You are here

SEMAVİ DİNLERDE İBADETE ÇAĞRI İLETİŞİM

CALL TO WORSHIP ABRAHAMIC RELIGIONS COMMUNICATION

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/jasss_57
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Religion is one of the most important phenomenon which enables and affects communication and order among people. So religion affects in every manner in terms of law systems done and implemented by people, also affects culture and language used by people to express them. The most significant part of this influence is how believers of religions are invited to collective worship. In one hand the symbols, tools and words used during this call shape these invitations on the other hand these invitations are really important in terms of reaching to crowd of people. In this article, this issue will be explored what kind of tools are used for calling believers to worship in Judaism, Christianity and Islam. In Judaism şofar (David's horn) used for call to worship, in Islam azan, qamah and salah are used as a tool for calling to worship. The applications for calling to worship in Islam are more regular and common than other religions. The applications for the call to worship cover not only to worship of the call but also include a variety of meanings and functions
Abstract (Original Language): 
Din, insanlar arasındaki düzeni ve iletişimi sağlayan / etkileyen en önemli olgulardan biridir. Öyle ki din, insanların yazdığı ve uyguladığı hukuk sistemlerini, ortaya koydukları kültürü, kendilerini ifade ettikleri dili her bakımdan etkilemiştir. Bu etkiyi belirgin kılan hususlardan biri de, toplu bir şekilde yapılan ibadetlere, bir dine inanan kimselerin nasıl çağrıldığıdır. Bu çağrı esnasında kullanılan semboller ve ifadeler, çağrıyı şekillendirmesinin yanında geniş kitlelere ulaştırması bakımından da önemlidir. Bu makalede; Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslâmiyet gibi semavî dinlerde ibadete davet için hangi ifadelere veya araçlara başvurulduğu ele alınmıştır. Yahudi ve Hıristiyanlıkta toplu yapılan ibadetlere çağrı için şofar ve çan kullanılırken; İslam dininde ezan, salâ, kamet gibi uygulamalar öne çıkmaktadır. İslam dininde ibadete çağrı için yapılanlar diğer dinlerde olmadığı kadar düzenli ve yaygındır. İbadete davet için yapılan uygulamalar, ibadete çağrı dışında çeşitli anlam ve fonksiyonları da içermektedir.
97-114

REFERENCES

References: 

