You are here

KELKİT VADİSİNDE NÜFUSUN DAĞILIŞI

DISTRIBUTION OF THE POPULATION AT KELKİT VALLEY

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_637

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The Kelkit Valley is situated between the middle and east parts of the Blacksea Region. Related to the settlement places in the Kelkit Valley, the population is gathered at the lower parts at the bottom of the valley and at the lower parts of the mountain slopes surrounding the valley.The altitude of the valley decreases from east to west, therefore, the population density increases from east to west. The roughness of the landscape with the altitude limits the distribution of the population. The decrease of altitude, the extension of the valley floor and the presence of the alluvium soil cause population density. The mountainous and roughness landscape affect the quality of the settlements throughout the valley. The population is distributed between 200m and 1800m in the valley. The lowest population is seen in Gölova, Sivas. Akıncılar, another town in Sivas, and Çamoluk, town in Giresun and Köse, town of Gümüşhane follow Gölova. The most crowded settlement places in the valley are the towns of Tokat. As the decreases in the altitude, the convenient climate and the presence of the alluvium soil at the bottom of the valley, Erbaa, the town of Tokat becomes the most populated town. Three towns of Tokat which locate at the very west side of the Kelkit Valley are in the research area. These towns are from east to west Resadiye, Niksar and Erbaa. At the area on the Westside of the Kelkit Valley, because of the lower height, suitable weather conditions and alluvial plains of the widening valley floor, population density is high at the area and Erbaa is the most crowded town. Niksar is number two in order, Resadiye is the lowest populated town in the area.
Abstract (Original Language): 
Kelkit Vadisi Karadeniz Bölgesinin Orta ve Doğu Karadeniz bölümleri sınırları içerisinde yer almaktadır. Kelkit vadisindeki yerleşmelere bağlı olarak nüfus genellikle vadi tabanlarındaki alçak düzlüklerde ve vadiyi çevreleyen kütlelerin alçak yamaçlarında toplanmıştır. Kelkit vadisi boyunca yükselti doğudan batıya doğru azalmakta, dolayısıyla nüfus yoğunluğu doğudan batıya doğru artış göstermektedir. Yükseltiyle beraber arazi yapısının engebeli olması nüfus dağılışını sınırlarken, yükseltinin azalması, vadi tabanının genişlemesi ve alüvyal toprakların varlığı nüfus yoğunluğuna sebep olmuştur. Vadi boyunca arazinin genel olarak dağlık ve engebeli olması yerleşmelerin niteliği üzerinde belirleyici olmuştur. Daha çok dağınık yerleşmelerin yaygın olduğu Kelkit vadisinde nüfus, 200 m ile 1800 m ler arasında dağılış göstermektedir. Nüfusu en az olan yerleşme Sivas iline bağlı Gölova ilçesidir. Gölova’yı, Sivas’ın diğer bir ilçesi olan Akıncılar, Giresun’a bağlı Çamoluk ve Gümüşhane’nin Köse ilçeleri takip etmektedir. Kelkit vadisinde nüfusu en kalabalık olan yerleşmeler Tokat iline bağlı ilçelerdir. Kelkit vadisinin en batısında bulunan Tokat ilinin ilçelerinde üç tanesi araştırma sahasının içerisinde kalmaktadır. Bu ilçeler doğudan batıya doğru sırasıyla Reşadiye, Niksar ve Erbaa’dır. Kelkit vadisinin en batı kesimini oluşturan bu alanda yükseltinin azalması, iklim şartlarının elverişli olması, vadi tabanının genişlemesine bağlı olarak oluşan alüvyal düzlükler sebebiyle nüfus yoğunluğunun belirgin olarak arttığı bu sahalarda, en kalabalık yerleşme Erbaa ilçesidir. Erbaa’yı Niksar ilçesi takip eder. Kalabalık yörede en az nüfuslu yerleşme ise Reşadiye’dir.
297-312

REFERENCES

References: 

