You are here

Home » Content

DİNDARLIK BOYUTLARI VE DİN ÖĞRETİMİ: İLK VE ORTAÖĞRETİM DİN KÜLTÜRÜ VE AHLAK BİLGİSİ DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARI (2010) ÇERÇEVESİNDE BİR ANALİZ

THE RELIGIOSITY DIMENSIONS AND RELIGIOUS EDUCATION: AN ANALYSIS ACCORDING TO THE RELIGIOUS CULTURE AND ETHICS KNOWLEDGE COURSE CURRICULUMS (2010)

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS860

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Religion is one of the important dimensions of social life. The role of religion in the modern world continues to attract attention both in the social sciences and within the public. As a system for human being, religion aims development of persons with every skill. Besides being individual, the religion is a social structure. For religious objectives, peoples have came together, shared same feelings, acted in the same way, understand social events similarly. Individually, religion becomes concrete itself with religiosity dimensions. Religiosity is a factor which influences people’s feelings, thoughts and behaviors. Sociologists study religiosity of individuals, groups and societies. Religiosity is related with the intensity and consistence of practice of a person’s (or group’s) faith. Religiosity can be measured by asking people about their religious beliefs, behaviors and thoughts. Religiosity can be defined briefly as “a level of effect of religion on people’s life”. The Glock’s theory about religiosity dimensions is the most accepted religiosity model in Turkey. Glock considered religiosity in five dimensions. These are ideological, ritualistic, experiential, intellectual and consequential dimensions. In this study, aimed the analyzing of how religiosity dimensions are involved in religious education in terms of course curriculums,has been determined that curriculums of religion culture and ethics knowledge course included all religiosity dimensions with being different intensities.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Din, toplumsal hayatın önemli boyutlarından birisidir. Dinin modern dünyadaki rolü, sosyal bilimlerde ve de toplum içerisinde ilgi çekmeye devam etmektedir. İnsana yönelik bir sistem olarak din, her yeteneği ile insanların gelişmesini amaçlamaktadır. Din, hem bireysel hem de toplumsal yönü olan bir yapıdır. Dini amaçlar etrafında insanlar bir araya gelmekte, aynı duyguları paylaşmakta, aynı şekilde davranmakta, sosyal olayları benzer şekilde anlamaktadır. Din, bireysel olarak dindarlık boyutları ile kendini somutlaştırmaktadır. Dindarlık bireyin duygu, düşünce ve davranışlarını etkileyen bir faktörlerden birisidir. Sosyal bilimciler ve sosyologlar bireylerin, grupların ve toplumların dindarlıklarını incelemektedir. Dindarlık, kişinin (ya da grubun) inancının gereklerini yerine getirmedeki yoğunluğu ve tutarlılığı ile ilişkilidir. Dindarlık, insanlara dini inançları, davranışları ve düşünceleri hakkında sorular sorularak ölçülebilir. Dindarlık kısaca “dinin insan hayatına etki seviyesi” şeklinde tanımlanabilir. Glock’un dindarlık boyutları hakkındaki teorisi, Türkiye’de en çok kabul gören dindarlık modelidir. Glock, dindarlığı beş boyutta ele almıştır. Bunlar; ideolojik (inanç) boyut, ayinsel (ibadet) boyut, tecrübe (deneyim) boyutu, bilgi (entelektüel) boyutu ve etki (sonuçsal) boyutudur. Söz konusu olan bu dindarlık boyutlarının ilk ve ortaöğretim seviyesindeki din öğretiminde nasıl ve ne şekilde yer aldığının öğretim programları çerçevesinde analiz edilmesinin amaçlandığı bu çalışmada, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programlarının (2010) farklı yoğunluklarda olmakla birlikte dindarlığın tüm boyutlarını içerdiği tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_245-261.pdf
  • 4
245-261
