You are here

Home » Content

ÖĞRETİM ELEMANLARININ BİREYSEL YENİLİKÇİLİK DÜZEYLERİ VE WEB 2.0 ARAÇLARINI BENİMSEMELERİ

ADOPTION OF WEB 2.0 TOOLS AND THE INDIVIDUAL INNOVATIVENESS LEVELS OF INSTRUCTORS

Journal Name:

  • Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
While the usage condition of wiki, social networks, podcast and other Web 2.0 tools by university students continues to increase quickly, it becomes more important for instructors to be informed about these technologies to what extent, to integrate them into lectures and their use frequencies. For this purpose, awareness of instructors about Web 2.0 tools, their usage and integration to lectures and individual innovativeness levels were discussed within the scope of the study. Therefore, Individual Innovativeness Scale and Web 2.0 use questionnaire was applied to 42 instructors. When the results are evaluated, it is seen that while the instructors are substantially informed about social networks (Facebook, Twitter) and Blog, they have less information about Wiki and Podcast applications. As a result of investigation of this situation in terms of individual innovativeness, awareness percentage of the most innovative group (Innovators, Early Adopter, Early Majority) seems to be higher. When findings about the use frequencies of Web 2.0 tools by the instructors are evaluated, it is seen that while Facebook is the most frequently used Web 2.0 tool, Podcast is the least frequently used tool. In addition, it seems that even if it is in low rates, the instructors use Facebook, Blog, Wiki and Podcast for education.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Üniversite öğrencilerinin wiki, sosyal ağlar, podcast ve diğer Web 2.0 araçlarını kullanma durumları hızla artmaya devam ederken; öğretim elemanlarının bu teknolojilerden ne derece haberdar oldukları, kullanım sıklıkları ve derslere ne kadar entegre edebildikleri daha da önemli hale gelmeye başlamıştır. Bu amaçla, çalışma kapsamında öğretim elemanlarının Web 2.0 araçlarından haberdar olma, kullanma ve derslere entegre etme durumları ile bireysel yenilikçilik düzeyleri ele alınmıştır. Bu amaçla 42 öğretim elemanına Bireysel Yenilikçilik Ölçeği ve Web 2.0 kullanım anketi uygulanmıştır. Sonuçlara bakıldığında, öğretim elemanlarının Sosyal ağlar (Facebook, Twitter) ve Blog uygulamalarından büyük oranda haberdar oldukları; Wiki ve Podcast uygulamalarından daha az haberdar oldukları görülmektedir. Bu durumun bireysel yenilikçilik açısından incelenmesi sonucunda, en yenilikçi grubun (Innovators , Early Adopters, Early Majority) haberdar olma yüzdelerinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Öğretim elemanlarının Web 2.0 araçlarını kullanma sıklıkları ile ilgili bulgulara bakıldığında; en sık kullanılan Web 2.0 aracının Facebook, en az kullanılan aracın ise Podcast olduğu görülmektedir. Bunların yanı sıra, öğretim elemanlarının düşük oranlarda da olsa Facebook, blog, wiki ve podcasti eğitim amaçlı kullandıkları görülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ogretim-elemanlarinin-bireysel-yenilikcilik-duzeyleri-web-2.0-araclarini-benimsemeleri.pdf
  • 18
35-47
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Ağır, A. & Mutlu, D. (2011). Öğretmen Adaylarının Blog Kullanımını Benimseme Durumları.
International Educational Technology Conference 2011.
Ajjan, H. & Hartshorne R. (2008). Investigating faculty decisions to adopt Web 2.0 technologies:
Theory and empirical tests. The Internet and Higher Education, 11, 71-80.
Ajzen, I. & Fishbein, M., 1980. Understanding attitudes and predicting social behavior. Prentice-Hall, Englewood Cliffs, NJ.
Aksoy, İ. (2005), İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin, Okulda Değişim Yönetiminin Gerçekleştirilmesinde, Örgütsel İletişimin Rolüne İlişkin Algıları (Ankara İli Örneği), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Andrews, P. (2007). Barriers to innovation. Leadership Excellence, 24(10), 19.
Barnett, M., Keating, T., Harwook,W., & Saam, J. (2004). Using emerging technologies to help bridge the gap between university theory and classroom practice: Challenges and successes. School Sciences & Mathematics, 102(6), 299−314.
Bennett, S., Bishop, A., Dalgarno, B., Waycott, J. & Kennedy, G. (2012). Implementing Web 2.0 technologies in higher education: A collective case study. Computers and Education, 59, 524-534.
Büyüköztürk, S., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel
Arastırma Yöntemleri. (6. Baskı) Ankara: PegemA.
Çelik, M. (2006). İlköğretim okullarında değişimin ve yeniliklerin uygulanmasını engelleyen faktörlerin öğretmen ve yönetici algılarına göre belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Goldsmith, R. E. & Foxall, G. R. (2003). The measurement of innovativeness. In L.V. Shavinina (Eds.), The international handbook of innovation (pp. 321-329). Elsevier Science Ltd.
Horzum, M. B. (2010). Öğretmenlerin Web 2.0 araçlarından haberdarlığı, kullanım sıklıkları ve amaçlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7:1.
Kenny, J. (2003). “Effective Project Management for Strategic Innovation and Change in an Organizational Context”, Project Management Journal, 43-53.
Kılıçer, K., & Odabaşı H. F. (2010) Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama,
geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 39, 150-164.
Klonglan, G. E., & Coward Jr., E. W. (1970). The concept of symbolic adoption: a suggested interpretation. Rural Sociology 35 (1), 77–83.
Lin, A. (1998). Exploring personal computer adoption Dynamics. Journal of Broadcasting ve Electronic Media. 42(1), 95-112.Madden, M., & Fox, S. (2006). Riding the waves of “Web 2.0”: More than a buzzword, but still not easily defined. Pew Internet Project, 1-6, (Unpublished).
Maloney, E. (2007). What Web 2.0 can teach us about learning. Chronicle of Higher Education, 25(18), B26.
McLoughlin, C. & Lee, M.J.W. (2007). Social software and participatory learning: Pedagogical
choices with technology affordances in the Web 2.0 era. Paper presented at the Ascilite, Singapore.
Noone, L. (2000). Perceived barriers to innovation in higher education among key institutional
decision-makers at selected regionally accredited baccalaureate degree granting institutions. Doktora Tezi, The Union Institute & University, Ohio.
Palfrey, J. & Gasser, U. (2008). Born Digital: Understanding the First Generation of Digital Natives. New York: Basic Books.
Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon, 9 (5), 1-2.
Rogers, E.M. (2003). Diffusion of innovations (5th ed.). New York: Free Press.
Saunders, S. (2008). The Role of Social Networking Sites in Teacher Education Programs: A Qualitative Exploration. In K. McFerrin et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology and Teacher Education International Conference, 2223-2228.
Selwyn, N. (2007). Screw Blackboard. do it on Facebook! an investigation of students’ educational use of Facebook.
Solomon, G, & Schrum, L. (2007). Web 2.0: New tools, new schools. Washington, DC: International Society for Technology in Education.
Şahin, İ. & Thompson A. (2006). Using Rogers’ theory to interpret instructional computer use by COE faculty. Journal of Research on Technology in Education, 39(1), 81-104.
Venkatesh, V. & Davis, F.D., 2000. A theoretical extension of the technology acceptance model: four longitudinal field studies. Management Science 46 (2), 186–204.
Wejnert, B. (2002). Integrating models of diffusion of innovations: A conceptual framework. Annual Review of Sociology, 28, 297-326.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com