You are here

Home » Content

TÜRK DİN MÛSİKÎSİ FORMLARI

Forms of The Turkish Religious Music

Journal Name:

  • Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The Turks, have benefited from the music in every aspect of the life such as birth, circumcizing surgeon, marriage and death both before the Islam and after it. Their taking great care to the music in their religious life exposed a kind of music called The Turkish Religious Music that has its own specialities. At the top of these specialities are the forms that have to be obeyed to compose them. In order to understand what these forms mean and what specialities they have will help to understand The Religious Music works better. This work, aims to give information about The Turkish Religious Music’s Forms better.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türkler, İslâm öncesinde olduğu gibi İslâm sonrasında da, doğum, sünnet, evlilik, ölüm vs. gibi hayatın hemen her safhasında mûsikîden azamî derecede istifade etmişlerdir. Özellikle büyük itinâ gösterdikleri dinî hayatlarında mûsikîye geniş ölçüde yer vermeleri, zamanla, kendine mahsus birtakım özellikleri bulunan ve “Türk Din Mûsikîsi” olarak adlandırılan bir mûsikî türünü ortaya çıkarmıştır. Bu mûsikînin sahip olduğu özelliklerin başında ise, “eser bestelenmesinde uyulması gereken beste kalıpları” manasına gelen formlar gelmektedir. Bu formların neler olduğu ve ne gibi özellikleri taşıdığı hakkında bilgi sahibi olmak, hiç şüphesiz icra edilen Dinî Mûsikî eserlerini daha da anlaşılır kılacaktır. İşbu çalışma, Türk Din Mûsikîsi Formları hakkında ayrıntılı bilgiler vermeyi amaçlamaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turk-din-musikisi-formlari.pdf
  • 14
213-227
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKDOĞAN Bayram, “Türk Din Mûsikîsi’nin Anadolu’da Doğuşu ve Tarihî Seyri
Hakkında Bazı Mülâhazalar”, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi
Dergisi, C. XLIV, S. 1, Ankara 2003, s. 345-371.
----------- Türk Din Mûsikîsi’nde Formlar, (Seminer), Ankara Üniversitesi İlahiyat
Fakültesi, Ankara 1990.
----------- “Din Görevlilerine Mûsikî Eğitimi Verilmesi Hakkında Örnek Bir Metod”,
Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. XLIII, S. 2, Ankara
2002, s. 317-352.
AKDOĞU Onur, Türk Müziğinde Türler ve Biçimler, İzmir 1996.
AKPINAR Hüseyin, Gülşenîlikte Mûsikî ve Mûsikîşinaslar, (Basılmamış Doktora
Tezi), Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Şanlıurfa 2003.
CAN Halil, “Tasavvuf Mûsikîsi”, Tasavvuf Kitabı (Haz. Cemil Çiftçi ), Kitabevi Yay.,
İstanbul 2003, s. 465-475.
ERGUN S. Nüzhet, Türk Mûsikîsi Antolojisi (Dinî Eserler), C. I-II, İstanbul
Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yay., İstanbul 1942.
EZGİ Suphi, Nazarî ve Amelî Türk Mûsikîsi, C. I-V, İstanbul Belediyesi Konservatuarı
Yay., İstanbul 1933-1953.
----------- Türk Mûsikîsi Klasiklerinden Temcîd – Na’t – Salât – Durak, İstanbul
Belediyesi Konservatuvarı Yay., İstanbul 1945.
İNANÇER Ö. Tuğrul, “Osmanlı Mûsikîsi Tarihinde Tasavvuf Mûsikîsine Bir Bakış”,
Yeni Türkiye Dergisi Osmanlı Özel Sayısı (Osmanlı’nın 701. Kuruluş
Yıldönümüne Özel), İstanbul 2000, C. IV, S. 34, s. 551-563.
----------- “Tekke Mûsikîsi ”, Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi, C. I-VIII, Kültür
Bakanlığı ve Tarih Vakfı Yayınları, İstanbul 1993-1994, VII/240-241.
İSTANBUL KONSERVATUVARI TASNÎF HEYETİ, Türk Mûsikîsi Klasiklerinden
İlâhîler, İstanbul Belediyesi Konservatuvarı Yay., İstanbul 1931.
----------- Türk Mûsikîsi Klasiklerinden Bektaşî Nefesleri, İstanbul Belediyesi
Konservatuvarı Yay., İstanbul 1933.
KAPLAN Zekai, Dinî Mûsikî Dersleri, MEB Yay., İstanbul 1991.
KARADENİZ Ekrem, Türk Mûsikîsi Nazariye ve Esasları, İş Bankası Yay., Ankara
(Tarihsiz).
KÖPRÜLÜ Fuad, Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Diyânet Yay., Ankara 1991.
NASUHİOĞLU Orhan, “Dinî Mûsikîmizin Bir Şâheseri: Mi’râciyye”, Mûsikî
Mecmûası, S. 292, s. 4-5.
ORANSAY Gültekin, Türk Din Mûsikîsi’ne Giriş Ders Notları, Ank. Ünv. İlahiyat
Fakültesi, Ankara 1976.
ÖNDER Mehmet, Mevlânâ, Kervan Kitapçılık Yay., Tercüman 1001 Temel Eser,
İstanbul (Tarihsiz).
ÖZALP M. Nazmi, Türk Mûsikîsi Tarihi, C. I-II, MEB Yay., İstanbul 2000.
----------- Türk Mûsikîsi Beste Formları, TRT Yay., No: 72, Ankara (Tarihsiz).
ÖZCAN Nuri, “XVII ve XVIII. Yüzyıllarda Osmanlılar’da Dinî Mûsikî”, Yeni Türkiye
Dergisi Osmanlı Özel Sayısı, C. IV, S. 34, s. 564-574.
----------- XVIII. Asırda Osmanlılarda Dinî Mûsikî, (Basılmamış Doktora Tezi),
Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul 1982.
----------- “Mersiyye”, Diyânet İslâm Ansiklopedisi, C. XXIX, İstanbul 2005, s. 219-
221.
ÖZKAN İsmâil Hakkı, Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri, Kudüm Velveleleri,
Ötüken Yay., İstanbul 1994.
ÖZTUNA Yılmaz, Büyük Türk Mûsikîsi Ansiklopedisi, C. I-II, Kültür Bakanlığı Yay.,
Ankara 1990.
SÜRELSAN İsmail Baha, Dînî Türk Mûsikîsine Giriş, TRT Yay., Ankara 1972.
ŞENGEL Ali Rıza, Türk Mûsikîsi Klasikleri - İlâhîler, (Haz. Yusuf Ömürlü), Kubbealtı
Yay., İstanbul 1979.
TANRIKORUR Cinuçen, Osmanlı Dönemi Türk Mûsikîsi, Dergâh Yay., İstanbul 2003.
----------- “Osmanlı Mûsikîsi”, Osmanlı Medeniyeti Tarihi, C. I-II, Feza Yay., İstanbul
1999.
TURAN Şerafettin, Türk Kültür Tarihi, Bilgi Yay., İstanbul 1990.
UZ Kazım, Mûsikî Istılahâtı, Küğ Yay., Ankara 1964.
UZUN Mustafa, “İlâhî ”, Diyânet İslâm Ansiklopedisi, C. XXII, İstanbul 2000, s. 65-
67.
----------- “Mi’râciyye”, Diyânet İslâm Ansiklopedisi, C. XXX, İstanbul 2005, s. 137-
138.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com