AKKAN, E. (1964) Erzincan Ovası Ve Çevresinin Jeomorfolojisi. (Yayımlanmış Doktora Tezi) A.Ü. DTCF. Yayınları Sayı:153
AKPINAR, E. (2000) Kelkit Ve Köse İlçelerinin Coğrafyası. Atatürk Ün. Sosyal Bilimler Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Ana Bilim Dalı (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Erzurum.
ARDOS, M. (1995) Türkiye Ovalarının Jeomorfolojisi. Cilt:1 2. Baskı Çantay Kitabevi İstanbul
CEYLAN, S. (1995) Artvin Yöresinin Coğrafi Etüdü. (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Atatürk Ün. Sosyal Bilimler Enstitüsü Erzurum.
ÇEPEL, N. (1959) Lübnan’daki 5000 Yıllık Tahribatı, Anadolu’da Bugünkü Yayılış Sahası ve Bu Ağaç Türünün Alplere Tekrar Getirilmesi Hakkındaki Düşünceler. İ.Ü. Orman Fak. Dergisi Seri B, Cilt:IX Sayı: 2
GÖKMEN, H. (1970) Açıktohumlular. (Gymnospermae) Ankara.
GÜNESEN, S. (2008) Aşağı Kelkit Havzasının Bazı Toprak Özelliklerinin Coğrafi Bilgi Sistemleri ve Uzaktan Algılama İle Haritalanması Gaziosmanpaşa Ün. Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi – Tokat
KARAER, F. (1994) Kelkit Vadisinin Flora Ve Vejetasyonu. 19 Mayıs Ün. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Doktora Tezi – Samsun
KARAKUZULU, Z. (2003) Doğu Karadeniz Bölümünün Topografya Özelliklerinden Kaynaklanan Nüfus Dağılış Sorunları ‘’ Doğu Karadeniz Bölgesinde Kırsal Alanda Ulaşım, Yerleşim Sorunları ve Çözümleri’’ sempozyumu. Bildiriler Kitabı (18 – 20 Aralık) Trabzon.
Kelkit Vadisinde Nüfusun Dağılışı 312
KAYİŞ, B. (2005) Erbaa Yöresinde Yetişen Toros Sediri (sedruslibani) İle Akdeniz Bölgesinde Yetişen Toros Sedirinin Dış Morfolojik ve Ksilolojik Özelliklerinin Karşılaştırılması. Zonguldak Karaelmas Ün. Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Müh. Tezi.
KHGM. (2002) Türkiye Ulusal Toprak Veri Tabanı. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü. www.khgm.gov.tr.
KODAY, S. , ERHAN, K. (2010) Çoruh Vadisinde Nüfusun Dağılışı. Atatürk Ün. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 14 (2) Erzurum.
SALOMON-CALVİ, W. (1937) Die – Fortsetzung der Tonalelinie in Kleinasien. Anz. Wiss. Wien No: 14
SARAÇOĞLU, H. (1990) Bitki Örtüsü Akarsular Ve Göller. MEB Yayınları Öğretmen Kitapları Dizisi: 177 İstanbul.
SAVAŞ, K. (1946) Antalya İşletmesi Ormanlarından Bazı Notlar ve Karadeniz Ardı Mıntıkasında Sedir Meşcereleri I. Baskı Akın Matbaası Ankara.
STCHEPİNSKY, V.(1946) Yukarı Kelkit Çayı Havzasının Stratigrafisi MTA Dergisi No: 1 Ankara
TATAR, O. Ve Diğerleri (2007) Kelkit Vadisi Afet Bilgi Sistemi(KABİS) Altyapısının Oluşturulması. TMMOB Harita Ve Kadastro Müh. Odası Ulusal Coğrafi Bilgi Sistemleri Kongresi 30 Ekim – 02 Kasım 2007 KTÜ Trabzon.
T.C. Sivas Valiliği 2011 Çevre Durum Raporu Sivas 2011.
WEDDİNG, H. (1963) Kelkit Hattı Jeolojisine Ait Düşünceler Ve Kelkit – Bayburt (Gümüşhane) Çevresindeki Jura Stratigrafisi MTA Dergisi Sayı:61 Ankara.
YILMAZ, A. (1985) Yukarı Kelkit Çayı ve Munzur Dağları Arasının Temel Jeolojik Özellikleri Ve Yapısal Evrimi Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni Cilt:28 Ankara.
YÜCEL, T. (1987) Türkiye Coğrafyası. Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları: 63 Seri: VII, Sayı: A.5 Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com