You are here

GİBİ BİÇİMBİRİMİNİN İŞLEVSEL DİL BİLGİSİ BAKIMINDAN ÇOK İŞLEVLİ GÖRÜNÜMÜ

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.12787/KARAM1177
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
All meaning and task items in language have different or common functions in language. In this regard, it is needed to study the all functions of morphemes rather than study just one function for functional/pragmatic grammar. Functional research that is the necessity of functional grammar means to be taken into account in other aspects of morphemes function. In some studies gibi have been studied by its semantic field and the valency that the suffix used before it. Gibi that is evaluated in the postpositions or functional words will be evaluated of its multifunction in this study. Gibi will also be studied in terms of syntactic, modality and collocation in this study. It has been tried to provide other bound or free morpheme units that meet the semantic fields pointed out by the formatting as the usage frequency is questioned.
Abstract (Original Language): 
Dilde anlam ve görev aracı olan tüm birimlerin birbirinden farklı veya ortaklaşan işlevleri bulunmaktadır. Bu bakımdan bir biçimbirime tek yönlü bakmak yerine tüm işlevlerinin belirlenmesi işlevsel dil bilgisi çalışmaları için bir basamak oluşturacaktır. İşlevsel dil bilgisinin gerekliliklerinden olan işlevsel sorgulama bir biçimbirimin diğer yönleriyle de ele alınması anlamına gelmektedir. Gibi biçimbirimi, pek çok çalışmada ifade ettiği anlam alanlarına göre görevsel ve kendinden önceki kelimeye gelen ekler bakımından istemsel yönüyle ele alınmaktadır. Çekim edatları arasında ve görevli kelimeler içinde yer verilen gibi biçimbirimi, bu çalışmada çok işlevlilik açısından değerlendirilmiştir. Biçimbirimin, söz konusu özelliklerinin yanı sıra söz dizimsel, kipsel, eşdizimsel bakımdan da incelenmesi yapılmıştır. Kullanım sıklığı sorgulanan gibi biçimbiriminin işaret ettiği anlam alanlarını karşılayan diğer bağımlı veya bağımsız biçimbirimler verilmeye çalışılmıştır
205
222

REFERENCES

References: 

