Abbott, J. & Ryan, T. (1999). Constructing knowledge, reconstructing schooling. Educational Leadership, 57(3),
66-69.
Altun, S. & Büyükduman, İ. (2007). Yapılandırmacı öğretim tasarımı uygulamasına ilişkin öğrenci ve öğretmen
görüşlerine ilişkin bir örnek çalışma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(1), 30-39.
Anderson L. W. (1988). Attitudes and their measurement. Keeves, J. P. (Ed.). Educational research, methodology
and measurement: An international handbook. New York: Pergamon Press.
Argün, S. & Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi.
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.
Bakla, A. (2011). Teachers’ views on constructivism in Turkish primary EFL classes. Mediterranean Journal of
Humanities, 1(2), 1-20. Available at:
http://mjh.akdeniz.edu.tr/_dinamik/201/337.pdf
Biggs, J. (1996). Enhancing teaching throught constuctive alignment. Higher Education, 32, 347-364.
Brooks, J. G. & Brooks, M. G. (1999). In search of understanding: The case for constructivist classrooms. (Revised
ed.). Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. NY: Guilford Publications.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada
Eğitim Yönetimi, 32, 470-483.
Çelenk, S., Tertemiz, N. & Kalaycı, N. (2000). İlköğretim programları ve gelişmeler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Çınar, O., Teyfur, E. & Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim
yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 47-64.
Demirel, Ö. (2005). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya. (8. baskı.). Ankara: Pegem A
Yayıncılık.
DeVries, R. & Betty, Z. (1995). Creating a constructivist classroom atmosphere. Young Children, 51(1), 4-13.
Driscoll, M. P. (2000). Psychology of learning for instruction. Boston: Allyn and Bacon.
Dunlop, J. C. & Grabinger, R. S. (1996). Rich environments for the active learning in higher education. Wilson, G.
B. (Ed.). Constructing learning environments: Case studies in instructional design. Englewood Cliffs, NJ:
Educational Technology Publications.
Erdamar, G. & Demirel, M. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının duyuşsal ve bilişsel öğrenme ürünlerine
etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(4), 629-661.
Erdem, E. (2001) Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi,
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Erkuş, A. (2005). Bilimsel Araştırma Sarmalı. Ankara: Seçkin Yayınları.
Fer, S. & Cırık, I. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: Kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.
Fosnot, C. T. & Perry, R. S. (2007). Oluşturmacılık: Psikolojik bir öğrenme teorisi. Durmuş, S. (Çev. Ed.).
Oluşturmacılık: Teori, perspektifler ve uygulama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Gagnon, G. W. & Collay, M. (2001). Designing for learning: Six elements in constructivist classrooms. Thousand
Oaks, CA: Corwin Press, Inc.
Gültekin, M., Karadağ, R. & Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve öğretim uygulamalarına yansımaları. Anadolu
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 503-528.
Jones, M. G. & Araje, L. B. (2002). The impact of constructivism on education: Language, discourse and
meaning. American Communication Journal, 5(3), 1-10.
Jöreskog, K. G. & Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with the simplis command
language. Lincolnwood: Scientific Software International, Inc.
Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi: kavramlar, ilkeler ve teknikler. Ankara: Sim Matbaası.
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modelling. NY: Guilford Publications, Inc.
Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. London: Routledge.
Köksal, O. (2009). Teaching Tenses in English to the Students of the Second Stage at Primary Education through
Using 5e Model in Constructivist Approach (7th grade) (Unpublished MA Thesis). Selçuk University, Institute of
Social Sciences, Konya, Turkey.
Marlowe, A. B. & Page, L. M. (1998). Creating and sustaining the constructivist classroom. California: Corwin
Press. Moussiaux, S. J. & Norman J. T. (2003). Constructivist teaching practices: Perceptions of teachers and students.
Retrieved from http://www. ed.psu.edu.
Olssen, M. (1996). Radical constructivism and its failings: Anti-realism and individualism. British Journal of
Educational Studies, 44(3), 275-295.
Peers, I. (1996). Statistical analysis for education and psychology researchers: Tools for researchers in education
and psychology. London: Falmer Press.
Phillips, D. C. (2000). An opinionated account of the constructivist landscape. Phillips, D. C. (Ed). Constructivism
in education: Opinions and second opinions on contoversial issues. Chicago, Illionis: The University of Chicago
Press.
Saban, A. (2009). Öğrenme-öğretme süreci: Yeni teori ve yaklaşımlar. (5. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Scherer, R. F. (1988). Dimensionality of coping: Factor stability using the ways of coping questionnaire.
Psychological Report, 62, 76-770.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (1996). A beginner’s guide to structural equation modeling. NJ: Lawrence
Erlbaum Associates, Inc.
Schunk, D. H. (2008). Learning theories: An educational perspective. (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson
Education, Inc.
Senemoğlu, N. (2004). Gelişim, öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. (4. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74-75, 49-52.
Tabachnick B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics. (4th ed.). MA: Allyn and Bacon.
Tavşancıl, E. (2005). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Taylor, P. C., Fraser, B. J. & Fisher, D. L. (1997). Monitoring constructivist classroom learning environments.
International Journal of Educational Research, 27(4), 293-302.
Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: Understanding concepts and applications.
Washington: American Psychological Association.
Turan, M. (2006). Yeni ilköğretim programları. Gürol, M. (Ed.). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (4.
baskı). Ankara: Akış Yayıncılık.
Ünal, Ç. & Çetinkaya, T. (2009). Yapılandırmacı yaklaşımın sosyal bilgiler öğretiminde aşarı, tutum ve kalıcılığa
etkisi (5. sınıf örneği). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 197-212.
Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı öğrenme-öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 68–75.
Yıldırım, M. C. & Dönmez, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulamalarının sınıf yönetimine etkileri
üzerine bir çalışma. İlköğretim-Online, 7(3), 664-679.
Yurdakul, B. (2005). Bilişötesi ve yapılandırmacı öğrenme çevreleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,
11(42), 279-298.Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin problem çözme becerilerine, bilişötesi
farkındalık ve derse yönelik tutum düzeylerine etkisi ile öğrenme sürecine katkıları. Yayımlanmamış doktora tezi,
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ziegler, J. F. (2000). Constructivist views of teaching, learning, and supervising held by public school teachers
and their influence on student achievement in mathematics. Yayımlanmamış doktora tezi, Indiana University of
Pennsylvania the Graduate School of Education, Indiana.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
