You are here

Ein preuBischer Baumeister in Osmanischem Dienst: August Carl Friedrich Jasmund

A Prussian Architect in Ottoman Service: August Carl Friedrich Jasmund

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
This essay evaluates the activities of Prussian architect August Carl Friedrich Jasmund in the Ottoman Empire. He studied architecture at the Royal Academy of Architecture in Berlin. Following his graduation, Jasmund briefly visited Istanbul and surrounding cities to examine oriental architecture in 1888-1889. Sultan Abdülhamid II invited Jasmund to work in the service of during this stay. He was then appointed as the private architect of the sultan, as well as technical advisor for the Ottoman State and teacher for the School of Fine Arts in Istanbul. Besides these official tasks, he also designed special buildings for the state and private organizations. He left behind numerous buildings during his stay of 20 years in Istanbul. In his initial designs, for example Sirkeci Railway Station, he had a contradictory style and saw Turkish architecture as a piece of orientalism. He preferred neo-classism and neo-renaissance of Europe in the official buildings and an architectural understanding, the synthesis of Europe-Ottoman, in civil buildings. Some of his designs show the influences of the buildings that he had taken part in their construction in Germany. This situation was the result of his arrival to Istanbul at a very young age and undertaking some important tasks before he had enough experience. This study is mainly based on the information derived from the documents found in both Ottoman and German archives. Based on these data, this study aims to better interpret the biography of Jasmund and his activities in the Ottoman Empire and in Germany in relation to his individualistic architectural style.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Prusya hükümet mimarı August Carl Friedrich Jasmund'un, Osmanlı Ülkesi'ndeki faaliyetleri söz konusu edilmektedir. Mimarlık öğrenimini 1877-1882 yılları arasında Berlin Kraliyet Mimarlık Akademisi'nde yapan Jasmund, 11 Ocak 1888 tarihinde, 28 yaşında iken, Şark mimarisini incelemek üzere istanbul'a gelmiş ve bu amaçla, Istanbul merkezli olmak üzere, yakın bölge ve şehirlere seyahatlerde bulunmuştur. Burada bulunduğu sırada, Sultan II. Abdülhamid'in isteği üzerine, 27 Aralık 1889 tarihinde Osmanlı Devleti hizmetine geçmiştir. Sultan II. Abdülhamid'in özel mimarı, Osmanlı Hükümeti teknik danışmanlığı, Mühendis ve Güzel Sanatlar Mekteplerinde Profesörlük gibi resmi görevleri yanında, Prusya Elçiliğine danışmanlık da yapmıştır. Resmi görevleri dışında, çeşitli şirket ve özel kişilere ait binalar da tasarlamıştır. Yaklaşık 20 yıllık bir süre sonunda, geride çok sayıda resmi ve özel bina bırakmıştır. İlk tasarımlarında, örneğin Sirkeci Garı, bir üslup çelişkisi içine girip, Türk mimarisini Oryantalizmin bir parçası olarak görmeye çalışmıştır. Resmi binalardaki üslup tercihi, Avrupa'nın neo-Klasisizm ve neo-Rönesanssından yana iken, sivil konutlarda Avrupa-Osmanlı sentezi bir mimari anlayış içinde olduğu görülür. Tasarımlarının bazılarında, Almanya'da yapımında görev aldığı yapıların etkileri görülür. Bu durum, mimarın genç sayılabilecek bir yaşta İstanbul'a gelmesi ve tam olgunlaşmadan, önemli görevleri üstlenmesinden kaynaklanır. Çalışmanın temelini Osmanlı Arşivleri ile Alman Arşivlerinden elde edilen bilgi ve belgeler oluşturmaktadır. Bu bilgiler ışığında mimarın biyografisi, Almanya ve Osmanlı Ülkesindeki yapısal faaliyetleri, bunların tanıtımı ve üslup anlayışına dair değerlendirmeler yapılmaktadır.
235-252