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ARMANER, N. (1980). Din Psikolojisine Giriş, Ankara: Ayyıldız Matbaası.
BERGER, P. L. (1973). Invitation to Sociology: A Humanistic Perspective, New York: Garden City.
BİRAND, K. (1959). “Dinin Mahiyeti Üzerine”, AÜİFD, VI/1-4, Ankara, 120-134.
DEMİREL, Ö. (2003). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme, Ankara: Pegema Yayınları.
GLOCK, C. Y. (1998). Dindarlığın Boyutları Üzerine, çev. Günter Kehrer, Din Sosyolojisi, Derleyenler: Yasin Aktay, M. Emin Köktaş, İstanbul: Vadi Yayınları.
HÖKELEKLİ, H. (1996). Din Psikolojisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
JAMES, W. (1960). The Varieties of Religious Experience, London: Collins.
JUNG, C. G. (1999). Keşfedilmemiş Benlik, çev. Canan Ener Sılay, İstanbul: İlhan Yay.
260
Abdulkadir ÇEKİN
KAYA, M. (1998). Din Eğitiminde İletişim ve Dini Tutum, Samsun: Etüt Yayınları.
KAYMAKCAN, R. (2009). Öğretmenlerine Göre Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersleri, İstanbul: DEM Yayınları.
KİRMAN, M. A. (2004). Din Sosyolojisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Rağbet Yayınları.
KOÇ, M. (2004). Ergenlik Döneminde Dua ve İbadete Yönelik Tutum ve Davranışlar Üzerine Bir Saha Araştırması, Çorum Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3(6), 147-178.
KONUK, Y. (1994). Okul Öncesi Çocuklarda Dini Duygunun Gelişimi ve Eğitimi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
KÖKTAŞ, M. E. (1993). Türkiye’de Dinî Hayat, İstanbul: İşaret Yayınları.
MEB (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
MEB (2010a). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Dersi (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar) Öğretim Programı, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
MEHMEDOĞLU, A. U. (1999). Dindarlarda ve Dindar Olmayanlarda Kişilik Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma (İstanbul Örneği), Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
MEHMEDOĞLU, A. U. (2004). Kişilik ve Din, İstanbul: DEM Yayınları.
OKUMUŞ, E. (2004), “Bir Din İstismarı Olarak Gösterişçi Dindarlık”, İslamiyat, 5 (4), 193-205.
ÖZBAYDAR, B. (1970). Din ve Tanrı İnancının Gelişmesi Üzerine Bir Araştırma, İstanbul.
PEKER, H. (1990). “Suçlularda Dini Davranışlar”, OMUİFD, IV, Samsun, 93-123.
ROBERTSON, R. (1970). The Sociological Interpretation of Religion, Basil Blackwell.
SCOBIE, E. W. (1975). Psychology of Religion, London: Batsford Publication.
SMART, N. (2001). Din ve Beşeri Tecrübe, çev. A. İ. Yitik, İzmir: Tibyan Yayıncılık.
SUBAŞI, N. (2002), “Türkiye Dindarlığı, Yeni Tipolojiler”, İslamiyat, 5 (4), 17-40.
SUBAŞI, N. (2004). Gündelik Hayat ve Dinsellik, İstanbul: İz Yayınları.
TAPLAMACIOĞLU, M. (1975). Din Sosyolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
TEKİN, M. (2006). “Dindarlık Bağlamında Amel-i Salih Kavramına Sosyolojik Bir Yaklaşım”, Dindarlık Olgusu Sempozyumu (25-26 Aralık 2004, İstanbul), Editor: Hayati Hökelekli, Bursa: Kur’an Araştırmaları Vakfı Yayınları.
UYSAL, V. (1995). “İslami Dindarlık Ölçeği Üzerine Bir Pilot Çalışma”, İslami Araştırmalar, 8 (3-4), 263-278.
Dindarlık Boyutları ve Din Öğretimi: İlk ve Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi…. 261
WACH, J. (1995). Din Sosyolojisi, çev. Ünver Günay, İstanbul: MÜ İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
WEBER, M. (1993). Sosyoloji Yazıları, çev. Taha Parla, İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları.
YILDIZ, M. (2006). Ölüm Kaygısı ve Dindarlık, İzmir: DEÜ İlahiyat Vakfı Yayınları.
YINGER, J. M. (1957). Religion, Society and the Individual, An Introduction to the Sociology of Religion, New York.
YOĞURTÇU, F. (2009).Yetişkinlerde Dindarlık ve Ruh Sağlığı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adapazarı.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com