You are here

ÜSTÜN ZEKÂLI OLAN VE OLMAYAN ÇOCUKLARIN DEPRESYON PUANLARININ KARŞILAŞTIRILMASI

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The purpose of this study was to investigate if there was a difference between depression level of gifted and that of average students. The sample included 59 gifted and 117 average students (82 girls, 94 boys). In the sample, there were 53 students from 3rd grade, 68 students from 4th grade and 55 students from 5th grade. The students were administered the Children’s Depression Inventory to determine their depression level, and the Raven’s Standart Progressive Matrices to determine their general intellectual level. T-test was used to test differences between depression levels of the gifted and non-gifted groups. Findings showed that the mean of depression level of the average students (M=11,49, S.D.=7,55) were significantly higher (t=-2,07; p<.005) than the mean of depression level of the gifted students (M= 9,10, S.D=6,51).
Abstract (Original Language): 
Çocukluk döneminde depresyonun görülme sıklığını etkileyen özellikler içinde zekâ önemli bir yer tutmaktadır. Bu bağlamda bu araştırmanın amacı üstün zekâlı ve yetenekli çocuklar ile normal zekâlı akranlarını depresyon düzeyleri açısından karşılaştırmaktır. Araştırmaya alınan çocukların zekâ düzeyleri RAVEN Standart Progresif Matrisler Testi, depresyon düzeyleri ise Çocuklar için Depresyon Ölçeği kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmanın örneklemini 59 üstün, 117 normal zekâlı olmak üzere Beyazıd Ford Otosan İlköğretim Okulu’ndaki 176 öğrenci (82 kız, 94 erkek ) oluşturmaktadır. Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği’nden alınan toplam puanın zekâ değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığını incelemek için Bağımsız Grup t-testi Yapılan istatistikler sonucunda, örneklemdeki normal zekâlı öğrencilerin depresyon puanlarının (M=11,49, S.D.=7,55) üstün zekâlı ve yetenekli akranlarının depresyon puanlarından anlamlı düzeyde (t=-2,07; p<.005) yüksek olduğu bulunmuştur (M= 9,10, S.D=6,51).
143-154

REFERENCES

References: 

Aysev, A., Ulukol, B. ve Ceyhun, G (2000). Çalışan ve Okuyan Çocukların “Çocuklar İçin
Depresyon Ölçeği” ile Değerlendirilmesi, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası,
53(1), 27-30.
Freeman, J. (1983). Emotional Problems of the Gifted Child. Junior Child Pshology, 24/3,
481-485.
Freeman, J. (1991). Gifted Children Growing Up, London: Cassell.
Gibb, B. E. (2002).Childhood maltreatmen and negative cognitive styles: A quantative and
qualitative review. Clinical Psychology Review, 22, 223-246.
Gross, M. U. M. (1993). Exceptionally Gifted Children. London: Routledge.
Gross, M. U. M. (2002, Mayıs). “Play Partner” or “Sure Shelter”: What Gifted Children
Look for in Friendship. The SENG Newsletter, 2 (2). Retrieved January 6, 2007, from
http://www.sengifted.org/
Jackson, P. S. (1998). Bright Star - Black Sky : A Phenomelogical Study of Depression as
a Window in to the Gifted Adolescent [Elektronik versiyon]. Rooper Review, 20 (3),
215-221.
Jackson, P. S ve Peterson, J. (2003). Depressive disorder in highly gifted adolescents,
Journal of Advanced Academics, 14,175-186.
Jin, S. ve Moon, S. M. (2006). A Study of Well-Being and School Satisfaction Among
Academically Talented Students Attending A Science High School in Korea. The Gifted
Child Quarterly, 50 (2), 169-184.
Kovacs, M. (1981). Rating scale to assess depression in school aged children. Acta Paedopsychiat,
46, 305- 315.
Lovecky, D. V. (1992). Exploring Social and Emotional Aspects of Giftedness in Children
[Elektronik versiyon]. Rooper Review, 15 (1), 18-25.
Lovecky, D. V. (1997). Identity Development in Gifted Children [Elektronik versiyon].
Rooper Review, 20 (2), 90-94.
Luthar, S. S., Zigler, E. ve Goldstein, D. (1992). Psychosocial Adjustment Among Intellectually
Gifted Adolescents: The Role of Cognitive-Developmental and Experiential
Factors. Junior Child Pshology, 33(2), 361-373.
Neihart, M. (1999). The impact of giftedness on psychological well-being, Rooper Review,
22,10-17.
Neihart, M. (2002). Gifted Children and Depression. In M. Neihart, S. Reis, N. Robinson,
& S. Moon (Eds)., The social and emotional development of gifted children: What do
we know? (s. 93-102). Waco, TX: Prufrock Press.
Öner, N. (1997). Türkiye’de Kullanılan Psikolojik Testler: Bir Başvuru Kaynağı (3. baskı).
İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Matbaası.
Öy, B. (1991). Çocuklar için depresyon ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Türk
Psikiyatri Dergisi, 2,132-136.
154 Üstün Zekâlı Olan Ve Olmayan Çocukların Depresyon Puanlarının Karşılaştırılması
Peterson, J. (1997). Bright, tough, and resilient-and not in a gifted program, Journal of
Secondary Gifted Education of the Gifted, 21,82-100.
Peterson, J., S. ve Ray, K. E. (2006). Bullying and the Gifted: Victims, Perpetrators, Prevalence,
and Effects. The Gifted Child Quarterly, 50 (2), 148-167.
Purcell, J. H. ve Eckert, R. D. (2006). Designing Services and Programs for High Ability
Learners: A Guidebook for Gifted Education. California, Corwin Press.
Raven, J. ve Summers, B. (1990). Manual for Raven’s Progressive Matrices and Vocabulary
Scales: Research Supplement, No 3 (2. Ed). Oxford: Oxford Psychological Press.
Rogers, K. B. (2002). Re-Forming Gifted Education: How Parents and Teachers can Match
the Program to the
Child. Scottsdale, Great Potential Press.
Ryan, J. J., (1999). Behind the Mask: Exploring the Need for the Specialized Counseling
for the Gifted Females. Gifted Child Today Magazine, 22(5), 14-17.
Silverman, L. K. (1992). Counseling the gifted individual. Counseling and Human Development,
25(4), 1-14.
Silverman, L. K. (1993). Counseling Gifted & Talented. USA: Colorado, Love publishing
Company.
Schuler, P. A. (2002). Teasing and Gifted Children. The SENG Newsletter, 2 (1). Retrieved
January 6, 2007, from http://www.sengifted.org/
Yıldırım, A ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (7.
Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
Webb, J. T., Meckstroth, E. A. ve Tolan, S. S. (1994). Guiding the Gifted Child. Arizona:
Gifted Psychology Press.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com