: Hüseyin Cahid, C. I., İstanbul, s. 194.
Gabain, A.v. (1943). Türk Hun Münâsebetleri, II. TTK. İstanbul, s. 908.
Gelişim Büyük Coğrafya Ansiklopedisi, (1981). Gelişim yayınları, İstanbul, s. 2308.
Göde, K. (1984). “Tarihimizde Türk Kültür Çevreleri ve Maverâü’n-nehr Türk Kültür Çevresi”, “İbni Sina Kongresi” Tebliğleri, Erciyes Üniversitesi Yayınları, Kayseri, s. 34.
Gökalp. C. (1973). Çin Kaynaklarına Göre, Shih-Vei Kabileleri (Proto-Moğollar Üzerin-de Bir Etüt Denemesi, Sevinç Matbaası Ankara, s. 14.
Göktürk, H. (1974). Anadolu’nun Dağında Ovasında Türk Mührü, Erzurum, s. 64.
Gömeç, S. ( 1979). Kök Türk Tarihi, Tüksoy Yayınları, Ankara, s.1.
Grousset, R. (1980). Çev. Dr. M. Reşat Uzmen, Bozkır İmparatorluğu, İstanbul, s. 39.
Güngör, E. (1990). Tarihte Türkler, Ötüken Yayınları, 2. Basım, İstanbul, s. 15.
Hassan, Ü., Berktay, H., Ödekan, A., Akşin S., (1990). Türkiye Tarihi, Osmanlı Devletine Kadar Türkler, C. I., İstanbul, s. 64-83.
Hayat Ansiklopedisi, (1983). Doğan Kardeş Yayınları, Hakan ofset, "Hunlar" C. III., İstan-bul, s. 1599.
İnan, A. (1975.). Tarih Boyunca Türk Kadınının Hak ve Görevleri, Milli Eğitim Basıme-vi, 3. Basılış, İstanbul, s. 26.
İsmail B. General, (1958). Tarihte Kafkasya, İstanbul, s. 189.
Kafesoğlu, İ. (1991) “At “, DİA, C. IV., İstanbul, s. 26.
----------------(1976). Türk Dünyası El Kitabı, Ankara, s. 704.
----------------(1979). "Türkler", İA, Millî Eğitim Basımevi, İstanbul, XII. (II), s. 148.
----------------(1987). Türk Bozkır Kültürü, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, Ankara, s. 44.
---------------(1997). Türk Millî Kültürü, Ötüken Neşriyat, 15. Baskı, İstanbul, s. 317-318.
Kaşgarlı M, (1939-1944). Dîvân-ı Lügati’t-Türk, (Neşr. Ve Türk. Terc. B. Atalay), I-V., C., I., s. 34-35.
Kırzıoğlu, F. (1992). Yukarı-Kür ve Çoruk Boylarında Kıpçaklar, Türk Tarih Kurumu Yayınları, VII. Dizi-Sa.21, Ankara, s. IX.
Kitapçı, Z. (1988). Türkistan’da İslâmiyet ve Türkler, Konya, s. 50.
Kitab-ı Mukaddes, (1985). Eski ve Yeni Ahit, (Tevrat ve İncil), Tevrat, (Levililer, II / 7-8, s. 108, Tesniye, 14 / 8, s. 191, Kitab-ı Mukaddes Şirketi, İstanbul, s. 108, 191.
Konukçu, E. (1973.). Kuşan ve Akhunlar Tarihi, Sevinç Matbaası, Ankara, s. 117.
Kotan N. (1976). Attila, (Tu es Flagellum Dei), Kemal Matbaası, Adana, s. 10.
Köprülü, F. (1981). Türk Edebiyatı Tarihi, Gerekli Sadeleştirme ve Notlar İlavesiyle Ya-yınlayanlar: Orhan F. Köprülü, Nermin Pekin, Ötüken Yayınları, 3. Basım, İstan-bul, s.8.
Kösoğlu, N. (1990). Türk Dünyası Tarihi ve Türk Medeniyeti Üzerine Düşünceler, İstan-bul, s. 26.
Ligeti, L. (1946). As İsmeretlen Belso Azsia, Budapest 1940, (Türk. Terc.): Bilinmeyen İç Asya, Ankara, s. 51-58.
Ligeti, L. (1962). “Attila Hunlarının Menşei”, bk. Attila ve Hunları, İstanbul, s. 26.
Meydan Larousse, Büyük Lügat ve Ansiklopedi, (1971). "Domuz", C. III., İstanbul, s. 828.