AKDEMİR, Rıza, (1991), Dînî ve Millî Şiirler Antolojisi, Ankara. AKMAN, Mehmet, (2002), "Kilise" (Fıkıh'a göre), DİA, Ankara, c. 26, 17. AKYÜZ, Kenan, (1953), Batı Tesirinde Türk Şüri Antolojisi, Ankara, 608, 704. BAŞGİL, Ali Fuad, (1954), Din ve Laiklik, İstanbul.
BERGER, Peter L., (1993), Dinin Sosyal Gerçekliği, (Çev. A. Coşkun), İstanbul: İnsan Yayınları
113
Hüseyin DİKME
BERGER, Peter L., (1995), "Dini Kurumlar", (Çev. A. Çiftçi), DEÜİFD, İzmir, XI, 432.
BESALEL, Yusuf, (2002), "Şofar", Yahudilik, İstanbul, III, 682.
BEYATLI, Yahya Kemal, (1962), Eski Şiirin Rüzgarıyla, İstanbul 1962.
BEYATLI, Yahya Kemâl, (1964), Aziz İstanbul, İstanbul: Fetih Cemiyeti.
BOLAY, S. Hayri,( 1981), "Türk İnsanının ve Cemiyetinin Teşekkülünde Dinin Rolü", Millî Eğitim ve Din Hayatı, İstanbul.
CAN, Halil, (1966), "Dinî Türk Mûsikîsi Lügatı", Mûsikî Mecmuası, XVIII / 218, 56.
CEBECİ, Suat, (2003), Öğrenme ve Öğretme Süreçlerinde Dinî İletişim, İstanbul.
ÇAĞLI, Yusuf Ziya, (1961), "Ezan Meselesi Hakkında", Sebîlü'r-Reşad, XIII/320, 307-308.
ÇAKAN, İ. Lütfi, (1986), "Ehadden Ekbere", Altınoluk, 1/3, İstanbul, 7-8.
ÇETİN, Abdurrahman, (1995), "Ezan", DİA, İstanbul 1995, VIII, 36.
ELİADE,
Mircae
- Lawrence, E. Sullivan, (1979), , "Center of the World", Encycllopedia of Religions, III, s.166.
ELİADE, Mircae, (1991), Kutsal ve Dindışı, (çev. M. Ali Kılıçbay), Ankara: Gece Yayınları.
ELİADE, Mircae, (2004), Dinin Anlamı ve Sosyal Fonksiyonu, (Çeviren: Mehmet Aydın), Konya: Din Bilimleri Yayınları.
ERBAŞ, Ali, (2003), Hıristiyanlıkta İbadet, İstanbul: Ayışığı Kitapları.
ERGİN, Osman Nuri, (1939), Türkiye'de Maarif Tarihi, V, İstanbul.
ERSOY, Mehmed Âkif, (1991), Safahat (haz. M. Ertuğrul Düzdağ), İstanbul.
FAYDA, Mustafa, (1991), "Bilâl-i Habeşî", DİA, VI, 152.
GÖKALP, Ziya, (1976), Doğru Yol (haz. Müjgan Cunbur), Ankara, MEB Yay.
GRANDA, Cemal, (1973), Atatürk'ün Uşağı İdim, İstanbul.
GÜÇ, Ahmet, (1999), Dinlerde Mabed ve İbadetler, Bursa: Esra Fakülte Kitabevi.
GÜNAY, Ünver, (1986), "Modern Sanayi Toplumlarında Din: I" EÜİFD, Kayseri, 3, 43.
http://musluman.biz/php/index.php?topic=5389.0;wap2. (25.12. 2011).
http://tr.arsivle.com/forum/mesaj/105000/varln-metafizik-boyutu-ruh-mele.... (21.12. 2011).
http://www.diyanet.gov.tr/turkish/basiliyayin/weboku.asp?id=847&yid=33&s.... . (19.12. 2011).
İsimsiz,
(1990)
, "Church", Encyclopedia of Early Christianity (Edidör: E. Ferguson vd.),
London, 208-210.
- , (1941),
Düstûr, Üçüncü tertip, XXII, Ankara, 418.
- , (1986),
"Çan"
, BüyükLarousse, İstanbul, V, 2560.
- , (2002),"Çan"
, Türkler Ansiklopedisi, c. III, s. 352.
Semavî Dinlerde İbadete Çağrı İletişimi 114
JASCHKE, G., (1972), Yeni Türkiye 'de İslâmlık (trc. Hayrullah Örs), Ankara.
JUNG, Carl Gustav
, (1965), Psikoloji ve Din (çeviren: Ender Gürol), İstanbul 1965.
Kanun Lâyihaları, TBMM Kütüphanesi Dokümantasyon ve Tercüme Müdürlüğü, 186, 1/78, 3/1/9, 2/6, 7.
KAPLAN, Mehmet, (1986), Kültür ve Dil, İstanbul: Dergâh Yayınları. KAPLAN, Mehmet, (1986), Tevfik Fikret, İstanbul: Dergâh Yayınları. KAYAALP, İsa, (2004), Dinde İletişim Dili, İstanbul: Nesil Yayınları.
KOÇU, Reşat Ekrem, (1969), "İstanbul'da Ezan Musikisi", Hayat Tarih Mecmuası, 11, 18-20.
KÖKTAŞ, Mehmet Emin, (1997), Din ve Siyaset, Ankara: Vadi Yayınları.
KURUCU, Ali Ulvi, (1957), "Medîne-i Münevvere'de Bir Sabah Ezanı" İslâm'ın Nuru Mecmuası, II, 19-20.
KÜÇÜKAŞÇI, Mustafa, (1995), "Müezzin" DİA, İstanbul, XXXI, 491-5.
KÜÇÜKAŞÇI, Mustafa, (2010), "Bilâl-i Habeşî'den Günümüze Ezan", İstanbul Ezanları, içinde,
LEWİS, Bernard, (1984), Modern Türkiye 'nin Doğuşu (trc. Metin Kıratlı), Ankara.
MARDİN, Şerif, (1995), Din ve İdeoloji, 7. baskı, İstanbul: İnsan Yayınları.
MUSTAFA Küçükaşçı, İstanbul Ezanları, içinde, "Bilâl-i Habeşî'den Günümüze Ezan", İstanbul 2010, s. 28-55.
ÖZEN, Adem, (2001), Yahudilikte İbadet, İstanbul: Ayışığı Kitapları.
ÖZTÜRK, Mustafa Tahir, (20019; Türk Din Mûsikîsinde Ezan, (Basılmamış Yüksek Lisans tezi), İstanbul: İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
SARI, Mehmet Ali, (2010), "Günümüzde Ezanlar", İstanbul Ezanları, içinde, İstanbul.
SCHİMMEL, Anna Maria, (1955), Dinler Tarihine Giriş, Ankara: AÜİF Yayınları.
SHERBOK, Dan Cohn,
(1994)
, "Judaism", Worship, London, 132.
ŞAHİN, M. Süreyya, (1993), "Çan", DİA, İstanbul, VIII, 196.
TANSEL, Fevziye Abdullah, (1962), Servet-i Fünûn ve Son Devir Edebiyatında Dinî Şiirler, Ankara: TDİB Yayınları.
TANSEL, Fevziye Abdullah, (1989), Ziya Gökalp Külliyatı 1- Şiirler ve Halk Masalları, Ankara, MEB Yay.
THOMPSON,
(1983)
, Jan, Jewish Belief and Practice, London.
TOY, Crawford Howell, (1913), Introduction to History of Religions, Boston.
TUNAYA,
Tarık Zafer, (1991), İslamcılık Akımı, İstanbuI: Simavi Yayınları.
TURHAN, Mümtaz, (1972), Kültür Değişmeleri, İstanbul: MEB Basımevi.
WINTER, Naphtali, (1973), The High Holy Days, Jerusalem.
YILDIRIM, Ergül, (1999), Değişen Din Anlayışının Sosyolojisi, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com