ASLAN DEMİR, Sema (2007), “İstek Kipliği, Gerçeklik ve Gerçekleştirilebilirlik”,
VII. Uluslararası Dil, Yazın ve Deyişbilim Sempozyumu, 2-5 Mayıs
2007, Konya, s. 1-12.
ASLAN DEMİR, Sema (2008), Türkçede İsteme Kipliği: Semantik-Pragmatik
Bir İnceleme, Grafiker Yayınları, Ankara.
ATA, Aysu (1997), Kısasü’l-Enbiya I-II (Giriş-Metin-Tıpkıbasım-Dizin), TDK
Yayınları, Ankara
ATALAY, Besim (2006), Divanü Lûgati’t-Türk, TDK Yayınları, Ankara.
BACANLI, Eyüp (2005), Türkçedeki Dolaylılık İşaretleyicilerinin Pragmatic
Anlamları , Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, Cilt 3, Sayı 1, (Mart
2006), s. 35-47.
BACANLI, Eyüp (2008), “Türkiye Türkçesindeki -miş Ekinin Dolaylılık ve
Dolaylılık-Dışı Kullanımlarında Zamansal Atıf”, Bilig, Sayı 44, Kış 2008,
s. 1-24. BALCI, Tahir (2003), “Edat” Bağlamında Sözcük Türlerine Yeni Bir Yaklaşım”,
TÖMER Dil Dergisi, Sayı 122, Ankara, s. 7-16.
BANGUOĞLU, Tahir (2007), Türkçenin Grameri, TDK Yayınları, Ankara.
BENZER, Ahmet (2008), Fiilde Zaman, Görünüş, Kip ve Kiplik, Marmara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı
Türkçe Öğretmenliği Bilim Dalı Doktora Tezi, İstanbul.
BİLGEGİL, Kaya (2009), Türkçe Dilbilgisi, Salkım Söğüt Yayınevi, Erzurum.
BOLAND, Johanna Hendrika Geertruida (2006), Aspect, Tense and Modality:
Theory, Typology, Acquisition, Vol. 1, The Institutional Repository of
the University of Amsterdam.
BOYE, Kasper (2010), “Semantic Maps and the Identification of Cross-
Linguistic Generic Categories: Evidentiality and its Relation to Epistemic
Modality”, Linguistic Discovery, Vol. 8, Issue 1, pp. 4-22.
BYBEE, Joan; FLEİSCHMAN, Suzanne (1995), Modality in Grammar and Discourse,
John Benjamins Publishing Company, USA.
ÇETİNKAYA, Bayram (2009), “Eşdizimli Sözlükler”, Turkish Studies, Volume
4/4 Summer 2009, s. 196-206.
DELİCE, İbrahim (2008), Sözcük Türleri, Asitan Yayıncılık, Sivas.
DEMİR, Nurettin; YILMAZ, Emine (2005), Türk Dili El Kitabı, Grafiker Yayınları,
Ankara.
DEMİRCİ, Kerim (2015), Kelime Bilgisi El Kitabı, Anı Yayıncılık, Ankara.
DOĞAN, Nuh (2011), Türkiye Türkçesi Fiillerinde İsteme Göre Anlam Değişiklikleri,
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili
ve Edebiyatı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Samsun.
DOĞAN, Nuh (2014), “Çok İşlevlilik Açısından Türkçe Edatların Söz Dizimsel
ve Anlam Bilimsel Yapısı”, Dil Araştırmaları, S. 15, Güz 2014, s. 105-
119.
EKEN, Neticeyi Tayyibe (2016), “Eşdizimlerin Saptanmasına ve Betimlenmesine
Yönelik Kuram ve Yaklaşımlar”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 13, S. 33, s. 28-47
ERDEM UÇAR, Filiz Meltem (2015), Gedâyî Divanı, İnceleme-Metin-Dizin-
Tıpkıbasım, Gazi Kitabevi, Ankara.
ERDEM, Mehmet Dursun; KARATAŞ, Mustafa; HİRİK, Erkan (2015), Yeni
Türk Dili, Maarif Mektepleri Yayınları, Ankara.
ERGİN, Muharrem (2002), Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yayınları, İstanbul.
ERGİN, Muharrem (2004), Dede Korkut Kitabı I, TDK Yayınları, Ankara.
FIRTH, J. R. (1951), “Modes of Meaning”, Essays and Studies, The English
Association.
FIRTH, J. R. (1957). “Modes of Meaning”, Papers in Linguistics 1934-1951,
London Oxford University Press, Newyork, s. 190-215.
GADDAR, Zeliha (2012), Süheyl ü Nevbahâr’ın Dilbilgisel Özellikleri ve Dizini,
Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi.
GECE, K. Ahmet (1992), “Ahmet Hikmet Müftüoğlu’nun Hikâyelerinde Kelime
Grupları ve Söz Dizimindeki Fonksiyonları”, 19 Mayıs Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, Aralık 1992, S. 7, s. 45-57.