Müslim b. El-Haccâc, (1992). Sahih-i Müslim, C. II., İmarat, İstanbul, s. 1521.
Nemeth, G. (1962). Hunların Dili, bk. Attila ve Hunları, Tercüme, Şerif Baştav, İstanbul, s. 223.
Nur, R. (1982). Türk Tarihi, Toker Yayınları, C. I., İstanbul, s. 266.
Orkun, H. N. (1941). Eski Türk Yazıtları, Alaettin Kral Basımevi, İstanbul, IV. Notlar, s. XVII.
Orkun, H. N. (1977). Türkçülerin Tarihi, Ankara, s. 18.
Ögel, B. (1971). Türk Mitolojisi, Türk Tarih Kurumu Basım Evi, C. I., Ankara, s. 8.
-----------(1981). Büyük Hun İmparatorluğu Tarihi, 1. Baskı, C. I., Ankara, s. 8.
-----------(1988). Dünden Bu Güne Türk Kültürünün Gelişme Çağları, İstanbul, s. 95.
-----------(1991). Türk Kültür Tarihine Giriş, Kültür Bakanlığı Yayınları, C. I., Ankara, s. 395.
Özek, A., Karaman, H., Turgut, A., Çağrıcı, M., Dönmez, İ. K., Gümüş, S. (1993).
Öztuna, Y. (1983). Büyük Türkiye Tarihi, Ötüken Yayınevi, C. I., İstanbul, s. 47.
-------------(1990). Devletler ve Hanedanlar, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, s. 130.
Parmaksızoğlu, İ., Çağlayan, Y. (1976). Genel Tarih, Funda Yayınları, Ankara, s. 317.
Pınar, S. (1973). Yüz Türk Büyüğü, İstanbul, s. 19.
Rasonyı, L. (1988). Tarihte Türklük, Ankara, s. 9.
Refik, A. (1327). Büyük Tarih-i Umûmî, C. IV., İstanbul, s. 9-10.
Sevim, A. (1988). Anadolu’nun Fethi, (Selçuklular Dönemi, Başlangıçtan 1086’ya ka-dar), Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara, s. 14.
Şimşek, M. (1980). Avrupa’dan Çin’e (Anılar ve Araştırmalar), İstanbul, s. 24.
Taneri, A. (1981). Türk Devlet Geleneği, İkinci Baskı, Ankara, s. 41.
Taş, F. (1996). Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, "Atatürk ve Milliyetçilik, Erzincan, s. 107.
Taşağıl, A. (1995). Gök-Türkler, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara, s. 12.
Tekin, T. (1993 ). Hunların Dili, Doruk Yayınları, Ankara, s. 23.
Togan, Z. V. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş, 3. Baskı, İstanbul, s. 65,164.
Turan, O. (1996). Türk Cihan Hakimiyeti Mefkuresi Tarihi, 9. Baskı, Boğaziçi Yayınları, İstanbul, s. 1.
Tük Ansiklopedisi, (1971). “Hun Dili”, Millî Eğitim Basımevi, C. XIX., Ankara, s. 378.
----------------------- (1964). “Çin Seddi”, Millî Eğitim Basımevi, C. XII., Ankara, s. 50.
------------------------(1971). “Hunlar”, Millî Eğitim Basımevi, C., XIX., Ankara 1971, s. 384
Türk Dünyası Kültür Atlası (A Culturel Atlas of The Türkısh Vorld, İslam Öncesi Dö-nem), (1997). Türk Kültürüne Hizmet Vakfı Yayınları, İstanbul, s. 97.
Üçok, B. (1983). İslam Tarihi, Emevîler-Abbâsîler, Düzeltilmiş İlaveli İkinci Baskı, Anka-ra, s. 64.
Vaczy, P. (1962). (Türk, Terc.): "Hunlar Avrupa'da", bk. Attila ve Hunları, İstanbul, s. 88.
Verne, J. (1308). Çin’de Seyahat, Tercüme: Anmed İhsan, Dersaâdet, s. 218.
Yazıcı, M. (1990). Tarihte 128 Türk Devlet ile 318 Devlet- 356 Hükümet Başkanlarının Özellikleri, (M. Ö. 220- M. S. 1990) Ankara, s. 24.
Yurdaydın, H. G. ( 1971). İslâm Tarihi Dersleri, Ankara, s. 51.
Yuvalı, A. (1992). "Türklerde Devlet-Aşiret Münasebetleri", Dadaloğlu Vakfı Dergisi, Kayseri, s. 8.
Erzincan

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com