You are here

TÜRKİYE’DE KONUT SORUNUNUN NEDENLERİ EKONOMİK VE SOSYAL BOYUTU

THE REASONS FOR HOUSING PROBLEM IN TURKEY AND ITS ECONOMIC AND SOCIAL ASPECTS

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The migration to the cities from rural areas, which started in 1950s in Turkey persists today due to sevaral reasons. While the migration to the cities increased the urban population, sufficient housing has not been created to meet the needs of increasing population. The resulting lack of housing forces people to find the remedy in ghettos. The fact that the gap in housing needs has not been closed and the efforts towards preventing ghettos from growing have failed results in disorganized urbanization, affects the mental health of the people, and causes loss in employement as the construction business provides a significant amount of work force in the country. In this study, housing needs in urban areas, housing production, and the economic and social aspects of housing were discussed.
Abstract (Original Language): 
Türkiye’de 1950’li yıllarda başlayan kentlere göçler, çeşitli nedenlerle günümüzde de sürmektedir. Göçler, kentsel nüfusu arttırırken, artan nüfusun barınmasını sağlamaya yönelik yeteli sayıda konut üretilememiştir. Bu nedenle ortaya çıkan konut yetersizliği, kentlerimizde konut sorununa neden olmak yanında, kente göç eden insanların barınma gereksinimlerini gecekondularla çözmeye itmiştir. Konut açığının kapatılamaması ve gecekonduların önlenmesine yönelik olarak yapılan çalışmaların yetersiz kalması, bir yandan çarpık kentleşmeye ve insanların ruh sağlıklarının bozulmasına, diğer yandan istihdamda da kayıplara neden olmaktadır. Bu çalışmada kentsel alanlarda konut gereksinimi, konut üretimi ve konut sorununun ekonomik ve sosyal boyutu tartışılmıştır.
7
17

REFERENCES

References: 

1. ÖZTEP, Ö., 1999. 21. Yüzyıla Doğru Konut Sorunu. Yeni Adana Gazetesi, Adana
1 Aralık 1999.
2. HASOL, D., 1992. İnşaat Sektörü Ve Konut. Yapı Dergisi, Başkent Ofset Ltd.
İstanbul (131) : 41.
3. PEYNİRCİOĞLU, N.; ÜSTÜNIŞIK B., 1994. Kentsel Gelişmenin Yönlendirilmesi
Açısından Belediyeler Ve Konut Üretimi. DPT Sosyal Planlama Genel
Müdürlüğü Yayını, Ankara.
4. DİE., 1999. 75. Yılında Türkiye Cumhuriyeti. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, 4.
Baskı, Ankara.
5. GÜR, Ş., Ö., 1991. Alternatif Çevre Üretmek Bir Karar Sorunu mu? Yapı Dergisi,
Tunç Matbaacılık A.Ş. İstanbul. (114) : 43-48.
6. ANONİM, 1999. Mevzuat Başlıklı Bölüm. Türkiye Mühendislik Haberleri Dergisi,
Kozan Ofset Matbaacılık, İstanbul. (400) : 76-77.
7. ANONİM, 1992. Türkiye’de İnşaat / Taahhüt Sektörü. Yapı Dergisi, Başkent Ofset
Ltd. İstanbul. (132) : 36-42.
8.YOĞURTÇUOĞLU, T., N., 1999. Ulusal Çevre Stratejisi Eylem Planı. 2. Ulusal
kentsel Altyapı Sempozyumu, Alaz Ofset Basım Yayım Tasarım, Ankara. 2-8.
9. ANONİM, 1999. Mevzuat Başlıklı Bölüm, Türkiye Mühendislik Haberleri Dergisi,
Kozan Ofset Matbaacılık, İstanbul. ( 402) : 68-69.
10. ANONİM, 1999. Nüfus Ve Aile Planlaması. Forum Dergisi, Cem Ofset, İstanbul.
(3):10.
11. KELEŞ, R., 1996. Kentleşme Politikaları, İmge Yayınevi, Ankara.
12. ANONİM, 1999. Gecekondu Sayısı 2 Milyona Ulaştı. Yapı Dergisi, Güzel Sanatlar
Matbaası, İstanbul. (210) : 18.
13. ARIOĞLU, E., 1989. İnşaat Sektöründe Kayıplar. Prefabrik Birliği Dergisi,
Grafiker LTD. Şirketi, Ankara. (12) :3-5.
14. DİE, 1999. Bina İstatistikleri. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, 4. Baskı, Ankara.
15. ÇSGB., 1998. Çalışma Hayatı İstatistikleri. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası,
Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com