Dabusî and Samarqandî's Approach to the Subject of "Covered Speech" in Fıkıh Usûl
and its Comparisons
Journal Name:
- Karadeniz Teknik Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
One of the most important issues for fiqh scholars is to determine an appropriate method
in understanding the “nass” that are deduced from the Qur’an and sunna. Therefore, the
subject of literal discussions and its rules which are needed to understand the expressions
of the “nass” are the most important subjects of the discipline, usul al-fiqh. Another issue
that is argued within the scope of literal discussions is the categorization of the words
in terms of their ambiguity. According to the categorization generally accepted by the
Hanafi scholars, these words are divided into some parts such as khafi, mushkil, mujmal,
and mutashabih. Hanafi scholars discussed this issue from two perspectives. While the
first one is related to the question, how can it be possible to eliminate the ambiguity of the
words, the second one is about the verdict that is expressed by these words. Among the
Hanafi scholars, Abū Zayd al-Dabūsī (d. 430) is the first methodologist who discusses the
categorization of the words in a systematical way. Alauddin al-Samarqandi (d. 539) also
scrutinized the subject of literal discussions in terms of its ambiguity. However, there are
some differences between the views of these two scholars even though both of them are
Hanafi. In this study, the views of Abū Zayd al-Dabūsī and Alauddin al-Samarqandi will be
analyzed comparatively on the basis of their works.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Kur’ân ve sünnette yer alan nasları anlamada doğru bir yöntem tespit etme fıkıh âlimleri
için en önemli meselelerden biridir. Bu sebeple naslardaki ifadeleri anlamak için ihtiyaç
duyulan kuralları içeren lafız bahisleri konusu fıkıh usulü ilminin en önemli bahislerindendir.
Lafız bahisleri konusu kapsamında değerlendirilen hususlardan biri de kapalılığı
açısından lafızların taksimidir. Hanefî usulcüler tarafından genel kabul gören taksime
göre bu lafızlar hafî, müşkil, mücmel ve müteşâbih kısımlarına ayrılırlar. Usûl âlimleri bu
konuyu lafızlardaki kapalılığın nasıl giderileceği ve bu lafızların ifade ettikleri hükümler
açılarından ele almışlardır. Hanefî usulcüler arasında lafız taksimini sistemli bir şekilde
ele alan ilk usûlcü Ebû Zeyd ed-Debûsî (ö. 430/1039) dir. Alâuddîn es-Semerkandî’de (ö.
539/1144) kapalılığı bakımından lafızlar konusuna değinmiştir. Ancak her ikisi de Hanefî
olan bu iki usûlcünün görüşleri arasında bir takım farklılıklar vardır. Bu çalışmada Ebû
Zeyd ed-Debûsî ve Alâuddîn es-Semerkandî’nin görüşleri iki müellifin usûl eserleri esas
alınarak karşılaştırmalı olarak incelenecektir.
FULL TEXT (PDF):
- 1