REFERENCES

References: 

Akbulut, M. R. (1994). Moltke, Helmuth von. Dünden Bugüne istanbul Ansiklopedisi, 5, 486-487.
Anonym,
Verzeichnis
der im Preufiischen Staate und bei Behörden des Deutschen Reiches angestellten BAUBEAMTEN, Zusammengestellt vom Ministerium der Öffentlichen Arbeiten, Ausgabe 1913, Berlin 1913. Verlag von Wilhelm Ernst & Sohn.
Barillari, D. ve Godoli, E. (1997). İstanbul 1900, İstanbul.
Batur, A. (1994). A. Jasmund, DBIA., C. 4. İstanbul, ss. 317-318.
Berger, M. (1984). Bad Oeynhausen. Kurstadte in Deutschland, Zur Geschichte einer Baugattung,
(Hrsg: Rolf Bothe), Berlin.
Bothe, R. (1984). Kurstadte in Deutschland, Zur Geschichte einer Baugattung, Berlin.
Can, C. (1993) istanbul'da 19.yy.da Batılı ve Levanten mimarların yapıları ve koruma sorunları, (unpublizierte Dissertatiob), Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Demiriz, Y. (1992). Caddebostan'da Mabeyinci Ragıp Paşa'nın kızı için yaptırdığı köşk hakkında bazı notlar. Semavi Eyice armağanı, Istanbul Yazıları, Istanbul, ss. 363-380.
Ekdal, M. (2004). Kapalı hayat kutusu-Kadıköy konakları, İstanbul, 252-254.
Hildebrandt, D. (1991). Unter den Linden: Photographien, Berlin.
Kokkelink, G. (2003). Planungs- und Baugeschichte des "Königlichen Polizei-Praesidiums". Hannover-Heute: Polizei Direktion, Von der Polizei der Obrigkeit zum Dienstleister für öffentliche Sicherheit, Hannover, 15- 20.
Köster, B. (1985). Bad Oeynhausen. Ein Architekturmuseum des 19. Jahrhunderts, München.
Nasır, A. (1991). Türk mimarlığında yabancı mimarlar üzerine bir deneme, (unpublizierte Dissertation), İstanbul Teknik Üniversitesi, FBE, Istanbul.
Schwantes, B. (1997). Die Kaiserlich- Deutsche Botschaft in Istanbul, Frankfurt am Main.
Simon,
P
ve Behrens, M. (1988). Badekur und Kurbad. Bauten in deutschen Badern 1780-1920, München.
Sözen, M ve Tapan, M. (1973). 50 yılın türk mimarisi. İstanbul. Tekeli, İ. ve İlkin, S. (1997). Mimar Kemalettin'in yazdıkları, Ankara.
Yavuz, M. (2001). 19. yüzyıl sonu 20. yüzyıl başlarında istanbul'da Alman mimarların yaptıkları mimari eserler. (unpublizierte Magisterarbeit) Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Yavuz, M. (2002). Osmanlı'da Alman Mimarlar ve Eserleri. Türkler, C. 15, Ankara, 400-411.
Yavuz, M. (Nisan 2004). Mimar August Jasmund-hakkında bilmediklerimiz. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Dergisi, Aydoğan Demir'e Armağan, 13-14, 181-205.
Yavuz, M. (2006). Eine vergleichende Studie über den Bahnbau und die Bahnhofsarchitektur der anatolischen Bahnen und der Bagdadbahn mit ihren Vorbildern im Deutschen Reich. (Online publizierte Dissertation) Ruhr üniversitât Bochum, Fakultât für Geschichtswissenschaft. Bochum.
Yavuz, Y. (1994). Kemaleddin Bey, Dünden bugüne istanbul ansiklopedisi, C. IV, İstanbul. ss.
521-522.
Yörükçü, F. (1985). Garlarımız (II) Sirkeci Garı, Demiryol, 718, 21.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com