GENCAN, Tahir Nejat (2007), Dilbilgisi, Tek Ağaç Eylül Yayıncılık, Ankara.
GITSAKI, Cristina (1996), The development of ESL collocational knowledge,
The Center for Language Teaching and Research at the University of
Queensland, A thesis submitted for Ph.D.
GÖZ, İlyas (2003), Yazılı Türkçenin Kelime Sıklığı Sözlüğü, TDK Yayınları,
Ankara.
GÜLENÇ, Hâlil (2010), Ferhengnâme-i Saʻdî: İnceleme-Metin, Celal Bayar
üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim
Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Manisa.
GÜLENSOY, Tuncer (2007), Türkiye Türkçesinde Türkçe Sözcüklerin Köken
Bilgisi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
GÜLENSOY, Tuncer (2010), Türkçe El Kitabı, Akçağ Yayınları, Ankara.
HACIEMİNOĞLU, Necmettin (1992), Türk Dilinde Edatlar, Öğretmen Kitapları
Dizisi, MEB Yayınları, Ankara.
HİRİK, Seçil (2014), Türkiye Türkçesinde Bilgi Kiplikleri, Kırıkkale Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı,
Doktora Tezi, Kırıkkale.
İMER, Kamile; KOCAMAN, Ahmet, ÖZSOY, A. Sumru (2011), Dilbilim Sözlüğü,
Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, İstanbul.
İŞCAN, Adem (2007), “İşlevsel Dil Bilgisinin Türkçe Öğretimindeki Yeri”,
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S: 1, s. 253-258.
KAHRAMAN, Tahir (1996), Çağdaş Türkiye Türkçesindeki Fiillerin Durum
Ekli Tamlayıcıları, TDK Yayınları, Ankara.
KARAAĞAÇ, Günay (2012), Türkçenin Dil Bilgisi, Akçağ Yayınları, Ankara.
KARAHAN, Leyla (1997), “Fiil-Tamlayıcı İlişkisi Üzerine”, Türk Dili, S. 549, s.
209-213.
KERİMOĞLU, Caner (2011), Kiplik İncelemeleri ve Türkçe, Dinozor Kitabevi,
İzmir.
KORKMAZ, Zeynep (2007), Türkiye Türkçesi Grameri, TDK yayınları, Ankara.
MARTYŃSKA, Małgorzata (2004), “Do English language learners know collocations?”,
Investigationes Linguisticae, Vol. XI, Poznań, December
2004, s. 1-12.
MUSAOĞLU, Mehman (2003), “Türkçe’nin İşlevsel Dilbilgisi ve Metin Kompozisyonu”,
Dil Dergisi, S. 120, s. 22-40.
OFLAZ, Emine (2010), İşlevsel Dilbilgisi Çerçevesinde Türkçede İlişkisel Süreçlerin
Betimlenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Yabancılara Türkçe Öğretimi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi,
İzmir.
ÖLKER, Gökhan (2011), Yazılı Türkçenin Kelime Sıklığı Sözlüğü (1945-1950
Arası), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı
Ana Bilim Dalı Türk Dili Bilim Dalı, Doktora tezi, Konya.
ÖZKAN, Abdurrahman (1999), “Türkçede Fiil-Tamlayıcı İlişkisi ve Fiillerin
İstem Değiştirmesi”, Arayışlar-İnsan Bilimleri Araştırmaları, S. 1, Isparta,
s. 125-143.
ÖZKAN, Abdurrahman (2011), “Eski Anadolu Türkçesindeki Bazı Fiillerin
Hâl Ekli Tamlayıcıları ve Bu Tamlayıcılarda Zaman İçinde Görülen Değişiklikler”,
Turkish Studies, Volume 6/1, Winter 2011, s. 521-532.
PALMER, Frank Robert (2001), Mood and Modality, Cambridge University
Press, Cambridge.
PAPAFRAGOU, Anna (2000), Modality: Issues in the Semantics-Pragmatics
Interface, Elsevier, Amsterdam; New York.
SEV, Gülsel (2001), Etmek Fiiliyle Yapılan Birleşik Fiiller ve Tamlayıcılarla
Kullanılışı, TDK Yayınları, Ankara.
Yeni Tarama sözlüğü, TDK Yayınları, 1983.
Elektronik Kaynaklar
Mersin Üniversitesi Türkçe Ulusal Derlemi (http://www.tnc.org.tr/index.
php/tr/) (20.12.2016)
ÖZKAN, Bülent (2011), Türkiye Türkçesinin Yazım Dili Derlemi [TD1], Mersin
Üniversitesi, http://derlem.mersin.edu.tr/turkcederlem/ (26.12.2016)

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com